Theories about the permeability of

Theories about the permeability of the boundary between reality and pretense exist on a contin-uum from complete permeability at one extreme to strict quarantine at the other, with selective trans-fer somewhere in the middle. Few theorists would advocate for the extreme versions of either of these views, but they are useful to consider as anchors for this continuum. Complete permeability could be a consequence of children failing to distinguish reality and pretense, really a form of Piagetian realism (Piaget, 1929). If complete permeability exists across pretend and real contexts, what is learned while pretending is transparently known in real contexts because the two contexts are not differentiated. However, this would not be an efficient system because many things encountered in pretense are not real and should not be learned; therefore, young pretenders would show evidence of far more con-fusion than they do (Lillard & Witherington, 2004). Leslie (1987) made this point clear; a child watch-ing someone pretend that a banana is a telephone represents the banana as a telephone only momentarily, avoiding ‘‘representational abuse’’ that would cause the child to represent bananas as telephones beyond the pretense episode. As Harris (2000) put it, the pretense episode is ‘‘flagged’’ as a special temporary case of banana–telephone equivalence. Young children do not routinely con-fuse pretend and real worlds (Lillard, 1994; Woolley, 1997). The fact that the pretend world must be quarantined from the real world renders the idea that everything learned in pretending transfers to real impossible. When a mother says of the banana, ‘‘This is a telephone,’’ children do not then assume (outside of the pretend context) that the banana is a telephone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีเกี่ยวกับการซึมผ่านของเขตแดนระหว่างความจริงและข้ออ้างอยู่ contin-uum สมบูรณ์ซึมผ่านที่หนึ่งมากจากการเข้มงวดตรวจสอบสินค้าที่อื่น ๆ กับทรานส์ fer เลือกที่ใดที่หนึ่งในช่วงกลาง บางทฤษฎีจะสนับสนุนสำหรับรุ่น extreme ทั้งมุมมองเหล่านี้ แต่จะมีประโยชน์เพื่อพิจารณาเป็นจุดยึดสำหรับต่อเนื่องนี้ ซึมผ่านสมบูรณ์อาจจะเป็นผลมาจากเด็กที่ล้มเหลวในการแยกแยะความจริงและข้ออ้าง จริง ๆ แบบของ Piagetian สมจริง (Piaget, 1929) ถ้าซึมผ่านสมบูรณ์ข้ามบริบทสมมุติ และจริง สิ่งที่เรียนรู้ในขณะที่ทำอย่างโปร่งใสเรียกว่าในบริบทที่แท้จริงเนื่องจากบริบทที่สองไม่แตกต่าง อย่างไรก็ตาม นี้ไม่มีระบบที่มีประสิทธิผล เพราะสิ่งที่พบในข้ออ้างไม่เป็นจริง และควรได้เรียนรู้ ได้ ดังนั้น รักหนุ่มต้องแสดงหลักฐานมากขึ้นคอน-ฟิวชั่นกว่าทำ (Lillard & Witherington, 2004) จุดนี้ชัดเจน ทำเลสลี่ (1987) เป็นเด็กนาฬิกา-ing คนหลอกว่า กล้วยเป็นโทรศัพท์แทนกล้วยเป็นโทรศัพท์เพียงชั่วขณะ หลีกเลี่ยง ''ละเมิด representational'' ที่จะทำให้เด็กถึงกล้วยเป็นโทรศัพท์เกินตอนข้ออ้าง แฮริส (2000) นำมัน ตอนข้ออ้างเป็น '' flagged'' เป็นกรณีพิเศษชั่วคราวของกล้วย – โทรศัพท์เทียบเท่า เด็กไม่ประจำคอนฟิวส์โลกสมมุติ และจริง (Lillard, 1994 Woolley, 1997) ความจริงที่ว่า โลกสมมุติต้องกักกันจากโลกแห่งความจริงทำให้ความคิดที่ว่าทุกอย่างเรียนรู้ในการแอบอ้างว่าโอนเงินให้จริงเป็นไปไม่ได้ เมื่อแม่กล่าวของกล้วย, ''ว่าโทรศัพท์ '', เด็กไม่แล้วสมมติ (ภายนอกของบริบทสมมุติ) ว่า กล้วยเป็นโทรศัพท์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีเกี่ยวกับการซึมผ่านของเขตแดนระหว่างความเป็นจริงและข้ออ้างอยู่บน Contin-UUM จากการซึมผ่านที่สมบูรณ์แบบที่หนึ่งมากไปกักกันที่เข้มงวดที่อื่น ๆ ที่มีการคัดเลือก Trans-Fer บางกลาง ไม่กี่ทฤษฎีจะสนับสนุนสำหรับรุ่นสุดของทั้งมุมมองเหล่านี้ แต่พวกเขามีประโยชน์ที่จะต้องพิจารณาเป็นจุดยึดสำหรับต่อเนื่องนี้ การซึมผ่านที่สมบูรณ์อาจจะเป็นผลมาจากความล้มเหลวในเด็กที่จะแยกแยะความเป็นจริงและข้ออ้างจริงๆรูปแบบของความสมจริง Piagetian A (Piaget, 1929) หากการซึมผ่านที่สมบูรณ์ทั่วหลอกและบริบทจริงสิ่งที่ได้เรียนรู้ในขณะที่ทำท่าเป็นที่รู้จักกันอย่างโปร่งใสในบริบทจริงเพราะทั้งสองบริบทจะไม่แตกต่าง แต่นี้จะไม่เป็นระบบ Fi ประสิทธิภาพ EF เพราะหลายสิ่งหลายอย่างที่พบในข้ออ้างไม่ได้จริงและไม่ควรที่จะเรียนรู้; จึงอ้างหนุ่มจะแสดงหลักฐานที่ไกลมากขึ้น Con ฟิวชั่นกว่าที่พวกเขาทำ (Lillard และ Witherington, 2004) เลสลี่ (1987) ทำจุดนี้ชัดเจน คนเด็กนาฬิกาไอเอ็นจีแกล้งทำเป็นว่ากล้วยเป็นโทรศัพท์หมายถึงกล้วยเป็นโทรศัพท์เพียงชั่วขณะที่หลีกเลี่ยงการทำผิดกฎ '' ดำเนินการ '' ที่จะทำให้เด็กที่จะเป็นตัวแทนของกล้วยเป็นโทรศัพท์เกินตอนข้ออ้าง ขณะที่แฮร์ริส (2000) ใส่ไว้ตอนข้ออ้างคือ '' ​​ฟลอริด้า agged '' เป็นกรณีพิเศษชั่วคราวของความเท่าเทียมกล้วยโทรศัพท์ เด็กหนุ่มไม่ประจำ Con-ฟิวส์หลอกและโลกจริง (Lillard 1994; Woolley, 1997) ความจริงที่ว่าโลกจะต้องแกล้งกักเก็บจากโลกแห่งความเป็นจริงทำให้ความคิดที่ว่าทุกสิ่งที่ได้เรียนรู้ในการถ่ายโอนทำท่าจะไปไม่ได้จริง เมื่อแม่บอกว่ากล้วย '' นี่คือโทรศัพท์, '' เด็กไม่ได้แล้วสมมติ (นอกบริบทหลอก) ที่กล้วยเป็นโทรศัพท์