CorncobsBesides carbonization at hi

Corncobs

Besides carbonization at high temperature, an adsorbent can be activated by chemical treatment using a concentrated acid. This method was demonstrated by Khan and Wahab (2006) in the study of adsorption of copper by concentrated sulfuric acid treated corncobs. It was reported that upon treatment of corncobs with sulfuric acid and heated at 150 °C, the pHzpc of the adsorbent reduced from 5.2 (untreated) to 2.7 (treated), and the functional groups present in the adsorbent are mainly oxygen containing groups such as –OH, –COOH and –COO−. The maximum adsorption capacity obtained from Langmuir isotherm was 31.45 mg g−1. Adsorption was more favoured at higher pH value (4.5) due to low competing effect of protons for the adsorption sites. Effect of interfering ions such as Zn(II), Pb(II) and Ca(II) was also studied. It was noticed that copper removal efficiency was reduced by 53%, 27% and 19% in the presence of Pb(II), Ca(II) and Zn(II), respectively. Regeneration study indicates that sulfuric acid treated corncobs can be regenerated by acidified hydrogen peroxide solution and as much as 90% copper could be recovered.

The study on oxidation of corncob by citric acid and nitric acid was carried out by Leyva-Ramos et al. (2005). Upon oxidation of corncob, a significant increase in the surface area of the adsorbent was observed. An increase in the amount of oxygen found in corncob was due to more oxygenated groups being introduced on the adsorbent surface after oxidation. After oxidation, a higher proportion of acidic sites (carboxylic, phenolic and lactonic) was detected, which results in a reduction in the pHZPC value. It was also reported that the adsorption capacities for citric acid and nitric acid oxidized corncob were much higher than unmodified corncob.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซังข้าวโพดนอกจากคาร์บอนที่อุณหภูมิสูง, ตัวดูดซับสามารถใช้งานโดยการรักษาทางเคมีโดยใช้กรดเข้มข้น วิธีการนี้ก็แสดงให้เห็นโดยข่านและ Wahab (2006) ในการศึกษาการดูดซับของทองแดงจากซังข้าวโพดได้รับการรักษากรดกำมะถันเข้มข้น มีรายงานว่าเมื่อรักษาซังข้าวโพดที่มีกรดซัลฟูริกและให้ความร้อนที่ 150 องศาเซลเซียสที่ pHzpc ของตัวดูดซับลดลงจาก 5.2 (ได้รับการรักษา) 2.7 (ได้รับการรักษา) และการทำงานเป็นกลุ่มที่มีอยู่ในตัวดูดซับส่วนใหญ่จะเป็นออกซิเจนที่มีกลุ่มเช่น -OH, -COOH และ -COO- ความจุในการดูดซับสูงสุดที่ได้รับจาก Langmuir isotherm เป็น 31.45 มิลลิกรัม G-1 การดูดซับได้รับการสนับสนุนเพิ่มเติมได้ที่ค่าพีเอชสูงกว่า (4.5) เนื่องจากผลการแข่งขันต่ำของโปรตอนสำหรับเว็บไซต์การดูดซับ ผลของการรบกวนไอออนเช่น Zn (II) ตะกั่ว (II) และ Ca (II) นอกจากนี้ยังได้ทำการศึกษา มันก็สังเกตเห็นว่าประสิทธิภาพในการกำจัดทองแดงลดลง 53%, 27% ​​และ 19% ในการปรากฏตัวของตะกั่ว (II), แคลิฟอร์เนีย (II) และ Zn (II) ตามลำดับ การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการฟื้นฟูกรดซัลฟูริกได้รับการรักษาซังข้าวโพดสามารถถูกสร้างขึ้นใหม่โดยวิธีไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์กรดและเท่าที่ 90% ทองแดงสามารถกู้คืน. การศึกษาการเกิดออกซิเดชันของซังข้าวโพดโดยกรดซิตริกและกรดไนตริกได้ดำเนินการโดย Leyva-รามอส, et al (2005) เมื่อเกิดออกซิเดชันของซังข้าวโพดเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในบริเวณพื้นผิวของตัวดูดซับได้สังเกต การเพิ่มขึ้นของปริมาณออกซิเจนที่พบในซังข้าวโพดเป็นเพราะกลุ่มอ๊อกซิเจนมากขึ้นถูกนำตัวดูดซับบนพื้นผิวหลังจากการเกิดออกซิเดชัน หลังจากการเกิดออกซิเดชันเป็นสัดส่วนที่สูงขึ้นของเว็บไซต์ที่เป็นกรด (คาร์บอกซิ, ฟีนอลและ lactonic) คือการตรวจพบซึ่งจะส่งผลในการลดมูลค่า pHZPC นอกจากนั้นยังมีรายงานว่าขีดความสามารถในการดูดซับของกรดซิตริกและกรดไนตริกซังข้าวโพดออกซิไดซ์ได้มากสูงกว่าซังข้าวโพดยังไม่แปร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซังข้าวโพดนอกจากนี้ในการดูดซับคาร์บอนที่อุณหภูมิสูง สามารถใช้งานได้โดยการรักษาทางเคมีโดยใช้ความเข้มข้นของกรด . วิธีนี้แสดงให้เห็นโดยข่านและวะห์ฮาบ ( 2006 ) ในการศึกษาการดูดซับทองแดงโดยใช้กรดซัลฟิวริกเข้มข้นรักษาซังข้าวโพด . มีรายงานว่า เมื่อการรักษาของซังข้าวโพดกับกรดซัลฟูริกและอุณหภูมิ 150 องศาซี phzpc ของการดูดซับลดลงจาก 5.2 ( ดิบ ) 2.7 ( รักษา ) และการทำงานกลุ่ม นำเสนอในการดูดซับออกซิเจนที่ประกอบด้วยกลุ่มเป็นหลัก เช่น –โอ้ –โดยใช้เทคนิค–คูและ− . ความสามารถในการดูดซับสูงสุดที่ได้รับจากแลงเมอร์ไอโซเทอมเป็น 31.45 mg G − 1 การดูดซับมากกว่า ชอบที่ค่า pH สูงกว่า ( 4.5 ) เนื่องจากการแข่งขันต่ำผลกระทบของโปรตอนในการเว็บไซต์ ผลของไอออนรบกวนเช่น Zn ( II ) , Pb ( II ) และ Ca ( II ) นอกจากนี้ยังศึกษา พบว่าประสิทธิภาพในการกำจัดทองแดงลดลง 53% และ 27% และ 19% ในการแสดงตนของ Pb ( II ) , CA ( II ) และสังกะสี ( II ) ตามลำดับ การปฏิรูปการศึกษาพบว่ากรดซัลฟิวริกถือว่าซังข้าวโพดสามารถปรับได้ด้วยสารละลายไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์และมากเท่าที่ 90 % ทองแดงอาจจะหายการศึกษาปฏิกิริยาออกซิเดชันของซังข้าวโพดด้วยกรดซิตริกและกรดไนตริก กระทำโดย leyva รามอส et al . ( 2005 ) เมื่อการเกิดออกซิเดชันของซังข้าวโพด , ผลการเพิ่มพื้นที่ผิวของตัวดูดซับคือสังเกต การเพิ่มขึ้นของปริมาณออกซิเจนที่พบในซังข้าวโพด เนื่องจากกลุ่มได้รับการแนะนำเพิ่มเติมออกซิเจนบนพื้นผิวดูดซับหลังจากออกซิเดชัน หลังจากการออกซิเดชัน สัดส่วนที่สูงของกรดเว็บไซต์ ( ไฮโดรเจนและฟีนอล lactonic ) ที่ตรวจพบ ซึ่งผลในการลดลงในมูลค่า phzpc . นอกจากนี้ยังได้รายงานว่า การดูดซับสำหรับกรดซิตริกและกรดไนตริกออกซิไดซ์ซังข้าวโพดที่สูงมากเกินกว่าที่แปรซังข้าวโพด .