Burke and Hutchins (2007) argue tha

Burke and Hutchins (2007) argue that, through the way HR interventions are designed and delivered, organizations can decide whether learning skills and knowledge can be transferred into practical job situations so that capabilities and competences of employees can be related to individual performance (Guest, 1997). Therefore, the last hypothesis emerges:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลิตี้เบอร์กและ Hutchins (2007) โต้แย้งว่า ผ่านทางงานวิจัย HR ถูกออกแบบ และจัดส่ง องค์กรสามารถตัดสินใจได้ว่า เรียนรู้ทักษะและความรู้สามารถโอนย้ายลงในสถานการณ์การปฏิบัติงานเพื่อให้ความสามารถและ competences ของพนักงานสามารถเกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพแต่ละรายการ (Guest, 1997) ดังนั้น ทฤษฏีสุดท้ายบ่งบอก:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบิร์คและฮัตชินส์ (2007) ยืนยันว่าผ่านวิธีการแทรกแซงการบริหารทรัพยากรบุคคลได้รับการออกแบบและส่งมอบให้องค์กรสามารถตัดสินใจได้ว่าการเรียนรู้ทักษะและความรู้ที่สามารถโอนได้ในสถานการณ์งานในทางปฏิบัติเพื่อให้สามารถและความสามารถของพนักงานที่อาจจะเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติงานของแต่ละบุคคล (บุคคลทั่วไป, 1997) ดังนั้นสมมติฐานที่แล้วโผล่ออกมา:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบิร์คและฮัตชินส์ ( 2007 ) ยืนยันว่า ผ่านทาง HR interventions ถูกออกแบบและส่งมอบให้องค์กรสามารถตัดสินใจได้ว่า การเรียนรู้ทักษะและความรู้ที่สามารถถ่ายโอนในสถานการณ์งานปฏิบัติเพื่อให้ความสามารถและทักษะของพนักงานสามารถที่เกี่ยวข้องกับผลการปฏิบัติงานของแต่ละบุคคล ( แขก , 1997 ) ดังนั้นสมมติฐานสุดท้ายปรากฏ :