The ‘long 19th century’ (1789-1914)

The ‘long 19th century’ (1789-1914) was the century of imperialism. As the
countries of Europe – and later their former colonies, the United States and Australia –
scrambled to bring the largest portion of the world under their economic and cultural
influence, the peoples of colonies were subjugated, intimidated, enslaved, harassed,
hunted, displaced and abused in the name of economic gain (Hobsbawm, 1962). It was
this situation that caused Frantz Fanon (2004 [1963]) to remark that:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'ยาวศตวรรษ' (ค.ศ. 1789-1914) เป็นศตวรรษของลัทธิจักรวรรดินิยม เป็นการ
ประเทศ ยุโรป – และหลังอาณานิคมของอดีต สหรัฐอเมริกาและออสเตรเลีย –
แปลงเพื่อนำส่วนที่ใหญ่ที่สุดของโลกนักเศรษฐกิจ และวัฒนธรรม
อิทธิพล ชนชาติของอาณานิคมมี subjugated อีก enslaved ข่ม,
ล่าสัตว์หรือค้า หน่วย และถูกทารุณกรรมใน name ของเศรษฐกิจกำไร (Hobsbawm, 1962) มัน
สถานการณ์นี้เกิด Frantz Fanon (2004 [1963]) จะลองพูดที่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ศตวรรษที่ 19 ยาว (1789-1914) เป็นศตวรรษของลัทธิจักรวรรดินิยม ในขณะที่
ประเทศในยุโรป - และต่อมาอดีตอาณานิคมของพวกเขาในประเทศสหรัฐอเมริกาและออสเตรเลีย -
สัญญาณรบกวนที่จะนำส่วนที่ใหญ่ที่สุดของโลกภายใต้เศรษฐกิจและวัฒนธรรมของพวกเขา
มีอิทธิพลต่อประชาชนของอาณานิคมถูกปราบปราม, ข่มขู่, กดขี่คุกคาม
ล่าย้าย และถูกทำร้ายในชื่อของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ (Hobsbawm, 1962) มันเป็น
สถานการณ์เช่นนี้ที่ทำให้เกิดฟ Fanon (2004 [1963]) ที่จะกล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' ' ( 1789-1914 ) ยาวศตวรรษที่ 19 เป็นศตวรรษของลัทธิจักรวรรดินิยม เป็นประเทศในยุโรปและต่อมา
) ของอดีตอาณานิคม สหรัฐอเมริกา และออสเตรเลีย –
กวนจะนำส่วนที่ใหญ่ที่สุดของโลก ภายใต้มาตรการทางเศรษฐกิจและอิทธิพลทางวัฒนธรรม
, ประชาชนในอาณานิคมได้ถูกปราบปราม กดขี่ ข่มเหง ข่มขู่
, , ล่าพลัดถิ่นและทารุณ ในนามของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ ( ฮ็อบส์บอว์ม , 1962 ) มันคือ
สถานการณ์นี้ทำให้ฟรานทช์ เฟน ( 2004 [ 1961 ] ) กล่าวว่า :