The Korean sample took a 5x3x4 comp

The Korean sample took a 5x3x4 complete factorial design as follows: GenEng, TestPrep, unknown, BusSim, and conversation were the levels of the first factor, which was the materials factor; TES, BA, and MA were the levels of the second factor, which was the instructor requirement; and GenEd, Overpost, StaffTrain, and Upgrade were the levels of the third factor, which was the purpose of the training. Numbers of students in the Korean classes were unknown. The treatment cells did not have equal or proportional replication, so the significance test for the treatment effects associated with course variables followed a procedure described by Kempthorne (1952) for treating the general p-way classification without interaction. The likelihood ratio criterion test of significance was a feature of the significance tests. This procedure was adopted because of its convenience in sequences of significance tests such as occurred here. It is a large sample test, which is also consistent with the sample sizes in the present research.
Briefly, this procedure involved fitting a complete set of predictors of post-training TOEIC performance, then fitting all but a given factor of interest, and then comparing the two using a chi-square with degrees of freedom equal to the number of prediction weights estimated. The complete set of predictors comprised TOEIC scores, the three conditions of training, number of weeks, total training time, and intensity (total time divided by weeks). For example, when testing to see if equal weights could be used for the two TOEIC scores. Listen and Read, the complete set of predictors included the list given above and featured two regression weights, one for Listen and one for Read. However, for the second fit the weights for listen and read were made equal, leaving one less regression weights to be determined, hence requiring a chi-square with one degree of freedom. The likelihood ratio criterion procedure (Dobson, 1983; Stuart,1991) was used to compare results. When used in the present context the likelihood ratio criterion procedure yields a chi-square with degrees of freedom equal to the difference in the number of predictors used by the results compared. The regression approach follows a step-down sequence with the elimination of individual variables and monitoring of changed in the coefficient of determination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างเกาหลีเอา 5 x 3 x 4 สมบูรณ์แฟกออกเป็นดังนี้: GenEng, TestPrep ไม่ทราบ BusSim และสนทนาได้ในระดับของปัจจัยแรก ซึ่งตัววัสดุ ทดสอบ BA, MA นำระดับของปัจจัยที่สอง ที่มีความต้องการของผู้สอน และ GenEd, Overpost, StaffTrain และอัพเกรดได้ในระดับของตัวคูณสาม ซึ่งวัตถุประสงค์ของการฝึก จำนวนนักเรียนในชั้นเรียนภาษาเกาหลีไม่รู้จัก เซลล์บำบัดไม่ได้จำลองแบบสัดส่วน หรือเท่ากับ เพื่อทดสอบนัยสำคัญของผลการรักษาที่เกี่ยวข้องกับตัวแปรหลักสูตรตามขั้นตอนที่อธิบายไว้ โดย Kempthorne (1952) สำหรับการจัดประเภททาง p ทั่วไปได้โดยไม่ต้องรักษา การทดสอบเกณฑ์อัตราความเป็นไปได้ของความสำคัญคุณลักษณะของการทดสอบนัยสำคัญ กระบวนการนี้ถูกนำมาใช้เนื่องจากความสะดวกสบายในลำดับของการทดสอบนัยสำคัญเช่นว่าเกิดขึ้นที่นี่ ทดสอบตัวอย่างขนาดใหญ่ ซึ่งยังสอดคล้องกับขนาดตัวอย่างในการวิจัยนำเสนอ ได้สั้น ๆ ขั้นตอนนี้เกี่ยวข้องกับชุดของ predictors ของ TOEIC ประสิทธิภาพหลังการฝึกอบรมที่เหมาะสม นั้นเหมาะสมทั้งหมดแต่ตัวกำหนดดอกเบี้ย และจากนั้น เปรียบเทียบสองด้วย chi-square องศาความเป็นอิสระเท่ากับจำนวนน้ำหนักทำนายประเมิน ชุดสมบูรณ์ของ predictors ประกอบด้วยคะแนน TOEIC เงื่อนไขสามของการฝึกอบรม หมายเลขสัปดาห์ การฝึกอบรมรวม และความเข้ม (เวลารวมที่หารสัปดาห์) ตัวอย่าง เมื่อทดสอบดูถ้าน้ำหนักเท่ากันสามารถใช้คะแนน TOEIC สอง ฟัง และ อ่าน ชุดสมบูรณ์ของ predictors รวมรายการที่ให้ไว้ข้างต้น และที่โดดเด่นน้ำหนักถดถอยสอง สำหรับฟัง และสำหรับอ่าน อย่างไรก็ตาม สำหรับพอดีสอง น้ำหนักสำหรับฟัง และอ่านทำเท่า ออกจากหนึ่งน้อยกว่าน้ำหนักถดถอยจะแจ้ง ดังนั้น ต้องใช้ chi-square มีเสรีภาพระดับหนึ่ง ตอนเกณฑ์อัตราส่วนของโอกาส (ด็อบสัน 1983 สจ๊วต 1991) ถูกใช้เพื่อเปรียบเทียบผล เมื่อใช้ในบริบทปัจจุบัน chi-square มีองศาความเป็นอิสระเท่ากับจำนวน predictors ใช้ผลการเปรียบเทียบความแตกต่างทำให้ขั้นตอนการเกณฑ์อัตราความเป็นไปได้ ดังนี้วิธีการถดถอยที่ลำดับ step-down การขจัดตัวแปรอิสระและการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในค่าสัมประสิทธิ์ของความมุ่งมั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลุ่มตัวอย่างที่เกาหลีเอาการออกแบบปัจจัย 5x3x4 สมบูรณ์ดังนี้ GenEng, TestPrep, ไม่รู้จัก BusSim และการสนทนาเป็นระดับของปัจจัยแรกซึ่งเป็นปัจจัยวัสดุ TES, ปริญญาตรีและปริญญาโทมีระดับของปัจจัยที่สองซึ่งเป็นความต้องการของผู้สอน; และ GenEd, Overpost, StaffTrain และอัพเกรดเป็นระดับของปัจจัยที่สามซึ่งเป็นวัตถุประสงค์ของการฝึกอบรม จำนวนนักเรียนในชั้นเรียนภาษาเกาหลีเป็นที่รู้จัก เซลล์รักษาไม่ได้มีการจำลองแบบสัดส่วนที่เท่ากันหรือเพื่อการทดสอบอย่างมีนัยสำคัญสำหรับผลการรักษาที่เกี่ยวข้องกับตัวแปรที่แน่นอนตามขั้นตอนที่อธิบายไว้โดย Kempthorne (1952) สำหรับการรักษาการจัดหมวดหมู่พีทางทั่วไปโดยไม่มีการโต้ตอบ เกณฑ์การทดสอบความน่าจะเป็นอัตราส่วนของความสำคัญเป็นคุณลักษณะของการทดสอบอย่างมีนัยสำคัญที่ ขั้นตอนนี้จะถูกนำมาใช้เนื่องจากความสะดวกในการลำดับความสำคัญของการทดสอบเช่นที่เกิดขึ้นที่นี่ มันคือการทดสอบกลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่ซึ่งยังสอดคล้องกับขนาดตัวอย่างในการวิจัยในปัจจุบัน.
สั้น ๆ ขั้นตอนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการปรับชุดที่สมบูรณ์ของการพยากรณ์ของการโพสต์การฝึกอบรมการปฏิบัติงานสอบ TOEIC แล้วกระชับ แต่เป็นปัจจัยที่กำหนดความสนใจแล้ว เปรียบเทียบทั้งสองใช้ไคสแควร์ที่มีองศาอิสระเท่ากับจำนวนของการทำนายน้ำหนักประมาณ ชุดที่สมบูรณ์ของการพยากรณ์ประกอบด้วยคะแนนสอบ TOEIC ที่สามเงื่อนไขของการฝึกอบรมจำนวนของสัปดาห์ที่ผ่านมาเวลาการฝึกอบรมรวมและความรุนแรง (เวลาทั้งหมดหารด้วยสัปดาห์) ตัวอย่างเช่นเมื่อการทดสอบเพื่อดูว่าน้ำหนักเท่ากันสามารถนำมาใช้สำหรับสองคะแนนสอบ TOEIC ฟังและอ่านชุดที่สมบูรณ์ของการพยากรณ์รวมรายการดังกล่าวข้างต้นและให้ความสำคัญสองน้ำหนักถดถอยหนึ่งสำหรับการฟังและหนึ่งสำหรับอ่าน แต่สำหรับที่สองพอดีกับน้ำหนักในการรับฟังและการอ่านที่ถูกสร้างขึ้นเท่ากับทิ้งน้ำหนักน้อยถดถอยที่จะได้รับการพิจารณาจึงต้องมีไคสแควร์กับระดับของเสรีภาพ ขั้นตอนการเกณฑ์ความน่าจะเป็นอัตราส่วน (ด๊อบสัน 1983; จ๊วร์ต 1991) ถูกใช้ในการเปรียบเทียบผล เมื่อนำมาใช้ในบริบทปัจจุบันอัตราผลตอบแทนขั้นตอนการเกณฑ์โอกาสอัตราส่วนไคสแควร์ที่มีองศาอิสระเท่ากับความแตกต่างในจำนวนของการพยากรณ์ที่ใช้โดยผลเมื่อเทียบ วิธีการถดถอยมีการจัดลำดับขั้นตอนลงด้วยการกำจัดของตัวแปรของแต่ละบุคคลและการตรวจสอบของการเปลี่ยนแปลงในค่าสัมประสิทธิ์ของความมุ่งมั่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างเกาหลีเอา 5x3x4 สมบูรณ์แฟกทอเรียลออกแบบดังนี้ geneng testprep , ที่ไม่รู้จัก bussim , และการสนทนาเป็นระดับของปัจจัยแรก ซึ่งเป็นวัสดุองค์ประกอบ ; เทส บา และ มาเป็นระดับของปัจจัยที่สองซึ่งเป็นผู้สอน ความต้องการ และ gened overpost stafftrain , , , และ อัพเกรดเป็นระดับของปัจจัยสามซึ่งเป็นวัตถุประสงค์ของการฝึกอบรม จำนวนนักเรียนในชั้นเรียนภาษาเกาหลีที่ไม่รู้จัก เซลล์บำบัดไม่เท่าเทียมหรือสัดส่วนซ้ำเพื่อทดสอบความสำคัญสำหรับการรักษาผลที่เกี่ยวข้องกับตัวแปรหลักสูตรตามขั้นตอนที่อธิบายโดย kempthorne ( 1952 ) รักษาการ p-way ทั่วไปโดยไม่มีปฏิสัมพันธ์โอกาสสัดส่วนเกณฑ์การทดสอบนัยสำคัญคือคุณลักษณะของสถิติทดสอบ ขั้นตอนนี้เป็นลูกบุญธรรม เพราะความสะดวกในลำดับของความสำคัญการทดสอบ เช่น เกิดที่นี่ เป็นการทดสอบกลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่ ซึ่งสอดคล้องกับขนาดของกลุ่มตัวอย่างในงานวิจัยปัจจุบัน .
สั้น ๆขั้นตอนนี้เกี่ยวข้องกับการปรับตั้งค่าให้ตัวแปรหลังการฝึกอบรม TOEIC ประสิทธิภาพแล้วเหมาะสมทั้งหมด แต่ได้รับปัจจัยดอกเบี้ย แล้วเปรียบเทียบสองโดยใช้ไคสแควร์ที่มีองศาเสรีเท่ากับจำนวนของการทำนายน้ำหนักโดยประมาณ ชุดของตัวแปร ประกอบด้วยคะแนน TOEIC , สามเงื่อนไขของการฝึกอบรม จำนวนสัปดาห์ เวลาการอบรมทั้งหมดและความเข้ม ( รวมเวลาแบ่งสัปดาห์ ) ตัวอย่างเช่น เมื่อทดสอบดู ถ้าหนักเท่ากัน จะใช้คะแนน TOEIC สอง . ฟังและอ่าน ชุดของตัวแปร ได้แก่ รายการดังกล่าวข้างต้นและโดดเด่นสองถดถอยหนัก หนึ่งให้ฟังและให้อ่าน อย่างไรก็ตาม สำหรับที่สองพอดีกับน้ำหนักฟังและอ่านได้เท่ากันปล่อยหนึ่งถดถอยน้อยลงน้ำหนักที่จะตัดสินใจจึงต้องไคสแควร์กับหนึ่งองศาของอิสรภาพ โอกาสสัดส่วนเกณฑ์ขั้นตอน ( Dobson , 1983 ; สจ๊วร์ต , 1991 ) คือใช้ในการเปรียบเทียบผลเมื่อใช้ในบริบทปัจจุบันโอกาสสัดส่วนเกณฑ์กระบวนการผลผลิตไคสแควร์ที่มีองศาเสรีเท่ากับความแตกต่างของจำนวนตัวแปรที่ใช้โดยการเปรียบเทียบ วิธีการถดถอยตามลําดับแสดงว่ามีการติดตามการเปลี่ยนแปลงในแต่ละตัวแปร และค่าสัมประสิทธิ์ของการตัดสินใจ