To better understand Lewis's model

To better understand Lewis's model of underemployment and its predictions it is helpful to refer to Figure 1. the horizontal dimension of the figure is determined by the labor endowment L of the economy. We will treat total labor supply as fixed,so we will not consider the possibility that,for example, people might work more or less in response to higher wages.
Agricultural employment is measured to the right starting from Oa and industrial (manufacturing) employment Lm is measured to the left starting from Om. the left vertical axis measures the marginal value product of labor in agriculture;the right vertical axis measures the marginal value product of labor in industry, which is assumed to be located in urban rather than rural areas. the prices of agricultural and manufacturing output,Pa and Pm, are assumed to be determined in international markets that economy is too small to influence. this assumption allows us not to consider how the terms of trade between agriculture and industry might change as the relative outputs of the two sectors change. the marginal physical products of labor in agriculture and manufacturing, MPLa and MPLm, are determined by the respective technologies (the production functions) and by the ratio of labor to land in agriculture and the ratio of labor to capital equipment in industry. Land and capital stocks are assumed to be fixed , so the ratios of labor to land and labor to capital only change when employment in agriculture and industry changes,respectively.By diminishing returns, the marginal physical products of labor decrease as these ratios increase, hence the marginal value products of labor curve for agriculture AA slopes down to the right as La increase and the marginal value product of labor curve for industry MM slopes down to the left as Lm increases. Finally, w- gives the subsistence wage mentioned by Lewis in his preceding selection,which is assumed to be equal for both agricultural and industrial (rural and urban)workers.
In figure 1 , farmers and manufacturing firms both find it worthwhile to hire labor until its marginal value product equals the subsistence wage, yielding employment La- in agriculture and Lm- in industry. this leaves a group of workers U=L-LA-Lm who must eke out a living in some way other than employment by farmers or manufacturing firms. We call this group the underemployed.
Why do the underemployed not bid wages down below the subsistence level? A popular answer to this question is the nutrition-based efficiency wage model, which asserts that it is not profitable for employers to pay workers less than W- because of adverse effects on employee nutrition and health. The idea is stated well by Swamy (1997,p.86), Who also provides a fine survey of the relevant literature: employers do not lower the Wage because the worker would then consume less,thereby lowering his productivity; paying a lower wage may raise the cost per efficiency unit of labor.;(We should note that Swamy argues against the relevance of this model for rural India. )

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อทำความเข้าใจรูปแบบของลูอิสของการทำงานไม่เต็มและการคาดการณ์ที่จะเป็นประโยชน์ในการอ้างถึงรูปที่ 1 มิติของรูปแนวนอนจะถูกกำหนดโดยแรงงานบริจาค L ของเศรษฐกิจ เราจะรักษาอุปทานแรงงานรวมเป็นคงที่ดังนั้นเราจะไม่พิจารณาความเป็นไปได้ว่าตัวอย่างเช่นคนอาจจะทำงานมากขึ้นหรือน้อยลงในการตอบสนองต่อค่าจ้างที่สูงขึ้น.
การจ้างงานเกษตรเป็นวัดไปทางขวาเริ่มต้นจากฮิและอุตสาหกรรม (การผลิต) การจ้างงาน Lm เป็นวัดทางด้านซ้ายเริ่มต้นจากอ้อม มาตรการแกนแนวตั้งออกจากผลิตภัณฑ์มูลค่าเพิ่มของแรงงานในภาคเกษตร; มาตรการแกนแนวตั้งที่เหมาะสมของผลิตภัณฑ์มูลค่าเพิ่มของแรงงานในอุตสาหกรรมซึ่งจะถือว่าอยู่ในเมืองมากกว่าชนบท ราคาของการเกษตรและการผลิตการส่งออกและป่า Pm, จะถือว่าได้รับการพิจารณาในตลาดต่างประเทศว่าเศรษฐกิจที่มีขนาดเล็กเกินไปที่จะมีอิทธิพลต่อ สมมติฐานนี้จะช่วยให้เราไม่ได้พิจารณาว่าข้อตกลงการค้าระหว่างการเกษตรและอุตสาหกรรมอาจจะเปลี่ยนเป็นเอาท์พุทญาติของทั้งสองภาคการเปลี่ยนแปลง ผลิตภัณฑ์ทางกายภาพส่วนเพิ่มของแรงงานในภาคการเกษตรและการผลิต MPLA และ MPLm จะถูกกำหนดโดยเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้อง (ฟังก์ชั่นการผลิต) และอัตราส่วนของแรงงานไปยังดินแดนในภาคเกษตรและอัตราการใช้แรงงานอุปกรณ์ทุนในอุตสาหกรรม ที่ดินและหุ้นทุนจะถือว่าได้รับการแก้ไขเพื่อให้อัตราส่วนของแรงงานที่ดินและแรงงานเงินทุนเพียงเปลี่ยนไปเมื่อการจ้างงานในภาคเกษตรและการเปลี่ยนแปลงในอุตสาหกรรม respectively.By ผลตอบแทนลดลงผลิตภัณฑ์ทางกายภาพส่วนเพิ่มของการลดลงของแรงงานเหล่านี้การเพิ่มขึ้นของอัตราส่วนจึง ผลิตภัณฑ์ที่มีมูลค่าเพิ่มของเส้นโค้งแรงงานเพื่อการเกษตร AA ลาดลงไปทางขวาเพิ่มขึ้นเป็นลาและผลิตภัณฑ์มูลค่าเพิ่มของเส้นโค้งแรงงานสำหรับอุตสาหกรรม MM ลาดลงไปทางซ้ายที่เพิ่มขึ้น Lm สุดท้าย w- ให้ค่าจ้างการดำรงชีวิตโดยลูอิสกล่าวถึงในการเลือกก่อนหน้านี้ของเขาซึ่งจะถือว่าเป็นที่เท่าเทียมกันสำหรับทั้งการเกษตรและอุตสาหกรรม (ชนบทและในเมือง) คนงาน.
ในรูปที่ 1 เกษตรกรและ บริษัท ผลิตทั้งสองพบว่ามันคุ้มค่าที่จะจ้างแรงงานจนกว่า สินค้ามูลค่าส่วนเพิ่มของค่าจ้างเท่ากับยังชีพยอม La- การจ้างงานในภาคเกษตรและอุตสาหกรรม Lm- ใน ใบนี้เป็นกลุ่มของคนงาน U = L-LA-Lm ที่ต้องยืดออกไปที่อาศัยอยู่ในบางวิธีอื่นที่ไม่ใช่การจ้างงานโดยเกษตรกรหรือ บริษัท ผลิต เราเรียกกลุ่มนี้ทำงานไม่เต็ม.
ทำไมทำงานไม่เต็มไม่เสนอราคาค่าจ้างที่ลดลงต่ำกว่าระดับการดำรงชีวิตหรือไม่ คำตอบที่ได้รับความนิยมสำหรับคำถามนี้คือประสิทธิภาพโภชนาการตามรูปแบบค่าจ้างซึ่งอ้างว่ามันไม่ได้กำไรสำหรับนายจ้างที่จะจ่ายค่าแรงคนงานน้อยกว่า W- เพราะผลกระทบที่เกี่ยวกับโภชนาการและสุขภาพของพนักงาน ความคิดที่จะระบุไว้เป็นอย่างดีจากสวามี่ (1997, หน้า 86) ใครนอกจากนี้ยังมีการสำรวจที่ดีของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง: นายจ้างไม่ลดค่าจ้างเพราะคนงานก็จะกินน้อยลงจึงช่วยลดการผลิตของเขา การจ่ายเงินค่าจ้างที่ต่ำกว่าอาจจะเพิ่มค่าใช้จ่ายต่อหน่วยประสิทธิภาพของแรงงาน. (เราควรทราบว่าสวามี่โต้แย้งกับความเกี่ยวข้องของรุ่นนี้สำหรับชนบทอินเดีย.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อให้เข้าใจรูปแบบของลูอิสและระดับการคาดการณ์ของมันจะเป็นประโยชน์ในการดูรูปที่ 1 มิติแนวนอนของรูปที่ถูกกำหนดโดยการบริจาคแรงงานของเศรษฐกิจ เราจะปฏิบัติต่อแรงงานทั้งหมดเป็นถาวร ดังนั้นเราจะไม่พิจารณาความเป็นไปได้ว่า ตัวอย่างเช่นคนอาจจะทำงานมากขึ้นหรือน้อยลงในการตอบสนองต่อค่าจ้างที่สูงขึ้น .
งานเกษตรวัดทางด้านขวาเริ่มจากโอเอและอุตสาหกรรม ( การผลิต ) โดยการจ้างงานเป็นวัดด้านซ้ายเริ่มจากโอม มาตรการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ของแรงงานในการเกษตรซ้ายแกนตั้ง การวัดค่ามูลค่าผลิตภัณฑ์ของแรงงานในอุตสาหกรรมแกนแนวตั้งด้านขวาซึ่งถือว่าอยู่ในเมืองมากกว่าชนบทราคาของการเกษตรและการผลิตการส่งออก , PA และน. จะถือว่ามีความมุ่งมั่นในตลาดต่างประเทศว่า เศรษฐกิจมีขนาดเล็กเกินไปที่จะมีอิทธิพลต่อ สมมติฐานนี้ช่วยให้เราไม่ต้องพิจารณาว่าข้อตกลงการค้าระหว่างเกษตรกรรมและอุตสาหกรรมอาจเปลี่ยนเป็นเอาท์พุทของญาติของทั้งสองภาคเปลี่ยน ทางกายภาพของผลิตภัณฑ์ของแรงงานในการเกษตรและการผลิตโครงการ และ mplm มุ่งมั่นโดยเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้อง ( ฟังก์ชันการผลิต ) และอัตราส่วนของแรงงานที่จะที่ดินในการเกษตรและอัตราส่วนของแรงงานกับทุนอุปกรณ์ในอุตสาหกรรม ที่ดินและหุ้นทุนจะถือว่ามีการแก้ไข ดังนั้น อัตราส่วนของแรงงานแรงงานและที่ดินกับทุนเปลี่ยนแปลงเฉพาะเมื่อการจ้างงานในภาคเกษตร และอุตสาหกรรมการเปลี่ยนแปลง respectively.by ให้กลับมาส่วนผลิตภัณฑ์ทางกายภาพของแรงงานเหล่านี้ลดลงอัตราส่วนเพิ่มขึ้น จึงเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ของแรงงานเพื่อการเกษตร หลังโค้งลาดลงไปขวาลา เพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์และเพิ่มเส้นโค้งแรงงานมม. อุตสาหกรรมลาดลงด้านซ้าย เป็น เพิ่ม อิม ในที่สุด , W - ให้ประมงน้ำจืดกล่าวถึงโดย Lewis ของเขาก่อนการเลือกซึ่งถือว่าเป็นเท่าเทียมกันทั้งเกษตรและอุตสาหกรรม ( เมืองและชนบท ) พนักงาน .
ในรูปที่ 1 , เกษตรกรและบริษัททั้งสองพบว่ามันคุ้มค่าที่จะจ้างแรงงานจนกว่ามูลค่าส่วนเพิ่มของผลผลิตของมันเท่ากับประมงน้ำจืด ผลผลิต การจ้างงานในภาคเกษตร และลา - LM - อุตสาหกรรมใบนี้กลุ่มของแรงงานที่ต้อง u = l-la-lm หาเงินได้มากขึ้นในบางวิธีอื่นนอกเหนือจากการจ้างงานโดยเกษตรกรหรือบริษัทผลิต เราเรียกกลุ่มนี้ที่ทำงานไม่เต็ม .
ทำไมธัญพืชไม่เสนอราคาค่าจ้างต่ำกว่าระดับยังชีพ ? คำตอบที่ได้รับความนิยมในคำถามนี้โภชนาการรูปแบบค่าจ้างประสิทธิภาพตามซึ่งยืนยันว่า ไม่ใช่เพื่อประโยชน์ของนายจ้างต้องจ่ายคนงานน้อยกว่า W - เพราะผลกระทบต่อพนักงานโภชนาการและสุขภาพ ความคิดที่ระบุไว้โดย Swamy ( 1997 p.86 ) ที่ยังมีการสำรวจที่ดีของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง : นายจ้างไม่ลดเงินเดือน เพราะคนงานก็จะบริโภคได้น้อยลง จึงช่วยลดการผลิตของตนจ่ายค่าจ้างต่ำอาจเพิ่มประสิทธิภาพต้นทุนต่อหน่วยของแรงงาน และ เราควรจะทราบว่า Swamy แย้งกับความเกี่ยวข้องของรุ่นนี้ สำหรับในชนบทอินเดีย )