BANGKOK — The Mekong River runs mor

BANGKOK — The Mekong River runs more than 4,000 kilometers, from China into Myanmar and then through Laos, Thailand, Cambodia and Vietnam, where it empties into the sea. Traditionally a major transport route and food source, it is also increasingly becoming a supply of energy — at its own peril and at the cost of instability among states in the region.

Several large dams already straddle the Mekong in China, and construction on more dams downstream is underway. Hydropower is a well-established source of renewable energy, and the countries of the lower Mekong see it as an attractive way to help meet their exploding energy demand while diversifying their energy portfolio. Over 80 percent of Thailand’s total energy consumption, for example, is satisfied with fossil fuels.

And so Thai, Malaysian, Chinese and Vietnamese developers and investors in the private sector have set out to build 11 dams on the Mekong’s main stem in Laos and Cambodia. Only about one-tenth of the power to be produced will go to the two host countries; the bulk will serve energy-hungry Thailand and Vietnam. Laos, the location of nine of these dams, is tapping the river, one of its few natural resources, to generate needed export revenues.

Energy security and economic development are legitimate goals, of course, but these main-stem dams were conceived with little regard for their environmental consequences and socioeconomic repercussions. The proposed dams will prevent sediment from the upper stretches of the Mekong River from reaching its delta, depriving rice fields in lower Vietnam of essential nutrients. They will also disrupt the migratory patterns of fish, which will endanger the stocks on which Cambodians, especially, rely for much of their protein intake.

Such prospects have already caused tensions, and have even strained relations among some governments in the region. Laos, for example, has proceeded with construction on the Xayaburi dam, the first in the main-stem series, over objections from the governments of Cambodia and Vietnam, which are concerned about the project’s impact on the environment and food security.

Formal mechanisms already exist to foster regional cooperation on this issue. The most prominent is the Mekong River Commission, which since 1995 has served as an important forum for the four countries of the lower Mekong to discuss how best to develop the river basin. The organization has also carried out extensive technical studies to advise policy makers. But with no real enforcement mechanism, it has so far been unable to resolve transboundary disputes, including those over Xayaburi. The commission stands little chance of influencing the other dam projects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรุงเทพฯ - แม่น้ำโขงไหลกว่า 4,000 กิโลเมตรจากประเทศจีนเข้ามาในพม่าแล้วผ่านลาวไทยกัมพูชาและเวียดนามซึ่งจะไหลลงสู่ทะเล เดิมเป็นเส้นทางขนส่งที่สำคัญและแหล่งอาหารก็ยังเพิ่มขึ้นเป็นอุปทานของพลังงาน - ที่อันตรายของตัวเองและค่าใช้จ่ายของความไม่แน่นอนในสหรัฐฯในภูมิภาค. เขื่อนขนาดใหญ่หลายแล้วคร่อมแม่น้ำโขงในประเทศจีนและการก่อสร้างเขื่อนมากขึ้น ต่อเนื่องเป็นชิ้น ไฟฟ้าพลังน้ำเป็นแหล่งที่ดีขึ้นของพลังงานหมุนเวียนและประเทศในแม่น้ำโขงตอนล่างเห็นว่ามันเป็นทางที่น่าสนใจที่จะช่วยตอบสนองความต้องการพลังงานของพวกเขาระเบิดในขณะที่ผลงานการกระจายพลังงานของพวกเขา มากกว่าร้อยละ 80 ของการใช้พลังงานทั้งหมดของไทยเช่นเป็นความพึงพอใจกับเชื้อเพลิงฟอสซิล. และเพื่อไทย, มาเลเซีย, นักพัฒนาของจีนและเวียตนามและนักลงทุนในภาคเอกชนได้กำหนดไว้ในการสร้าง 11 เขื่อนบนลำต้นหลักโขงในประเทศลาวและกัมพูชา . เพียงประมาณหนึ่งในสิบของอำนาจในการผลิตจะไปทั้งสองประเทศเจ้าภาพ; กลุ่มจะทำหน้าที่พลังงานหิวไทยและเวียดนาม ลาวที่ตั้งของเก้าเขื่อนเหล่านี้จะแตะแม่น้ำซึ่งเป็นหนึ่งในทรัพยากรธรรมชาติน้อยในการสร้างรายได้จากการส่งออกที่จำเป็น. ความมั่นคงทางพลังงานและการพัฒนาเศรษฐกิจที่เป็นเป้าหมายถูกต้องตามกฎหมายแน่นอน แต่เหล่านี้เขื่อนหลักต้นกำเนิดได้รู้สึกมีน้อย คำนึงถึงผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและผลกระทบทางสังคมและเศรษฐกิจ เขื่อนที่นำเสนอจะป้องกันไม่ให้ตะกอนจากเหยียดบนของแม่น้ำโขงจากการเข้าถึงของเดลต้าพรากนาข้าวในเวียดนามลดลงของสารอาหารที่จำเป็น พวกเขายังจะส่งผลกระทบต่อรูปแบบการอพยพย้ายถิ่นของปลาซึ่งจะเป็นอันตรายต่อหุ้นที่ชาวกัมพูชาโดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องอาศัยสำหรับมากของการบริโภคโปรตีนของพวกเขา. กลุ่มเป้าหมายดังกล่าวได้ก่อให้เกิดความตึงเครียดอยู่แล้วและแม้จะมีความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดระหว่างรัฐบาลบางส่วนในภูมิภาค ลาวเช่นได้ดำเนินการก่อสร้างเขื่อนไซยะบุรีเป็นครั้งแรกในซีรีส์หลักต้นกำเนิดที่ขัดข้องจากรัฐบาลของประเทศกัมพูชาและเวียดนามซึ่งมีความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบของโครงการต่อสิ่งแวดล้อมและความมั่นคงด้านอาหาร. กลไกที่เป็นทางการแล้ว ที่มีอยู่เพื่อส่งเสริมให้เกิดความร่วมมือในภูมิภาคในเรื่องนี้ ที่โดดเด่นมากที่สุดคือคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขงซึ่งตั้งแต่ปี 1995 ได้ทำหน้าที่เป็นฟอรั่มที่สำคัญสำหรับสี่ประเทศในแม่น้ำโขงตอนล่างเพื่อหารือถึงวิธีที่ดีที่สุดในการพัฒนาลุ่มน้ำ องค์กรได้ดำเนินการยังออกการศึกษาทางเทคนิคที่กว้างขวางให้คำแนะนำแก่ผู้กำหนดนโยบาย แต่ด้วยกลไกการบังคับใช้ไม่จริงก็มีเพื่อให้ห่างไกลไม่สามารถที่จะแก้ไขข้อพิพาทพรมแดนรวมทั้งผู้ที่อยู่เหนือเขื่อนไซยะบุรี คณะกรรมการยืนโอกาสเพียงน้อยนิดที่มีอิทธิพลต่อโครงการสร้างเขื่อนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรุงเทพฯ - แม่น้ำโขงไหลมากกว่า 4 , 000 กิโลเมตร จากจีนเข้ามาในพม่าแล้ว ผ่านลาว ไทย กัมพูชา และเวียดนาม ซึ่งเป็นรถเปล่าลงสู่ทะเล ประเพณีเป็นเส้นทางขนส่งหลัก และแหล่งอาหาร มันยังขึ้นเป็นอุปทานของพลังงานที่อันตรายของตัวเอง และต้นทุนของความไม่มั่นคงของสหรัฐอเมริกาในภูมิภาคนี้ .

เขื่อนขนาดใหญ่หลายแล้วคร่อมแม่น้ำโขงในประเทศจีน และการก่อสร้างเขื่อนท้ายเขื่อนมากขึ้นคือการอยู่ ไฟฟ้าพลังน้ำเป็นแหล่งที่มีชื่อเสียงของพลังงานทดแทน และประเทศของแม่น้ำโขงลดลง ดูเป็นวิธีที่น่าสนใจที่จะช่วยตอบสนองความต้องการใช้พลังงานของระเบิดในขณะที่ diversifying ผลงานของพลังงาน กว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของปริมาณการใช้พลังงานทั้งหมดของประเทศไทยเช่นพอใจกับเชื้อเพลิงฟอสซิล .

ดังนั้น ไทย , มาเลเซีย , จีนและเวียดนามผู้ประกอบการและนักลงทุนในภาคเอกชนมีการตั้งค่าออกเพื่อสร้าง 11 เขื่อนบนลำต้นหลักของแม่น้ำโขงในลาวและกัมพูชา เพียงประมาณหนึ่งในสิบของพลังงานที่ผลิตได้จะไปสองเจ้าภาพประเทศ กลุ่มจะใช้พลังงานหิว ไทย และเวียดนาม ลาว , สถานที่ตั้งของเก้าของเขื่อนเหล่านี้คือ แตะน้ำ หนึ่งในไม่กี่ ทรัพยากรธรรมชาติ เพื่อสร้างความต้องการส่งออกรายได้

ด้านพลังงานและเศรษฐกิจการพัฒนาที่ถูกต้องเป้าหมายของหลักสูตร แต่หลักเหล่านี้ต้นเขื่อนเคยคิดเกี่ยวกับผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมและสังคมของพวกเขาเล็ก ๆน้อย ๆเพื่อความ .เสนอเขื่อนจะป้องกันไม่ให้ตะกอนจากยืดส่วนบนของแม่น้ำโขงจากการเข้าถึงของ Delta , depriving นาข้าวในเวียดนามกว่าสารอาหารที่จำเป็น พวกเขาจะทำให้รูปแบบการอพยพของปลา ซึ่งจะทำให้หุ้นที่กัมพูชา โดยอาศัยมากที่สุดของการบริโภคโปรตีน เช่นโอกาส

ได้เกิดความตึงเครียด ,และแม้มีความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดระหว่างรัฐบาลในภูมิภาค ลาว ตัวอย่างเช่น มีการสร้างเขื่อนไซยะบุรีในที่แรกในชุดลำต้นหลักมากกว่าการคัดค้านจากรัฐบาลของประเทศกัมพูชาและเวียดนาม ซึ่งมีความกังวลเกี่ยวกับโครงการ ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัยอาหาร .

กลไกที่เป็นทางการที่มีอยู่แล้วเพื่อส่งเสริมความร่วมมือระดับภูมิภาค ในประเด็นนี้ ที่โดดเด่นที่สุดคือคณะกรรมาธิการแม่น้ำโขง ซึ่งตั้งแต่ปี 1995 ได้ทำหน้าที่เป็นเวทีสำคัญสำหรับ 4 ประเทศแม่น้ำโขงลดเพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีที่ดีที่สุดในการพัฒนาลุ่มน้ำ องค์กรยังทำการศึกษาอย่างละเอียด เพื่อแนะนำเทคนิคการกำหนดนโยบาย .แต่ไม่มีการบังคับใช้จริง กลไก มันมีเพื่อให้ห่างไกลได้รับไม่สามารถที่จะแก้ไขข้อพิพาทข้ามแดน รวมทั้งไปไซยะบุรี . คณะกรรมการยืนโอกาสของการอื่น ๆ โครงการเขื่อนเล็ก ๆน้อย ๆ