Chapter 183 – Qing Han’s fury That

Chapter 183 – Qing Han’s fury



That guy was nothing! I had him to myself earlier, I just needed to extend my arm and grab that Xuan Core…. And then I could have easily returned to the Silver Blizzard City…. I would have been able to achieve my target so easily!

I can’t believe I allowed that guy to fool me!

I knew that such a feat wasn’t possible… those changing Xuan Qi colors didn’t make any sense… how did I get fooled by it?

I’m the world’s biggest idiot ah! Damn it! Damn me…..

Whilst the Third Elder was busy repenting and redressing his mistakes, all the other experts were nervously staring at the Solitary Falcon, afraid that in case he decided to flee from the spot with all his strength then no one would be able to catch up with him; not even Shi Chang Xiao!

Shi Chang Xiao furiously roared, and then suddenly plunged into the sky like a soaring dragon: “Falcon! You wanted to fight me ah? Let’s fight!”

Raindrops started scattering away from his body under the effect of his enormous Xuan Qi, and started crashing against the faces of the other people present!

The Solitary Falcon laughed loudly as he tucked the Xuan Core into his robes: “Good, let’s go!” he stretched out his arms like a hawk and his body started to rise up in the sky as well!

The two Peak Spirit Xuan masters had formally acknowledged their confrontation!

Fei Meng Chen, the Three Elders of the Silver Blizzard City, Shi Chang Xiao’s six helpers, and Li Wu Bei’s ten disciples simultaneously leaped into the sky, and flashed forward at ghostly speeds; all of them converged at one point: The Solitary Falcon!

The Solitary Falcon laughed as he roared: “This is going to be fun!” He didn’t hold anything back, ‘bang’, a loud explosion sounded as fragments of his Xuan Qi burst out of his body, and sent everyone scattering and flying outwards. The Solitary Falcon remained standing his ground, upright… ready for a battle!



~ The Jun Residence ~

Guan Qing Han’s mind was heavy with thoughts as she walked towards her courtyard. The events of this day had been like a pipe-dream for her; her heart had felt absolute desperation and desolation at one moment, and the next moment she was left feeling happy and content.

Although my own father abandoned me in my hour of need, but since I have such a great Uncle, and such an amazing Brother-in-law, why should I be afraid of anything? It’s like Mo Xie said….. a life of shame has no meaning!

Is the Xue Hun Manor really invincible? Even if they really are undefeatable…. They can only kill us….. and I won’t have to worry about the complexities of this world in my death; so why should I fear death!

“I couldn’t have imagined that he would have such a heroic spirit within him. He has proved that he is a true son of the Jun Family! And he had proved that he is Mo You’s younger brother. If Mo You was here today…. Would he have made the same choice? Yes, of course… there’s no doubt about it.”

Qing Han’s heart wasn’t feeling as uncomfortable thinking about Mo You as it used to… the pain of her heart seemed a bit… very distant now……

She was walking with her head down, and didn’t realize that she was almost about to bump into a person.

A burly figure was standing in front of her courtyard’s doorstep.

This man was her biological father; Guan Dong Liu!

Guan Dong Liu’s clothes were drenched since he had been standing in the rain for quite a while now. Even though his face was cold, his sad eyes were enough to express the pain of his heart as he looked at his daughter, but was unable to say anything to her.

Qing Han stared back at him in silence, unable to find any words to start a conversation with, and hence this father-daughter duo stood motionlessly in the rain, caught in a strange and wordless world of their own desolation.

A bolt of lightning lit up the courtyard for a split second, revealing the traces of sadness and concern on Guan Dong Liu’s face.

Guan Qing Han was suddenly reminded of her childhood days, and how her father used to worry about her well-being, and suddenly her heart turned soft. Her ice-cold expression melted in an instant as she opened her mouth and whispered: “Daddy……”

“Qing Han, do you blame your daddy?” Guan Dong Liu looked at his daughter through the rain which was pouring over his head.

Qing Han blankly shook her head as an empty feeling overtook her heart.

“I don’t blame you, father.” She deliriously raved, “You’re my father; but before that…. you’re Guan Family’s master. And as the master of the family, you have to bear the burden of thousands of lives and their fates on your shoulder. I understand the problem of your position, daddy……”

Guan Dong Liu sighed as he sadly bowed his head, but then raised his head again, revealing his pain-stricken but firm eyes: “Qing Han, your father obviously feels sorry for you, however, if I ever had a chance to go back in time and……I… I……”

Guan Dong Liu’s deep eyes were cle

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 183 – โกรธชิงฮั่น หมอนี่เป็นอะไร ผมเขาจะตัวเองก่อนหน้านี้ ฉันเพียงแค่ต้องยืดแขนฉัน และคว้าที่หลักซวน... แล้ว ผมอาจได้ง่าย ๆ กลับไปเมืองหิมะสีเงิน... ฉันจะได้รับสามารถที่จะบรรลุเป้าหมายของฉันได้ผมไม่เชื่อว่า ฉันได้รับอนุญาตที่ผู้ชายจะหลอกฉันผมรู้ว่า ความสำเร็จอันไม่ได้...ผู้เปลี่ยนซวนฉีสีไม่ได้รู้สึก...วิธีทำฉันได้หลอก โดยมันผมคนบ้าที่ใหญ่ที่สุดในโลก ah ให้ตายสิ! ไอ้ฉัน...ในขณะที่สามพี่ไม่ว่างเรา และ redressing ผิดพลาด ชาญอื่น ๆ ถูกเป็นจ้องเหยี่ยวโดดเดี่ยว กลัวที่ในกรณีที่เขาตัดสินใจหนีออกจากจุดที่มีความแข็งแรงของเขาทั้งหมด แล้วไม่มีใครจะมี ไม่แม้แต่ช้างเสี่ยวเสี่ยวชิช้างคำรามอย่างดุเดือด และจากนั้น ก็กระโจนเข้าสู่ท้องฟ้าเช่นมังกรทะยาน: "เหยี่ยว คุณต้องต่อสู้ฉัน ah ลองต่อสู้"หยาดฝนเริ่มโปรยห่างจากร่างกายของเขาภายใต้ผลกระทบของชิเขาซวนมหาศาล และเริ่มชนกับใบหน้าของคนอื่น ๆ อยู่ฟอลคอนโดดเดี่ยวหัวเราะเสียงดังขณะที่เขาซ่อนตัวหลักซวนในเสื้อคลุมของเขา: "ดี ไปกันเถอะ" เขาเหยียดแขนของเขาเหมือนเหยี่ยว และร่างกายของเขาเริ่มขึ้นในท้องฟ้าเช่นกันแบบซวนวิญญาณสูงสุดสองอย่างได้ยอมรับว่า การเผชิญหน้าของพวกเขาเมงเฉินเฟย ผู้สูงอายุที่สามของ เมืองหิมะสีเงิน Xiao Shi ช้างหกผู้ช่วย และ Li Wu Bei สาวกสิบพร้อมกัน leaped สู่ท้องฟ้า และประกายไปข้างหน้าด้วยความเร็วน่ากลัว พวกเขาทั้งหมด converged จุดหนึ่ง: เหยี่ยวโดดเดี่ยวฟอลคอนโดดเดี่ยวหัวเราะ ตามเขาคำราม: "นี้จะ สนุก" เขาไม่ได้ถืออะไรกลับ 'บาง' การกระจายเสียงดังไพเราะเป็นชิ้นส่วนของระเบิดเขาซวนฉีออกจากร่างกายของเขา และส่งทุกคนโปรย และบินออกข้างนอก ฟอลคอนโดดเดี่ยวยังคงยืนพื้นของเขา ตั้งตรง...พร้อมสำหรับการต่อสู้ ~ เดอะเรสซิเดนซ์มิ.ย. ~ใจกวนชิงฮั่นคือหนักกับความคิดขณะเดินไปทางลานภายในของเธอ กิจกรรมของวันนี้ได้รับเช่นความฝันท่อสำหรับเธอ หัวใจของเธอเขารู้สึกถึงความสิ้นหวังและไร้ผู้คนในช่วงเวลาหนึ่ง และช่วงเวลาถัดไปคือเธอรู้สึกความสุข และแม้ ว่าพ่อของตัวเองทอดทิ้งผมในชั่วโมงของความต้องการของฉัน แต่ เนื่องจากลุงเป็นดังกล่าว และเขยดังกล่าวตื่นตัว ทำไมจะกลัวอะไร มันเป็นเช่นว่า Mo Xie ... ชีวิตของความอัปยศไม่มีความหมายเป็นคฤหาสน์ฮุน Xue อยู่ยงคงกระพันจริง ๆ แม้ว่าพวกเขาเป็นจริงมนุษย์... นอกจากนี้พวกเขาเท่านั้นสามารถฆ่าเรา... และฉันจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความซับซ้อนของโลกนี้ตายของฉัน ดังนั้น ทำไมควรฉันกลัวตาย“I couldn’t have imagined that he would have such a heroic spirit within him. He has proved that he is a true son of the Jun Family! And he had proved that he is Mo You’s younger brother. If Mo You was here today…. Would he have made the same choice? Yes, of course… there’s no doubt about it.”Qing Han’s heart wasn’t feeling as uncomfortable thinking about Mo You as it used to… the pain of her heart seemed a bit… very distant now……She was walking with her head down, and didn’t realize that she was almost about to bump into a person.A burly figure was standing in front of her courtyard’s doorstep.This man was her biological father; Guan Dong Liu!Guan Dong Liu’s clothes were drenched since he had been standing in the rain for quite a while now. Even though his face was cold, his sad eyes were enough to express the pain of his heart as he looked at his daughter, but was unable to say anything to her.Qing Han stared back at him in silence, unable to find any words to start a conversation with, and hence this father-daughter duo stood motionlessly in the rain, caught in a strange and wordless world of their own desolation.A bolt of lightning lit up the courtyard for a split second, revealing the traces of sadness and concern on Guan Dong Liu’s face.Guan Qing Han was suddenly reminded of her childhood days, and how her father used to worry about her well-being, and suddenly her heart turned soft. Her ice-cold expression melted in an instant as she opened her mouth and whispered: “Daddy……”“Qing Han, do you blame your daddy?” Guan Dong Liu looked at his daughter through the rain which was pouring over his head.Qing Han blankly shook her head as an empty feeling overtook her heart.“I don’t blame you, father.” She deliriously raved, “You’re my father; but before that…. you’re Guan Family’s master. And as the master of the family, you have to bear the burden of thousands of lives and their fates on your shoulder. I understand the problem of your position, daddy……”Guan Dong Liu sighed as he sadly bowed his head, but then raised his head again, revealing his pain-stricken but firm eyes: “Qing Han, your father obviously feels sorry for you, however, if I ever had a chance to go back in time and……I… I……”Guan Dong Liu’s deep eyes were cle

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 183 –ชิงความโกรธของฮันผู้ชายที่ไม่มีอะไร ! ฉันมีให้ตัวเองก่อน ฉันเพียงต้องการที่จะขยายแขนจับ ซวน หลัก . . . . . . . แล้วฉันจะได้กลับไปยังเมืองเงิน ลมแรง . . . . . . . ฉันได้รับสามารถที่จะบรรลุเป้าหมายของฉันได้อย่างง่ายดาย !ฉันไม่สามารถเชื่อว่าฉันอนุญาตให้เขาเพื่อหลอกผมผมรู้ว่าเพลงเป็นไปไม่ได้ . . . . . . . ผู้ที่เปลี่ยน ซวน ฉี สีไม่ได้ทำให้รู้สึกใด ๆ . . . . . . . ทำไมผมถึงหลงกลมันผมอ่ะโง่ที่ใหญ่ที่สุดของโลก ! บ้าจริง ! บ้าสิ . . . . .ในขณะที่สามผู้เฒ่าไม่ว่างและกลับใจ redressing ความผิดพลาดของเขา ทั้งหมดอื่น ๆ ผู้เชี่ยวชาญ อย่างหงุดหงิด จ้องเหยี่ยวโดดเดี่ยว กลัวว่า ถ้าเขาตัดสินใจที่จะหนีจากจุด ด้วยแรงทั้งหมดของเขา ก็ไม่มีใครจะสามารถให้ทันกับเขา แม้แต่ซือจางเสี่ยว !ซือจางเสี่ยวคึกคำราม จากนั้นก็พุ่งไปในท้องฟ้าเหมือนมังกรลอย " ฟอลคอน คุณต้องการจะสู้กับฉันอ่ะ ? สู้ สู้ "เม็ดฝนเริ่มโปรยออกไปจากร่างกายของเขาภายใต้ผลกระทบของ Qi Xuan มหาศาลของเขาและเริ่มกระแทกเข้ากับใบหน้าของคนปัจจุบันเหยี่ยวสีน้ำตาลหัวเราะในขณะที่เขาส่งซวนหลักในเสื้อคลุมของเขา : " ดี , ไปกันเถอะ ! " เขายื่นมือมาเหมือนเหยี่ยว และร่างกายของเขาก็เริ่มขึ้นในท้องฟ้าเช่นกันสองยอดวิญญาณซวนต้นแบบมีอย่างเป็นทางการยอมรับการเผชิญหน้าของพวกเขา !Fei เม้งเฉิน , สามผู้ใหญ่ของเงินพายุหิมะเมืองซือจางเสี่ยว 6 ผู้ช่วย และหลี่อู๋เป่ยสิบสาวกพร้อมกันกระโดดเข้าไปในท้องฟ้า และก็พุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่น่ากลัว ; ทั้งหมดของพวกเขาบรรจบที่จุดหนึ่ง : เหยี่ยวโดดเดี่ยว !เหยี่ยวสีน้ำตาลก็เขาคำราม : " นี้จะสนุก ! " เขาไม่ได้ถืออะไรกลับ ' บัง ' , ชิ้นส่วนของระเบิดดังเป็นเสียงของเขา ซวน ฉีออกมาจากร่างกายของเขา และส่งทุกคนกระเจิงและบินเสมอ เหยี่ยวสีน้ำตาลยังคงยืนอยู่พื้นดินของเขา ตรง . . . . . . . พร้อมสำหรับการต่อสู้ !~ ~ จุน เรสซิเดนซ์กวนชิงฮันใจหนักกับความคิดที่เธอเดินไปที่สนามหญ้าของเธอ เหตุการณ์ของวันนี้ได้เหมือนเป็นฝันท่อสำหรับเธอ หัวใจเธอเคยรู้สึกสิ้นหวังแน่นอนและรกร้างในช่วงเวลาหนึ่ง และต่อมาเธอเองก็ยังรู้สึกมีความสุขและเนื้อหาถึงแม้ว่าพ่อของผมทิ้งฉันในเวลาที่ฉันต้องการ แต่ฉันมีลุงและสุดยอดจริงๆพี่ชาย ทำไมฉันต้องกลัวอะไร ? มันเหมือนโมเซี่ยกล่าวว่า . . . . . ชีวิตที่น่าเสียดายไม่มีความหมายคือ ซูฮุนเนอร์ อยู่ยงคงกระพันจริงๆ แม้ว่าพวกเขาจะไม่แพ้ใครจริงๆ . . . พวกเขาจะฆ่าเรา . . . . . และฉันไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความซับซ้อนของโลกนี้ตาย ดังนั้น ทำไมฉันต้องกลัวตาย !" ผมไม่คิดว่าเขาจะเป็นวิญญาณวีรชน ภายในเขา . เขาได้พิสูจน์ว่าเขาเป็นลูกที่แท้จริงของครอบครัว จุน ! และเขาได้พิสูจน์แล้วว่า เขาคือ โม คุณน้องชายของ ถ้าโม คุณมาที่นี่วันนี้ . . . . . . . เขามีให้เลือกแบบเดียวกัน ? แน่นอน . . . . . มีข้อสงสัยเกี่ยวกับมันไม่ . "ชิงหัวใจของฮันไม่ได้รู้สึกไม่สบาย คิดถึงโมคุณเหมือนที่เคย . . . . . . . ความเจ็บปวดของหัวใจเธอดู . . . . . . . ห่างไกลมากตอนนี้ . . . . . . .เธอได้เดินกับเธอ หัวลง และไม่ได้ตระหนักว่า เธอเกือบจะชนคนตัวเลขที่แข็งแกร่งมายืนอยู่ตรงหน้าประตูบ้านเธอ สนามของผู้ชายคนนี้เป็นพ่อของเธอ กวนดงหลิวเสื้อกวนดงหลิวก็เปียกตั้งแต่เขามายืนตากฝนมานานแล้ว . แม้ว่าใบหน้าของเขาเย็นชา ดวงตาที่เศร้าสร้อยของเขามากพอที่จะแสดงความเจ็บปวดของหัวใจของเขาขณะที่เขาจ้องมองลูกสาวของเขาแต่ก็ไม่สามารถที่จะพูดอะไรกับเธอชิงฮันจ้องมองกลับมาที่เขาอยู่ในความเงียบ ไม่สามารถหาคำพูดใดๆ ที่จะเริ่มต้นการสนทนาด้วย และด้วยเหตุนี้ พ่อลูกดูโอยืนแอ้งแม้งในฝนที่ติดอยู่ในโลกที่แปลกและรกร้างขึ้นของตนเองสายฟ้าจากฟ้าผ่าสว่างขึ้นลานสำหรับแยกที่สองเผยให้เห็นร่องรอยของความเศร้าและความกังวลบนใบหน้าของกวนตง หลิวกวนชิงฮันก็นึกถึงวัยเด็กของเธอและวิธีที่พ่อของเธอเคยเป็นห่วงความเป็นอยู่ของเธอ และทันใดนั้น หัวใจของเธอกลายเป็นนุ่ม การแสดงออกของเธอเย็นละลายในทันทีขณะที่เธอเปิดปากของเธอและกระซิบว่า " พ่อ . . . . . . . "" ชิงฮัน คุณโทษพ่อ ? " กวนดงหลิวมองลูกสาวของเขาผ่านสายฝนที่เทบนหัวของเขาชิงฮันอย่างว่างเปล่า ส่ายหน้าอย่างรู้สึกว่างเปล่าตราตรึงหัวใจเธอ" ผมไม่โทษพ่อ เธอเผลอร้อง " คุณพ่อ แต่ก่อนหน้านั้น . . . . . . . คุณคืออาจารย์ กวน ครอบครัว และเป็นหลักของครอบครัว คุณต้องแบกภาระของหลายพันชีวิตและโชคชะตาของพวกเขาบนไหล่ของคุณ ผมเข้าใจปัญหาของตำแหน่งของคุณพ่อ . . . . . . . "กวนดงหลิวถอนหายใจในขณะที่เขาเศร้าโค้งคำนับ แล้วยกศีรษะของเขาอีกครั้ง เผยให้เห็นความเจ็บปวดของเขาไม่ได้ แต่ บริษัท ตา : " ชิงฮัน พ่อของคุณก็รู้สึกเสียใจสำหรับคุณ อย่างไรก็ตาม ถ้าเราเคยเป็น CH