Tsunamis are high-impact disasters

Tsunamis are high-impact disasters that can cause death and destruction locally within a few minutes of their occurrence and across oceans hours, even up to a day, afterward. Efforts to establish tsunami warning systems to protect life and property began in the Pacific after the 1946 Aleutian Islands tsunami caused casualties in Hawaii. Seismic and sea level data were used by a central control center to evaluate tsunamigenic potential and then issue alerts and warnings. The ensuing events of 1952, 1957, and 1960 tested the new system, which continued to expand and evolve from a United States system to an international system in 1965. The Tsunami Warning System in the Pacific (ITSU) steadily improved
through the decades as more stations became available in real and near-real time through better communications technology and greater bandwidth. New analysis techniques, coupled with more data of higher quality, resulted in better detection, greater solution accuracy, and more reliable warnings, but limitations still exist in constraining the source and in accurately predicting propagation of the wave from source to shore. Tsunami event data collected over the last two decades through international tsunami science surveys have led to more realistic models for source generation and inundation, and within the warning centers, real-time tsunami wave forecasting will become a reality in the near future. The tsunami warning system is an international cooperative effort amongst countries supported by global and national monitoring networks and dedicated tsunami warning centers; the research community has contributed to the system by advancing and improving its analysis tools. Lessons learned from the earliest tsunamis provided the backbone for the present system, but despite 45 years of experience, the 2004 Indian Ocean tsunami reminded us that tsunamis
strike and kill everywhere, not just in the Pacific. Today, a global intergovernmental tsunami warning system is coordinated under the United Nations. This paper reviews historical tsunamis, their warning activities, and their sea level records to highlight lessons learned with the focus on how these insights have helped to drive further development of tsunami warning systems and their tsunami warning centers. While the international systems do well
for teletsunamis, faster detection, more accurate evaluations, and widespread timely alerts are still the goals, and challenges still remain to achieving early warning against the more frequent and destructive local tsunamis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สึนามิเป็นภัยพิบัติที่มีผลกระทบสูงที่อาจทำให้ตายและการทำลายภายในภายในไม่กี่นาที ของการเกิดขึ้นของพวกเขา และ ข้ามมหาสมุทร ชั่วโมง แม้ค่าวัน หลังจากนั้น ความพยายามในการสร้างระบบเตือนภัยสึนามิเพื่อปกป้องชีวิตและทรัพย์สินขึ้นในมหาสมุทรแปซิฟิกหลังจากสึนามิหมู่เกาะอะลูเชียน 1946 ผู้เสียชีวิตที่เกิดในฮาวาย ข้อมูลแผ่นดินไหวและระดับน้ำทะเลถูกใช้ โดยมีศูนย์ควบคุมส่วนกลางเพื่อประเมินศักยภาพ tsunamigenic และจากนั้น ปัญหาการแจ้งเตือนและคำเตือน เหตุการณ์ถัดมาใน 1952, 1957, 1960 และทดสอบระบบใหม่ ซึ่งยังคงขยาย และพัฒนาจากระบบไทยระบบนานาชาติในปีค.ศ. 1965 ระบบเตือนภัยสึนามิในแปซิฟิก (ITSU) ดีขึ้นอย่างต่อเนื่องผ่านทศวรรษที่ผ่านมา สถานีขึ้นกลายเป็นใช้ได้ในเวลาจริง และใกล้จริงผ่านเทคโนโลยีสื่อสารที่ดีและแบนด์วิดท์มากขึ้น เทคนิควิเคราะห์ใหม่ ควบคู่ไปกับข้อมูลคุณภาพสูง ส่งผลให้การตรวจจับที่ดีกว่า โซลูชันแม่นยำ และคำเตือนที่เชื่อถือได้ แต่ยังคงมีข้อจำกัด ใน constraining แหล่ง และแม่นยำทำนายการแพร่กระจายของคลื่นจากแหล่งที่มายังฝั่ง ข้อมูลเหตุการณ์สึนามิที่รวบรวมกว่าสองทศวรรษที่ผ่านการสำรวจสึนามิระหว่างประเทศวิทยาศาสตร์ได้นำไปสู่รูปแบบสมจริงสำหรับสร้างแหล่งและ inundation และภายในศูนย์การแจ้งเตือน การคาดการณ์คลื่นสึนามิแบบเรียลไทม์จะกลายเป็น จริงในอนาคต ศูนย์สึนามิเตือนระบบเป็นความพยายามร่วมมือในหมู่ประเทศสนับสนุน โดยเครือข่ายการตรวจสอบระดับโลก และระดับชาติ และโดยเฉพาะเตือนสึนามิ ชุมชนการวิจัยได้มีส่วนร่วมกับระบบ โดยความก้าวหน้า และการปรับปรุงของเครื่องมือวิเคราะห์ บทเรียนจากสึนามิเร็วที่ให้กระดูกสันหลังของระบบปัจจุบัน แต่แม้ มีประสบการณ์ 45 ปี สึนามิในมหาสมุทรอินเดียปี 2004 ที่เตือนเราว่าสึนามิตี และฆ่าทุก ไม่เพียงแต่ในมหาสมุทรแปซิฟิก วันนี้ ระบบเตือนสึนามิทั่วโลกว่าด้วยการประสานงานภายใต้สหประชาชาติ กระดาษนี้คิดเห็นสึนามิประวัติศาสตร์ กิจกรรมคำเตือนของพวกเขา และบันทึกระดับน้ำทะเลเพื่อเน้นการเรียนรู้เน้นว่าข้อมูลเชิงลึกเหล่านี้ได้ช่วยผลักดันการพัฒนาระบบเตือนภัยสึนามิและศูนย์เตือนภัยสึนามิของพวกเขา ในขณะที่ระบบระหว่างประเทศทำได้ดีสำหรับ teletsunamis เร็วกว่าการตรวจสอบ ประเมินผลถูกต้องมากขึ้น และการเตือนเวลาอย่างกว้างขวางจะยังคงเป้าหมาย และท้าทายยังคงบรรลุต้นเตือนบ่อยครั้ง และทำลายถิ่นสึนามิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คลื่นสึนามิเป็นภัยพิบัติผลกระทบสูงที่สามารถทำให้เกิดการตายและการทำลายล้างในประเทศภายในไม่กี่นาทีของการเกิดขึ้นของพวกเขาและทั่วทั้งมหาสมุทรชั่วโมงแม้ถึงวันหลังจากนั้น ความพยายามที่จะสร้างระบบเตือนภัยสึนามิที่จะปกป้องชีวิตและทรัพย์สินเริ่มต้นขึ้นในมหาสมุทรแปซิฟิกหลังจากที่ 1946 หมู่เกาะ Aleutian คลื่นสึนามิที่เกิดการบาดเจ็บล้มตายในฮาวาย ข้อมูลระดับน้ำทะเลแผ่นดินไหวและถูกนำมาใช้โดยศูนย์ควบคุมกลางเพื่อประเมินศักยภาพ tsunamigenic แล้วออกแจ้งเตือนและข้อควรระวัง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตามมาของปี 1952 ปี 1957 และ 1960 การทดสอบระบบใหม่ซึ่งยังคงขยายตัวและพัฒนาจากระบบสหรัฐอเมริกาไปยังระบบระหว่างประเทศในปี 1965 ระบบเตือนภัยสึนามิในมหาสมุทรแปซิฟิก (Itsu) ปรับตัวดีขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ผ่านทศวรรษที่ผ่านมามากขึ้น สถานีกลายเป็นใช้ได้ในเวลาจริงและใกล้จริงผ่านเทคโนโลยีการสื่อสารที่ดีขึ้นและแบนด์วิดธ์มากขึ้น เทคนิคการวิเคราะห์ใหม่ควบคู่กับข้อมูลอื่น ๆ ที่มีคุณภาพที่สูงขึ้นส่งผลให้ในการตรวจสอบที่ดีกว่าการแก้ปัญหาความถูกต้องมากขึ้นและคำเตือนที่น่าเชื่อถือมากขึ้น แต่ข้อ จำกัด ยังคงมีอยู่ในข้อ จำกัด ของแหล่งที่มาและในการทำนายถูกต้องการขยายพันธุ์ของคลื่นจากแหล่งที่มาถึงฝั่ง สึนามิข้อมูลเหตุการณ์ที่เก็บรวบรวมได้ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาผ่านการสำรวจคลื่นสึนามิวิทยาศาสตร์นานาชาติได้นำไปสู่รุ่นที่สมจริงมากขึ้นสำหรับคนรุ่นแหล่งที่มาและน้ำท่วมและภายในศูนย์เตือนแบบ real-time คลื่นสึนามิที่คาดการณ์ก็จะกลายเป็นความจริงในอนาคตอันใกล้ ระบบเตือนภัยสึนามิเป็นความร่วมมือระหว่างประเทศในหมู่ประเทศที่สนับสนุนโดยเครือข่ายการตรวจสอบในระดับโลกและระดับชาติและศูนย์เตือนภัยสึนามิโดยเฉพาะ; การวิจัยชุมชนได้มีส่วนร่วมในระบบได้ด้วยความก้าวหน้าและการพัฒนาเครื่องมือในการวิเคราะห์ของ บทเรียนจากสึนามิที่เก่าแก่ที่สุดที่มีให้กระดูกสันหลังสำหรับระบบปัจจุบัน แต่แม้จะมี 45 ปีของประสบการณ์ 2004 สึนามิในมหาสมุทรอินเดียเตือนเราว่าคลื่นสึนามิ
ตีและฆ่าทุกที่ไม่เพียง แต่ในมหาสมุทรแปซิฟิก วันนี้ระบบเตือนภัยสึนามิทั่วโลกมีการประสานงานระหว่างรัฐบาลภายใต้สหประชาชาติ กระดาษนี้แสดงความคิดเห็นคลื่นสึนามิทางประวัติศาสตร์, กิจกรรมการเตือนของพวกเขาและมีการบันทึกระดับน้ำทะเลของพวกเขาที่จะเน้นการเรียนรู้ที่มีความสำคัญเกี่ยวกับวิธีการเชิงลึกเหล่านี้ได้ช่วยในการผลักดันการพัฒนาต่อไปของระบบเตือนภัยสึนามิและศูนย์เตือนภัยสึนามิของพวกเขา ในขณะที่ระบบระหว่างประเทศทำดี
สำหรับ teletsunamis การตรวจสอบได้เร็วขึ้น, การประเมินผลที่ถูกต้องมากขึ้นและการแจ้งเตือนในเวลาที่เหมาะสมอย่างกว้างขวางยังคงมีเป้าหมายและความท้าทายที่ยังคงอยู่ในการบรรลุการเตือนภัยคลื่นสึนามิกับท้องถิ่นบ่อยขึ้นและการทำลายล้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภัยพิบัติคลื่นสึนามิผลกระทบสูงที่สามารถทำให้เกิดการตายและการทำลายในประเทศภายในไม่กี่นาทีของการเกิดของพวกเขาและข้ามมหาสมุทรชั่วโมงแม้ถึงวัน ภายหลัง ความพยายามที่จะสร้างระบบเตือนภัยเพื่อปกป้องชีวิตและทรัพย์สิน เริ่มในมหาสมุทรแปซิฟิกหลังจาก 1946 Aleutian เกาะสึนามิทำให้เสียชีวิตในฮาวาย แผ่นดินไหวและทะเลระดับข้อมูลที่ถูกใช้โดยศูนย์ควบคุมส่วนกลาง เพื่อประเมินศักยภาพ tsunamigenic แล้วแจ้งปัญหาและคำเตือน หลังจากเหตุการณ์ 2495 2500 และ 2503 ทดสอบระบบใหม่ ซึ่งยังคงขยายตัวและพัฒนาระบบสหรัฐอเมริกาเป็นระบบสากลในปี 1965 ระบบเตือนภัยคลื่นสึนามิในแปซิฟิก ( itsu ) การปรับปรุงอย่างต่อเนื่องผ่านทศวรรษที่สถานีมากขึ้นกลายเป็นใช้ได้ในจริง และใกล้เวลาจริงผ่านเทคโนโลยีการสื่อสารที่ดีและแบนด์วิดธ์มากกว่า เทคนิคการวิเคราะห์ใหม่ควบคู่กับข้อมูลเพิ่มเติมคุณภาพสูง ให้ผลดีกว่าการตรวจสอบความถูกต้องมากขึ้น โซลูชั่น และคำเตือนที่น่าเชื่อถือมากขึ้น แต่ข้อ จำกัด ยังคงมีอยู่จำกัดแหล่งที่มาและถูกต้องทำนายการแพร่กระจายของคลื่นจากแหล่งกำเนิดไปยังชายฝั่ง เหตุการณ์ข้อมูลกว่าสองทศวรรษที่ผ่านการสำรวจสึนามิวิทยาศาสตร์นานาชาติได้นำแบบมีเหตุผลเพิ่มเติมสำหรับรุ่นที่มาและท่วมขัง และภายในศูนย์เตือนภัยคลื่นยักษ์สึนามิจริง เวลาการพยากรณ์จะเป็นจริงในอนาคตอันใกล้ ระบบเตือนภัยสึนามิคือความพยายามร่วมกันระหว่างประเทศในประเทศได้รับการสนับสนุนจากส่วนกลางและการตรวจสอบเครือข่ายแห่งชาติและศูนย์เตือนภัยสึนามิโดยเฉพาะ ; ชุมชนการวิจัย ได้สนับสนุนระบบโดยก้าวหน้าและการปรับปรุงเครื่องมือการวิเคราะห์ของ บทเรียนจากสึนามิแรกสุดให้กระดูกสันหลัง ในระบบปัจจุบัน แต่ถึง 45 ปีของประสบการณ์ , 2004 สึนามิในมหาสมุทรอินเดียคลื่นสึนามิเตือนเราว่าโจมตีและฆ่าทุกที่ ไม่ใช่แค่ในมหาสมุทรแปซิฟิก วันนี้โลกมีการประสานงานภายใต้ระบบเตือนภัยสึนามิ เลขาธิการสหประชาชาติ บทความนี้รีวิว ( 1 ) ประวัติศาสตร์ , กิจกรรมการเตือนของพวกเขาและบันทึกระดับน้ําทะเลของพวกเขาเพื่อเน้นเรียนรู้โดยเน้นว่าข้อมูลเหล่านี้ได้ช่วยที่จะทำให้การพัฒนาระบบเตือนภัยของศูนย์เตือนภัยสึนามิ . ในขณะที่ระบบนานาชาติ ทำอะไรดีสำหรับ teletsunamis เร็วตรวจจับที่แม่นยำมากขึ้น ประเมินผลและการแจ้งเตือนทันเวลาที่แพร่หลายยังเป้าหมายและความท้าทายยังคงอยู่กับขบวนการเตือนภัยต่อบ่อยมากขึ้นและทำลาย อาหารท้องถิ่น