An antimicrobial is an agent that k

An antimicrobial is an agent that kills microorganisms or inhibits their growth.[1] Antimicrobial medicines can be grouped according to the microorganisms they act primarily against. For example, antibacterials are used against bacteria and antifungals are used against fungi. They can also be classified according to their function. Agents that kill microbes are called microbicidal, while those that merely inhibit their growth are called microbiostatic.

The main classes of antimicrobial agents are disinfectants ("nonselective antimicrobials" such as bleach), which kill a wide range of microbes on non-living surfaces to prevent the spread of illness, antiseptics (which are applied to living tissue and help reduce infection during surgery), and antibiotics (which destroy microorganisms within the body). The term "antibiotic" originally described only those formulations derived from living organisms but is now also applied to synthetic antimicrobials, such as the sulphonamides, or fluoroquinolones. The term also used to be restricted to antibacterials (and is often used as a synonym for them by medical professionals and in medical literature), but its context has broadened to include all antimicrobials. Antibacterial agents can be further subdivided into bactericidal agents, which kill bacteria, and bacteriostatic agents, which slow down or stall bacterial growth.

Use of substances with antimicrobial properties is known to have been common practice for at least 2000 years. Ancient Egyptians and ancient Greeks used specific molds and plant extracts to treat infection.[2] More recently, microbiologists such as Louis Pasteur and Jules Francois Joubert observed antagonism between some bacteria and discussed the merits of controlling these interactions in medicine.[3] In 1928, Alexander Fleming became the first to discover a natural antimicrobial fungus known as penicillium rubens. He named the substance extracted from the fungus penicillin and in 1942 it was successfully used to treat a streptococcus infection.[4] Penicillin also proved successful in the treatment of many other infectious diseases such as gonorrhea, strep throat and pneumonia, which were potentially fatal to patients up until then.

Many antimicrobial agents exist, for use against a wide range of infectious diseases

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีจุลินทรีย์เป็นตัวแทนที่ฆ่าจุลินทรีย์ หรือยับยั้งการเจริญเติบโต[1] ยาจุลินทรีย์สามารถจัดกลุ่มตามจุลินทรีย์จะทำหน้าที่เป็นหลักกับ ตัวอย่าง antibacterials ใช้กับแบคทีเรีย และ antifungals ใช้ต่อต้านเชื้อรา พวกเขาสามารถยังสามารถจัดประเภทตามการทำงาน ตัวแทนที่ฆ่าจุลินทรีย์เรียกว่า microbicidal ในขณะที่เพียงยับยั้งการเจริญเติบโตเรียกว่า microbiostaticเรียนหลักของจุลินทรีย์ disinfectants ("nonselective antimicrobials" เช่นเทพมรณะ), ฆ่าจุลินทรีย์บนพื้นผิวไม่ใช่นั่งเล่นเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของโรค สาร (ซึ่งใช้กับเนื้อเยื่อชีวิต และช่วยลดการติดเชื้อระหว่างผ่าตัด), และยาปฏิชีวนะ (ที่ทำลายจุลินทรีย์ภายในร่างกาย) ที่หลากหลาย ได้ คำว่า "ยาปฏิชีวนะ" เดิมอธิบายเฉพาะสูตรที่สืบทอดมาจากชีวิต แต่ตอนนี้ยังใช้การสังเคราะห์ antimicrobials เช่น sulphonamides หรือ fluoroquinolones คำยังใช้ถูกจำกัดให้ antibacterials (และมักใช้เป็นคำเหมือนสำหรับพวกเขา โดยผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ และ ในวรรณกรรมทางการแพทย์), แต่มีขยายบริบทของการรวม antimicrobials ทั้งหมด ตัวแทนต้านเชื้อแบคทีเรียสามารถจะปฐมภูมิเป็น bactericidal แทน ฆ่าเชื้อแบคทีเรีย และตัวแทน bacteriostatic ซึ่งทำให้ช้าลง หรือถ่วงการเติบโตของเชื้อแบคทีเรียต่อไปใช้สารที่มีคุณสมบัติต้านจุลชีพรู้จักมีวัตรน้อย 2000 ปี ชาวอียิปต์โบราณและกรีกโบราณใช้แม่พิมพ์เฉพาะและสารสกัดจากพืชในการรักษาเชื้อ[2] เมื่อเร็ว ๆ นี้ microbiologists พาสเจอร์ Louis และชูลส์รีสฟรนคอยส์ Joubert สังเกต antagonism ระหว่างแบคทีเรียบางอย่าง และกล่าวถึงข้อดีของการควบคุมการโต้ตอบเหล่านี้ในยา[3] ใน 1928 อเล็กซานเดอร์เฟลมมิงเป็น คนแรกที่ค้นพบเชื้อราจุลินทรีย์ธรรมชาติเรียกว่า penicillium รูเบนส์ เขาตั้งชื่อสารที่สกัดจากยาเพนนิซิลลินเห็ดรา และในปี 1942 นั้นสำเร็จใช้ในการรักษาเชื้อที่อุณหภูมิ[4] ยาเพนนิซิลลินยังพิสูจน์ความสำเร็จในการบำบัดรักษาหลายโรคอื่น ๆ โรคติดเชื้อเช่นหนองใน คอ strep และโรคปอด บวม ซึ่งมีอันตรายถึงชีวิตกับผู้ป่วยจนถึงนั้นตัวแทนจุลินทรีย์มากมี ใช้กับหลากหลายของโรค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยาต้านจุลชีพเป็นตัวแทนที่ฆ่าจุลินทรีย์หรือยับยั้งการเจริญเติบโตของพวกเขา. [1] ยาต้านจุลชีพสามารถจัดกลุ่มตามจุลินทรีย์ที่พวกเขาทำหน้าที่เป็นหลักกับ ตัวอย่างเช่นยาต้านแบคทีเรียจะถูกนำมาใช้กับเชื้อแบคทีเรียและ antifungals จะนำมาใช้กับเชื้อรา พวกเขายังสามารถจำแนกตามฟังก์ชั่นของพวกเขา ตัวแทนที่ฆ่าเชื้อจุลินทรีย์ที่เรียกว่าการต่อต้านเชื้อแบคทีเรียในขณะที่ผู้ที่เป็นเพียงการยับยั้งการเจริญเติบโตของพวกเขาจะเรียกว่า microbiostatic. เรียนหลักของยาต้านจุลชีพที่มีสารฆ่าเชื้อ ("ยาต้านจุลชีพ nonselective" เช่นสารฟอกขาว) ซึ่งฆ่าหลากหลายของจุลินทรีย์บนพื้นผิวที่ไม่มีชีวิตที่จะ ป้องกันการแพร่กระจายของโรคที่อบอวล (ซึ่งจะนำไปใช้กับชีวิตของเนื้อเยื่อและช่วยลดการติดเชื้อในระหว่างการผ่าตัด) และยาปฏิชีวนะ (ซึ่งฆ่าเชื้อภายในร่างกาย) คำว่า "ยาปฏิชีวนะ" อธิบายไว้เดิมเพียงสูตรที่ได้มาจากสิ่งมีชีวิต แต่ตอนนี้ยังใช้ยาต้านจุลชีพสังเคราะห์เช่น sulphonamides หรือ fluoroquinolones คำที่ใช้ยังถูก จำกัด ให้ยาต้านแบคทีเรีย (และมักจะถูกนำมาใช้เป็นคำพ้องความหมายสำหรับพวกเขาโดยผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์และในวรรณกรรมทางการแพทย์) แต่บริบทของมันได้ขยายไปถึงยาต้านจุลชีพทั้งหมด ตัวแทนต้านเชื้อแบคทีเรียสามารถแบ่งออกเป็นตัวแทนฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่ฆ่าเชื้อแบคทีเรียและตัวแทน bacteriostatic ซึ่งช้าลงหรือขัดขวางการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรีย. การใช้สารที่มีคุณสมบัติต้านจุลชีพเป็นที่รู้จักกันจะได้รับการปฏิบัติร่วมกันอย่างน้อยปี 2000 ชาวอียิปต์โบราณและชาวกรีกโบราณที่ใช้แม่พิมพ์ที่เฉพาะเจาะจงและสารสกัดจากพืชในการรักษาโรคติดเชื้อ. [2] เมื่อเร็ว ๆ นี้นักจุลชีววิทยาเช่นหลุยส์ปาสเตอร์จูลส์และฟรองซัวชูแบร์สังเกตการเป็นปรปักษ์กันระหว่างแบคทีเรียบางชนิดและกล่าวถึงประโยชน์ของการควบคุมการโต้ตอบเหล่านี้ในการแพทย์. [3] 1928, Alexander Fleming กลายเป็นคนแรกที่จะค้นพบเชื้อรายาต้านจุลชีพตามธรรมชาติที่เรียกว่าเพนนิซิลรูเบนส์ เขาตั้งชื่อสารสกัดจากยาปฏิชีวนะเชื้อราและในปี 1942 ได้มีการใช้ประสบความสำเร็จในการรักษาโรคติดเชื้อ Streptococcus. [4] Penicillin ยังประสบความสำเร็จในการรักษาหลายโรคติดเชื้ออื่น ๆ เช่นโรคหนองในคออักเสบและโรคปอดบวมซึ่งเป็นอันตรายถึงชีวิต ให้แก่ผู้ป่วยขึ้นจนแล้ว. ยาต้านจุลชีพหลายคนอยู่สำหรับใช้กับความหลากหลายของโรคติดเชื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นยาต้านจุลชีพ คือตัวแทนที่ฆ่าจุลินทรีย์ หรือยับยั้งการเจริญเติบโตของพวกเขา . [ 1 ] ยาต้านจุลชีพที่สามารถจัดกลุ่มตามจุลินทรีย์ที่พวกเขาทำหน้าที่เป็นหลักกับ ตัวอย่างเช่น นอนหลับพักผ่อนที่ใช้กับแบคทีเรียและต้านเชื้อราที่ใช้ต่อต้านเชื้อรา พวกเขายังสามารถแบ่งตามการทำงานของพวกเขา ตัวแทนที่เรียก microbicidal ฆ่าจุลินทรีย์ ,ในขณะที่ผู้ที่เพียงแค่ยับยั้งการเจริญเติบโตของพวกเขาจะเรียกว่า microbiostatic

เรียนหลักของยาต้านจุลชีพตัวแทนน้ำยาฆ่าเชื้อ ( " ยา " nonselective เช่น Bleach ) ซึ่งฆ่าหลากหลายของจุลินทรีย์ที่อาศัยอยู่บนพื้นผิวเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของโรคเชื้อ ( ซึ่งจะใช้กับเนื้อเยื่อที่มีชีวิตและช่วยลดการติดเชื้อในการผ่าตัด ) ,ยาปฏิชีวนะ ( ซึ่งทำลายจุลินทรีย์ภายในร่างกาย ) คำว่า " ยาปฏิชีวนะ " แต่เดิมอธิบายเฉพาะสูตรที่ได้มาจากสิ่งมีชีวิต แต่ตอนนี้ยังใช้ยาสังเคราะห์ เช่น sulphonamides หรือฟลอโรควิโนโลน .คำที่ใช้มีการ จำกัด การนอนหลับพักผ่อน ( และมักใช้เป็นไวพจน์ของพวกเขาโดยผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์และในวรรณคดีทางการแพทย์ แต่บริบทมี broadened รวมทั้งหมดต่อไป ตัวแทนต้านเชื้อแบคทีเรียสามารถแบ่งย่อยต่อไปเป็นสารฆ่าเชื้อแบคทีเรีย ซึ่งฆ่าแบคทีเรีย และ bacteriostatic ตัวแทนซึ่งช้าลงหรือขัดขวางการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย .

การใช้สารที่มีคุณสมบัติต้านจุลชีพเป็นที่รู้จักกันจะได้รับการปฏิบัติทั่วไปอย่างน้อย 2 ปี ชาวอียิปต์โบราณ กรีกโบราณ และใช้แม่พิมพ์ที่เฉพาะเจาะจงและสารสกัดจากพืชเพื่อรักษาการติดเชื้อ [ 2 ] ขึ้นเมื่อเร็วๆนี้microbiologists เช่น หลุยส์ ปาสเตอร์ และจูลส์ฟร จูเบิร์ต สังเกตกันระหว่างแบคทีเรียบางชนิด และกล่าวถึงประโยชน์ของการควบคุมการโต้ตอบเหล่านี้ในยา [ 3 ] ในปี 1928 , อเล็กซานเดอร์ เฟลมมิง เป็นคนแรกที่ค้นพบสารต้านเชื้อราธรรมชาติที่เรียกว่า Penicillium รูเบนส์ .เขาชื่อ สารสกัดจากเชื้อราเพนนิซิลิน และในปี 1942 ก็นำมาใช้เยียวยาการติดเชื้อ Streptococcus [ 4 ] เพนิซิลินยังพิสูจน์ประสบความสำเร็จในการรักษาหลายโรคอื่นๆ เช่น หนองในแท้ คอ Strep และปอดบวม ซึ่งอาจเป็นอันตรายกับผู้ป่วยจน

หลายยาต้านจุลชีพมีอยู่สำหรับใช้กับช่วงกว้างของโรคติดเชื้อ