The gut contents of larvae at 48, 9

The gut contents of larvae at 48, 96 and 144 hah were significantly dependent on the feeding level (Pb0.0001) but independent from fish density (P of 0.1491, 0.0634 and 0.1766) and from the interaction between the two variables (P of 0.1235, 0.3420 and 0.0680). At all sampling dates, the gut contents of larvae that received 1 RFL were
close to those predicted by the model that was used for calculating the reference feeding level (Fig. 4). By contrast, larvae that were offered larger amounts of food ate more than predicted. At 48 hah, the gut contents of fish fed 3 to 81 RFL were about three times higher than predicted by the model. Differences between predicted and observed food intakes at 3, 9 and 81 RFL persisted in older fish, because fish grew faster in this experiment than in the feeding trials thatwere used to elaborate the feeding schedule. At almost all fish densities, the coefficient of variation of food intake was reduced when the feeding level was increased (Fig. 4).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื้อลำไส้ของตัวอ่อนที่ 48, 96 และ 144-เป็น ได้อย่างมีนัยสำคัญขึ้นอยู่กับระดับการให้อาหาร (Pb0.0001) แต่เป็นอิสระ จากความหนาแน่นปลา (P 0.1491, 0.0634 และ 0.1766) และการโต้ตอบระหว่างสองตัวแปร (P 0.1235, 0.3420 และ 0.0680) สุ่มตัวอย่างวันที่ทั้งหมด เนื้อลำไส้ของตัวอ่อนที่รับ 1 RFL ถูกปิดที่คาดการณ์ โดยแบบจำลองที่ใช้สำหรับการคำนวณการอ้างอิงให้อาหารระดับ (4 รูป) โดยคมชัด ตัวอ่อนที่ได้นำเสนออาหารขนาดใหญ่กินมากกว่าคาดการณ์ น.-เป็น เนื้อลำไส้ของปลาที่เลี้ยง 3 81 RFL ได้ประมาณสามครั้งสูงกว่าคาดการณ์โดยแบบจำลอง ความแตกต่างระหว่างการบริโภคอาหารที่คาดคะเนไว้ และสังเกตที่ 3, 9 และ 81 RFL persisted ในปลารุ่นเก่า เนื่องจากปลาเติบโตเร็วขึ้นในการทดลองนี้กว่าใน thatwere การทดลองให้อาหารที่ใช้ในการอธิบายกำหนดการให้อาหาร ที่ความหนาแน่นของปลาเกือบทั้งหมด ค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลงของการบริโภคอาหารลดลงเมื่อระดับการให้อาหารเพิ่มขึ้น (รูปที่ 4)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เนื้อหาลำไส้ของตัวอ่อนที่ 48, 96 และ 144 กันอย่างมีนัยสำคัญขึ้นอยู่กับระดับการให้อาหาร (Pb0.0001) แต่เป็นอิสระจากความหนาแน่นของปลา (P ของ 0.1491, 0.0634 และ 0.1766) และจากการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างสองตัวแปร (P ของ 0.1235 , 0.3420 และ 0.0680) ณ วันที่สุ่มตัวอย่างทั้งหมดเนื้อหาลำไส้ของตัวอ่อนที่ได้รับ 1 RFL อยู่
ใกล้เคียงกับที่คาดการณ์โดยรูปแบบที่ถูกนำมาใช้สำหรับการคำนวณระดับการให้อาหารการอ้างอิง (รูปที่. 4) โดยคมชัดตัวอ่อนที่ถูกนำเสนอจำนวนเงินขนาดใหญ่ของอาหารที่กินมากขึ้นกว่าที่คาดการณ์ 48 ฮะเนื้อหาลำไส้ของปลาที่เลี้ยง 3-81 RFL อยู่ประมาณสามครั้งสูงกว่าที่คาดการณ์โดยรูปแบบ ความแตกต่างระหว่างการคาดการณ์และการสังเกตการบริโภคอาหารที่ 3, 9 และ 81 RFL ยืนกรานในปลาที่มีอายุมากกว่าเพราะปลาเติบโตเร็วในการทดลองนี้กว่าในการทดลองให้อาหารที่อบให้ใช้ในการอธิบายรายละเอียดตารางเวลาการให้อาหาร ที่เกือบทุกความหนาแน่นของปลาสัมประสิทธิ์การแปรผันของการบริโภคอาหารก็ลดลงเมื่อระดับการให้อาหารที่เพิ่มขึ้น (รูปที่. 4)