Shannon Page, a fifth-grade teacher

Shannon Page, a fifth-grade teacher at A.B. Combs Leadership Magnet Elementary School, readily admits to conducting unconventional classes. For one thing, they’re usually loud. “I’m not sure I’d be comfortable in a quiet classroom,” she says. “Without constant conversation, I would feel as if no one was learning.”
Then there’s all the activity. Every day her students do “hands-on” group projects, and every other week the kids change desk locations in the classroom. “I use a random-event generator to determine who will sit where. Every other Monday everybody gathers his or her stuff and moves.”
She hesitates even to call herself a teacher, preferring the terms “facilitator” or “mentor,” because her goal is less to transmit information than “…to teach my students how to think.”
Her method for reaching her salutary goal is project-based instruction. “I love it,” she states. “It’s rigorous and relevant. It teaches kids reasoning skills and requires them to take control of their own learning.”
Her instructional strategy, she insists, also keeps her actively engaged. Because the kids’ curiosity drives the lessons, “I’m continually challenged to keep up, to answer surprising questions and stay ahead of research when projects take unexpected turns, which they often do. I’m not exaggerating when I say I never know what to expect.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แชนนอน Page ชั้นครูที่ A.B. รวงผึ้งนำแม่เหล็กประถม ยอมรับการดำเนินการเรียนกระเป๋าพร้อม สำหรับสิ่งเดียว พวกเขากำลังจะดัง "ผมไม่แน่ใจว่า ฉันจะได้สบายในห้องเรียนเงียบ เธอกล่าวว่า "ไม่คงที่การสนทนา จะรู้สึกว่าไม่มีใครเรียนรู้"แล้ว มีกิจกรรมทั้งหมด ทุกวันครูทำโครงการกลุ่ม "อีก" และทุกสัปดาห์เด็กเปลี่ยนแปลงตำแหน่งที่ตั้งโต๊ะในห้องเรียน "เราใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้าแบบสุ่มเหตุการณ์พยายามที่จะนั่งที่ไหน ทุกวันจันทร์ทุกคนรวบรวมสิ่งที่เขา หรือเธอ และย้าย"นาง hesitates แม้จะเรียกตัวเองครู ร่วมเงื่อนไข "สัมภาษณ์" หรือ "ที่ปรึกษา เนื่องจากเป้าหมายของเธอไม่น้อยในการส่งข้อมูลมากกว่า" ... เพื่อสอนนักเรียนของฉันคิด "วิธีการของเธอสำหรับการเข้าถึงเป้าหมายของเธอ salutary เป็นโครงการตามคำแนะนำ "ฉันรักมัน เธอระบุ "ได้อย่างเข้มงวด และที่เกี่ยวข้อง มันสอนทักษะเด็ก ๆ และต้องการใช้การควบคุมของตนเองเรียนรู้"กลยุทธ์การจัดการเรียนการสอนของเธอ เธอรมย์ ยังช่วยให้เธอเน้น เนื่องจากเด็กเห็นไดรฟ์การเรียน "ฉันกำลังอย่างต่อเนื่องท้าทาย การติดตาม การตอบคำถามที่น่าแปลกใจ และอยู่ข้างหน้าวิจัยเมื่อโครงการผลัดไม่คาดคิด ซึ่งพวกเขามักจะทำ ฉันกำลังไม่ exaggerating เมื่อฉันบอกว่า ฉันไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่คาดหวัง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แชนนอนหน้าครูห้าชั้นประถมศึกษาปีที่ AB รวงผึ้งเป็นผู้นำแม่เหล็กโรงเรียนประถมศึกษาพร้อมยอมรับว่าการดำเนินการเรียนที่แปลกใหม่ สำหรับสิ่งหนึ่งที่พวกเขากำลังดังมักจะ "ผมไม่แน่ใจว่าผมจะได้รับความสะดวกในห้องเรียนที่เงียบสงบ" เธอกล่าว "ถ้าไม่มีการสนทนาอย่างต่อเนื่องผมจะรู้สึกว่าไม่มีใครได้รับการเรียนรู้."
แล้วมีทุกกิจกรรม ทุกวันนักเรียนของเธอทำ "มือบน" โครงการกลุ่มและทุกสัปดาห์เด็กเปลี่ยนสถานที่โต๊ะในห้องเรียน "ฉันจะใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้าเหตุการณ์สุ่มเพื่อตัดสินว่าใครจะนั่งที่ ทุกคนทุกจันทร์อื่น ๆ ที่รวบรวมสิ่งที่เขาหรือเธอและย้าย. "
เธอลังเลแม้แต่ที่จะเรียกตัวเองว่าครูเลือกที่คำว่า "อำนวยความสะดวก" หรือ "ที่ปรึกษา" เพราะเป้าหมายของเธอคือน้อยที่จะส่งข้อมูลไปกว่า "... ในการสอนนักเรียนของฉันวิธีการ คิดว่า. "
วิธีการของเธอถึงเป้าหมายประโยชน์ของเธอคือการเรียนการสอนตามโครงการ "ฉันรักมัน" เธอกล่าว "มันเป็นเรื่องที่เข้มงวดและมีความเกี่ยวข้อง มันสอนทักษะการให้เหตุผลเด็กและพวกเขาต้องการที่จะใช้การควบคุมของการเรียนรู้ของพวกเขา. "
กลยุทธ์การเรียนการสอนของเธอเธอยืนยันยังช่วยให้เธอมีส่วนร่วมอย่างแข็งขัน เพราะอยากรู้อยากเห็นเด็ก 'ไดรฟ์บทเรียน "ฉันท้าทายอย่างต่อเนื่องเพื่อให้ทันที่จะตอบคำถามที่น่าแปลกใจและอยู่ข้างหน้าของการวิจัยเมื่อโครงการผลัดที่ไม่คาดคิดซึ่งพวกเขามักจะทำ ผมไม่ได้พูดเกินจริงเมื่อฉันบอกว่าฉันไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่คาดหวัง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แชนน่อน หน้า ป. 5 ครู A.B รวงผึ้งภาวะผู้นำแม่เหล็กโรงเรียนประถม พร้อมยอมรับการสอนที่แปลกใหม่ . สำหรับสิ่งหนึ่งที่พวกเขามักจะดัง " ผมไม่แน่ใจว่าผมจะสบายในชั้นเรียนเงียบ , " เธอกล่าว " ไม่มีการสนทนาอย่างต่อเนื่อง ผมจะรู้สึกว่าไม่มีใครได้เรียน "
ก็ มีกิจกรรมทุกวันนักเรียนทำโครงการ " กลุ่มใหม่ " และทุกสัปดาห์เด็ก 24 ชั่วโมงสถานที่ในการเปลี่ยนห้องเรียน " ฉันใช้งานเครื่องกำเนิดไฟฟ้าแบบสุ่มว่าใครจะนั่งตรงไหน ทุก ๆวันจันทร์ทุกคนรวบรวมของเขาหรือเธอและสิ่งย้าย "
เธอลังเลแม้แต่ที่จะเรียกตัวเองว่าครูชอบเงื่อนไข " ผู้ประสานงาน " หรือ " ที่ปรึกษา" เพราะเป้าหมายของเธอคือน้อยกว่าการส่งข้อมูลมากกว่า " . . . . . . . จะสอนนักเรียนวิธีการคิด . "
วิธีของเธอถึงเป้าหมายซึ่งเป็นประโยชน์ของเธอคือการจัดการเรียนการสอนแบบโครงงาน . " ฉันชอบมัน " เธอรัฐ " มันเป็นเรื่องที่เคร่งครัด และที่เกี่ยวข้อง สอนให้เด็กมีทักษะการให้เหตุผลและพวกเขาจะควบคุมการเรียนรู้ด้วยตนเอง "
เธอสอนกลยุทธ์เธอยืนยัน ยังทำให้เธอมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันเพราะความอยากรู้อยากเห็นของเด็ก ๆทำให้บทเรียน " ฉันยังคงท้าทายเพื่อให้ทัน เพื่อตอบคำถามที่น่าประหลาดใจ และอยู่ข้างหน้าของการวิจัยเมื่อโครงการจะเปลี่ยนที่ไม่คาดคิด ซึ่งพวกเขามักจะทำ ผมไม่ได้โม้เลยนะ เมื่อฉันพูด ฉันไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่คาดหวัง "