For some years the writers and thei

For some years the writers and their colleagues have employed the concept of
'place-identity' in their conceptualization of selected problems of the physical environment
(Proshansky, 1978; Proshansky et al., 1979; Proshansky and Kaminoff, 1982).
Because of its derivation from self theory, its meaning was relatively easy to establish
and make use of in the analysis of person/physical setting problems. Later on in this
paper we will provide a more formal definition of place-identity and its properties.
At this point, however, what is needed is a brief review of the social and cultural
processes involved in the development of self-identity. From this discussion, the
theoretical significance of physical settings and their properties in regard to selfidentity
will clearly emerge. Paradoxically, what will also emerge is the realization
of an almost complete neglect of the role of places and spaces in this aspect of human
psychological development.

In general, self theories tell us that the development of the sense of self is a matter
of first learning to distinguish oneself from others by means of visual, auditory, and
still other perceptual modes. Later on in this process, the child is taught--informally
as well as formally--to apply appropriate verbal statements in making these distinctions.
In this way the child comes to know or identify himself by virtue of the fact
that these other 'labels' have reference to objects or people that are not him. The
child has his own 'label'. What makes these other objects or persons significant is
not simply that they are distinguishable from the self, but more importantly, that
each one of them has a given relationship to that self, that is, the child. The statement,
'That is a mommy,' distinguishes the child from 'a mommy'. When the child refers
to a person as 'my mommy', then not only is the other person identified, but in turn
the child is identified by means of his relationship to this other person. Much more,
however, is involved in the development of self-identity beyond simply learning to
recognize these perceptual and verbal distinctions between other people and oneself.
The assumption made in this paper is that the development of self-identity is not
restricted to making distinctions between oneself and significant others, but extends
with no less importance to objects and things, and the very spaces and places in which
they are tigund. If the child learns 'who he is' by virtue of his relationship with those
who satisfy his needs by taking care of him, then it follows that contributing to that
same self-knowledge are the toys, clothes, rooms, and whole array of physical things
and settings that also satisfy and support his existence. There is not only the distinction
between himself and 'my mommy', but also the difference between himself and
'my room'. The room is different and distinct from what he is, but by belonging

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปีบาง ตัวเขียนและเพื่อนร่วมงานของพวกเขาได้จ้างแนวคิดของ'สถานที่ตัวตน' ใน conceptualization การเลือกปัญหาของสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ(Proshansky, 1978 Proshansky et al., 1979 Proshansky และ Kaminoff, 1982)เนื่องมาจากทฤษฎีตนเอง ความหมายถูกสร้างง่ายและใช้ในการวิเคราะห์บุคคล/ทางกายภาพการตั้งปัญหาการ ในภายหลังเราจะให้คำนิยามอย่างเป็นทางการมากขึ้นของสถานเอกลักษณ์และคุณสมบัติของกระดาษจุดนี้ อย่างไร สิ่งที่จำเป็นสรุปย่อของสังคม และวัฒนธรรมกระบวนการพัฒนาของ self-identity จากคำอธิบายนี้ การทฤษฎีความสำคัญของการตั้งค่าทางกายภาพและคุณสมบัติของเรื่อง selfidentityจะเห็นได้ชัดที่เกิดขึ้น Paradoxically อะไรจะเกิดเป็นการรับรู้ของการละเลยเกือบสมบูรณ์ของบทบาทของสถานและช่องว่างในด้านนี้ของมนุษย์การพัฒนาจิตใจทั่วไป ตนเองทฤษฎีบอกว่า การพัฒนาของความรู้สึกของตนเองเรื่องแรกเรียนเพื่อแยกตัวเองจากผู้อื่นโดยใช้ visual หู และยังคง perceptual โหมดอื่น ๆ ในภายหลังในกระบวนการนี้ เด็กถูกสอน - บางเช่นเป็นอย่างเป็นกิจจะลักษณะ - การใช้คำสั่งด้วยวาจาที่เหมาะสมข้อแตกต่างเหล่านี้ทำให้วิธีนี้ เด็กมารู้ หรือระบุตัวเองอาศัยความเป็นจริงว่า เหล่านี้อื่น ๆ 'ป้ายชื่อ' มีการอ้างอิงวัตถุหรือคนที่ไม่ใช่เขา ที่ลูกของเขาเอง 'ป้ายชื่อ' ได้ สิ่งที่ทำให้วัตถุหรือบุคคลอื่น ๆ เหล่านี้อย่างมีนัยสำคัญคือไม่เพียงที่จะแตกต่างจากตนเอง แต่ที่สำคัญ ที่แต่ละคนนั้นมีความสัมพันธ์ให้กับตนเองนั้น นั่นคือ เด็ก ยอด"นั่นเป็น mommy แยกเด็กจาก 'การ mommy' เมื่อเด็กมีการอ้างอิงคนที่เป็น 'ของฉัน mommy' แล้ว ไม่เท่าบุคคลอื่นระบุ แต่เปิดในเด็กถูกกำหนด โดยความสัมพันธ์ของเขากับคน ๆ นี้ มากมายอย่างไรก็ตาม มีส่วนร่วมในพัฒนา self-identity นอกเหนือจากเพียงแค่เรียนรู้การรู้จักข้อแตกต่างเหล่านี้ perceptual และวาจาระหว่างผู้อื่นและตนเองอัสสัมชัญที่ทำในเอกสารนี้คือการพัฒนาของ self-identity ไม่จำกัดจะทำให้ความแตกต่างระหว่างตัวเอง และที่สำคัญคนอื่น ๆ แต่ขยายมีความสำคัญไม่น้อยกับวัตถุ และ สิ่ง และช่องว่างมาก และสถานที่ที่จะ tigund ถ้าลูกเรียนรู้ 'ที่เป็น' อาศัยความสัมพันธ์ของเขากับที่ตอบสนองความต้องการของเขา โดยการดูแลของเขา แล้วก็ตามที่เอื้อต่อการที่ตระหนักเหมือนกันเป็นของเล่น เสื้อผ้า ห้องพัก และมากมายทั้งสิ่งที่มีอยู่จริงและการตั้งค่าที่ยังตอบสนอง และสนับสนุนการดำรงอยู่ของเขา ไม่แตกเท่านั้นระหว่างตัวเอง และ 'ฉัน mommy" แต่ความแตกต่างระหว่างตนเอง และ'ห้อง' แตกต่างกัน และแตกต่างจากเขาคืออะไร แต่โดยเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปีที่ผ่านมาบางคนเขียนและเพื่อนร่วมงานของพวกเขาได้รับการว่าจ้างแนวคิดของ
'สถานที่เอกลักษณ์ในแนวความคิดของพวกเขาจากปัญหาที่เลือกของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ
(Proshansky 1978. Proshansky et al, 1979; Proshansky และ Kaminoff, 1982).
เนื่องจากการที่ บริษัท มาจากทฤษฎีตนเองความหมายของมันก็คือความสะดวกในการสร้าง
และใช้ในการวิเคราะห์คน / ปัญหาการตั้งค่าทางกายภาพ ต่อมาในนี้
กระดาษที่เราจะให้ความหมายที่เป็นทางการมากขึ้นของสถานที่ตัวตนและคุณสมบัติของมัน.
ณ จุดนี้ แต่สิ่งที่จำเป็นต้องมีการทบทวนสั้น ๆ ของสังคมและวัฒนธรรม
กระบวนการมีส่วนร่วมในการพัฒนาของตัวตนของตัวเอง จากการสนทนานี้
อย่างมีนัยสำคัญทางทฤษฎีของการตั้งค่าทางกายภาพและคุณสมบัติของพวกเขาในเรื่องการ selfidentity
จะโผล่ออกมาอย่างชัดเจน ขัดแย้งกับสิ่งที่ยังจะโผล่ออกมาเป็นสำนึก
ของการละเลยเกือบเสร็จสมบูรณ์ของบทบาทของสถานที่และช่องว่างในด้านของมนุษย์
การพัฒนาทางด้านจิตใจ. โดยทั่วไปทฤษฎีตัวเองบอกเราว่าการพัฒนาของความรู้สึกของตัวเองเป็นเรื่องของการเรียนรู้ครั้งแรก ที่จะแยกตัวเองจากคนอื่น ๆ โดยใช้วิธีการมองเห็นการได้ยินและยังคงรูปแบบการรับรู้อื่น ๆ ต่อมาในขั้นตอนนี้เด็กที่การเรียนการสอน - ไม่เป็นทางการเช่นเดียวกับอย่างเป็นทางการ -. จะใช้งบวาจาที่เหมาะสมในการทำให้ความแตกต่างเหล่านี้ด้วยวิธีนี้เด็กมาถึงรู้หรือระบุตัวเองโดยอาศัยอำนาจตามความเป็นจริงว่าสิ่งเหล่านี้คนอื่น ๆ ฉลาก 'มีการอ้างอิงถึงวัตถุหรือคนที่ไม่ได้อยู่กับเขา เด็กมีของตัวเอง 'ป้าย' สิ่งที่ทำให้วัตถุอื่น ๆ เหล่านี้หรือบุคคลที่สำคัญคือไม่ใช่แค่ว่าพวกเขามีความแตกต่างจากตัวเอง แต่ที่สำคัญกว่าที่หนึ่งของพวกเขาแต่ละคนมีความสัมพันธ์ที่มอบให้กับตัวเองนั้นเป็นเด็ก คำกล่าวที่ว่า'นั่นคือแม่' แตกต่างจากเด็ก 'แม่' เมื่อเด็กหมายถึงคนที่จะเป็น 'แม่ของฉันแล้วไม่เพียง แต่เป็นคนอื่น ๆ ระบุ แต่ในทางกลับกันเด็กที่ถูกระบุโดยวิธีการของความสัมพันธ์ของเขากับเรื่องนี้คนอื่น ๆ อื่น ๆ อีกมากมายแต่ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการพัฒนาของตัวตนของตัวเองมากกว่าแค่การเรียนรู้ที่จะรับรู้ถึงความแตกต่างและการรับรู้คำพูดเหล่านี้ระหว่างผู้คนอื่น ๆ และตัวเอง. สมมติฐานที่เกิดขึ้นในงานวิจัยนี้คือการพัฒนาของตัวตนของตัวเองไม่ได้จำกัด ที่จะทำให้ความแตกต่าง ระหว่างตนเองและผู้อื่นอย่างมีนัยสำคัญ แต่ขยายที่ไม่มีความสำคัญน้อยกว่าในการวัตถุและสิ่งและช่องว่างมากและสถานที่ที่พวกเขาจะ tigund ถ้าเด็กเรียนรู้ 'ว่าเขาเป็นใคร' โดยอาศัยอำนาจตามความสัมพันธ์ของเขากับคนที่ตอบสนองความต้องการของเขาโดยการดูแลของเขาแล้วมันตามที่เอื้อต่อการที่ความรู้ด้วยตนเองเดียวกันเป็นของเล่น, เสื้อผ้า, ห้อง, และอาเรย์ทั้งทางกายภาพ สิ่งที่และการตั้งค่าที่ยังตอบสนองและสนับสนุนการดำรงอยู่ของเขา นอกจากนี้ไม่เพียง แต่ความแตกต่างระหว่างตัวเขาและแม่ของฉัน 'แต่ยังแตกต่างระหว่างตัวเองและ'ห้องของฉัน' ห้องพักที่แตกต่างกันและแตกต่างไปจากสิ่งที่เขาเป็น แต่เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางปี นักเขียนและเพื่อนร่วมงานของพวกเขาได้ใช้แนวคิดของ
'place-identity ' ในแนวความคิดของพวกเขาของปัญหาเฉพาะของสภาพแวดล้อมทางกายภาพ
( proshansky , 1978 ; proshansky et al . , 1979 ; proshansky และ kaminoff , 1982 ) .
เพราะรากศัพท์ของมันมาจากทฤษฎีตนเองความหมายของมันค่อนข้างง่ายที่จะสร้าง
และสามารถใช้ในการวิเคราะห์คน / ทางกายภาพการปัญหา ต่อมาในบทความนี้
เราจะให้นิยามของเอกลักษณ์และคุณสมบัติของมัน
ณ จุดนี้ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่จำเป็นคือ รีวิวสั้น ๆของสังคมและวัฒนธรรม
กระบวนการที่เกี่ยวข้องในการพัฒนาตัวเอง . จากการสนทนานี้
ความสำคัญทางทฤษฎีของการตั้งค่าทางกายภาพและคุณสมบัติของพวกเขาในเรื่อง selfidentity
อย่างชัดเจนจะอุบัติ ขัดแย้งอะไรก็จะออกมาเป็น สำนึก
ของละเลยเกือบสมบูรณ์ของบทบาทของสถานที่และเป็นในแง่มุมของการพัฒนาจิตมนุษย์
.

โดยทั่วไปทฤษฎีตนเอง บอกเราว่า พัฒนาการของความรู้สึกของตนเองเป็นเรื่อง
การเรียนรู้ครั้งแรกที่จะแยกแยะความแตกต่างตัวเองจากคนอื่นโดยการมองเห็น ได้ยิน รับรู้
ยังอื่น ๆโหมด ต่อมาในขั้นตอนนี้เด็กจะสอน -- กันเอง
รวมทั้งอย่างเป็นทางการ -- ใช้วาจาให้เหมาะสมและความแตกต่างเหล่านี้ .
ในวิธีนี้เด็กจะรู้จัก หรือระบุตัวเองโดยอาศัยข้อเท็จจริง
ที่เหล่านี้อื่น ๆ ' ป้าย ' มีการอ้างอิงไปยังวัตถุหรือบุคคล ที่ไม่ใช่เขา
เด็กของเขาเอง ' ป้าย ' สิ่งที่ทำให้เหล่านี้อื่น ๆวัตถุหรือบุคคลสำคัญคือไม่เพียง แต่ที่พวกเขา
แตกต่างจากตนเอง แต่ที่สำคัญกว่านั้น
แต่ละหนึ่งของพวกเขาที่มีให้ความสัมพันธ์กับตนเอง นั่นคือ เด็ก งบ
ที่เป็นแม่' แตกต่างจาก ' ลูกแม่ ' เมื่อลูกหมายถึง
คนที่เป็น ' แม่ ' ของฉัน แล้วไม่เพียง แต่เป็นบุคคลอื่นที่ระบุ แต่ในทางกลับกัน
เด็กระบุว่าเขามีความสัมพันธ์กับบุคคลอื่น ๆ นี้ อีกมากมาย
อย่างไรก็ตาม มีส่วนร่วมในการพัฒนาตัวเองมากกว่าเพียงแค่การเรียนรู้

และความแตกต่างระหว่างการรับรู้เหล่านี้ใช้คนอื่นและตัวเอง
สมมติฐานในกระดาษนี้คือ การพัฒนาตัวเอง ไม่ จำกัด การทำให้ความแตกต่างระหว่างตัวเอง

และขยายอย่างคนอื่น แต่กับไม่น้อยให้ความสำคัญกับวัตถุและสิ่งต่าง ๆ และมากเป็นและสถานที่ที่พวกเขาจะ tigund
.ถ้าเด็กเรียนรู้ ' ใคร ' โดยอาศัยความสัมพันธ์ของเขากับบรรดา
ที่ตอบสนองความต้องการของเขา โดยดูแลเขาแล้วก็ตาม สาเหตุที่
เดียวกันความรู้เป็น ของเล่น เสื้อผ้า บุหรี่ และอาร์เรย์ทั้งหมดของสิ่งที่ทางกายภาพ
และการตั้งค่าที่ยังตอบสนองและสนับสนุนการดำรงอยู่ของเขา มีไม่ได้เป็นเพียงความแตกต่าง
ระหว่างตัวเองและ ' คุณแม่ 'แต่ยังมีความแตกต่างระหว่างตัวเองและ
ห้อง " . ห้องที่แตกต่างกันและแตกต่างจากสิ่งที่เขาเป็น แต่เป็นของ