The familiar information theory dia

The familiar information theory diagram may help us to further clarify the relationship of the reader to the author and the text: Speaker-encoding-message-decoding-hearer There is a temptation to substitute author for speaker and to think
of the reader simply as seeking to decode the message in a way parallel to the hearer decoding the message. But in any actual reading, there is only the text and the reader. The speaker, we know, offers many clues to the listener, through emphasis, pitch, rhythm, pauses-and, if face-to-face, facial expression and gesture. The reader finds it necessary to construct the "speaker"-the "voice," the "persona," the "tone"-as part of what he decodes
from the text. Contemporary critical theory has recognized this, but has primarily developed its implications for the author's need to select elements that will produce the effect he desires. Thus T. S. Eliot (1932) developed the notion of the "objective correlative" to refer overlook. The interpretation, however, cannot validly be "of" anything other than the text itself. The effort to avoid "the intentional fallacy" did not, however, lead to a systematic understanding of the reader's contribution.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แผนภาพทฤษฎีข้อมูลคุ้นเคยอาจช่วยให้เราชี้แจงความสัมพันธ์ของผู้อ่านผู้เขียนและข้อความเพิ่มเติม: ลำโพงเข้าข้อความถอดรหัส-hearer มีการทดลอง เพื่อทดแทนผู้เขียนสำหรับลำโพง และคิดของผู้อ่านเพียงแค่เป็นการแสวงหาการถอดรหัสข้อความในลักษณะขนานกับ hearer ถอดรหัสข้อความ แต่ในการอ่านใด ๆ จริง มีเฉพาะข้อความและผู้อ่าน ลำโพง เรารู้ว่า มีปมมากมายฟัง ผ่านเน้น ระยะห่าง จังหวะ หยุดชั่วคราว- และ ลมี สีหน้าและท่าทาง จำเป็นต้องสร้าง "ผู้" -"เสียง "เพอร์โซนา "เสียง" - เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่เขาถอดรหัสที่อ่านพบจากข้อความ ทฤษฎีร่วมสมัยที่สำคัญได้รู้จักนี้ แต่ส่วนใหญ่ได้พัฒนาเป็นผลสำหรับผู้ต้องเลือกองค์ประกอบที่จะทำให้เกิดผลที่เขาต้องการ จึง สเติร์นส์ (1932) พัฒนาแนวคิดของ "วัตถุประสงค์ correlative" ถึงมอง การตีความ อย่างไรก็ตาม ไม่ validly ได้ "ของ" ข้อความตัวเองใช่ อย่างไรก็ตาม ไม่ได้ ไม่ได้นำความพยายามในการหลีกเลี่ยง "การเข้าใจผิดโดยตั้งใจ" ให้เข้าใจระบบของสัดส่วนของผู้อ่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แผนภาพทฤษฎีสารสนเทศคุ้นเคยอาจจะช่วยให้เราสามารถอธิบายความสัมพันธ์ของผู้อ่านที่ผู้เขียนและข้อความ:
ลำโพงเข้ารหัสข้อความถอดรหัส-ผู้ฟังมีสิ่งล่อใจเพื่อทดแทนผู้เขียนลำโพงและคิดว่าเป็นของผู้อ่านเป็นเพียงที่กำลังมองหาเพื่อถอดรหัสข้อความในทางคู่ขนานไปฟังการถอดรหัสข้อความ แต่ในการอ่านใด ๆ ที่เกิดขึ้นจริงมีเพียงข้อความและผู้อ่าน ลำโพงที่เรารู้ว่ามีเบาะแสจำนวนมากที่จะฟังผ่านเน้นสนามจังหวะหยุดและถ้าใบหน้าเพื่อใบหน้าแสดงออกทางสีหน้าและท่าทาง ผู้อ่านพบว่ามันจำเป็นที่จะต้องสร้าง "ลำโพง" -the "เสียง" ที่มี "บุคคล" ที่มี "เสียง" -as
ส่วนหนึ่งของสิ่งที่เขาถอดรหัสจากข้อความ ทฤษฎีร่วมสมัยที่สำคัญได้รับการยอมรับนี้ แต่ได้มีการพัฒนาเป็นหลักหมายของมันสำหรับความต้องการของผู้เขียนในการเลือกองค์ประกอบที่จะผลิตผลที่เขาปรารถนา ดังนั้นที (1932) การพัฒนาความคิดของ "วัตถุประสงค์ที่สัมพันธ์กัน" เพื่ออ้างมองข้าม การตีความ แต่ไม่สามารถสั่งจ่ายเป็น "ของ" สิ่งอื่นนอกเหนือจากข้อความของตัวเอง ความพยายามที่จะหลีกเลี่ยง "เข้าใจผิดโดยเจตนา" ไม่ได้ แต่นำไปสู่ความเข้าใจระบบการมีส่วนร่วมของผู้อ่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลที่คุ้นเคยทฤษฎีแผนภาพอาจช่วยให้เราเพิ่มเติมอธิบายความสัมพันธ์ของผู้อ่านกับผู้เขียน และข้อความ : การเข้ารหัสถอดรหัสข้อความผู้พูดผู้ฟังมีสิ่งล่อใจที่จะทดแทนสำหรับลำโพงและผู้เขียนคิดว่า
ของผู้อ่านเป็นเพียงการแสวงหาเพื่อถอดรหัสข้อความในลักษณะขนานกับผู้ฟังถอดรหัสข้อความ แต่ในการใด ๆที่เกิดขึ้นจริงอ่านมีเพียงข้อความและอ่าน ลำโพง เรารู้ มีเบาะแสหลายอย่างให้ฟัง โดยเน้นระดับเสียง จังหวะ หยุด และ ถ้าตัวต่อตัว สีหน้า และท่าทาง อ่านพบว่ามันจำเป็นที่จะต้องสร้าง " ลำโพง " - " เสียง " ของ " บุคคล " " โทน " - เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่เขาถอดรหัส
จากข้อความ ทฤษฎีวิพากษ์ร่วมสมัยได้รับการยอมรับนี้แต่ได้มีการพัฒนาเป็นหลัก ความหมายของมันสำหรับผู้ต้องการเลือกองค์ประกอบที่จะสร้างผลที่ต้องการ ดังนั้น ที เอส อีเลียต ( 1932 ) ที่พัฒนาความคิดของ " วัตถุที่สัมพันธ์กัน " อ้างมองข้าม การตีความ แต่ไม่สามารถได้อย่างถูกต้องเป็น " ของ " อะไร นอกจากข้อความเอง ความพยายามที่จะหลีกเลี่ยง " เข้าใจผิด " ตั้งใจไม่ได้ อย่างไรก็ตามนำไปสู่ความเข้าใจอย่างเป็นระบบของผู้อ่านมีส่วนร่วม