2. VerbsA verb is often defined as

2. Verbs
A verb is often defined as a word which shows action or state of
being. The verb is the heart of a sentence - every sentence must have a
verb. Recognizing the verb is often the most important step in
understanding the meaning of a sentence. In the sentence The dog bit the
man, bit is the verb and the word which shows the action of the sentence.
In the sentence The man is sitting on a chair, even though the action
doesn't show much activity, sitting is the verb of the sentence. In the
sentence She is a smart girl, there is no action but a state of being
expressed by the verb is. The word be is different from other verbs in many
ways but can still be thought of as a verb.
Unlike most of the other parts of speech, verbs change their form.
Sometimes endings are added (learn - learned) and sometimes the word
itself becomes different (teach-taught). The different forms of verbs show
different meanings related to such things as tense (past, present, future),
person (first person, second person, third person), number (singular,
plural) and voice (active, passive). Verbs are also often accompanied by
verb-like words called modals (may, could, should, etc.) and auxiliaries
(do, have, will, etc.) to give them different meanings.
One of the most important things about verbs is their relationship
to time. Verbs tell if something has already happened, if it will happen
later, or if it is happening now. For things happening now, we use the
present tense of a verb; for something that has already happened, we use
the past tense; and for something that will happen later, we use the future
tense. Some examples of verbs in each tense are in the chart below

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. คำกริยากริยามักจะถูกกำหนดเป็นคำที่แสดงการกระทำหรือรัฐ เป็นปัจจุบัน กริยาเป็นหัวใจของประโยค - ทุกประโยคต้องมีการ กริยา มักจะจดจำคำกริยาเป็นขั้นตอนสำคัญที่สุดใน เข้าใจความหมายของประโยค ในประโยคบิตสุนัข คน บิตเป็นกริยาและคำที่แสดงการกระทำของประโยค ในประโยคคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ แม้การดำเนินการ ไม่แสดงกิจกรรมมาก นั่งเป็นกริยาของประโยค ใน ประโยคเธอเป็นผู้หญิงสมาร์ท มีไม่มีการดำเนินการแต่รัฐเป็น แสดง โดยคำกริยาเป็น มีคำจะแตกต่างจากคำอื่น ๆ มากมาย วิธีแต่ยังสามารถถือได้ว่า เป็นกริยา ซึ่งแตกต่างจากส่วนใหญ่ของอื่น ๆ ส่วนของการพูด คำกริยาเปลี่ยนฟอร์มของพวกเขา บางครั้งเพิ่มลงท้าย (เรียน - เรียนรู้) และบางคำ ตัวเองจะแตกต่างกัน (สอนสอน) คำกริยาแสดงรูปแบบต่าง ๆ ความหมายที่เกี่ยวข้องกับสิ่งต่าง ๆ เช่นกาล (อดีต ปัจจุบัน อนาคต), คน (คนแรก คนที่สอง บุคคลที่สาม) จำนวน (เอกพจน์ พหูพจน์) และเสียง (ใช้งานอยู่ แฝง) คำกริยามักเพิ่มเติม เรียกว่าคำกริยาเช่น modals (อาจ สามารถ ควร เป็นต้น) และ auxiliaries ( ได้ จะ ฯลฯ .) การให้ความหมายแตกต่างกัน สิ่งสำคัญที่สุดเกี่ยวกับคำกริยาคือความสัมพันธ์ของพวกเขา เวลา คำกริยาบอกถ้า บางสิ่งบางอย่างแล้วเกิด ถ้ามันจะเกิดขึ้น ต่อมา หรือ ถ้ามันเกิดขึ้นตอนนี้ สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ เราใช้การ ปัจจุบันกาลของกริยา สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว เราใช้ อดีตกาล และสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายหลัง เราใช้อนาคต ตึงเครียด ตัวอย่างของคำกริยาในแต่ละกาลอยู่ในแผนภูมิด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. คำกริยา
คำกริยามีการกำหนดมักจะเป็นคำที่แสดงให้เห็นถึงการกระทำหรือสถานะของ
ความเป็นอยู่ คำกริยาที่เป็นหัวใจของประโยค - ทุกประโยคจะต้องมี
คำกริยา ตระหนักถึงคำกริยาที่มักจะเป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุดใน
การทำความเข้าใจความหมายของประโยค ในประโยคสุนัขกัด
คนบิตเป็นคำกริยาและคำพูดที่แสดงให้เห็นถึงการกระทำของประโยค.
ในประโยคที่ว่าผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้แม้ว่าการกระทำที่
ไม่แสดงกิจกรรมมากนั่งเป็นคำกริยา ของประโยค ใน
ประโยคที่เธอเป็นสาวสมาร์ทมี แต่ไม่มีการดำเนินการของรัฐถูก
แสดงโดยคำกริยาคือ คำจะมีความแตกต่างจากคำกริยาอื่น ๆ ในหลาย ๆ
วิธี แต่ก็ยังอาจจะคิดว่าเป็นคำกริยา.
ซึ่งแตกต่างจากส่วนใหญ่ของส่วนอื่น ๆ ของการพูดคำกริยาที่เปลี่ยนรูปแบบของพวกเขา.
บางครั้งมีการเพิ่มตอนจบ (เรียนรู้ - เรียนรู้) และบางครั้งคำว่า
ตัวเองจะกลายเป็น ที่แตกต่างกัน (สอนสอน) รูปแบบที่แตกต่างกันของคำกริยาที่แสดง
ความหมายที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับสิ่งต่างๆเช่นเครียด (อดีตปัจจุบันอนาคต)
คน (คนแรกคนที่สองคนที่สาม) จำนวน (เอกพจน์
พหูพจน์) และเสียง (ปราดเปรียว, เรื่อย ๆ ) กริยายังมักตามมาด้วย
คำกริยาเหมือนที่เรียกว่า modals (อาจทำได้ควร ฯลฯ ) และแนะแนว
(ทำมีจะ ฯลฯ ) เพื่อให้พวกเขามีความหมายที่แตกต่างกัน.
หนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับคำกริยาที่เป็นของพวกเขา ความสัมพันธ์ของ
เวลา กริยาบอกได้ว่าสิ่งที่ได้เกิดขึ้นแล้วถ้ามันจะเกิดขึ้น
ในภายหลังหรือถ้ามันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนี้ สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้เราใช้
ปัจจุบันกาลของคำกริยา; สำหรับสิ่งที่ได้เกิดขึ้นแล้วเราจะใช้
อดีตกาล; และสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อมาเราจะใช้ในอนาคต
เครียด ตัวอย่างบางส่วนของคำกริยาในแต่ละเครียดอยู่ในตารางด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . คำกริยาคำกริยามัก
นิยามเป็นคำที่แสดงการกระทำหรือรัฐ
ถูก คำกริยา คือ หัวใจของประโยคทุกประโยคจะต้องมีคำกริยา
. ตระหนักถึงคำกริยามักจะเป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุดใน
ความเข้าใจความหมายของประโยค ในประโยคหมาลอบกัด
ผู้ชายบิตเป็นคำกริยา และคำที่แสดงการกระทำของประโยค
ในประโยคที่ผู้ชายนั่งอยู่บนเก้าอี้ แม้ว่าการกระทำ
ไม่แสดงกิจกรรมมาก นั่งเป็นกริยาของประโยค ใน
ประโยคเธอเป็นสาวสมาร์ท ไม่มีการกระทำ แต่รัฐถูก
แสดงโดยคำกริยา . คำจะแตกต่างจากคำกริยาอื่นในหลายวิธี แต่ยังสามารถ
คิดเป็นคำกริยา
แตกต่างมากที่สุดของส่วนอื่น ๆของการพูดกริยาเปลี่ยนรูปลักษณ์ของพวกเขา
บางครั้งตอนจบเพิ่ม ( เรียน - เรียน ) และบางครั้งคำว่า
กลายเป็นที่แตกต่างกัน ( สอนสอน ) แบบฟอร์มที่แตกต่างกันของคำกริยาแสดง
ความหมายแตกต่างที่เกี่ยวข้องกับสิ่งต่าง ๆเช่น กาล ( อดีต ปัจจุบัน อนาคต ) ,
คนแรก ( บุคคล บุคคลที่สองที่สาม ) , ตัวเลข ( เอกพจน์
พหูพจน์ ) และเสียง ( ใช้งานเรื่อยๆ ) คำกริยาที่มักมาพร้อมกับ
คำกริยาเช่นคำเรียกข้างล่าง ( อาจจะ , ควร , ฯลฯ ) และ auxiliaries
( ทำ , มี , จะ , ฯลฯ ) เพื่อให้ความหมายต่างกัน
เป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับกริยาคือ
ความสัมพันธ์กับเวลา กริยาบอกถ้าบางอย่างเกิดขึ้นแล้ว ถ้ามันจะเกิดขึ้น
ในภายหลัง หรือ ถ้ามันเกิดขึ้นแล้ว สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้ เราใช้
ปัจจุบันกาลของคำกริยา ;สำหรับสิ่งที่ได้เกิดขึ้นไปแล้ว เราใช้
อดีต และสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป เราใช้ อนาคต

ตัวอย่างบางส่วนของคำกริยาในแต่ละประโยคจะอยู่ในแผนภูมิด้านล่าง