Important southern section of the i

Important southern section of the island fronting Oxford Street. The remaining pieces of the ‘island’, 8, 9 and 10 Wells Street, were not secured until the 1950s. This was not about property dealing as an end in itself, rather about consolidation, securing the space and the frontage to enable Bourne and Hollingsworth to be an effective department store. Similar expansion and rebuilding policies were central to many department store was to secure control of a complete ‘island site’ like this one, then rebuild it in a coherent, more fashionable style, with long stretches of plate glass display windows and connections with pavement traffic on all four sides. During these decades of wrangling of control of the site and building up business, Bourne and Hollingsworth’s owners did not buy the freehold. This was before the huge inflation of property prices, so it was not considered worth it, yet by assembling a much more strategically important site it was not surprising that as soon as the climate changed, others would seek to do so.
By the 1960s the value of store as a going business often became incidental to its asset value as a property; the department store itself became a commodity. Rising property values made it tempting for retailers to cash in or redevelop sites, particularly in times of tough trading conditions. In a climate of increasingly rapacious acquisition of both business and property, the distinction between store owners and property speculators could became so fine as to be virtually invisible, as in the case of entrepreneurs like charlrs Clore and Hugh Fraser whose activities frequently made headline news in the pass. With retail operating in a world in which the property market was becoming increasingly dominant, Christopher Bourne commented later, ‘The value of the site could be divorced from the business and the latter transferred to a cheaper rental. Much of the expansion. In London modernization and rebuilding of the 1960s and ‘70s was financed by sale and leaseback arrangements which consisted of selling freeholds to financial institutions and then leasing them back in other to free up capital.
Mid-market, traditional department store seemed particularly vulnerable to this strategy. The Army Stores in Victoria, was founded in 1871 as a co-operative for military officers, but from 1928 operated as a commercial department store, one of Bourne and Hollingsworth’s competitors for the middle-class market. The property was acquired for large scale redevelopment by the Scottish retailer and property speculator, Hugh Fraser in 1973, when the three existing freeholders, Army and Navy Stores, Church Commissioners and Crown Estate, were involved in a 44.5m sale and leaseback scheme. The redevelopment included a 137,000 square feet department store pre-let to the Army and Navy Stores. But also a much larger office development along Victoria Street. Fraser notorious for his successful invasion of retailing south of the Border, also and leased back the freeholds of Brakers in Kensington D.H. Evans Street, and many of the other stores he hand acquired. Another store group, Debenhams, had accumulated some 65 million worth of property by 1972. It sold and leased back the freehold of the former Marshall and Snelgrove store on Oxford Street, and sold the innovative Woollands Store in Knightsbridge outright for redevelopment as a hotel even though it was trading successfully. The hotel was bought by Maxwell Joseph’s Grand Metropolitan Hotels Group for Capital and Counties Property Group who owned the site. The architect involved was Richard Seifert who subsequently became a pivotal in the games around Bourne and Hollingsworth.
The sale and leaseback strategy had been pioneered in the late 1950s by Charles Clore who applied it to millions of pounds worth of property, then used the proceeds to buy up large promotion of British shoe stores and the shoe manufacturing industry. In 1965 he bought the freehold of Selfridges for 62m from the Portman Family Estate and the Lewis Investment Trush, which owned Selfridges. Leonard Sainer, Chairman of his Sears Holdings company, had various strategies for obtaining desired properties, such as buying adjacent property and becoming tenant as a first step to buying it at a favourable price. Yet Sainer himself sommented that the sale and leaseback strategy was ‘shortsighted … you cannot be a master of your own destiny.’ In the case of Bourne and Hollingsworth, it was not the family owners who capitalised on their store’s site value, since they remained leaseholders in the heated climate of the 1970s.
In an increasingly predatory atmosphere, and amid considerable press speculation, Christoper Bourne was frequently approached by developers and other retail groups for the Bourne and Hollingsworth leasehold, but wanted to sell the business as a going concern rather that for its plot value; his heart was in the family department store. Yet, recognizing the value of the Oxford Street site, Christopher Bourne made attempts to secure the freehold. He also employed architect Richard Seifert, for a fee of 5000, to conduct a feasibility study into the development possibilities of the Oxford Street site. This was very significant move: Richard Seifert, described as the ‘developer’s architect par excellence’, had been responsible for numerous high profile commercial building Centre Point on New Oxford Street of 1963-67, the notorious monument to postwar property speculation, Seifert was the most successful of a new breed of entrepreneurial architects, with a notable understanding of developers’ approach to urban capital, and expertise in negotiating planning laws, able to squeeze the maximum advantage out of a site. Mindful that he was already advising other big West End stores; Maples, Debenham & Freebody and Gemages, Christopher Bourne noted ‘We agreed that Seifert was the only architect whit Known and proven authority, whose opinion would have value – should approach him by phone’. What could have saved the store became a lost opportunity: Seifert’s new architectural and spatial envisioning of the store provided too much in the face of strong attachments to the existing building along with of capital to modern the store in any meaningful way, and Seifert became frustrated by the to take decisive action.
Meanwhile, Christopher Bourne had negotiated to by the store’s freehold from Berners Estate for half a million pound, but crucially failed to get family agreement. The company that bought the business in 1978 was make as enormous profit in less than 12 months by buying and reselling the freehold of the large island site while sacrificing the retail business. The key advantages of family – run business had been strong company identity and continuity; it was also the kind of business whose ‘benevolent paternalism’ still maintained the 750-room hostel in Bloomsbury for its employees, hardly an indication of short-termism. Yet Bourne and Hollingsworth also faced increasing internal problems typical of paternalistic family – run business: disparate and strong company identity and continuity: it was also the kind of business whose ‘benevolent pateralism’ still maintained the 750-room hostel in Bloomsbury for it employees, hardly an indication of short-termism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนภาคใต้ที่สำคัญของเกาะบังหน้า Oxford Street ชิ้นส่วนที่เหลือของ 'เกาะ', 8, 9 และ 10 หลุมบนถนนไม่ได้มีความปลอดภัยจนกว่า 1950 นี้ไม่ได้เกี่ยวกับสถานที่ให้บริการจัดการเป็นที่สิ้นสุดในตัวเองค่อนข้างเกี่ยวกับการรวมการรักษาความปลอดภัยพื้นที่และอาคารเพื่อให้บอร์นและ Hollingsworth จะเป็นห้างสรรพสินค้าที่มีประสิทธิภาพการขยายตัวและการสร้างนโยบายที่คล้ายกันอยู่กลางห้างสรรพสินค้าจำนวนมากได้รับการรักษาความปลอดภัยการควบคุมของสมบูรณ์ 'เว็บไซต์ของเกาะเช่นนี้แล้วสร้างมันเชื่อมโยงกันในรูปแบบที่ทันสมัย​​มากขึ้นด้วยความยาวเหยียดของหน้าต่างกระจกจอแสดงผลและการเชื่อมต่อกับการจราจรทางเท้า ทั้งสี่ด้าน ในระหว่างทศวรรษที่ผ่านมาเหล่านี้ของการถกเถียงของการควบคุมของเว็บไซต์และการสร้างธุรกิจบอร์นและ Hollingsworth เจ้าของไม่ได้ซื้อโฮลด์ นี้ก่อนที่อัตราเงินเฟ้อมากของราคาทรัพย์สินจึงไม่ถือว่าคุ้มค่า แต่โดยรวบรวมเว็บไซต์ที่มากขึ้นกลยุทธ์สำคัญมันก็ไม่น่าแปลกใจที่เร็วที่สุดเท่าที่สภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงที่คนอื่นจะหาทางที่จะทำเช่นนั้น.
1960 โดยมูลค่าของร้านค้าเป็นธุรกิจที่มักจะกลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับการมูลค่าทรัพย์สินของตนเป็นสถานที่ให้บริการ; ห้างสรรพสินค้าของตัวเองกลายเป็นสินค้าโภคภัณฑ์ มูลค่าทรัพย์สินที่เพิ่มขึ้นทำให้มันดึงดูดสำหรับร้านค้าปลีกเพื่อเงินสดในหรือพัฒนาเว็บไซต์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาของเงื่อนไขการค้ายาก ในสภาพภูมิอากาศที่ได้มาแย่งชิงมากขึ้นของทั้งนักธุรกิจและสถานที่ให้บริการความแตกต่างระหว่างเจ้าของร้านและนักเก็งกำไรอสังหาริมทรัพย์จะกลายเป็นดีที่สุดเท่าที่จะเป็นความจริงที่มองไม่เห็นเช่นในกรณีของผู้ประกอบการเช่น charlrs Clore และฮิวจ์เฟรเซอร์ที่มีกิจกรรมทำบ่อยข่าวพาดหัวในการส่งผ่าน ค้าปลีกที่มีการดำเนินงานอยู่ในโลกที่ตลาดอสังหาริมทรัพย์ได้กลายเป็นที่โดดเด่นมากขึ้น, คริสบอร์นให้ความเห็นภายหลัง'ค่าของเว็บไซต์อาจจะหย่าขาดจากธุรกิจและหลังย้ายไปเช่าที่ถูกกว่า มากของการขยายตัว ในลอนดอนทันสมัย​​และการบูรณะ 1960 และยุค 70 เป็นทุนโดยการขายและการกลับคืนในการเตรียมการซึ่งประกอบไปด้วยการขาย freeholds ให้กับสถาบันการเงินและจากนั้นพวกเขากลับมาให้เช่าในอื่น ๆ เพื่อเพิ่มเงินทุน.
กลางตลาดห้างสรรพสินค้าแบบดั้งเดิมโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเสี่ยงที่ดูเหมือนกับกลยุทธ์นี้ ร้านค้าในกองทัพ victoria ก่อตั้งขึ้นในปี 1871 ในขณะที่ร่วมทำงานสำหรับเจ้าหน้าที่ทหาร แต่จาก 1928 ดำเนินการเป็นห้างสรรพสินค้าในเชิงพาณิชย์ซึ่งเป็นหนึ่งในคู่แข่งของบอร์นและ Hollingsworth สำหรับตลาดระดับกลางทรัพย์สินที่ได้มาป็นขนาดใหญ่โดยร้านค้าปลีกและทรัพย์สินเก็งกำไร scottish, เฟรเซอร์ฮิวจ์ในปี 1973 เมื่อสามครอบครองอสังหาริมทรัพย์ที่มีอยู่ในกองทัพและกองทัพเรือร้านค้าคณะกรรมาธิการคริสตจักรและที่ดินมงกุฎมีส่วนร่วมในการขายและการกลับคืนในโครงการ 44.5m ป็นที่รวมตารางเก็บ 137,000 ฟุตฝ่ายก่อนที่จะปล่อยให้กองทัพเรือและร้านค้าแต่ยังมีการพัฒนาสำนักงานขนาดใหญ่ไปตามถนน victoria เฟรเซอร์ฉาวโฉ่สำหรับการบุกรุกที่ประสบความสำเร็จของเขาในการค้าปลีกทางทิศใต้ของชายแดนและยังเช่ากลับ freeholds ของ brakers ในเคนซิงตันเอช evans ถนนและหลายร้านค้าอื่น ๆ เขาได้มามือ กลุ่มร้านค้าอื่น Debenhams ได้สะสมบาง 65 ล้านมูลค่าของทรัพย์สินโดย 1972ขายและเช่ากลับฟรีโฮลด์ของอดีตมาร์แชลล์และ Snelgrove ร้านค้าบนถนนฟอร์ดและขาย woollands นวัตกรรมเก็บใน Knightsbridge ทันทีเพื่อปรับปรุงเป็นโรงแรมแม้ว่ามันจะประสบความสำเร็จในการซื้อขาย โรงแรมถูกซื้อโดยกลุ่มโรงแรมเมืองแมกซ์เวล joseph แกรนด์สำหรับกลุ่มทุนและมณฑลสถานที่ให้บริการที่เป็นเจ้าของเว็บไซต์สถาปนิกที่เกี่ยวข้องกับการเป็น Seifert ริชาร์ดซึ่งต่อมาได้กลายเป็นหัวใจในเกมรอบบอร์นและ Hollingsworth.
ขายและกลยุทธ์ที่ได้รับกลับคืนในผู้บุกเบิกในปลายปี 1950 โดยชาร์ลส์ Clore ที่นำมาประยุกต์ใช้ให้ล้านปอนด์มูลค่าของทรัพย์สินจากนั้นก็ใช้เงิน จะซื้อโปรโมชั่นขนาดใหญ่ของร้านค้ารองเท้าอังกฤษและอุตสาหกรรมการผลิตรองเท้าในปี 1965 เขาซื้อโฮลด์ของ Selfridges เพื่อ 62m จากที่ดินของครอบครัวและ Portman trush ลงทุน lewis ซึ่งเป็นเจ้าของ Selfridges leonard sainer ประธานของ บริษัท โฮลดิ้งเซียของเขามีกลยุทธ์ต่างๆเพื่อให้ได้คุณสมบัติที่ต้องการเช่นการซื้อทรัพย์สินที่อยู่ติดกันและกลายเป็นผู้เช่าเป็นขั้นตอนแรกที่จะซื้อมันในราคาที่ดียัง sainer ตัวเอง sommented ว่าการขายและการกลับคืนในกลยุทธ์คือ 'สั้น ... คุณไม่สามารถเป็นหลักของโชคชะตาของคุณเอง. ในกรณีที่บอร์นและ Hollingsworth มันก็ไม่ได้เป็นเจ้าของครอบครัวที่นิยามค่าเว็บไซต์ของร้านค้าของพวกเขาเพราะพวกเขายังคงอยู่ เซ้งในสภาพภูมิอากาศร้อนของปี 1970.
ในบรรยากาศล่ามากขึ้นและท่ามกลางการเก็งกำไรกดมาก Christoper บอร์นได้รับการติดต่อบ่อยครั้งโดยนักพัฒนาและกลุ่มค้าปลีกอื่น ๆ สำหรับบอร์นและสิทธิการเช่า Hollingsworth แต่อยากที่จะขายธุรกิจเป็นกังวลไปค่อนข้างที่ค่าพล็อตของตนหัวใจของเขาอยู่ในห้างสรรพสินค้าในครอบครัว ยังตระหนักถึงค่าของถนนเว็บไซต์ฟอร์ด,ความพยายามของคริสบอร์นที่ทำเพื่อความปลอดภัยของฟรีโฮลด์ นอกจากนี้เขายังมีงานสถาปนิกริชาร์ด Seifert สำหรับค่า 5000 เพื่อดำเนินการศึกษาความเป็นไปได้ในความเป็นไปได้ของการพัฒนาถนนเว็บไซต์ฟอร์ด นี้คือการย้ายที่สำคัญมาก: ริชาร์ด Seifert อธิบายว่า 'สถาปนิกเลิศของนักพัฒนา'ได้รับความรับผิดชอบในการรายละเอียดสูงในจุดศูนย์อาคารจำนวนมากในเชิงพาณิชย์บนถนนฟอร์ดใหม่ของ 1963-1967, อนุสาวรีย์ฉาวโฉ่ไปสู่​​การลงทุนในทรัพย์สินสงคราม Seifert ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของสายพันธุ์ใหม่ของสถ​​าปนิกผู้ประกอบการมีความเข้าใจที่โดดเด่นของวิธีการพัฒนาเพื่อ เมืองหลวงเมืองและความเชี่ยวชาญในการเจรจาต่อรองกฎหมายการวางแผนสามารถที่จะบีบประโยชน์สูงสุดจากเว็บไซต์ สติรู้ว่าเขาได้ให้คำแนะนำอื่น ๆ ที่ร้านค้าฝั่งตะวันตกใหญ่เมเปิ้ล, เดเบนแฮม& freebody และ Gemages, คริสบอร์นกล่าว "เราตกลงกันว่า Seifert เป็นส่วนเล็กน้อยเท่านั้นที่เป็นที่รู้จักและสถาปนิกผู้มีอำนาจในการพิสูจน์ที่มีความคิดจะมีค่า - ควรเข้าใกล้เขาโดยโทรศัพท์ . สิ่งที่จะได้รับการบันทึกจัดเก็บกลายเป็นโอกาสที่หายไป:ตากอากาศสถาปัตยกรรมและอวกาศ Seifert ใหม่ของร้านค้าที่มีให้มากเกินไปในหน้าของสิ่งที่แนบที่แข็งแกร่งให้อาคารที่มีอยู่พร้อมกับเงินทุนที่ทันสมัย​​เก็บในทางความหมายใด ๆ และกลายเป็น Seifert ผิดหวังจากการที่จะดำเนินการแตกหัก
ขณะที่คริสบอร์นได้เจรจาโดยโฮลด์เก็บของจาก Berners อสังหาริมทรัพย์สำหรับครึ่งล้านปอนด์แต่ขับเคลื่อนล้มเหลวที่จะได้รับข้อตกลงในครอบครัว บริษัท ที่ซื้อธุรกิจในปี 1978 ได้รับการทำกำไรมหาศาลในขณะที่น้อยกว่า 12 เดือนโดยการซื้อและขายโฮลด์ของเว็บไซต์ของเกาะที่มีขนาดใหญ่ในขณะที่เสียสละธุรกิจค้าปลีก ข้อได้เปรียบที่สำคัญของครอบครัว - ธุรกิจทำงานได้รับตัวตนของ บริษัท ที่แข็งแกร่งและต่อเนื่องมันก็ยังเป็นชนิดของธุรกิจที่มี 'บิดาเมตตา' ยังคงหอพัก 750 ห้องใน Bloomsbury สำหรับพนักงานของตนแทบจะไม่บ่งชี้ระยะสั้น termism แต่บอร์นและ Hollingsworth ยังต้องเผชิญกับปัญหาภายในที่เพิ่มขึ้นตามแบบฉบับของครอบครัวบิดา - ธ​​ุรกิจทำงาน: แตกต่างกันและเอกลักษณ์ของ บริษัท ที่แข็งแกร่งและความต่อเนื่อง:มันก็ยังเป็นชนิดของธุรกิจที่มี 'pateralism เมตตา' ยังคงหอพัก 750 ห้องใน Bloomsbury สำหรับพนักงานมันแทบจะไม่บ่งชี้ระยะสั้น termism

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนภาคใต้ความสำคัญของเกาะหน้าถนน ชิ้นส่วนที่เหลือของ 'เกาะ' 8, 9 และ 10 บ่อ Street ไม่ปลอดภัยจนถึงช่วงทศวรรษ 1950 รักษาความนี้ไม่เกี่ยวกับการซื้อขายทรัพย์สินเป็นการสิ้นสุดในตัวเอง แต่เกี่ยวกับการรวมบัญชี ปลอดภัยพื้นที่และหาบอร์นและ Hollingsworth เป็น ห้างมีประสิทธิภาพ ขยายคล้ายและฟื้นฟูนโยบายขึ้นกลางห้างสรรพสินค้าถึงมีการควบคุมสมบูรณ์ 'เกาะไซต์' เช่นนี้ แล้วสร้างแบบเป็น coherent ทันสมัยมากขึ้น พร้อมกระจกแสดง windows และเชื่อมต่อกับถนนจราจรทั้งสี่ด้านยาว ในระหว่างทศวรรษนี้ wrangling ของตัวควบคุมของเว็บไซต์และการสร้างธุรกิจ บอร์นและเจ้าของของ Hollingsworth ได้ซื้อกรรมสิทธิ์ใน นี้คือก่อนที่จะเงินเฟ้ออย่างมากของราคาทรัพย์สิน ดังนั้นก็ไม่ได้ถือว่าคุ้ม ยัง โดยประกอบไซต์สำคัญมากกลยุทธ์ ก็ไม่น่าแปลกใจที่เป็นสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง คนอื่นจะค้นหาทำ
โดยช่วงปี 1960 ค่าเก็บเป็นธุรกิจไปมักจะเป็นค่าของสินทรัพย์เป็นคุณสมบัติ เบ็ดเตล็ด ห้างตัวเองกลายเป็น สินค้า เพิ่มขึ้นคุณสมบัติ ค่าทำให้มันดึงดูดสำหรับร้านค้าปลีกเงินสดใน หรือ redevelop ไซต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเงื่อนไขการค้าที่ยาก ในสภาพของธุรกิจและทรัพย์สิน การ rapacious มากขึ้น ความแตกต่างระหว่างเจ้าของร้านค้าและคุณสมบัตินักเก็งกำไรอาจเป็นเพื่อปรับได้เห็นจริง เช่นในกรณีของผู้ประกอบการเช่น charlrs Clore และเฟรเซอร์ฮิวจ์มีกิจกรรมบ่อยทำพาดหัวข่าวใน ความพร้อมปฏิบัติการในโลกที่ตลาดอสังหาริมทรัพย์เป็นหลักมากขึ้นขายปลีก คริสโตเฟอร์บอร์นเห็นภายหลัง ' ค่าของไซต์อาจหย่าจากธุรกิจ และหลังการโอนย้ายไปเช่าที่ถูกกว่า มากการขยายตัว ในลอนดอน ความทันสมัยและการฟื้นฟูของปี 1960 และ ' 70s ที่เคหะ leaseback ขายและการจัดการซึ่งประกอบด้วย freeholds กับสถาบันการเงินขาย และเช่ากลับในอื่น ๆ เพื่อเพิ่มทุน
ตลาดกลาง ห้างสรรพสินค้าดั้งเดิมดูเหมือนเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับกลยุทธ์นี้ ร้านกองทัพในโตรอนโต ก่อตั้งใน 1871 เป็นสหกรณ์ที่เจ้าหน้าที่ทหาร แต่ จาก 1928 ดำเนินเป็นการค้าห้าง บอร์นและของ Hollingsworth คู่แข่งสำหรับตลาดระดับกลางอย่างใดอย่างหนึ่ง คุณสมบัติมาสำหรับพัฒนาขื้นใหม่ขนาดใหญ่ร้านค้าปลีกที่สกอตแลนด์และ speculator คุณสมบัติ ฮิวจ์เฟรเซอร์ใน 1973 เมื่อ freeholders ที่มีอยู่ที่ที่สาม กองทัพ และกองทัพเรือร้านค้า คริสตจักรในคณะกรรมาธิการ และคราวน์เอ สเตท เกี่ยวข้องกับแผนการขายและ leaseback 44.5 เมตร ที่พัฒนาขื้นใหม่รวมให้ก่อนสรรพ 137,000 ตารางฟุตร้านกองทัพเรือและกองทัพ แต่ยังมีมากขนาดใหญ่สำนักงานพัฒนาตาม Victoria Street เฟรเซอร์ซึ่งบุกรุกเขาประสบความสำเร็จค้าปลีกจากเส้นขอบ ยังและหลังเช่า freeholds ของ Brakers ถนนเคนซิงตัน D.H. อีวานส์ และจำนวนมากของร้านอื่น ๆ ที่เขาหยิบมา กลุ่มร้านค้าอื่น อย่างไร Debenhams มีสะสมบาง 65 ล้านมูลค่าทรัพย์สิน โดย 1972 ขาย และเช่ากลับกรรมสิทธิ์ของอดีตมาร์แชลล์และ Snelgrove เก็บบนถนน และขายร้านค้า Woollands นวัตกรรมในทันทีสำหรับพัฒนาขื้นใหม่เป็นโรงแรมแม้ว่ามันคือการซื้อขายเรียบร้อยแล้ว โรงแรมถูกซื้อ โดยแมกซ์เวลล์โจเซฟ กลุ่มโรงแรมนครแกรนด์สำหรับเมืองหลวงและเขตคุณสมบัติ กลุ่มที่เป็นเจ้าของเว็บไซต์ สถาปนิกเกี่ยวข้องถูกริชาร์ดหลายที่ในเวลาต่อมากลายเป็นตัวแปรในเกมรอบบอร์นและ Hollingsworth
กลยุทธ์ leaseback และขายได้แล้วเป็นผู้บุกเบิกในช่วงปลายทศวรรษ 1950 โดย Clore ชาร์ลส์ผู้ใช้นับล้านปอนด์มูลค่าทรัพย์สิน แล้วใช้ดำเนินการในการซื้อโปรโมชั่นใหญ่ร้านรองเท้าอังกฤษและอุตสาหกรรมการผลิตรองเท้า ในปี 1965 เขาซื้อกรรมสิทธิ์ของ Selfridges สำหรับเอ็ม 62 จากพอร์ตแมนครอบครัวทรัพย์สินและลูอิสลงทุน Trush ซึ่งเป็นเจ้าของที่ Selfridges Leonard Sainer ประธานของบริษัทของเขาโฮลดิ้ง Sears กลยุทธ์ต่าง ๆ สำหรับการได้รับการระบุคุณสมบัติ ซื้อท่อง และกลายเป็น ผู้เช่าเป็นขั้นตอนแรกจะซื้อที่ราคาดีได้ แต่ Sainer ตัวเอง sommented ว่ากลยุทธ์การขายและ leaseback ' shortsighted...คุณไม่สามารถเป็นต้นแบบของคุณเองได้ ' ในกรณีของบอร์นและ Hollingsworth ไม่ใช่เจ้าของครอบครัวที่เงินทุนค่าเว็บไซต์ของร้านค้าของพวกเขา เนื่องจากพวกเขายังคง leaseholders ในอากาศอุ่นของสาวๆ .
ในบรรยากาศมากขึ้นมหาศาล และท่ามกลางข่าวมากเก็งกำไร บอร์น Christoper บ่อยเวลา โดยนักพัฒนาและกลุ่มค้าปลีกอื่น ๆ สำหรับอสังหาริมทรัพย์บอร์นและ Hollingsworth แต่ต้องขายไปเป็นธุรกิจที่เกี่ยวข้องเป็นที่สำหรับการพล็อตค่า หัวใจของเขาอยู่ในห้างแฟมิลี่ จดจำค่าของไซต์ถนน ยัง บอร์นคริสโตเฟอร์ทำความพยายามที่จะจองห้องพักอพาร์ทเมนท์ เขายังจ้างสถาปนิกริชาร์ดหลาย สำหรับค่าธรรมเนียม 5000 การดำเนินการศึกษาความเป็นไปได้เข้าไปพัฒนาไซต์ถนน นี้ถูกย้ายสำคัญมาก: ริชาร์ดหลาย เป็น 'ของสถาปนิกเป็นเลิศที่ตราไว้หุ้น' เคยชอบทรงสูงจำนวนมากจุดศูนย์บนใหม่ถนนของ 1963-67 อนุสาวรีย์อื้อฉาวแห่งพ้นเก็งกำไร อาคารพาณิชย์หลายประสบความสำเร็จมากที่สุดของสายพันธุ์ใหม่ของเหล่าสถาปนิก เข้าใจเกี่ยวกับวิธีการพัฒนาเมืองหลวง และความเชี่ยวชาญในกฎหมายที่มีการวางแผนเจรจาต่อรอง โดดเด่น สามารถบีบเกิดประโยชน์สูงสุดจากไซต์ ระวังว่า เขาถูกแล้วปรึกษากันใหญ่เวสต์เอ็นด์เก็บ Maples เสมอ& Freebody และ Gemages บอร์นคริสโตเฟอร์กล่าว "เราเห็นว่า หลายสถาปนิกออกเท่านั้นเป็นที่รู้จัก และพิสูจน์อำนาจ ความคิดจะมีค่า – ควรเข้าหาเขาทางโทรศัพท์ ' ที่ไม่สามารถบันทึกร้านค้ากลายเป็น โอกาสที่หายไป: หลายของใหม่สถาปัตยกรรม และปริภูมิ envisioning ที่เก็บให้หน้าแข็งแรงส่วนแนบกับอาคารที่มีอยู่พร้อมของทุนสมัยใหม่มากเกินไป เก็บในทุก ๆ ความหมาย และหลายกลายเป็นความผิดหวังจากการดำเนินการเด็ดขาด
ขณะเดียวกัน คริสโตเฟอร์บอร์นได้เจรจาเพื่อ โดยกรรมสิทธิ์ของร้านค้าจากนิคม Berners สำหรับครึ่งล้านปอนด์ แต่ยังไม่สามารถรับข้อตกลงของครอบครัว บริษัทที่ซื้อธุรกิจในปี 1978 ถูกทำให้เป็นกำไรมหาศาลในน้อยกว่า 12 เดือน โดยการซื้อ และ reselling กรรมสิทธิ์ของไซต์เกาะขนาดใหญ่ในขณะที่ธุรกิจค้าปลีกการเสียสละ ประโยชน์ที่สำคัญของครอบครัว – ธุรกิจใช้ได้ตัวบริษัทที่แข็งแกร่งและความต่อเนื่อง นอกจากนี้ยังมีประเภทของธุรกิจที่มี 'paternalism กลาย' ยังคงรักษา 750-ห้องพักโฮสเทลในบลูมส์สำหรับพนักงาน ไม่การบ่งชี้ระยะสั้น termism ยัง บอร์นและ Hollingsworth ยังประสบปัญหาภายในเพิ่มขึ้นของครอบครัว paternalistic – ทำธุรกิจ: บริษัทแตกต่างกัน และแข็งตัวและความต่อเนื่อง: มันเป็นชนิดของธุรกิจที่มี 'pateralism กลาย' ยังคงรักษาโฮสเทลห้อง 750 ในบลูมส์สำหรับพนักงาน การระบุ termism สั้นไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนความสำคัญทางตอนใต้ของเกาะที่หันหน้าเข้าหาถนน Oxford Street . เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่เหลืออยู่ของ'เกาะที่' 89 และ 10 บ่อมีไม่มีการรักษาความ ปลอดภัย บนถนนจนกว่า 1950 s โรงแรมแห่งนี้เป็นที่พักที่ไม่เกี่ยวกับการจัดการและสิ้นสุดในตัวของมันเองไม่เกี่ยวกับการผนวกรวมการรักษาความ ปลอดภัย พื้นที่และพื้นที่ด้านหน้าเพื่อเปิดใช้งานเขตแดนและ hollingsworth เป็นห้างสรรพสินค้าที่ได้ผลดีการขยายความเหมือนและการสร้างนโยบายเป็นศูนย์กลางเพื่อไปยังห้างสรรพสินค้าจำนวนมากเป็นการรักษาความ ปลอดภัย เสร็จสมบูรณ์การควบคุมของ''เกาะเว็บไซต์ที่เหมือนกับคนนี้แล้วสร้างอาร์เรย์ขึ้นใหม่ในสไตล์ที่ทันสมัยมากขึ้นสอดประสานกันเท่าที่ทอดตัวยาวพร้อมด้วยการเชื่อมต่อและการแสดงผลหน้าต่างกระจกพร้อมด้วยการจราจรทางเดินเท้าทั้งสี่ด้านทั้งหมด ในระหว่างช่วงเวลาหลายทศวรรษนี้ของ wrangling ของการควบคุมของไซต์นี้และสร้างธุรกิจเขตแดนและผู้เป็นเจ้าของของ hollingsworth ไม่ได้ซื้อ freehold ได้ โรงแรมแห่งนี้ก่อนที่จะเกิด ภาวะ เงินเฟ้อที่มีขนาดใหญ่ในราคาที่พักดังนั้นจึงไม่ได้รับการพิจารณาให้มีมูลค่ายังมีความสำคัญโดยการจัดตั้งเว็บไซต์มากขึ้นทางยุทธศาสตร์ที่ไม่น่าแปลกใจที่เป็นอีกไม่นานเนื่องจาก สภาพ อากาศที่เปลี่ยนแปลงไปขณะที่คนอื่นจะหาทางในการดำเนินการดังกล่าว.
โดยที่ 1960 s มูลค่าของจัดเก็บเป็นทางธุรกิจที่มักเกิดขึ้นโดยบังเอิญก็กลายเป็นมูลค่าสินทรัพย์ที่เป็นที่พักที่ห้างสรรพสินค้าได้เองก็กลายเป็นสินค้า โภค ภัณฑ์ ค่าที่พักเพิ่มขึ้นทำให้รสชาติแสนอร่อยสำหรับผู้ค้าปลีกสามารถเงินสดในหรือ redevelop สถานที่โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่ยากลำบากของเงื่อนไขการค้า ใน สภาพ อากาศที่ โลภ มากยิ่งขึ้นในการควบรวมกิจการของที่พักและทางธุรกิจทั้งสองความแตกต่างระหว่างนักเก็งกำไรที่พักและเจ้าของร้านไม่สามารถกลายเป็นอย่างดีเพื่อจะได้ใช้งานได้ทุกรูปแบบไม่ว่าในกรณีที่มีผู้ประกอบการเช่น clore charlrs และ สภาพแวดล้อม ตามไปยัง Fraser ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ทำข่าวในบัตรผ่าน พร้อมด้วยร้านค้าปลีกในโลกซึ่งตลาดเป็นที่พักมีอำนาจมากขึ้นเป็นคริสโตเฟอร์เขตแดนความเห็นใน ภายหลัง'ค่าของเว็บไซต์ที่จะหย่าขาดจากธุรกิจและหลังที่จะพาท่านไปส่งถึงยังเช่าซึ่งมีราคาถูกกว่า ในการขยายตัวได้. ในกรุงลอนดอนและการปรับโครงสร้างการสร้างระบบใหม่ของที่ 1960 s และ' 70 s เป็นเงินสนับสนุนจากการขายและการจัดเตรียม leaseback ซึ่งประกอบไปด้วยการขาย freeholds เพื่อการกำกับสถาบันการเงินแล้วการเช่าซื้อกลับไปอีกแบบไม่เสียค่าบริการเพื่อเพิ่มทุน.
ตลาดขนาดกลาง,กรมจัดเก็บแบบดั้งเดิมดูโดยเฉพาะความเสี่ยงต่อการใช้งานนี้ กองทัพจัดเก็บใน Victoria ได้รับการก่อตั้งขึ้นใน 1871 เป็นเจ้าหน้าที่ทหารร่วมกันเป็นความร่วมมือระหว่างสำหรับแต่จากปี 1928 ดำเนินการเป็นที่เก็บกรมทางการค้าที่เป็นหนึ่งในคู่แข่งของเขตแดน hollingsworth และสำหรับตลาดกลาง - Classเป็นที่พักได้รับการทุ่มเทเงินสำหรับขนาดใหญ่โดยค้าที่พักและผู้ค้าปลีกแบบสก็อตที่วัล Fraser ใน 1973 :เมื่อสาม freeholders ที่มีอยู่ที่กองทัพบกและกองทัพเรือจัดเก็บโบสถ์และกรรมการ Crown อสังหาริมทรัพย์มีส่วนเกี่ยวข้องในโครงการ leaseback และการขาย 44.5 ม. 137,000 ; Royal Peacock จึงคิดรวมถึงห้างสรรพสินค้าตารางฟุตก่อนปล่อยให้กับร้านค้าของกองทัพการพัฒนาแต่ยังมีสำนักงานมากขนาดใหญ่ไปตาม Victoria Street . ไปยัง Fraser อันเลื่องชื่อในการรุกรานเขาประสบความสำเร็จของธุรกิจค้าปลีกทางตอนใต้ของพรมแดนและเช่ากลับ freeholds ของ brakers ใน Kensington D . H . เทือกเขา Mount Evans และถนนจำนวนมากของร้านค้าอื่นๆที่เขามือได้รับ. กลุ่มร้านค้าอื่น. tesco .สะสมมาประมาณ 65 ล้านบาทรวมมูลค่าของที่พักโดยปี 1972มันขายและเช่ากลับ freehold ของเก่าแก่และมาร์แชลล์ snelgrove บนถนน Oxford Street และจำหน่าย woollands เป็นนวัตกรรมใหม่ที่จัดเก็บใน Knightsbridge ,พันธบัตรสำหรับ; Royal Peacock จึงเป็นโรงแรมที่แม้จะเป็นการซื้อขายเรียบร้อยแล้ว โรงแรมที่ซื้อมาด้วย Grand ...กลุ่มโรงแรม Maxwell โยเซฟเพื่อเป็นเงินทุนหมุนเวียนและเป็นที่พักที่กลุ่มที่เป็นเจ้าของเว็บไซต์สถาปนิกที่มีส่วนเกี่ยวข้องได้ริชาร์ด seifert ซึ่ง ภายหลัง กลายเป็นที่กรุงฮานอยในเกมรอบเขตแดนและ hollingsworth .
การขายและ leaseback กลยุทธ์มาเป็นผู้นำในช่วงทศวรรษที่ 1950 s โดย Charles clore ที่ถูกนำไปใช้กับคนหลายล้านคนมีมูลค่าของปอนด์ของที่พักและใช้เงินในการซื้อขนาดใหญ่การส่งเสริมการขายของบริติชรองเท้าและจัดเก็บรองเท้าที่อุตสาหกรรมการผลิต.ในปี 1965 เขาก็ซื้อ freehold ของห้างสรรพสินค้า Selfridges สำหรับ 62 ม.จากการลงทุน trush portman ครอบครัวอสังหาริมทรัพย์และพันธุ์ไม้ Lewis ซึ่งเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้า Selfridges Leonard sainer ประธานของมากกว่าตึก Sears ผู้ถือหุ้นบริษัทของเขามีกลยุทธ์ต่างๆในการขอรับคุณสมบัติที่ต้องการเช่นการซื้อที่พักอยู่ใกล้กับและกลายเป็นผู้ใช้บริการเป็นก้าวแรกที่จะซื้อได้ในราคาที่ดีแต่ sainer ตัวเอง sommented ที่ขายและกลยุทธ์ leaseback คือ"ตาสั้น...คุณไม่สามารถเป็นเจ้านายของชะตากรรมของคุณเอง"ในกรณีของเขตแดนและ hollingsworth มันไม่ใช่เจ้าของครอบครัวของผู้ที่พิมพ์ตัวอักษรตัวพิมพ์ใหญ่ตามมูลค่าเว็บไซต์ของจัดเก็บจากการที่พวกเขาอยู่ในเกณฑ์ leaseholders ใน สภาพ อากาศร้อนในช่วงทศวรรษที่ 1970 s .
ในบรรยากาศที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆและอยู่ท่ามกลางการเก็งกำไรค่าเงินบาทให้กดมาก christoper เขตแดนก็เดินเข้ามาหาด้วยการช่วยให้ผู้พัฒนาและกลุ่มค้าปลีกอื่นๆสำหรับเขตแดน hollingsworth เช่าและบ่อยครั้งแต่อยากจะขายธุรกิจให้เป็นไปด้วยความห่วงใยมากว่าสำหรับมูลค่าของที่ดินบริเวณใจกลางของเขาอยู่ในห้างสรรพสินค้าครอบครัว แต่การตระหนักถึงคุณค่าของ Oxford Street ไซต์คริสโตเฟอร์เขตแดนทำให้ความพยายามในการรักษาความ ปลอดภัย freehold ได้ เขายังใช้ริชาร์ด seifert สถาปนิกสำหรับค่าธรรมเนียมที่ 5000 ในการทำการศึกษาความเป็นไปได้ที่เข้าไปในความเป็นไปได้ที่การพัฒนาเว็บไซต์ของ Oxford Street ได้ โรงแรมแห่งนี้เป็นไปอย่างมีนัยสำคัญมากริชาร์ด seifert อธิบายได้ว่าเป็นของ"นักพัฒนาที่ยอดเยี่ยมสถาปนิก'เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการใช้งานเชิงพาณิชย์โปรไฟล์ระดับสูงจำนวนมากเป็นอาคารศูนย์บริการจุดที่ใหม่, Oxford Street ใน 1963-67 อนุสรณ์ซึ่งมีชื่อเสียงในการเก็งกำไรค่าเงินบาทที่พักหลังสงคราม seifert ก็ประสบความสำเร็จมากที่สุดของสายพันธุ์ใหม่ของสถาปนิกมีจิตวิญญาณของผู้ประกอบธุรกิจด้วยความรู้ความเข้าใจที่มีชื่อเสียงของวิธีการของนักพัฒนาในการเพิ่มทุนในเมืองและความเชี่ยวชาญในการเจรจากฎหมายการวางแผนสามารถบีบให้เกิดประโยชน์สูงสุดที่ออกจากไซต์ที่. คำนึงถึงว่าเขาให้คำปรึกษาแก่ร้าน West End ขนาดใหญ่แห่งอื่นอยู่แล้วต้นเมเปิล debenham & freebody gemages และคริสโตเฟอร์เขตแดนระบุไว้"เราตกลงกันว่า seifert เป็นสถาปนิกไม่มากนักแต่ที่รู้จักกันในชื่อและหน่วยงานได้รับการพิสูจน์แล้วซึ่งมีความเห็นจะมีค่า - ควรจะเข้าไปหาเขาโดยโทรศัพท์' สิ่งที่ได้บันทึกไว้จัดเก็บที่กลายเป็นโอกาสที่หายไปseifert ของใหม่ทางสถาปัตยกรรมและ Spatial Diversity เห็น ภาพ ของที่จัดเก็บไว้มากเกินไปในการเผชิญหน้ากับแรงแนบมากับอาคารที่มีอยู่ตามด้วยของเงินทุนเพื่อที่ทันสมัยที่จัดเก็บไว้ในที่นี้มีความหมายทาง,และ seifert กลายเป็นสมหวังโดยที่จะชี้ชะตาการดำเนินการ.
ในขณะที่คริสโตเฟอร์เขตแดนโดยได้มีการหารือถึง freehold ของจัดเก็บจาก berners อสังหาริมทรัพย์ในครึ่งปีที่ล้านปอนด์แต่ลูลาไม่สามารถรับความตกลงในครอบครัว. บริษัทที่ซื้อธุรกิจในปี 1978 ก็ทำให้มีกำไรมหาศาลในน้อยกว่า 12 เดือนโดยการซื้อและขายต่อ freehold ของไซต์เกาะขนาดใหญ่ในขณะที่ยังคงรักษาธุรกิจค้าปลีกได้ ข้อได้เปรียบที่สำคัญของธุรกิจที่ดำเนินการในแบบครอบครัว - ได้รับความต่อเนื่องและรหัสประจำตัวบริษัท Strongและยังเป็นชนิดของธุรกิจซึ่งมี'ใจบุญวิธีปกครองอย่างบิดา'ยังได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดีตามแบบหอพักที่ 750 - ห้องอยู่ใน Bloomsbury สำหรับพนักงานของตนไม่ได้เป็นการแสดงของในระยะทางสั้นๆเพื่อไป - termism แต่เขตแดนและ hollingsworth ยังต้องเผชิญกับปัญหา ภายใน เพิ่มขึ้นตามแบบอย่างของธุรกิจที่ดำเนินการในแบบครอบครัว - paternalistic แตกต่างกันและความต่อเนื่องและรหัสประจำตัวบริษัท Strongและยังเป็นชนิดของธุรกิจซึ่งมี'ใจบุญ pateralism 'ยังได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดีตามแบบหอพักที่ 750 - ห้องอยู่ใน Bloomsbury สำหรับพนักงานที่ไม่ได้แสดงในระยะสั้น termism