Minuchin, Rosman, and Baker (1978)

Minuchin, Rosman, and Baker (1978) summarized the results of treating fifty three cases
of anorexia nervosa with structural family therapy. After a course of treatment that in-
cluded hospitalization followed by family therapy on an outpatient basis, forty three anorexic
children were “greatly improved,” two were“improved,” three showed “no change,” two
were “worse,” and three had dropped out. Although ethical considerations precluded a control treatment with these seriously ill children,the 90 percent improvement rate is impressive,
especially compared with the 30 percent mortality rate for this disorder. Moreover, the positive results at termination were maintained at follow up intervals of several years. Structural
family therapy has also been shown to be effective in treating psychosomatic asthmatics and
psychosomatically complicated cases of diabetes (Minuchin, Baker, Rosman, Liebman, Milman, & Todd, 1975).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Minuchin, Rosman และเบเคอร์ (1978) สรุปผลของการรักษา 53 กรณี
ของอาการเบื่ออาหาร Nervosa กับครอบครัวบำบัดโครงสร้าง หลังจากจบหลักสูตรของการรักษาที่สาเหตุที่
รักษาในโรงพยาบาล cluded ตามครอบครัวบำบัดบนพื้นฐานผู้ป่วยนอก, สามสี่ anorexic
เด็กถูก "ดีขึ้นมาก" สองคน "ดีขึ้น" สามแสดงให้เห็นว่า "ไม่มีการเปลี่ยนแปลง" สอง
คือ "แย่ลง" และสาม ได้หลุดออกไป แม้ว่าการพิจารณาจริยธรรมจรรยาบรรณการรักษาการควบคุมที่มีเด็ก ๆ เหล่านี้อย่างจริงจังป่วยมีอัตราการปรับปรุงร้อยละ 90 เป็นที่น่าประทับใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับอัตราการตายร้อยละ 30 สำหรับความผิดปกตินี้ นอกจากนี้ยังมีผลในเชิงบวกที่สิ้นสุดถูกเก็บรักษาไว้ที่ติดตามช่วงเวลาหลายปี โครงสร้าง
ครอบครัวบำบัดยังได้รับการแสดงที่จะมีประสิทธิภาพในการรักษาผู้ป่วยโรคหอบหืดจิตใจและ
กรณีที่มีความซับซ้อน psychosomatically ของโรคเบาหวาน (Minuchin เบเกอร์, Rosman, Liebman, Milman และทอดด์ 1975)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

minuchin รับ , และเบเกอร์ ( 1978 ) สรุป ผลของการรักษา ห้าสิบสามคดี
ของ Anorexia Nervosa บำบัดครอบครัวที่มีโครงสร้าง หลังการรักษาในโรงพยาบาลตามด้วย -
cluded ครอบครัวบำบัดบนพื้นฐานการไข้สี่สิบสาม anorexic
เด็ก " ดีขึ้นมาก " สองคน " ปรับปรุง " สามมี " ไม่มีการเปลี่ยนแปลง " 2
" เลว" และสามมีหลุดออกมา แม้ว่าการรักษาด้วยการควบคุมจรรยาบรรณลบเหล่านี้อย่างจริงจังป่วยเด็ก ร้อยละ 90 มีการปรับปรุงอัตราที่น่าประทับใจ
โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับอัตราตายร้อยละ 30 สำหรับโรคนี้ นอกจากนี้ ผลในเชิงบวกในการรักษาที่ถูกติดตามช่วงเวลาหลายปี โครงสร้าง
การรักษาครอบครัวได้รับการแสดงจะมีประสิทธิภาพในการรักษาทางจิตโรคหอบหืดและ
psychosomatically ซับซ้อนกรณีของโรคเบาหวาน ( minuchin เบเกอร์ รับลิบเมิน&ทอดด์ มิลแมน , , ,

, 1975 )