Although we heard no more about the

Although we heard no more about the Finch family from Aunt Alexandra, we
heard plenty from the town. On Saturdays, armed with our nickels, when Jem
permitted me to accompany him (he was now positively allergic to my presence
when in public), we would squirm our way through sweating sidewalk crowds
and sometimes hear, “There’s his chillun,” or, “Yonder’s some Finches.” Turning
to face our accusers, we would see only a couple of farmers studying the enema
bags in the Mayco Drugstore window. Or two dumpy countrywomen in straw hats
sitting in a Hoover cart.
“They c’n go loose and rape up the countryside for all of ‘em who run this county
care,” was one obscure observation we met head on from a skinny gentleman
when he passed us. Which reminded me that I had a question to ask Atticus.
“What’s rape?” I asked him that night.
Atticus looked around from behind his paper. He was in his chair by the window.
As we grew older, Jem and I thought it generous to allow Atticus thirty minutes to
himself after supper.
He sighed, and said rape was carnal knowledge of a female by force and without
consent.
“Well if that’s all it is why did Calpurnia dry me up when I asked her what it
was?”
Atticus looked pensive. “What’s that again?”
“Well, I asked Calpurnia comin‘ from church that day what it was and she said
ask you but I forgot to and now I’m askin’ you.”
His paper was now in his lap. “Again, please,” he said.
I told him in detail about our trip to church with Calpurnia. Atticus seemed to
enjoy it, but Aunt Alexandra, who was sitting in a corner quietly sewing, put
down her embroidery and stared at us.
“You all were coming back from Calpurnia’s church that Sunday?”
Jem said, “Yessum, she took us.”
I remembered something. “Yessum, and she promised me I could come out to her
house some afternoon. Atticus. I’ll go next Sunday if it’s all right, can I? Cal said
she’d come get me if you were off in the car.”
“You may not.”
Aunt Alexandra said it. I wheeled around, startled, then turned back to Atticus in
time to catch his swift glance at her, but it was too late. I said, “I didn’t ask you!”
For a big man, Atticus could get up and down from a chair faster than anyone I
ever knew. He was on his feet. “Apologize to your aunt,” he said.
“I didn’t ask her, I asked you—”
Atticus turned his head and pinned me to the wall with his good eye. His voice
was deadly: “First, apologize to your aunt.”
“I’m sorry, Aunty,” I muttered.
“Now then,” he said. “Let’s get this clear: you do as Calpurnia tells you, you do
as I tell you, and as long as your aunt’s in this house, you will do as she tells you.
Understand?”
I understood, pondered a while, and concluded that the only way I could retire
with a shred of dignity was to go to the bathroom, where I stayed long enough to
make them think I had to go. Returning, I lingered in the hall to hear a fierce
discussion going on in the livingroom. Through the door I could see Jem on the
sofa with a football magazine in front of his face, his head turning as if its pages
contained a live tennis match.
“…you’ve got to do something about her,” Aunty was saying. “You’ve let things
go on too long, Atticus, too long.”
“I don’t see any harm in letting her go out there. Cal’d look after her there as well
as she does here.”
Who was the “her” they were talking about? My heart sank: me. I felt the starched
walls of a pink cotton penitentiary closing in on me, and for the second time in
my life I thought of running away. Immediately.
“Atticus, it’s all right to be soft-hearted, you’re an easy man, but you have a
daughter to think of. A daughter who’s growing up.”
“That’s what I am thinking of.”
“And don’t try to get around it. You’ve got to face it sooner or later and it might
as well be tonight. We don’t need her now.”
Atticus’s voice was even: “Alexandra, Calpurnia’s not leaving this house until she
wants to. You may think otherwise, but I couldn’t have got along without her all
these years. She’s a faithful member of this family and you’ll simply have to
accept things the way they are. Besides, sister, I don’t want you working your
head off for us—you’ve no reason to do that. We still need Cal as much as we
ever did.”
“But Atticus—”
“Besides, I don’t think the children’ve suffered one bit from her having brought
them up. If anything, she’s been harder on them in some ways than a mother
would have been… she’s never let them get away with anything, she’s never
indulged them the way most colored nurses do. She tried to bring them up
according to her lights, and Cal’s lights are pretty good—and another thing, the
children love her.”
I breathed again. It wasn’t me, it was only Calpurnia they were talking about.
Revived, I entered the livingroom. Atticus had retreated behind his newspaper and
Aunt Alexandra was worrying her embroidery. Punk, punk, punk, her needle
broke the taut circle. She stopped, and pulled the cloth tighter: punk-punk-punk.
She was furious.
Jem got up and padded across the rug. He motioned me to follo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงแม้ว่าเราได้ยินไม่เกี่ยวกับครอบครัวเรซิเดนซี่จากป้าอเล็กซานดร้า เราได้ยินมากจากเมือง เสาร์ มีดนตรีของเรา เมื่อ Jemอนุญาตให้ฉันไปกับเขา (เขาเป็นตอนนี้บวกแพ้ปัจจุบันเมื่อในที่สาธารณะ), เราจะ squirm ทางผ่านฝูงชนทางเท้าเหงื่อออกและบางครั้งได้ยินเสียง "มี chillun ของเขา หรือ"ของ Yonder บาง ฟินช์ " การเปิดหน้ากล่าวหาเรา เราจะเห็นเฉพาะคู่ของเกษตรกรที่ศึกษาการสวนทวารกระเป๋าในหน้าต่างร้านขายยา Mayco หรือสอง dumpy countrywomen ในหมวกฟางนั่งอยู่ในรถเข็นฮูเวอร์"พวกเขา c'n ไปหลวม และข่มขืนขึ้นในชนบททั้งหมดของแม่งที่เขตนี้ดูแล ถูกปิดบังสังเกตหนึ่งที่เราพบหัวจากสุภาพบุรุษผอมเมื่อเขาผ่านเรา ที่เตือนฉันว่า ฉันมีคำถามจะถาม Atticus"การข่มขืนคืออะไร" ฉันถามเขาคืนAtticus มองไปรอบ ๆ จากด้านหลังกระดาษของเขา พระองค์ในหน้าต่างเก้าอี้ของเขาขณะที่เราเติบโตเก่า Jem และผมคิดว่า มันกว้างให้ Atticus สามสิบนาทีหลังจากซุปเปอร์ตัวเองพี่สะใภ้ และข่มขืนกระทำชำเราดังกล่าวก็ carnal หญิง โดยบังคับ และไม่มีความรู้ความยินยอม"ดีถ้านั่นคือทั้งหมดที่เป็นเหตุไม่ Calpurnia แห้งฉันเมื่อฉันถามอะไรเธอได้มีหรือไม่"Atticus มอง pensive คืออะไรที่อีก""ดี ฉันถาม Calpurnia comin' จากโบสถ์วันนั้นมันคืออะไร และเธอกล่าวว่าขอให้คุณ แต่ลืมไป และตอนนี้ฉัน: askin' คุณ "กระดาษของเขากำลังตักของเขาอยู่ "อีกครั้ง กรุณา เขากล่าวว่าผมบอกเขาในรายละเอียดเกี่ยวกับการเดินทางไปโบสถ์กับ Calpurnia ประจักษ์ Atticusสนุกกับมัน แต่ป้าอเล็กซานดร้า ที่นั่งอยู่ในมุมเงียบ ๆ เย็บ ใส่เย็บปักถักร้อยของเธอลง และจ้องไปที่เรา"คุณทั้งหมดได้กลับมาจากโบสถ์ของ Calpurnia วันอาทิตย์"Jem กล่าว "Yessum เธอเอาเรา"ผมจำได้บางสิ่งบางอย่าง "Yessum และเธอสัญญาว่า ฉันฉันไม่สามารถออกมาให้เธอบ้านบางช่วงบ่าย Atticus ฉันจะไปอาทิตย์ถัดไปถ้าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง สามารถ กล่าวว่า Calเธอจะมารับถ้าคุณปิดในรถ""คุณอาจไม่"ป้าอเล็กซานดร้ากล่าวว่า ผมล้อรอบ สะดุ้ง แล้วหันกลับไป Atticus ในเวลาจับของเขาอย่างรวดเร็วรวดเร็วเธอ แต่มันก็สายเกินไป ว่า "เราไม่ได้ถามคุณ"สำหรับคนตัวใหญ่ Atticus อาจคำขึ้นและลงจากเก้าอี้ได้เร็วกว่าใครเคยรู้ พระองค์บนเท้าของเขา "ต้องขออภัยคุณป้า เขากล่าวว่า"ฉันไม่ขอเธอ ถามคุณ — "Atticus หันหัวของเขา และถูกตรึงไว้กับกำแพง ด้วยตาของเขาดี เสียงของเขาไม่ร้ายแรง: "ก่อน ต้องขออภัยคุณป้า""ขอ ป้า, " ญี่ปุ่น"ตอนนี้แล้ว เขากล่าวว่า "มาได้นี้ชัดเจน: คุณทำเป็น Calpurnia บอกคุณ คุณทำได้ฉันบอกคุณ และ ตราบใดที่คุณป้าของในบ้านนี้ คุณจะได้ทำ ตามที่เธอบอกเข้าใจไหม"ฉันเข้าใจ pondered ขณะ และสรุปว่า เพียงวิธีฉันสามารถออกฉีกการให้เกียรติก็ไปที่ห้องน้ำ ที่พักนานพอที่ทำให้พวกเขาคิดว่า ผมต้องไป กลับ ตวามในห้องฟังรุนแรงอภิปรายในห้องนั่งเล่น ผ่านประตู ผมสามารถเห็น Jem บนโซฟากับฟุตบอลนิตยสารหน้าใบหน้าของเขา เขาหัวหมุนว่าไซต์ประกอบด้วยการแข่งขันเทนนิสสด"...ได้ทำอะไรเธอ, " ป้าพูด "คุณได้ให้สิ่งที่ไปนาน Atticus ยาวเกินไป ""ไม่เห็นอันตรายใด ๆ ในการให้ของเธอไปออกมี Cal จะมองหลังจากที่เธอมีด้วยเมื่อเธอนี่""เธอ" พวกเขากำลังพูดถึงคือใคร หัวใจของฉันจม: ฉัน รู้สึกที่ starchedผนังของ penitentiary ผ้าฝ้ายสีชมพูที่ปิดใน กับฉัน และครั้งสองในชีวิตของฉันฉันคิดว่า การวิ่งรถ ในทันที" Atticus มันเป็นสิทธิที่จะรับนุ่ม คุณเป็นคนง่าย แต่คุณมีการลูกสาวจะคิดว่า มีลูกสาวที่เติบโตขึ้น""ที่เป็นสิ่งที่ผมคิดว่า""และไม่พยายามที่ได้รับรอบ ได้หน้ามันช้า และอาจเช่นได้คืนนี้ เราไม่ต้องการเธอตอนนี้"เสียงของ Atticus ถูกแม้: "อเล็กซานดร้า Calpurnia ของไม่ออกจากบ้านเธอต้องการ คุณอาจคิดเป็นอื่น แต่ผมไม่ได้ไปไม่ มีเธอปีนี้ เธอเป็นคนซื่อสัตย์ในครอบครัวนี้ และคุณต้องการยอมรับสิ่งพวกเขาเป็น น้องสาว ไม่ต้องการคุณการทำงานของคุณหัวปิดเรา — คุณไม่มีเหตุผลที่ เรายังคงต้องการ Cal มากเป็นเราเคยทำ""แต่ Atticus — ""นอกจากนี้ ฉันไม่คิดว่า เด็กได้รับความเดือดร้อนหนึ่งบิตจากมีนำของเธอพวกเขาขึ้น หากมีสิ่งใด เธอได้ยากกว่าพวกเขาในวิธีที่คุณแม่จะได้รับ...เธอได้เคยให้กับอะไร ไม่มีเธอทำ indulged ในแบบสุดสีพยาบาล เธอพยายามที่จะนำพวกเขาขึ้นตามไฟของเธอ และไฟของ Cal ดี — และ สิ่งอื่น การเด็กชอบเธอ"ฉันกลับหายใจอีกครั้ง มันไม่ใช่ฉัน มันเป็นเพียง Calpurnia ที่พวกเขากำลังพูดถึงฟื้นฟู ป้อนผอม มีสภาพระส่ำ Atticus หลังหนังสือพิมพ์ของเขา และอเล็กซานดร้าป้าถูกกังวลเย็บปักถักร้อยของเธอ พังค์ พังก์ พังก์ เข็มของเธอยากจนวงกลมตึง เธอหยุด และดึงผ้าสัด: พังก์พังก์พังก์เธอโกรธJem ตื่น และเบาะข้ามพรม เขา motioned ฉัน follo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถึงแม้ว่าเราจะไม่มีใครได้ยินเพิ่มเติมเกี่ยวกับครอบครัวนกกระจิบจากป้าเล็กซานเรา
ได้ยินมากมายจากเมือง ในวันเสาร์ที่ติดอาวุธด้วยเซ็นของเราเมื่อ Jem
อนุญาตให้ฉันไปกับเขา (ตอนนี้เขาอยู่ในเชิงบวกแพ้ต่อหน้าเรา
เมื่ออยู่ในที่สาธารณะ) เราจะดิ้นทางของเราผ่านการทำงานหนักฝูงชนทางเท้า
และบางครั้งก็ได้ยินเสียง "มี chillun ของเขา" หรือ "ฟินช์โน้นบาง." เปิด
ที่จะเผชิญกับศัตรูของเราเราจะเห็นเพียงไม่กี่ของเกษตรกรการศึกษาสวน
ถุงในหน้าต่าง Mayco ร้านขายยา หรือสอง countrywomen อ้วนในหมวกฟาง
นั่งอยู่ในรถเข็นฮูเวอร์.
"พวกเขา c'n ไปหลวมและข่มขืนขึ้นชนบททั้งหมดของ 'em ที่ทำงานเขตนี้
ดูแล" เป็นหนึ่งสังเกตปิดบังเราได้พบหัวจากสุภาพบุรุษผอม
เมื่อ เขาเดินผ่านเรา ที่เตือนผมว่าผมมีคำถามที่จะถาม Atticus ได้.
"สิ่งที่ข่มขืนคืออะไร?" ฉันถามเขาในคืนนั้น.
Atticus มองไปรอบ ๆ จากด้านหลังกระดาษของเขา เขาอยู่ในเก้าอี้ของเขาโดยหน้าต่าง.
ในฐานะที่เราโตขึ้น Jem และผมคิดว่ามันเป็นคนใจกว้างที่จะอนุญาตให้แอทติคัสามสิบนาทีเพื่อให้
ตัวเองหลังอาหารค่ำ.
เขาถอนหายใจและกล่าวว่าการข่มขืนเป็นความรู้ทางกามารมณ์ของหญิงโดยการบังคับและไม่
ได้รับความยินยอม.
"ดี ถ้านั่นคือทั้งหมดที่มันเป็นเหตุผลที่ไม่ Calpurnia แห้งฉันขึ้นเมื่อฉันถามเธอว่ามัน
คืออะไร "
แอทติคัมองหม่น "มีอะไรแบบนั้นอีกครั้ง?"
"ดีฉันถาม Calpurnia comin 'จากคริสตจักรในวันนั้นว่ามันคืออะไรและเธอบอกว่า
ขอให้คุณ แต่ฉันลืมไปและตอนนี้ฉัน askin' คุณ."
กระดาษของเขาคือตอนนี้อยู่ในตักของเขา "อีกครั้งโปรด" เขากล่าว.
ผมบอกเขาว่าในรายละเอียดเกี่ยวกับการเดินทางของเราคริสตจักรที่มี Calpurnia แอทติคัดูเหมือนจะ
สนุกกับมัน แต่ป้าเล็กซานซึ่งนั่งอยู่ในมุมเงียบ ๆ จักรเย็บผ้า, ใส่
ลงเย็บปักถักร้อยของเธอและจ้องมองมาที่เรา.
"คุณทุกคนกลับมาจากคริสตจักร Calpurnia ว่าวันอาทิตย์?"
เจ็มกล่าวว่า "Yessum เธอพาเรา . "
ผมจำได้บางสิ่งบางอย่าง "Yessum และเธอสัญญากับฉันฉันจะออกมาหาเธอ
ที่บ้านบางช่วงบ่าย Atticus ฉันจะไปอาทิตย์ถัดไปถ้าหากมันเป็นสิทธิทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้? แคลกล่าวว่า
เธอจะมารับฉันถ้าคุณถูกปิดในรถ. "
" คุณอาจจะไม่. "
ป้าเล็กซานกล่าวว่า ผมล้อยางรอบสะดุ้งแล้วหันกลับไป Atticus ใน
เวลาที่จะจับได้อย่างรวดเร็วอย่างรวดเร็วของเขาที่เธอ แต่มันก็สายเกินไป ฉันกล่าวว่า "ผมไม่ได้ขอให้คุณ!"
สำหรับคนใหญ่, Atticus จะได้รับการขึ้นและลงจากเก้าอี้ได้เร็วกว่าคนที่ฉัน
เคยรู้จัก เขาอยู่บนเท้าของเขา "ขอโทษคุณป้า" เขากล่าว.
"ผมไม่ได้ขอให้เธอฉันถาม you-"
แอทติคัหันหัวของเขาและฉันตรึงกับผนังด้วยตาที่ดีของเขา เสียงของเขา
เป็นอันตรายถึงตายได้ ". ครั้งแรกที่แสดงความเสียใจกับคุณป้า"
"ฉันขอโทษน้า". ฉันพึมพำ
"ตอนนี้แล้ว" เขากล่าว "เราได้รับชัดเจนนี้คุณทำตามที่ Calpurnia จะบอกคุณคุณทำ
ตามที่ฉันบอกคุณและตราบใดที่ป้าของคุณอยู่ในบ้านนี้คุณจะทำตามที่เธอบอกคุณ.
เข้าใจ?"
ฉันเข้าใจครุ่นคิดขณะที่และได้ข้อสรุป ว่าวิธีเดียวที่ฉันจะออกจากตำแหน่ง
ด้วยการฉีกศักดิ์ศรีความเป็นไปเข้าห้องน้ำที่ผมอยู่นานพอที่จะ
ทำให้พวกเขาคิดว่าฉันต้องไป กลับมาผมอ้อยอิ่งอยู่ในห้องโถงที่จะได้ยินรุนแรง
การอภิปรายที่เกิดขึ้นในห้องรับแขก ผ่านประตูฉันจะได้เห็น Jem บน
โซฟากับนิตยสารฟุตบอลในด้านหน้าของใบหน้าของเขาหัวของเขาเปลี่ยนเป็นถ้าหน้าเว็บของตน
ที่มีการแข่งขันเทนนิสสด.
" ... คุณได้มีการทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเธอ" ป้าบอกว่า "คุณได้ให้สิ่งที่
ไปในที่ยาวเกินไป Atticus นานเกินไป."
"ฉันไม่เห็นอันตรายใด ๆ ในการให้เธอออกไปที่นั่น Cal'd ดูแลเธอมีเช่นกัน
ขณะที่เธอไม่ที่นี่. "
ใครเป็น" เธอ "พวกเขาพูดเกี่ยวกับอะไร? หัวใจของฉันจม: Me ฉันรู้สึกว่าแป้ง
ผนังของเรือนจำฝ้ายสีชมพูปิดในเมื่อฉันและเป็นครั้งที่สองใน
ชีวิตของฉันฉันคิดว่าการวิ่งหนี ทันที.
"แอทติคัมันเป็นสิทธิทั้งหมดที่จะใจอ่อนคุณเป็นคนง่าย แต่คุณมี
ลูกสาวที่จะคิดว่า ลูกสาวผู้ที่เติบโตขึ้น. "
" นั่นคือสิ่งที่ผมคิดว่า. "
" และไม่พยายามที่จะรับรอบ คุณได้มีการเผชิญหน้ากับมันไม่ช้าก็เร็วและมันอาจ
รวมทั้งจะคืนนี้ เราไม่จำเป็นต้องเธอตอนนี้ ".
เสียง Atticus เป็นแม้กระทั่ง" อเล็กซานด Calpurnia ไม่ได้ออกจากบ้านนี้จนกว่าเธอ
ต้องการที่จะ คุณอาจคิดว่าเป็นอย่างอื่น แต่ผมไม่ได้มีความพร้อมโดยไม่มีเธอทุก
ปีเหล่านี้ เธอเป็นสมาชิกที่ซื่อสัตย์ของครอบครัวนี้และคุณก็จะต้อง
ยอมรับสิ่งที่พวกเขามี นอกจากนี้น้องสาวของผมไม่ต้องการให้คุณทำงานของคุณ
หัวออกสำหรับเราทำได้ตามเหตุผลที่จะทำอย่างนั้นไม่มี เรายังคงต้องแคลมากเท่าที่เรา
เคยทำ. "
" แต่ Atticus- "
" นอกจากนี้ผมไม่คิดว่าได้รับความเดือดร้อน children've หนึ่งบิตจากเธอได้นำ
พวกเขาขึ้น ถ้ามีอะไรที่เธอได้ยากที่พวกเขาในรูปแบบที่บางกว่าแม่
จะได้รับ ... เธอไม่เคยปล่อยให้พวกเขาได้รับไปกับสิ่งที่เธอไม่เคย
ตามใจพวกเขาด้วยวิธีพยาบาลสีส่วนใหญ่ทำ เธอพยายามที่จะนำพวกเขาขึ้น
ตามไฟของเธอและไฟเสียเป็นสิ่งที่ดีและสวยอีกสิ่งหนึ่งที่
เด็กรักเธอ. "
ฉันสูดลมหายใจอีกครั้ง มันไม่ได้ฉันก็เป็นเพียง Calpurnia พวกเขาพูดถึง.
ฟื้นขึ้นมาผมเข้าห้องรับแขก แอทติคัถอยอยู่เบื้องหลังหนังสือพิมพ์ของเขาและ
ป้าเล็กซานดราได้รับการเย็บปักถักร้อยของเธอกังวล พังก์, พังค์, พังค์, เข็มของเธอ
ยากจนวงกลมตึง เธอหยุดและดึงผ้าที่เข้มงวดมากขึ้น. พังก์พังก์พังก์
เธอโกรธ.
Jem ลุกขึ้นและเดินข้ามพรม เขา motioned ฉันไป follo

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าเราจะได้ยินมากขึ้นเกี่ยวกับครอบครัวฟินช์จากป้าอะเล็กซานดรา เราได้ยินเสียงมากมายจากเมือง วันเสาร์ , อาวุธกับ nickels ของเรา เมื่อ เจมอนุญาตให้ผมกับเขา ( เขาคือตอนนี้บวกแพ้ตนของฉันเมื่อในที่สาธารณะ ) เราจะดิ้นทางของเราผ่านทางเท้าฝูงชนเหงื่อออกและบางครั้งได้ยิน " มี chillun ของเขา " หรือ " โน่นเป็นนกฟินช์ " เปลี่ยนหน้ากล่าวหาเรา เราก็จะเห็นเฉพาะคู่ของเกษตรกรศึกษาสวนถุงในหน้าต่างร้านขายยา mayco . หรือสอง countrywomen อ้วนเตี้ยในหมวกฟางนั่งในรถเข็น" พวกเขา c'n หลวมไปข่มขืนถึงชนบททั้งหมดของพวกเขาที่เรียกเมืองนี้การดูแล " เป็นหนึ่งที่เราสังเกตตรงหัวบน จากผู้ชายผอมเมื่อเขาผ่านเรา ซึ่งเตือนฉันว่า ฉันมีคำถามจะถามแอทติคั" มันข่มขืน " ฉันถามเขาในคืนนั้นแอตติคัสมองไปรอบ ๆจากด้านหลังกระดาษของเขา เขาอยู่ที่เก้าอี้ริมหน้าต่างเมื่อเราโตขึ้น เจม และฉันคิดว่า มันใจดีให้ Atticus สามสิบนาทีตัวเอง หลังจากอาหารค่ำเขาถอนหายใจและบอกว่าการข่มขืนคือการร่วมเพศของหญิงโดยการบังคับและไม่ยินยอม" ถ้าแค่นั้นทำไม Calpurnia บริการฉันขึ้นเมื่อฉันถามเธอว่ามันคือ ? "แอตติคัสมองครุ่นคิด " นั่นอะไรอีก ? "" งั้นฉันถาม Calpurnia comin ' จากโบสถ์วันนั้นมันคืออะไร เธอกล่าวว่าถามคุณ แต่ผมลืม และตอนนี้ฉันต้องการคุณ "กระดาษของเขาอยู่ในตักของเขา " อีกครับ " เขากล่าวฉันบอกเขาว่า ในรายละเอียดเกี่ยวกับการเดินทางไปโบสถ์กับ Calpurnia . แอตติคัส ประจักษ์สนุกกับมัน แต่ป้าอะเล็กซานดราซึ่งนั่งอยู่ในมุมเงียบ ๆเย็บ ใส่ลงปักเธอและจ้องมองเรา" ทุกคน กลับมาจากโบสถ์ Calpurnia มันวันอาทิตย์ใช่ไหม ? "เจมบอกว่า " ครับผม เธอพาเราผมนึกอะไรได้บางอย่าง " ครับผม และที่เธอสัญญาฉันออกมาของเธอบ้านบางช่วงบ่าย แอทติคั ผมจะไปวันอาทิตย์หน้าถ้าไม่เป็นไร ฉัน ? แคลกล่าวเธอมาเจอฉัน ถ้าคุณปิดในรถยนต์ " ." คุณอาจจะไม่ป้าอเล็กพูด ผมล้อรอบๆ สะดุ้งแล้วหันกลับไปแอตติคัส ในเวลาที่จะจับเหลือบมองเขาอย่างรวดเร็ว เธอ แต่มันก็สายไปแล้ว ฉันบอกว่า , " ผมไม่ได้ถามคุณ "สำหรับผู้ชายตัวใหญ่ , Atticus สามารถได้รับขึ้นและลงจากเก้าอี้ได้เร็วกว่าใครเคยรู้จัก เขาอยู่บนเท้าของเขา " ขอโทษน้า " เขากล่าว" ฉันไม่ได้ถามเธอ ฉันถามเธอ "แอตติคัสหันศีรษะของเขาและตรึงฉันให้ติดกับผนังตาที่ดีของเขา เสียงของเขาก็มรณะ : " อย่างแรก ขอโทษน้า "" ขอโทษนะ ป้า " ฉันพึมพำ" ตอนนี้ " เขากล่าว " ทำให้มันชัดเจน : คุณเป็น Calpurnia บอกคุณ คุณทำอย่างที่ผมบอก และตราบใดที่ป้าของเธอในบ้านหลังนี้ คุณจะทำอย่างที่เธอบอกคุณเข้าใจมั้ย ? "ผมเข้าใจ ครุ่นคิดสักพัก และสรุปว่า หนทางเดียวที่ข้าจะเกษียณกับเศษเสี้ยวของศักดิ์ศรี เพื่อไปห้องน้ำที่ผมพักอยู่นานพอที่จะทำให้พวกเขาคิดว่า ผมต้องไป กลับมา ฉันอยู่ในฮอลล์ฟังดุการสนทนาเกิดขึ้นใน ห้องนั่งเล่นนะ ผ่านประตูผมเห็นเจมบนโซฟากับฟุตบอลนิตยสารในด้านหน้าของใบหน้า , ศีรษะของเขาเปลี่ยนเป็นถ้าหน้าของมีถ่ายทอดสดการแข่งขันเทนนิส" . . . . . . . ที่คุณต้องทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเธอ " คุณป้าพูด " คุณจะให้สิ่งต่าง ๆไปบนยาวเกินไป Atticus , นาน" ผมไม่เห็นอันตรายใด ๆในที่ปล่อยให้เธอออกไป แคลจะดูแลเธอที่นั่นเช่นกันเธอไม่ได้อยู่ที่นี่ . . . "ใครคือ " เธอ " ที่พวกมันพูดถึง หัวใจของฉันจม : ฉัน ผมรู้สึกว่าลงแป้งผนังสีชมพูของเรือนจำฝ้ายอยู่ใกล้ฉัน และครั้งที่สองในชีวิตของฉัน ฉันเลยวิ่งหนีไป ทันที" แอตติคัส ไม่เป็นไร เป็นคนอ่อนโยน คุณเป็นคนเรียบง่าย แต่คุณมีลูกสาวจะคิด ลูกสาวที่กำลังเติบโต "" นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด ." และอย่าพยายามที่จะได้รับรอบ ๆมัน นายต้องเผชิญหน้ากับมัน ไม่ช้าก็เร็ว และมันอาจเป็นคืนนี้ เราไม่ต้องใช้นางแล้ว "เสียงของ Atticus คือ : " อเล็กซานดร้า Calpurnia ไม่ออกจากบ้านหลังนี้จนกว่าเธอต้องการ คุณอาจคิดเป็นอย่างอื่น แต่ผมไม่ได้ไปตาม โดยเธอทั้งหมดปีเหล่านี้ เธอเป็นสมาชิกที่ซื่อสัตย์ของครอบครัว และคุณก็จะต้องยอมรับสิ่งที่มันเป็น นอกจากนี้ น้องสาว ผมไม่อยากให้คุณทำงานของคุณหัวปิด เราก็ไม่มีเหตุผลที่จะทำอย่างนั้น เรายังต้องการแคลเท่าที่เราเคยทำ "" แต่แอตติคัส - "" อีกอย่าง ผมไม่คิดว่า เด็กได้รับหนึ่งบิตจากเธอมีพาพวกเขาขึ้น ถ้ามีอะไรที่เธอเคยให้พวกเขาในบางวิธีกว่าแม่ก็ . . . . . . . เธอไม่ปล่อยเขาไปหรอก เธอ ไม่เคยตามใจพวกเขาวิธีพยาบาลส่วนใหญ่สีทำ เธอพยายามที่จะนำพวกเขาขึ้นตามแสง และไฟของคาลก็สวยดี และอีกอย่างที่เด็กรักเธอ " .ฉันหายใจได้อีกครั้ง มันไม่ใช่ฉัน มันเป็นเพียง Calpurnia ที่พวกเขาพูดถึงฟื้นขึ้นมา ผมเข้าห้องรับแขก . Atticus มี retreated หลังหนังสือพิมพ์ของเขาป้า อเล็กซานเดอร์ วา