The Japanese attack on Malaya start

The Japanese attack on Malaya started on December 8th 1941 and

ended with the surrender of British forces at Singapore. Malaya was a major prize for the Japanese as it produced 38% of the world’s rubber and 58% of the world’s tin. The capture of Singapore would provide Japan with a highly valuable military base in the region and it would also greatly undermine British authority in the region. The Japanese commander for the attack on Malaya was General Yamashita. He had under his command the XXV Army made up of 60,000 soldiers many of whom had gained experience in the war against China. He could also count on III Air Group, which had 459 aircraft and the Japanese Navy’s Southern Command, which comprised of a battle cruiser, ten destroyers and five submarines.



The only issue that the Japanese had to sort out was what type of attack were they going to use. The navy wanted a preliminary naval bombardment of known defences along Malaya’s eastern coastline combined with air attacks against known air bases. Senior navy commanders believed that if the navy faced an attack from the air, they “would be like sitting ducks”. The army was against this as it was lose for them the element of surprise. They wanted to land their men without any prior bombardment. The army got surprising support from the head of Southern Naval Command who despite what the Naval Staff had said stood up at a joint army/navy conference and said:



“I say that the navy should accept the army’s proposals, even at the risk of annihilation.” (Vice-Admiral Ozawa)



The invasion force set sail on December 4th and was first sighted by a RAF Hudson on December 6th. However, low cloud and heavy rain made proper reconnaissance difficult and no one in Singapore was quite sure where it was heading. The GOC Malaya, Lieutenant-General Percival wanted to start ‘Operation Matador’ – the occupation of the port and air base of Singora in southern Thailand. But the War Cabinet refused to support this as they believed that the Japanese might claim that this was an act of aggression and use it as an excuse to attack Malaya – especially as there was no evidence that Japan was targeting Malaya at this moment in time.



Poor visibility meant that the reconnaissance flights lost sight of the invasion force until 17.30 on December 7th when it became clear that Singora was a target. The Japanese III Air Group soon took control of the air base at Singora and used it as a base to attack the RAF in northern Malaya. By the evening of December 8th, the RAF had lost 60 of its 110 aircraft.



Shortly after midnight on December 8th, men from the 8th Indian Infantry Brigade, based at Kota Bharu, were shelled by the Japanese Navy, which was covering an amphibious landing by Japanese infantry. The attack on Malaya had begun and the RAF was ordered into action.



By 19.00, the Japanese had achieved a beachhead at Kota Bharu despite losing 15% of her landing force. A combination of well-placed machine guns and a heavy sea led to 850 Japanese soldiers being killed or wounded. Despite this, the air base at Kota Bharu was neutralised and British troops there were ordered to withdraw.



By December 10th, the Japanese had advanced into Kedah Province in northwest Malaya. By December 12th, the town of Jitra had been taken. This was of great importance as it guarded one large airbase at Alor Star and several smaller ones. As the British forces withdrew, they left behind large amounts of equipment. The policy of destroying bridges as they withdrew was solved by the Japanese equipping all their infantry regiments with engineering units.



On December 17th, Percival decided to establish a line on the Perak River. He wanted to hold up the Japanese for as long as was possible to allow for four infantry brigades to be sent to Singapore along with eight new RAF squadrons. However, this could only serve as a holding operation and on December 26th the Japanese crossed the Perak River. A second defensive line was established at Slim River but this was also broken on January 7th.



On January 11th, Japanese forces entered Kuala Lumpur, the main base for the British 3rd Corps. While petrol stocks had been set alight, the Japanese found a great deal of other supplies and equipment. A third defensive line at the Muar River, some 100 miles to the northwest of Singapore, was also broken on January 19th. Little stood between the Japanese and Singapore. By January 31st, as many British and Commonwealth troops as was possible had withdrawn into Singapore itself. The only seeming plan of action was to destroy the causeway that linked Singapore to the Malayan mainland.



The military historian Arthur Swinson called the defeat in Malaya “one of the most disastrous campaigns in British military history.” Including the surrender of Singapore, British and Commonwealth losses were 9,000 killed and wounded with 130,000 captured. Why did this happen? Swinson believed that it was very much the case that senior British officers totally undervalued the ability of the Japanese military. They put their success in China down to the fact that the Japanese were fighting Chinese and not British and Commonwealth forces. They also developed a form of Maginot Line mentality with regard to the dense jungle in Malaya believing it to be impenetrable. As one British officer later explained:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การโจมตีญี่ปุ่นในมาลายาเริ่มต้นในเดือน 1941 ธันวาคม 8 และจบลง ด้วยการยอมจำนนของกองทัพอังกฤษที่สิงคโปร์ สหพันธรัฐมาลายาถูกรางวัลใหญ่ในญี่ปุ่นที่ผลิต 38% ของยางของโลกและ 58% ของกระป๋องของโลก การจับกุมของสิงคโปร์จะมีญี่ปุ่นฐานทหารมีค่าสูงในภูมิภาค และมันมากยังจะบั่นทอนอำนาจอังกฤษในภูมิภาค ญี่ปุ่นผู้บัญชาการการโจมตีในสหพันธรัฐมาลายาได้ทั่วไปยามาชิตะ เขาได้ภายใต้คำสั่งของพระองค์ XXV กองทัพประกอบด้วยทหาร 60000 ที่หลายคนได้รับประสบการณ์ในสงครามกับประเทศจีน นอกจากนี้เขายังสามารถนับบน III อากาศ ซึ่งมีเครื่องบิน 459 และ กลุ่มของกองทัพเรือญี่ปุ่นภาคใต้สั่ง ซึ่งประกอบด้วย cruiser ต่อสู้ สิบเรือพิฆาต และเรือดำน้ำ 5 ปัญหาเฉพาะที่ญี่ปุ่นมีการเรียงลำดับออกเป็นชนิดของการโจมตีได้นั้นไปใช้ กองทัพเรือต้องการระดมยิงเรือเบื้องต้นของ defences ทราบตามแนวชายฝั่งตะวันออกของสหพันธรัฐมาลายารวมกับอากาศโจมตีฐานอากาศรู้จัก ผู้อาวุโสกองทัพเรือเชื่อว่า ถ้ากองทัพเรือต้องเผชิญกับการโจมตีจากอากาศ พวกเขา "จะเหมือนเป็ดนั่ง" กองทัพได้ทำก็เสียองค์ประกอบของความประหลาดใจสำหรับพวกเขา พวกเขาต้องการที่ดินชายของพวกเขา โดยการระดมยิงก่อน กองทัพบกได้สนับสนุนที่น่าแปลกใจตั้งแต่หัวคำสั่งทัพเรือภาคใต้ที่แม้ มีเจ้าหน้าที่กองทัพเรือได้พูดยืนขึ้นที่กองทัพเรือร่วมประชุม และกล่าวว่า: "ผมพูดที่ กองทัพเรือควรยอมรับข้อเสนอของกองทัพบก แม้จะเสี่ยงต่อการทำลายล้าง" (โอะซะวะแอดมิรัลรอง) กำลังบุกรุกตั้งเซลในวันที่ 4 ธันวาคม และถูก sighted ก่อน โดยฮัดสันกับ RAF ในวันที่ 6 ธันวาคม อย่างไรก็ตาม เมฆต่ำและฝนตกหนักทำมารวมกันที่เหมาะสมยาก และในสิงคโปร์คนค่อนข้างแน่ที่ที่หัวเรื่อง สหพันธรัฐมาลายา GOC พลโท Percival ต้องการเริ่ม 'การ Matador' – อาชีพของท่าเรือและแอร์เบสของ Singora ในประเทศไทย แต่คณะรัฐมนตรีสงครามปฏิเสธที่จะสนับสนุนนี้เป็นพวกเขาเชื่อว่า ญี่ปุ่นอาจอ้างว่า นี้คือการกระทำของการรุกราน และใช้เป็นข้อแก้ตัวเพื่อโจมตีสหพันธรัฐมาลายาโดยเฉพาะมีหลักฐานไม่ว่า ญี่ปุ่นถูกกำหนดเป้าหมายสหพันธรัฐมาลายาในช่วงเวลานี้ มองเห็นไม่ดีขึ้น ให้ มารวมกันเที่ยวบินหายไปเห็นกองทัพบุกรุกจน 17.30 ธันวาคม 7 เมื่อมันกลายเป็นว่า Singora เป็นเป้าหมายที่ชัดเจน กลุ่มอากาศ III ญี่ปุ่นเร็ว ๆ นี้เอาควบคุมแอร์เบสที่ Singora และใช้เป็นฐานโจมตี RAF ในมาลายาเหนือ โดยตอนเย็นของวันที่ 8 ธันวาคม RAF ที่ได้สูญเสีย 60 ของอากาศยานของ 110 หลังจากเที่ยงคืนเมื่อ 8 ธันวาคม ผู้ชายจาก 8 อินเดียทหารราบกองพล ตามที่ตา ปลอกเปลือกให้หมด โดยกองทัพเรือญี่ปุ่น ซึ่งถูกเชื่อมโยงไปถึงการสะเทิน โดยทหารราบญี่ปุ่นที่ครอบคลุม เริ่มการโจมตีสหพันธรัฐมาลายา และ RAF ที่สั่งไปสู่การปฏิบัติ โดย 19.00 ญี่ปุ่นประสบความสำเร็จ beachhead ที่ตาแม้จะสูญเสีย 15% ของเธอกำลังลงจอด ห้องเครื่องปืนและทะเลหนักนำไปทหารญี่ปุ่น 850 ถูกฆ่า หรือได้รับบาดเจ็บ แม้นี้ แอร์เบสที่ตาเป็น neutralised และมีกองทหารอังกฤษที่สั่งถอน โดยที่ 10 ธันวาคม ญี่ปุ่นมีขั้นสูงในเคดาห์จังหวัดในมาลายาตะวันตกเฉียงเหนือ โดยที่ 12 ธันวาคม เมืองจิตราได้รับมา นี้เป็นความสำคัญอย่างยิ่งเป็นรักษานะใหญ่หนึ่งที่อลอร์สตาร์และเล็กหลาย ขณะที่กองกำลังอังกฤษต้องถอน พวกเขาทิ้งอุปกรณ์จำนวนมาก นโยบายทำลายสะพานพวกเขาต้องถอนถูกแก้ไข โดยญี่ปุ่นเน้น regiments ทหารราบของพวกเขากับหน่วยวิศวกรรม บน 17 ธันวาคม Percival ตัดสินใจสร้างบรรทัดน้ำเปรัค เขาต้องถึงญี่ปุ่นนานเป็นได้ให้กองพันทหารราบที่ 4 จะถูกส่งไปสิงคโปร์กับ squadrons RAF ใหม่ 8 อย่างไรก็ตาม นี้อาจทำให้กระบวนการโฮลดิ้ง และในวันที่ 26 ธันวาคม ญี่ปุ่นข้ามแม่น้ำเปรัค บรรทัดที่สองป้องกันก่อตั้งขึ้นที่แม่น้ำ Slim แต่นี้ยังเสีย 7 มกราคม บน 11 มกราคม กองทัพญี่ปุ่นป้อนกัวลาลัมเปอร์ ฐานหลักสำหรับหน่วย 3 ภาษาอังกฤษ ในขณะที่น้ำมันเบนซินที่มีการตั้งหุ้นโชติช่วง ญี่ปุ่นพบมากของวัสดุและอุปกรณ์อื่น ๆ ป้องกันเส้นที่สามที่แม่น้ำมัวร์ ตะวันตกเฉียงเหนือของสิงคโปร์ ไมล์บาง 100 ยังเสียเมื่อ 19 มกราคม น้อยยืนระหว่างญี่ปุ่นและสิงคโปร์ โดยที่ 31 มกราคม อังกฤษและเครือจักรภพมากทหารเป็นไปได้ถอนมาสิงคโปร์เอง แผน seeming เฉพาะของการดำเนินการคือการ ทำลายคอสเวย์ที่สิงคโปร์กับแผ่นดินใหญ่มาลายา นักประวัติศาสตร์ทหารอาร์เธอร์ Swinson เรียกว่าพ่ายแพ้ในมาลายา "หนึ่งของแคมเปญที่ร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ทหารอังกฤษ" รวมถึงการยอมจำนนของขาดทุนสิงคโปร์ อังกฤษ และเครือจักรภพได้ 9000 เสียชีวิต และได้รับบาดเจ็บพร้อมจับ 130,000 เหตุนี้ไม่ได้เกิดขึ้นหรือไม่ Swinson เชื่อว่า คนมากว่า เจ้าหน้าที่อังกฤษอาวุโส undervalued ความสามารถของทหารญี่ปุ่นทั้งหมด พวกเขานำความสำเร็จในประเทศจีนเพื่อความจริงที่มีการต่อสู้ญี่ปุ่นจีนและอังกฤษไม่ และเครือจักรภพบังคับ นอกจากนี้พวกเขายังพัฒนาแบบของ Maginot บรรทัดความคิดเกี่ยวกับป่าในมาลายาเชื่อว่ามันจะ impenetrable เป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่อังกฤษอธิบายในภายหลัง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ญี่ปุ่นโจมตีแหลมมลายูเริ่มต้นใน 8 ธันวาคม 1941 และจบลงด้วยการยอมจำนนของกองกำลังอังกฤษที่สิงคโปร์ แหลมมลายูเป็นรางวัลที่สำคัญสำหรับญี่ปุ่นผลิต 38% ของยางของโลกและ 58% ของดีบุกโลก การจับตัวของสิงคโปร์จะให้ญี่ปุ่นที่มีฐานทางทหารที่มีคุณค่าสูงในภูมิภาคนี้และมันจะยังช่วยทำลายอำนาจของอังกฤษในภูมิภาค ผู้บัญชาการทหารญี่ปุ่นสำหรับการโจมตีในแหลมมลายูนายพลยามาชิตะ เขามีภายใต้คำสั่งของกองทัพ XXV สร้างขึ้นจาก 60,000 ทหารหลายคนได้รับประสบการณ์ในการทำสงครามกับประเทศจีน นอกจากนี้เขายังสามารถนับบนที่สามกลุ่มอากาศซึ่งมีเครื่องบิน 459 และใต้บังคับบัญชาของกองทัพเรือญี่ปุ่นซึ่งประกอบด้วยเรือลาดตระเวนรบสิบหมื่นห้าและเรือดำน้ำ. ปัญหาเดียวที่ญี่ปุ่นมีการจัดเรียงออกคือสิ่งที่ประเภทของการโจมตีพวกเขา จะใช้ กองทัพเรือต้องการโจมตีเรือเบื้องต้นของการป้องกันที่รู้จักกันตามแนวชายฝั่งตะวันออกของแหลมมลายูรวมกับการโจมตีทางอากาศกับฐานอากาศที่รู้จักกัน ผู้บัญชาการทหารเรืออาวุโสเชื่อว่าถ้ากองทัพเรือที่ต้องเผชิญกับการโจมตีจากทางอากาศพวกเขา "จะเป็นเช่นนั่งเป็ด" กองทัพต่อต้านนี้มันเป็นสำหรับพวกเขาสูญเสียองค์ประกอบของความประหลาดใจ พวกเขาต้องการที่จะลงจอดผู้ชายของพวกเขาโดยการโจมตีใด ๆ ก่อน กองทัพได้รับการสนับสนุนที่น่าแปลกใจจากหัวของภาคใต้คำสั่งกองทัพเรือที่แม้จะมีสิ่งทหารบกได้กล่าวว่ายืนขึ้นที่กองทัพร่วม / การประชุมกองทัพเรือและกล่าวว่า"ผมบอกว่ากองทัพเรือควรจะยอมรับข้อเสนอของกองทัพแม้จะมีความเสี่ยงของการทำลายล้าง . "(รองพลซาวา) แล่นเรือโจมตีกองกำลังชุดเมื่อวันที่ 4 เดือนธันวาคมและสายตาครั้งแรกโดยเอเอฟฮัดสันเมื่อวันที่ 6 ธันวาคม แต่เมฆต่ำและมีฝนตกหนักทำให้ลาดตระเวนที่เหมาะสมยากและไม่มีใครในสิงคโปร์ค่อนข้างแน่ใจว่ามันกำลังมุ่งหน้าไป กล้องแหลมมลายูนายพล Percival อยากจะเริ่มต้นกิจการธาดอร์ '- สาขาอาชีพของพอร์ตและฐานทัพอากาศของ Singora ในภาคใต้ของประเทศไทย แต่สงครามรัฐมนตรีปฏิเสธที่จะสนับสนุนเรื่องนี้ขณะที่พวกเขาเชื่อว่าญี่ปุ่นอาจจะอ้างว่านี่เป็นการกระทำของการรุกรานและใช้เป็นข้ออ้างในการโจมตีแหลมมลายู - โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีหลักฐานว่าญี่ปุ่นได้รับการกำหนดเป้าหมายแหลมมลายูในขณะนี้ในเวลาไม่ทัศนวิสัยไม่ดีนั่นหมายความว่าเที่ยวบินลาดตระเวนหายไปจากสายตาของแรงบุกจนกระทั่ง 17.30 นในวันที่ 7 เดือนธันวาคมเมื่อมันเป็นที่ชัดเจนว่า Singora เป็นเป้าหมาย กลุ่มที่สามอากาศญี่ปุ่นเร็ว ๆ นี้เอาการควบคุมของฐานทัพอากาศที่ Singora และใช้เป็นฐานในการโจมตีกองทัพอากาศในภาคเหนือของแหลมมลายู โดยตอนเย็นของ 8 ธันวาคมเอเอฟได้สูญเสีย 60 จาก 110 เครื่องบิน. หลังเที่ยงคืนวันที่ 8 ธันวาคมคนจาก 8 กองพลทหารราบอินเดียตามที่โกตาบารูถูกปอกเปลือกโดยกองทัพเรือญี่ปุ่นซึ่งครอบคลุมสะเทินน้ำสะเทินบก โดยทหารราบญี่ปุ่น การโจมตีในแหลมมลายูได้เริ่มและกองทัพอากาศได้รับคำสั่งให้ไปสู่การปฏิบัติ. 19.00 โดยญี่ปุ่นประสบความสำเร็จหัวหาดที่โกตาบารูแม้จะมีการสูญเสีย 15% ของกำลังเชื่อมโยงไปถึงเธอ การรวมกันของดีอยู่ปืนกลและปืนหนักทะเล 850 นำไปสู่การทหารญี่ปุ่นถูกฆ่าตายหรือได้รับบาดเจ็บ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ฐานทัพอากาศที่โกตาบารูถูกเป็นกลางและมีทหารอังกฤษได้รับคำสั่งให้ถอนตัว. โดย 10 ธันวาคม, ญี่ปุ่นก้าวเข้าสู่รัฐเกดะห์ในจังหวัดทางตะวันตกเฉียงเหนือของแหลมมลายู โดย 12 ธันวาคมเมืองจิตราได้รับการดำเนินการ นี้มีความสำคัญมากในขณะที่มันรักษาหนึ่งในฐานทัพอากาศขนาดใหญ่ที่ Alor Star และอีกหลายคนที่มีขนาดเล็ก ในฐานะที่เป็นกองกำลังอังกฤษถอนตัวพวกเขาทิ้งไว้ข้างหลังจำนวนมากของอุปกรณ์ นโยบายในการทำลายสะพานที่พวกเขาถอนตัวออกถูกแก้ไขโดยญี่ปุ่นเตรียมทหารราบของพวกเขาทั้งหมดกับหน่วยวิศวกรรม. เมื่อวันที่ 17 ธันวาคม Percival ตัดสินใจที่จะสร้างเส้นบนแม่น้ำเปรัค เขาต้องการที่จะถือขึ้นในญี่ปุ่นได้นานเท่าที่เป็นไปได้เพื่อให้สี่กองพันทหารราบที่จะถูกส่งไปยังสิงคโปร์พร้อมกับเอเอฟแปดกองใหม่ แต่นี้จะสามารถทำหน้าที่เป็นผู้ดำเนินการถือครองและเมื่อวันที่ 26 ธันวาคมญี่ปุ่นข้ามแม่น้ำเปรัค แนวป้องกันที่สองได้ก่อตั้งขึ้นที่แม่น้ำบาง แต่ถูกหักยังอยู่ใน 7 มกราคม. ในวันที่ 11 มกราคมกองทัพญี่ปุ่นเข้ามาในกรุงกัวลาลัมเปอร์ฐานหลักของอังกฤษ 3 กองพล ขณะที่หุ้นน้ำมันที่ได้รับการจุดไฟเผาญี่ปุ่นพบว่าการจัดการที่ดีของวัสดุและอุปกรณ์อื่น ๆ แนวป้องกันที่สามแม่น้ำมัวบาง 100 ไมล์ไปทางทิศเหนือของสิงคโปร์ถูกทำลายยังมกราคม 19 เล็ก ๆ น้อย ๆ ยืนอยู่ระหว่างญี่ปุ่นและสิงคโปร์ วันที่ 31 มกราคมเป็นจำนวนมากกองทัพอังกฤษและเครือจักรภพเป็นเป็นไปได้ที่ต้องถอนตัวออกตัวเองเข้าสู่สิงคโปร์ ดูเหมือนเพียงแผนของการดำเนินการคือการทำลายสะพานที่เชื่อมโยงกับสิงคโปร์เพื่อแผ่นดินมลายู. ประวัติศาสตร์ทางทหารที่เรียกว่าอาร์เธอร์ Swinson ความพ่ายแพ้ในแหลมมลายู "หนึ่งในแคมเปญโชคร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ทหารอังกฤษ." รวมถึงการยอมจำนนของสิงคโปร์อังกฤษและ การสูญเสียเครือจักรภพ 9000 ถูกฆ่าตายและได้รับบาดเจ็บกับ 130,000 จับ ทำไมไม่ได้นี้เกิดขึ้นได้อย่างไร Swinson เชื่อว่ามันเป็นอย่างมากกรณีที่เจ้าหน้าที่อาวุโสของอังกฤษทั้งหมดเท่าไหร่ความสามารถของทหารญี่ปุ่น พวกเขาวางความสำเร็จของพวกเขาในประเทศจีนลงไปความจริงที่ว่าญี่ปุ่นกำลังต่อสู้กับกองกำลังจีนและไม่ได้และเครือจักรภพอังกฤษ พวกเขายังพัฒนารูปแบบของความคิด Maginot แถวในเรื่องเกี่ยวกับป่ารกทึบในแหลมมลายูเชื่อว่ามันจะเป็นที่น่าพิศวง เป็นหนึ่งในนายทหารอังกฤษต่อมาอธิบายว่า:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การโจมตีของญี่ปุ่นในแหลมมลายูเริ่มในวันที่ 8 ธันวาคม 2484 และ

จบยอมแพ้ของกองกำลังอังกฤษที่สิงคโปร์ แหลมมลายูเป็นรางวัลใหญ่ในญี่ปุ่นที่ผลิตร้อยละ 38 ของโลกที่ยางและร้อยละ 58 ของโลก ดีบุก การจับตัวของสิงคโปร์จะให้ญี่ปุ่นเป็นฐานทัพที่มีคุณค่าสูงในภูมิภาคและมันยังช่วยทำลายอำนาจของอังกฤษในภูมิภาคผู้บัญชาการของญี่ปุ่นในการโจมตีแหลมมลายูคือนายพลยามาชิตะ เขาได้ภายใต้บัญชาการกองทัพ XXV ขึ้น 60 , 000 ทหารหลายคนได้รับประสบการณ์ในการทำสงครามกับจีน เขายังสามารถนับบนกลุ่มอากาศ III ซึ่งมี 459 อากาศยานและใต้บังคับบัญชากองทัพเรือญี่ปุ่น ซึ่งประกอบด้วยเรือรบ , เรือสิบและห้าเรือดำน้ำ .



ปัญหาเดียวที่ญี่ปุ่นต้องแยกแยะคือสิ่งที่ประเภทของการโจมตีที่พวกเขาจะใช้ กองทัพเรือต้องการโจมตีเรือเบื้องต้น รู้จักป้องกันแนวชายฝั่งตะวันออกรวมกับมาลายาโจมตีทางอากาศต่อรู้จักฐานอากาศ ผู้บัญชาการกองทัพเรืออาวุโสเชื่อว่าถ้ากองทัพเรือเผชิญกับการโจมตีจากทางอากาศ เขาจะชอบนั่งเป็ด "กองทัพต่อต้านนี้มันแพ้มันคาดไม่ถึง พวกเขาต้องการที่ดินของมนุษย์ไม่มี ก่อนทิ้งระเบิด กองทัพได้รับการสนับสนุนที่น่าประหลาดใจจากหัวของคำสั่งกองทัพเรือภาคใต้ ที่แม้จะมีเจ้าหน้าที่กองทัพเรือกล่าวว่า ยืน ที่ ร่วมประชุมและกล่าวว่ากองทัพบก / กองทัพเรือ :



" ฉันกล่าวว่ากองทัพเรือควรยอมรับกองทัพของข้อเสนอ แม้ที่ความเสี่ยงของการทำลายล้าง" ( พลเรือโท โอซาว่า )



การบุกรุกกำลังออกเรือในวันที่ 4 ธันวาคม และเป็นครั้งแรกที่ได้เห็น โดย ราฟ ฮัดสัน ในวันที่ 6 อย่างไรก็ตาม เมฆระดับต่ำและฝนตกหนักทำให้การลาดตระเวนที่เหมาะสมยาก และไม่มีใครในสิงคโปร์ค่อนข้างแน่ใจว่ามันกำลังมุ่งหน้าไป การ goc แหลมมลายูพลโท เพอร์ซิวาล อยากเริ่มงาน ' ' มาธาดอร์และอาชีพของพอร์ต และฐานทัพอากาศของสงขลา ในภาคใต้ของประเทศไทยแต่คณะรัฐมนตรีสงครามปฏิเสธที่จะสนับสนุนนี้เป็นพวกเขาเชื่อว่าญี่ปุ่นจะอ้างว่านี่เป็นการกระทำของการรุกรานและใช้เป็นข้ออ้างในการโจมตีแหลมมลายู–โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อไม่มีหลักฐานว่าญี่ปุ่นเป็นเป้าหมายแหลมมลายูในขณะนี้ในเวลา .



จนมองเห็นหมายความว่าการลาดตระเวนเที่ยวบินหายไปการรุกรานบังคับจนถึง 1730 ธันวาคม 7 เมื่อมันเป็นที่ชัดเจนว่า สงขลาเป็นเป้าหมาย กลุ่มที่ 3 เครื่องญี่ปุ่นแล้วจึงควบคุมของฐานทัพอากาศที่สงขลา และใช้เป็นฐานโจมตีกองทัพอากาศในภาคเหนือของแหลมมลายู โดยช่วงเย็นของวันที่ 8 ธันวาคม กองทัพอากาศได้สูญเสีย 60 ของ 110 เครื่องบิน



หลังจากเที่ยงคืนในวันที่ 8 ธันวาคม ทหารจากกองพลทหารราบที่ 8 อยู่ที่ Kota Bharu , อินเดียถูกเก็บโดยกองทัพเรือของญี่ปุ่น ซึ่งครอบคลุมถึงการฝึกโดยทหารญี่ปุ่น การโจมตีบนแหลมมลายูได้เริ่มและกองทัพอากาศสั่งในการกระทํา .



โดย 19.00 , ญี่ปุ่นได้บรรลุเป็นหัวหาดใน Kota Bharu แม้จะสูญเสีย 15% ของพลังของเธอลง การรวมกันของวางปืนและทะเลหนัก LED 850 ทหารญี่ปุ่นถูกฆ่าหรือได้รับบาดเจ็บ แม้นี้ฐานทัพอากาศที่โกตาบารู เป็นกบฏและทหารอังกฤษมีคำสั่งให้ถอนตัว .



โดย 10 ธันวาคม ญี่ปุ่นมีขั้นสูงในจังหวัดไทรบุรีในตะวันตกเฉียงเหนือของแหลมมลายู โดยวันที่ 12 ธันวาคมเมืองจิตราได้รับการถ่าย นี้ก็สำคัญมันเฝ้าขนาดใหญ่หนึ่งณ ที่ดาว ลอร์ และขนาดเล็กหลาย . ขณะที่กองทัพอังกฤษถอนเงินพวกเขาทิ้งจำนวนมากของอุปกรณ์ นโยบายของการทำลายสะพานที่พวกเขาถอนตัวออกจากการแก้ไขโดยญี่ปุ่นจัดให้ทหารราบทั้งหมดกับหน่วยวิศวกรรม .



ที่ 17 ธันวาคม เพอร์ซิวาล ตัดสินใจที่จะสร้างบรรทัดในเประแม่น้ำเขาต้องการที่จะถือขึ้นญี่ปุ่นให้นานที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เพื่อให้สี่กองพลทหารราบ ( ส่งไปสิงคโปร์พร้อมกับของกองทัพใหม่ 8 อย่างไรก็ตาม , นี้สามารถทำหน้าที่เป็นโฮลดิ้งการดำเนินการและเมื่อวันที่ 26 ธันวาคม ญี่ปุ่นข้ามเประแม่น้ำ เป็นแนวป้องกันที่สอง ก่อตั้งขึ้นที่แม่น้ำน้อย แต่ยังแตกใน 7 มกราคม .



บนมกราคม 11กองทัพญี่ปุ่นเข้ากัวลาลัมเปอร์ ฐานหลักในอังกฤษ 3 ทัพ ขณะที่หุ้นน้ำมันถูกเผา ญี่ปุ่นพบการจัดการที่ดีของวัสดุอื่น ๆและอุปกรณ์ สามแนวป้องกันที่มัวร์แม่น้ำ บาง 100 ไมล์ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของสิงคโปร์ ก็เสียเมื่อวันที่ 19 น้อยยืนอยู่ระหว่างญี่ปุ่นและสิงคโปร์ โดย 31 มกราคมเครือจักรภพอังกฤษและทหารเป็นจำนวนมากเป็นไปได้ได้ถอนในสิงคโปร์นั่นเอง แต่ดูเหมือนว่าแผนปฏิบัติการเพื่อทําลายทางหลวงที่เชื่อมสิงคโปร์กับภาษามลายูแผ่นดินใหญ่ .



swinson นักประวัติศาสตร์ทางทหารอาเธอร์เรียกความพ่ายแพ้ในแหลมมลายู " หนึ่งในแคมเปญทหารอังกฤษหายนะในประวัติศาสตร์ รวมถึง การยอมแพ้ของสิงคโปร์เครือจักรภพอังกฤษและขาดทุนได้ 9000 ฆ่าและบาดเจ็บกับ 130 , 000 จับ ทำไมนี้เกิดขึ้น ? swinson เชื่อว่ามันมาก กรณีที่ทหารอังกฤษอาวุโสทั้งหมด undervalued ความสามารถของทหารญี่ปุ่น พวกเขาวางความสำเร็จของพวกเขาในประเทศจีนลงสู่ความจริงที่ญี่ปุ่นสู้จีนและเครือจักรภพอังกฤษและกองกำลังพวกเขายังได้พัฒนารูปแบบของจิตสาย maginot เกี่ยวกับป่าหนาแน่นในแหลมมลายู เพราะเชื่อว่าเป็นคงกระพัน เป็นหนึ่งในนายทหารอังกฤษอธิบายในภายหลัง :