Rebecca Horn was born in Germany in

Rebecca Horn was born in Germany in the last years of World War II. Like Kiefer she was influenced by Joseph Beuys but it is Marcel Duchamp who seems to be most present in her machines and fabulous erotic installations, even in her strange and magical feature-length films. It was Duchamp who once said it is better to invent machines and do things to them than to do them to people. He also invented that great erotic machine-like masterpiece ‘The large glass’, also known as ‘The bride stripped bare by her bachelors, even’ of 1915–23. Many of Horn’s installations take the form of kinetic apparatus that somehow enact a sexual encounter.

Some of Horn’s earliest performance works involved body extensions. In ‘Finger gloves’ 1972 she created preposterously extended fingers with which she tried to pick up some objects from the floor. In another work her extended fingers scratched the walls on either side of a room; yet another included pencils attached to a face mask which she used to draw an inchoate muddle of lines on paper. All of these body extension pieces seem to somehow struggle with the impossible; the extended fingers hopelessly search out spaces and objects but fail to control the unruly world. She has also built drawing machines where long, jointed spears mechanically jerk around creating scratchy arbitrary compositions on the floor or wall. In nearly all of her works there is an exacerbated kinaesthetic sensibility. We are made acutely aware of our own space and we can easily enough slide into her dreamlike world, where our grasp on things slips away.

‘Pendulum with emu egg’ 1987-94 (AGNSW collection) consists of an emu egg that sits on a precarious, almost invisible, support near the floor. The egg is of course a very powerful symbol of femininity and procreation. Hanging above the egg is a long javelin attached to a mechanism at ceiling height. The point of the javelin at rest sits just above the egg, almost but not quite touching it. Suddenly the javelin swings back jerkily, driven by a timed mechanism aloft. It seems destined to smash the egg as it swings past but it slowly settles down into a gently declining arc till it almost seems to caress the egg with its tip. The piece is at once threatening, humorous and an intensely erotic evocation of feminine pleasure, beyond the blossoming of Duchamp’s bride stripped bare and tickled by the breeze that ruffles her lingering veils.

‘Love thermometer’ 1988 (AGNSW collection) on the other hand is an image of male pleasure. It is a functioning thermometer with a large globe filled with red-coloured alcohol. At room temperature the fluid stays in the globe but if the object is picked up and held it responds to the viewer’s body warmth and the fluid runs up the stem, visibly engorging the form of the instrument. The enormous globe and stem of the thermometer nestle in a beautifully constructed case, like that designed for a musical instrument, while the lining is padded silk, again reminding us of Duchamp’s love of the mould and its cast, positive and negative, and the inevitable sexual allusion to male and female genitalia.

© Art Gallery of New South Wales Contemporary Collection Handbook, 2006

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รีเบคก้าฮอร์นเกิดในเยอรมนีในปีสุดท้ายของสงครามโลก เช่นคี เธอได้รับอิทธิพลจาก Beuys โจเซฟ แต่ก็ Marcel Duchamp ที่ดูเหมือนจะมีอยู่มากที่สุดในเครื่องและติดตั้งเร้าอารมณ์ดี แม้ในภาพยนตร์ลักษณะยาวแปลก และมหัศจรรย์ของเธอของเธอ Duchamp ที่เคยกล่าวไว้ว่า การประดิษฐ์เครื่องจักร และทำสิ่งเหล่านั้นมากกว่าการทำให้ผู้คน ได้ เขายังคิดค้นที่ดีเร้าอารมณ์เหมือนเครื่องชิ้นเอก 'กระจก' ที่รู้จักกันเป็น 'เจ้าสาวปล้นเปลือย โดยปริญญาตรีเธอ แม้' ของ 1915 – 23 ของการติดตั้งของฮอร์นใช้รูปของอุปกรณ์เคลื่อนไหวที่แสดงออกพบทางเพศอย่างใดร่างกายที่เกี่ยวข้องกับส่วนขยายของประสิทธิภาพการทำงานแรกสุดของฮอร์นได้ ใน 'ถุงมือนิ้ว' 1972 เธอสร้าง preposterously ขยายนิ้วซึ่งเธอพยายามหยิบวัตถุบางอย่างจากชั้น ในการทำงานที่อื่น ของเธอนิ้วขยายรอยขีดข่วนผนังด้านใดด้านหนึ่งของห้อง อื่นรวมดินสอกับหน้ากากที่เธอใช้ในการวาดเป็นสองดวง inchoate บรรทัดบนกระดาษ ได้ ทั้งหมดของชิ้นส่วนขยายตัวนี้ดูเหมือนการต่อสู้อย่างใด กับไม่ นิ้วขยายค้นหาช่องว่างและวัตถุประดับประดา แต่ล้มเหลวในการควบคุมโลกทำ นอกจากนี้เธอยังได้สร้างเครื่องวาดที่หอกยาว สะพานประเภทเดียวกลไกกระทำการเกี่ยวกับการสร้างองค์ประกอบเองที่กระท่อนกระแท่นบนพื้นหรือผนัง ในผลงานของเธอเกือบทั้งหมด มีสูงโดยการ exacerbated เราจะทำอย่างทราบพื้นที่ของเราเอง และเราสามารถได้อย่างง่ายดายพอสไลด์ในโลกฝันของเธอ ที่เราเข้าใจในสิ่งที่พ้นไป'เพนดูลัม emu ไข่' 1987-94 (คอลเลกชัน AGNSW) ประกอบด้วยไข่ emu ที่ตั้งอยู่บนการสนับสนุนล่อแหลม เกือบมองไม่ เห็น ใกล้พื้น ไข่เป็นสัญลักษณ์ทรงพลังของผู้หญิงและผลิตหลักสูตร แขวนอยู่เหนือไข่เป็นหอกยาวที่แนบกับกลไกที่เพดานสูง จุดของหอกที่เหลืออยู่เหนือไข่ เกือบแต่ไม่สัมผัส จู่ ๆ กลับชิงช้าหอก jerkily ขับเคลื่อน โดยกลไกเวลาแรมอลอฟท์ เหมือนชะตาตีไข่มันแปรปรวนเลย แต่มันค่อย ๆ ชำระลงเข้าโค้งลดลงเบา ๆ จนกว่ามันเกือบจะดูเหมือนเล้าโลมไข่ปลายของ ชิ้นในครั้งเดียว ขู่ อารมณ์ขัน และการขอร้องอย่างเข้มข้นเร้าอารมณ์ของความสุขของผู้หญิง เกินงามของเจ้าสาวของ Duchamp ปล้นเปลือย และ tickled โดยลมที่รัฟเฟิล veils บางส่วนของเธอ'รักเทอร์โมมิเตอร์' 1988 (คอลเลกชัน AGNSW) คงเป็นภาพของความสุขชาย เครื่องวัดอุณหภูมิที่ทำงานกับโลกขนาดใหญ่ที่เต็มไป ด้วยสีแดงแอลกอฮอล์ได้ ความอบอุ่นและน้ำของอุณหภูมิน้ำในโลก แต่ถ้าวัตถุมีรับ และจัดมันตอบสนองร่างกายของตัวแสดง วิ่งขึ้นก้าน ธนบัตร engorging แบบของตราสาร โลกขนาดใหญ่และก้านของเทอร์โมมิเตอร์พักผ่อนในกรณีที่สร้างอย่างสวยงาม เช่นออกแบบมาสำหรับดนตรี ในขณะที่ซับ เบาะผ้าไหม อีก เตือนของ Duchamp รักของแม่พิมพ์และการหล่อ บวก และ ลบ และเอ่ยถึงทางเพศอย่างหลีกเลี่ยงไม่ให้อวัยวะเพศชาย และหญิง© ศิลป์ของใหม่กระบี่ร่วมสมัยชุดคู่มือ 2006

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รีเบคก้าฮอร์นที่เกิดในประเทศเยอรมนีในปีสุดท้ายของสงครามโลกครั้งที่สอง เช่นเดียวกับ Kiefer เธอได้รับอิทธิพลจากโจเซฟ Beuys แต่มันเป็นคลื่น Duchamp ที่น่าจะเป็นมากที่สุดอยู่ในเครื่องของเธอและการติดตั้งที่เร้าอารมณ์ที่ยอดเยี่ยมแม้ในภาพยนตร์สารคดีความยาวของเธอที่แปลกและมีมนต์ขลัง มันเป็น Duchamp ที่เคยกล่าวไว้ว่ามันจะดีกว่าที่จะคิดค้นเครื่องและทำในสิ่งที่พวกเขามากกว่าที่พวกเขาจะทำอย่างไรกับคน นอกจากนี้เขายังเป็นผู้คิดค้นผลงานชิ้นเอกที่เครื่องเหมือนที่เร้าอารมณ์ดี 'แก้วขนาดใหญ่ที่เรียกว่าเป็น' เจ้าสาวโกร๋นตรีโดยเธอแม้ของ 1915-1923 หลายของการติดตั้งของฮอร์นจะอยู่ในรูปของอุปกรณ์ที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวอย่างใดตราเผชิญหน้าทางเพศ. บางส่วนของผลการดำเนินงานที่เก่าแก่ที่สุดของฮอร์นการทำงานที่เกี่ยวข้องกับส่วนขยายของร่างกาย ใน 'ถุงมือนิ้ว' 1972 เธอสร้างนิ้วขยายผิดปกติที่เธอพยายามที่จะรับวัตถุบางอย่างจากพื้น ในการทำงานอีกนิ้วมือของเธอมีรอยขีดข่วนขยายผนังด้านข้างของห้องพักทั้ง; ยังไม่รวมอีกดินสอที่แนบมากับหน้ากากที่เธอใช้ในการวาดยุ่งเหยิงขั้นต้นของเส้นบนกระดาษ ทุกชิ้นส่วนขยายของร่างกายเหล่านี้ดูเหมือนจะต่อสู้กับอย่างใดเป็นไปไม่ได้; นิ้วมืออย่างไร้ความหวังขยายออกค้นหาช่องว่างและวัตถุ แต่ล้มเหลวในการควบคุมโลกเกเร เธอวาดภาพที่สร้างขึ้นเครื่องได้ที่ยาวหอกปล้องกลเหวี่ยงไปรอบ ๆ การสร้างองค์ประกอบพลกระท่อนกระแท่นบนชั้นหรือผนัง ในเกือบทั้งหมดของเธอทำงานอยู่ที่นั่นเป็นที่มาของความรู้สึก kinaesthetic เราจะทำตระหนักถึงพื้นที่ของตัวเองของเราและเราสามารถได้อย่างง่ายดายพอสไลด์ลงไปในโลกของเธอเหมือนฝันที่เราเข้าใจในสิ่งที่หลุดออกไป. 'ลูกตุ้มกับไข่นกอีมู' 1987-1994 (คอลเลกชัน AGNSW) ประกอบด้วยไข่นกอีมูที่ตั้งอยู่บน ล่อแหลมเกือบมองไม่เห็นการสนับสนุนที่อยู่ใกล้พื้น ไข่เป็นหลักสูตรที่เป็นสัญลักษณ์ที่มีประสิทธิภาพมากของความเป็นผู้หญิงและการให้กำเนิด ที่แขวนอยู่เหนือไข่เป็นหอกยาวที่แนบมากับกลไกที่เพดานสูง จุดหอกที่ส่วนที่เหลือนั่งอยู่เหนือไข่เกือบ แต่ไม่มากสัมผัสมัน ชิงช้าทันใดหอกกลับอย่างฉุดขับเคลื่อนโดยกลไกการหมดเวลาที่สูงขึ้น มันดูเหมือนว่าชะตาจะต่อยไข่ในขณะที่มันชิงช้าที่ผ่านมา แต่มันช้า settles ลงไปในโค้งเบา ๆ ลดลงจนเกือบจะดูเหมือนจะกอดรัดไข่ด้วยปลายของมัน ชิ้นเป็นครั้งเดียวที่คุกคาม, อารมณ์ขันและขอร้องกามอย่างเข้มข้นของความสุขของผู้หญิงเกินกว่าบานของเจ้าสาวของ Duchamp ปล้นเปลือยและ tickled โดยสายลมที่ ruffles ผ้าคลุมเอ้อระเหยของเธอ. 'ความรักเทอร์โมมิเตอร์' 1988 (คอลเลกชัน AGNSW) ในทางกลับกันคือ ภาพของความสุขชาย มันเป็นเครื่องวัดอุณหภูมิทำงานกับโลกขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์สีแดง ที่อุณหภูมิห้องเข้าพักของเหลวในโลก แต่ถ้าวัตถุที่ถูกหยิบขึ้นมาและถือมันตอบสนองต่อความอบอุ่นของร่างกายของผู้ชมและของเหลววิ่งขึ้นต้นกำเนิดอย่างเห็นได้ชัด engorging รูปแบบของตราสาร โลกอย่างมากและต้นกำเนิดของเครื่องวัดอุณหภูมิเนสท์เล่ในกรณีที่สร้างขึ้นอย่างสวยงามเช่นเดียวกับที่ออกแบบมาสำหรับเครื่องดนตรีในขณะที่ซับในเป็นผ้าไหมเบาะอีกครั้งทำให้เรานึกถึงความรักของ Duchamp ของแม่พิมพ์และหล่อของมันบวกและลบและหลีกเลี่ยงไม่ได้ พาดพิงทางเพศชายและเพศหญิงอวัยวะเพศ. ©หอศิลป์แห่งนิวเซาธ์เวลส์ร่วมสมัยคู่มือสะสม 2,006