Austin's definition of law that it

Austin's definition of law that it is a "command given by a superior an inferior which forms the basis of his theory of sovereignty, cannot Be accepted as a simple truth. Laski says that to think of law as simply a command is even for the jurist "to strain definition to the verge of decency." yovereign can ignore the existence afcustomary law which has grown through usage in every country. Customary law is not the fiat of a determinate superior and in earlier stages of society laws were seldom, if ever, positive commandsh of a sovereign. Ranjit Singh, to agains quote Maine ''never issued a command ap which Austin would call a law. He never made a law and never did or could have dreamed of changing the civil rules under which his subjects lived. Even a sovereign legislative assembly, like the British Parliament, dare nof pass a law which aims to violate the established customs and traditions of the country. MacIver has aptly said that "State has little power to make custo and perhaps less to destroy it, although indirectly it influences customs by changing the conditions out of which they spring 36 Custom is not a deliberate statute; it is the outcome of ages and even an autocrat must be the guardian and servant of customs, if he desires to obviate the possiblities of revolution. For, custom, when attacked, attacks law in turn, attacks not onl the particular law which opposes it, but what is more vital, the spirit of law-abidingness Austin himself was fully conscious of the force behind customs and maintained, "whatever the sovereign permits, he commands." Austin argued that customs, unless enforced by courts of justice, are merely "positive morality" enforced by opinions. But as soon as courts of justice enforce them, they become commands of the sovereign, conveyed through the judges who are his delegates

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิยามของออสตินของกฎหมายว่า เป็น "สั่งให้ โดยพักรองซึ่งเป็นพื้นฐานของทฤษฎีอำนาจอธิปไตยของเขา ไม่ยอมรับเป็นความจริงง่ายๆ Laski กล่าวว่า คิดว่ากฎหมายเป็นเพียงคำสั่งสำหรับลูกขุน "เพื่อนิยามความเครียดการหมิ่นของเหมาะสม" yovereign สามารถละเว้นกฎหมาย afcustomary ดำรงอยู่ซึ่งมีการเติบโตผ่านการใช้งานในทุกประเทศ กฎหมายจารีตประเพณีไม่ใช่เฟียตของบัตรรู้ และในระยะเริ่มต้นของสังคม กฎหมายเคยแทบไม่ ถ้า commandsh บวกของ รันจิตซิงห์ การ agains พูดเมน '' ไม่เคยออกคำสั่ง ap ออสตินซึ่งจะเรียกกฎหมาย เขาไม่ทำกฎหมาย และเคยใช้ หรือไม่มีฝันของการเปลี่ยนแปลงกฎพลเรือนซึ่งวิชาของเขาอาศัยอยู่ แม้เป็นอธิปไตยนิติบัญญัติ เช่นรัฐสภาอังกฤษ นอฟกล้าผ่านกฎหมายซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อละเมิดการก่อตั้งและประเพณีของประเทศ MacIver มาทได้กล่าวว่า "รัฐมีอำนาจน้อยทำน และอาจจะน้อยจะทำลายมัน แม้ว่าอ้อมจะมีอิทธิพลต่อศุลกากร โดยการเปลี่ยนสภาพจากที่สปริง 36 เองไม่ธรรมนูญเจตนา มันเป็นผลของอายุ และแม้การล้มต้องมีผู้ปกครองและข้าราชการของศุลกากร ถ้าเขาต้องการ obviate possiblities ปฏิวัติ กำหนดเอง เมื่อโจมตี โจมตีกฎหมายในการเปิด โจมตีไม่เพีกฎหมายเฉพาะซึ่งมัดมัน แต่สิ่งที่มีความสำคัญมากขึ้น จิตวิญญาณของ law-abidingness ออสตินเองคือสติอย่างแรงหลังศุลกากร และ รักษา "พ่อว่าอนุญาต เขาคำสั่ง" ออสตินโต้เถียงว่า ศุลกากร ยกเว้นการบังคับใช้ โดยศาลยุติธรรม ที่เป็นเพียง "บวกศีลธรรม" บังคับใช้ โดยความเห็น แต่ทันทีที่ศาลยุติธรรมบังคับพวกเขา พวกเขากลายเป็นคำสั่งของพ่อ ลำเลียงผ่านคณะกรรมการที่เป็นผู้รับมอบสิทธิ์ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิยามของออสตินของกฎหมายว่ามันเป็น "คำสั่งที่ได้รับจากผู้บังคับบัญชาด้อยซึ่งรูปแบบพื้นฐานของทฤษฎีของอำนาจอธิปไตยที่ไม่สามารถได้รับการยอมรับว่าเป็นความจริงง่ายๆ. ลาสกี้บอกว่าจะคิดว่ากฎหมายเป็นเพียงคำสั่งเป็นแม้กระทั่งสำหรับการปกครอง "สายพันธุ์นิยามการหมิ่นของความเหมาะสม." yovereign สามารถละเว้นการดำรงอยู่ของกฎหมาย afcustomary ที่มีการปลูกผ่านการใช้งานในทุกประเทศ. กฎหมายจารีตประเพณีไม่ Fiat ของที่เหนือกว่าที่กำหนดและในช่วงก่อนหน้านี้ของกฎหมายสังคมไม่ค่อยหากเคย commandsh ในเชิงบวกของจักรพรรดิ. Ranjit Singh เพื่อ agains พูดเมน '' ไม่เคยออก AP คำสั่งที่ออสตินจะเรียกกฎหมาย. เขาไม่เคยทำกฎหมายและไม่เคยทำหรืออาจมีความฝันของการเปลี่ยนแปลงกฎระเบียบทางแพ่งตามที่อาสาสมัครของเขาอาศัยอยู่ แม้จะเป็นอำนาจนิติบัญญัติอำนาจอธิปไตยเช่นรัฐสภาอังกฤษกล้าอฟผ่านกฎหมายซึ่งมีจุดมุ่งหมายที่จะละเมิดศุลกากรที่จัดตั้งขึ้นและประเพณีของประเทศ. MacIver ได้กล่าวว่าเหมาะเจาะว่า "รัฐมีอำนาจเล็กน้อยเพื่อให้ custo และบางทีอาจจะน้อยกว่าที่จะทำลายมันแม้ว่า อ้อมจะมีผลต่อศุลกากรโดยการเปลี่ยนสภาพจากการที่พวกเขาในฤดูใบไม้ผลิ 36 ที่กำหนดเองไม่ได้เป็นกฎหมายโดยเจตนา; มันเป็นผลของทุกเพศทุกวัยและแม้กระทั่งอำนาจเด็ดขาดจะต้องเป็นผู้ปกครองและคนรับใช้ของศุลกากรถ้าเขาปรารถนาที่จะลบล้าง possiblities ของการปฏิวัติ สำหรับการกำหนดเองเมื่อถูกโจมตีกฎหมายการโจมตีในการเปิดการโจมตีไม่ ONL กฎหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งซึ่งตรงข้ามกับมัน แต่สิ่งที่มีความสำคัญมากขึ้นจิตวิญญาณของการเคารพกฎหมายออสตินเองก็เต็มที่จิตสำนึกของแรงที่อยู่เบื้องหลังศุลกากรและการบำรุงรักษา "อะไรก็ตาม ใบอนุญาตอธิปไตยเขาคำสั่ง. " ออสตินถกเถียงกันอยู่ว่าศุลกากรเว้นแต่บังคับใช้โดยศาลยุติธรรมเป็นเพียง "ศีลธรรมเชิงบวก" บังคับใช้โดยความคิดเห็น แต่ทันทีที่ศาลยุติธรรมบังคับพวกเขาพวกเขากลายเป็นคำสั่งของจักรพรรดิถ่ายทอดผ่านผู้พิพากษาที่เป็นผู้แทนของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ออสตินเป็นคำนิยามของกฎหมายว่าเป็น " สั่งให้โดยผู้ที่เหนือกว่าด้านล่างซึ่งเป็นพื้นฐานของทฤษฎีของเขาของอธิปไตย ไม่สามารถยอมรับเป็นสัจธรรมง่ายๆ ลัสกี้บอกว่า คิดว่ากฎหมายเป็นเพียงคำสั่งแม้สำหรับนักกฎหมาย " โหมนิยามการหมิ่นของความพอดี " yovereign สามารถละเว้นการดำรงอยู่ afcustomary กฎหมายซึ่งมีการเติบโตผ่านการใช้ในทุกประเทศ จารีตประเพณีกฎหมายไม่ได้เป็นคำสั่งของผู้บังคับบัญชา และตัดสินใจในขั้นตอนก่อนหน้าของกฎหมายสังคมยังไม่ค่อยหากเคย commandsh บวกของอธิปไตย รานจิตซิงห์ จะอ้างไรเมน " "never ออกคำสั่ง AP ที่ออสตินจะเรียกว่ากฎหมาย เขาไม่เคยทำและไม่เคยทำกฎหมายหรืออาจจะฝันของการเปลี่ยนแปลงกฎพลเรือนภายใต้ซึ่งวิชาของเขาอยู่ แม้แต่จักรพรรดิสภานิติบัญญัติ เช่น รัฐสภาอังกฤษ กล้าที่จะผ่านกฎหมายซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อละเมิดสร้างขนบธรรมเนียมและประเพณีของประเทศ maciver ได้ถูกกล่าวว่า " รัฐมีอำนาจที่จะทำให้ custo และบางทีอาจจะน้อยกว่าที่จะทำลายมัน แต่มันมีอิทธิพลทางอ้อมโดยการเปลี่ยนเงื่อนไขของศุลกากรที่พวกเขาฤดูใบไม้ผลิ 36 เองไม่ใช่กฎหมายโดยเจตนา มันคือผลของวัยและเป็นผู้มีอำนาจเด็ดขาด ต้องเป็นผู้ปกครอง และคนรับใช้ของศุลกากร หากเขาปรารถนา เพื่อป้องกันการ possiblities ของการปฏิวัติ สำหรับ เอง เมื่อถูกโจมตี การโจมตีในกฎหมายในการเปิดการโจมตีไม่เพียงเฉพาะกฎหมายที่ต่อต้านมัน แต่สิ่งที่สำคัญ จิตวิญญาณของกฎหมาย abidingness ออสตินเองก็มีสติของกองหลัง ศุลกากร และการรักษา , " สิ่งที่อนุญาต อธิปไตยเขาสั่ง " ออสตินแย้งว่าถ้าบังคับใช้โดยศุลกากร ศาลของความยุติธรรม เป็นเพียง " คุณธรรม " เป็นบวกตามที่ความคิดเห็น แต่ทันทีที่ศาลยุติธรรมบังคับพวกเขาพวกเขากลายเป็นคำสั่งของอธิปไตย ถ่ายทอดผ่านผู้ตัดสินที่ตัวแทนของเขา