IntroductionVirtually all organisms

Introduction
Virtually all organisms display intraspecific aggression in their agonistic social behaviors, and its neuroendocrine control is a matter of current debate. It is generally accepted that gonadal testosterone (T) stimulates male-male aggression in reproductive contexts in a broad range of vertebrate species.Castration–hormone replacement experiments have set forth undisputable evidence strongly supporting the role of gonadal testosterone (Balthazart, 1983; Nelson, 2005;Wingfield et al., 1990; Wingfield and Hahn, 1994). Nevertheless, there are other factors that indicate that regulation of aggression is more complex. In this sense, the aromatization of androgens into estrogens plays a key role in the promotion of aggression during the breeding season. Schlinger and Callard (1990) performed the first experiments that showed that while high levels of circulating T and estradiol (E2) promoted aggressive behavior in the quail Coturnix coturnix japonica,aggression was greatly reduced by aromatase inhibitors and estrogen receptor (ER) blockers but not by androgen receptor antagonists. Furthermore,nuclear ERs have been shown to be key in breeding male–male aggression in mammals: ERα knockout mice show decreased aggression(Ogawa et al., 1997; Scordalakes and Rissman, 2003) and the number of ERα positive cells in several brain regions is positively correlated with aggression (Trainor et al., 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำทุกสิ่งมีชีวิตแสดงรุกรานสำนวนในพฤติกรรมทางสังคมของพวกเขา agonistic และการควบคุม neuroendocrine ว่าปัจจุบันเธอ โดยทั่วไปยอมรับว่าฮอร์โมนเพศชายฉีดยาแผนจีน (T) ช่วยกระตุ้นความก้าวร้าวของชายรักชายในบริบทการสืบพันธุ์ในสัตว์มีกระดูกสันหลังชนิดหลากหลาย การทดลอง castration – ฮอร์โมนทดแทนมีกำหนดไว้หลักฐานก็ขอสนับสนุนบทบาทของฮอร์โมนเพศชายฉีดยาแผนจีน (Balthazart, 1983 เนลสัน 2005 Wingfield et al. 1990 Wingfield และแฟง 1994) อย่างไรก็ตาม มีปัจจัยอื่น ๆ ที่บ่งชี้ว่า ระเบียบของความก้าวร้าวมีความซับซ้อน ในแง่นี้ เกิด aromatization ของแอนโดรเจนใน estrogens มีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมความก้าวร้าวระหว่างฤดูผสมพันธุ์ Schlinger และ Callard (1990) ทำการทดลองครั้งแรกที่แสดงให้เห็นว่า ในขณะที่การไหลเวียนของ T และ estradiol (E2) ในระดับสูงส่งเสริมพฤติกรรมก้าวร้าวในนกกระทานกคุ่มนกคุ่ม japonica ความก้าวร้าวอย่างมากลดลง โดย aromatase inhibitors และเอสโตรเจนรีเซพเตอร์ (ER) บล็อค แต่ไม่คู่อริตัวรับแอนโดรเจน นอกจากนี้ ERs นิวเคลียร์ได้รับการแสดงจะเป็นกุญแจสำคัญในการเพาะพันธุ์รุกรานชาย – ชายเชิงกราน: ERα น่าพิศวงหนูแสดงความก้าวร้าว (Ogawa et al. 1997 ลดลง Scordalakes และ Rissman, 2003) และจำนวนของ ERα บวกเซลล์ในสมองหลายภูมิภาคเป็นความสัมพันธ์เชิงบวกกับความก้าวร้าว (Trainor et al. 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
แทบทุกสิ่งมีชีวิตแสดงความก้าวร้าวสำนวนในพฤติกรรมทางสังคมของพวกเขา agonistic และควบคุม neuroendocrine ของมันคือเรื่องของการอภิปรายในปัจจุบัน เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าฮอร์โมนเพศชายอวัยวะสืบพันธุ์ (T) ช่วยกระตุ้นการรุกรานชายชายในบริบทของระบบสืบพันธุ์ในช่วงกว้างของการทดลองเลี้ยงลูกด้วยนมทดแทน species.Castration ฮอร์โมนได้กำหนดไว้เป็นหลักฐาน Undisputable ขอสนับสนุนบทบาทของฮอร์โมนเพศชายอวัยวะสืบพันธุ์ (ที่ Balthazart 1983; เนลสัน 2005 วิงฟิลด์, et al, 1990;. วิงฟิลด์และฮาห์น 1994) อย่างไรก็ตามมีปัจจัยอื่น ๆ ที่บ่งชี้ว่ากฎระเบียบของการรุกรานที่มีความซับซ้อนมากขึ้น ในแง่นี้ aromatization ของแอนโดรเจนเข้า estrogens มีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมการรุกรานในช่วงฤดูผสมพันธุ์ Schlinger และ Callard (1990) ดำเนินการทดลองครั้งแรกที่แสดงให้เห็นว่าในขณะที่ระดับสูงของการไหลเวียนของ T และ estradiol (E2) การส่งเสริมพฤติกรรมก้าวร้าวในนกกระทานกคุ่มนกคุ่ม japonica ก้าวร้าวลดลงอย่างมากโดยยับยั้ง aromatase และรับสโตรเจน (ER) อัพ แต่ไม่ โดยคู่อริแอนโดรเจน นอกจากนี้ ERs นิวเคลียร์ได้รับการแสดงจะเป็นกุญแจสำคัญในการผสมพันธุ์ชายชายรุกรานในสัตว์เลี้ยงลูกด้วย: ERαหนูที่น่าพิศวงแสดงลดลงรุกราน (Ogawa, et al, 1997; Scordalakes และ Rissman 2003.) และจำนวนของเซลล์ในเชิงบวกERαในบริเวณสมองหลาย มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการรุกราน (Trainor et al., 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำสิ่งมีชีวิตแทบทั้งหมดที่แสดงความก้าวร้าวในพฤติกรรมของพวกเขา agonistic เซ็นต์ต่อสังคม และควบคุมเรื่องของการอภิปรายในปัจจุบัน เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าฮอร์โมนเพศชายกระตุ้นเซลล์ต้นกำเนิด ( T ) ชาย ชาย ความก้าวร้าวในบริบททางระบบสืบพันธุ์ในช่วงกว้างของสัตว์มีกระดูกสันหลังชนิด การทำหมัน–ฮอร์โมนทดแทนการทดลองที่กำหนดไว้ undisputable หลักฐานขอสนับสนุนบทบาทของฮอร์โมนเพศชาย ( balthazart , 1983 ; เนลสัน , 2005 ; วิงฟิลด์ et al . , 1990 ; วิงฟิลด์ และฮาน , 1994 ) . อย่างไรก็ตาม มีปัจจัยอื่น ๆที่ระบุว่า ระเบียบของการรุกราน มีความซับซ้อนมากขึ้น ในความรู้สึกนี้ , ฟอร์มของแอนโดรเจนเป็นฮอร์โมนเพศหญิงมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมการรุกรานในช่วงฤดูผสมพันธุ์ และ schlinger คอลลาด ( 1990 ) การปฏิบัติการทดลองครั้งแรกนั้น พบว่า ในขณะที่ระดับหมุนเวียนและออล ( E2 ) การส่งเสริมพฤติกรรมก้าวร้าวในนกกระทาญี่ปุ่น coturnix coturnix ก้าวร้าวลดลงอย่างมากโดย aromatase inhibitors และ estrogen receptor ( ER ) บล็อค แต่ไม่ใช่ตัวรับแอนโดรเจนกล่าวว่า นอกจากนี้ นิวเคลียร์ ERS ถูกแสดงเป็นหลักในการผสมพันธุ์ตัวผู้ชายและความก้าวร้าวในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม : เอ้อαน็อกหนูลดลงแสดงความก้าวร้าว ( โอกาว่า et al . , 1997 ; scordalakes และ rissman , 2003 ) และจำนวนของ ER αบวกในภูมิภาคหลายเซลล์ สมอง มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการรุกราน ( แทรนเนอร์ et al . , 2006 )