นิทานเรื่อง ซินเดอเรลลา กาลครั้งหน

นิทานเรื่อง ซินเดอเรลลา
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหญิงสาววัยดรุณีนางหนึ่ง เธอคือ เอลล่า อาศัยอยู่กับบิดาอย่างมีความสุข แต่แล้วเมื่อบิดาเธอรับเอาหญิงม่ายลูกสองมาเป็นภรรยา ความทุกข์ก็เข้ามาในบ้านเธอ ซ้ำร้ายบิดาเธอได้เสียชีวิตลง เธอต้องอยู่กับแม่เลี้ยงแสนใจร้าย จากเจ้าของบ้านกลายมาเป็นสาวใช้
แม่เลี้ยงใจร้าย: เอลล่า เอลล่า!เธออย่าลืมไปทำความสะอาดห้องฉันด้วยนะ ทำความสะอาดให้หมดทุกห้อง
ลูกสาว: ซักผ้าให้ฉันด้วยเข้าใจไหม! แล้วต่อไปนี้ฉันจะเรียกเธอว่า “ซินเดอเรลล่า”
ซินเดอเรลล่า- แต่ ฉัน...ฉันเหนื่อย ไม่ไหวจริงๆ
แม่เลี้ยงใจร้าย- ไม่มีคำว่าเหนื่อย มิฉะนั้นเธอจะไม่ได้กินข้าว
ลูกสาวกับแม่เลี้ยงหัวเราะเยาะ
ซินเดอเรลล่าต้องทนทุกข์ จากการทำงานและการข่มเหง แต่แล้วโชคชะตาก็เข้าข้างเธอ เมื่อทหารได้มาป่าวประกาศข่าวให้ทุกคนทราบ
ทหาร:ดรุณีแรกรุ่นนางใด ผู้สนใจงานเต้นรำ เชิญมาร่วมงานการเลือกคู่ครอง ของเจ้าชายในเร็ววันนี้
เมื่อแม่เลี้ยงใจร้ายและลูกสาวทราบข่าวต่างก็รีบคุยกันถึงเรื่องงานเต้นรำ
แม่เลี้ยงใจร้าย:ลูกแม่เราจะไปร่วมงานกัน
ลูกสาว:เราจะแต่งตัวให้สวยกว่าทุกคน
ซินเดอเรลล่า:คุณนาย ฉันขออนุญาตไปด้วย
แมเลี้ยงใจร้าย: ฝันไปเถอะ
ลูกสาว: อย่าแม้แต่จะคิด
ซินเดอเรลล่าร้องให้คร่ำครวญและกลับขึ้นไปห้องนอนของเธอแล้วพูดออกมาว่า “ถ้าพ่อมีชีวิตอยู่ เราคงไม่อยู่ในสภาพนี้”
เมื่อถึงวันงาน เธอจับชุดเก่าของแม่ขึ้นมา มันช่างสวยงามและเหมาะกับเธอ ในขณะที่เธอจะสวมใส่ ลูกสาวแม่ลี้ยงเห็นเข้า พวกเขารีบฉุดกระชาก
ลูกสาว:ซินเดอเรลล่า เธอเอาชุดมาจากไหน ฉันเกลียดมัน
ซินเดอเรลล่า: อย่า!มันเป็นชุดเก่าของแม่ฉัน อย่า!
และลูกสาวทั้งสองของแม่เลี้ยงใจร้ายก็ฉีกชุดนั้นขาด ส่วนซินเดอเรลล่าก็ได้แต่เพียงร้องไห้เท่านั้น
และแล้วนางฟ้าก็ปรากฏกายขึ้น และพูดว่า
“สาวน้อย ฉันเฝ้ามองเธออยู่ เธอมีความรัก ความอดทน ความหวัง เธอสมควรจะได้เป็นเจ้าหญิง เธอจะสวยที่สุดในคืนนี้ ด้วยความรักอันบริสุทธิ์ เธอจะกลายเป็นเจ้าหญิงเลอโฉมพร้อมกับรถม้าและรองเท้าแก้ว ณ บัดนี้”
ซินเดอเรลล่าในชุดเดรสก็ได้กล่าวขอบคุณและรีบไปที่พระราชวัง
ณ หน้าพระราชวัง เธอก้าวลงจากรถม้าแล้วเข้าไปในพระราชวัง ทุกสายตาล้วนจับจ้องแต่ซินเดอเรลล่าโดยเฉพาะเจ้าชาย
เจ้าชาย: เต้นรำกับฉันไหม?
ซินเดอเรลล่า: เพคะ
และนั่นเป็นเวลาแห่งความสุขของทุกคนแล้วนาฬิกาก็ดังขึ้น หกครั้ง ซินเดอเรลล่านึกถึงคำพูดนางฟ้า
“เธอต้องกลับก่อนหกนาฬิกา” มิเช่นนั้นทุกอย่างจะกลับเป็นเหมือนเดิม”
เธอรีบวิ่งลงบันได จนรองเท้าข้างหนึ่งหลุด เธอไม่หยุดวิ่งจนขึ้นรถม้ากลับบ้าน
เจ้าชายได้หลงรักซินเดอเรลล่าเข้าแล้ว
เจ้าชาย- เธอช่างสวย งดงาม ฉันจะแต่งงานกับเธอ ทหาร!จงไปตามหาเจ้าของรองเท้านี่ มาพบเรา!
ทหารจึงไปประกาศหาเจ้าของรองเท้า ให้หญิงสาวทุกคนลองสวมจนมาถึงบ้านของซินเดอเรลล่า
ณ บ้านแม่เลี้ยง“ที่นี่มีฉันและลูกสาวสองคนเท่านั้นเพคะ”แล้วเธอก็เรียกลูกสาวพร้อมกับกล่าว “มาเร็วลูก มาหาท่านเสนาบดีเร็ว เพื่อจะได้เป็นอะไรน้า???
ลูกสาว:เจ้าหญิงแน่นอน
แต่ก็ไม่มีใครใส่รองเท้าได้ ทหารจึงเดินออกจากบ้านแต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงร้องเพลงดังกังวานมาจากที่ไกล
ท่านเสนาบดีจึงถามแม่เลี้ยงใจร้ายว่า “นั้นใคร?” แม่เลี้ยงใจร้ายจึงตอบด้วยความกลัวไปว่า “แมวของดิฉันร้องเพลงเพคะ” ท่านเสนาตอบกลับแม่เลี้ยงใจร้ายไปว่า “งั้นเหรอ ทหาร!ไปตามหาตัวเธอให้พบ เดี๋ยวนี้!
ทหาร:พะย่ะค่ะ
ทหารไปพบซินเดอเรลล่า
และแล้วความดีก็ชนะทุกอย่าง ซินเดอเรลล่าสามารถสวมรองเท้าได้
เจ้าชาย:แต่งงานกับฉันนะ
ซินเดอเรลล่า:ได้เพคะ
และแล้วทั้งสองก็ครองรักกันอย่างมีความสุข ส่วนแม่เลี้ยงใจร้ายและลูกสาวก็ได้รับการอภัยจากซินเดอเรลล่า
จบบริบูรณ์
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความดี ความรักและความอดทนย่อมชนะทุกสิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิทานเรื่องซินเดอเรลลา กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหญิงสาววัยดรุณีนางหนึ่งเธอคือเอลล่าอาศัยอยู่กับบิดาอย่างมีความสุขแต่แล้วเมื่อบิดาเธอรับเอาหญิงม่ายลูกสองมาเป็นภรรยาความทุกข์ก็เข้ามาในบ้านเธอซ้ำร้ายบิดาเธอได้เสียชีวิตลงเธอต้องอยู่กับแม่เลี้ยงแสนใจร้ายจากเจ้าของบ้านกลายมาเป็นสาวใช้แม่เลี้ยงใจร้าย: เอลล่าเอลล่า! เธออย่าลืมไปทำความสะอาดห้องฉันด้วยนะทำความสะอาดให้หมดทุกห้องลูกสาว: ซักผ้าให้ฉันด้วยเข้าใจไหม แล้วต่อไปนี้ฉันจะเรียกเธอว่า "ซินเดอเรลล่า"ซินเดอเรลล่าแต่ฉัน... ฉันเหนื่อยไม่ไหวจริง ๆมิฉะนั้นเธอจะไม่ได้กินข้าวแม่เลี้ยงใจร้าย-ไม่มีคำว่าเหนื่อยลูกสาวกับแม่เลี้ยงหัวเราะเยาะซินเดอเรลล่าต้องทนทุกข์จากการทำงานและการข่มเหงแต่แล้วโชคชะตาก็เข้าข้างเธอเมื่อทหารได้มาป่าวประกาศข่าวให้ทุกคนทราบทหาร:ดรุณีแรกรุ่นนางใดผู้สนใจงานเต้นรำเชิญมาร่วมงานการเลือกคู่ครองของเจ้าชายในเร็ววันนี้ เมื่อแม่เลี้ยงใจร้ายและลูกสาวทราบข่าวต่างก็รีบคุยกันถึงเรื่องงานเต้นรำแม่เลี้ยงใจร้าย:ลูกแม่เราจะไปร่วมงานกันลูกสาว:เราจะแต่งตัวให้สวยกว่าทุกคนซินเดอเรลล่า:คุณนายฉันขออนุญาตไปด้วยแมเลี้ยงใจร้าย: ฝันไปเถอะลูกสาว: อย่าแม้แต่จะคิดซินเดอเรลล่าร้องให้คร่ำครวญและกลับขึ้นไปห้องนอนของเธอแล้วพูดออกมาว่า "ถ้าพ่อมีชีวิตอยู่เราคงไม่อยู่ในสภาพนี้" เมื่อถึงวันงานเธอจับชุดเก่าของแม่ขึ้นมามันช่างสวยงามและเหมาะกับเธอในขณะที่เธอจะสวมใส่ลูกสาวแม่ลี้ยงเห็นเข้าพวกเขารีบฉุดกระชากลูกสาว:ซินเดอเรลล่าเธอเอาชุดมาจากไหนฉันเกลียดมัน ซินเดอเรลล่า: อย่า! มันเป็นชุดเก่าของแม่ฉันอย่า และลูกสาวทั้งสองของแม่เลี้ยงใจร้ายก็ฉีกชุดนั้นขาดส่วนซินเดอเรลล่าก็ได้แต่เพียงร้องไห้เท่านั้น และแล้วนางฟ้าก็ปรากฏกายขึ้นและพูดว่า"สาวน้อยฉันเฝ้ามองเธออยู่เธอมีความรักความอดทนความหวังเธอสมควรจะได้เป็นเจ้าหญิงเธอจะสวยที่สุดในคืนนี้ด้วยความรักอันบริสุทธิ์เธอจะกลายเป็นเจ้าหญิงเลอโฉมพร้อมกับรถม้าและรองเท้าแก้วณบัดนี้" ซินเดอเรลล่าในชุดเดรสก็ได้กล่าวขอบคุณและรีบไปที่พระราชวัง ณหน้าพระราชวังเธอก้าวลงจากรถม้าแล้วเข้าไปในพระราชวังทุกสายตาล้วนจับจ้องแต่ซินเดอเรลล่าโดยเฉพาะเจ้าชายเจ้าชาย: เต้นรำกับฉันไหมซินเดอเรลล่า: เพคะและนั่นเป็นเวลาแห่งความสุขของทุกคนแล้วนาฬิกาก็ดังขึ้นหกครั้งซินเดอเรลล่านึกถึงคำพูดนางฟ้า"เธอต้องกลับก่อนหกนาฬิกา" มิเช่นนั้นทุกอย่างจะกลับเป็นเหมือนเดิม"เธอรีบวิ่งลงบันไดจนรองเท้าข้างหนึ่งหลุดเธอไม่หยุดวิ่งจนขึ้นรถม้ากลับบ้าน เจ้าชายได้หลงรักซินเดอเรลล่าเข้าแล้วทหารฉันจะแต่งงานกับเธองดงามเจ้าชายเธอช่างสวย! จงไปตามหาเจ้าของรองเท้านี่มาพบเรา ทหารจึงไปประกาศหาเจ้าของรองเท้าให้หญิงสาวทุกคนลองสวมจนมาถึงบ้านของซินเดอเรลล่าณบ้านแม่เลี้ยง "ที่นี่มีฉันและลูกสาวสองคนเท่านั้นเพคะ" แล้วเธอก็เรียกลูกสาวพร้อมกับกล่าว "มาเร็วลูกมาหาท่านเสนาบดีเร็วเพื่อจะได้เป็นอะไรน้า???ลูกสาว:เจ้าหญิงแน่นอน แต่ก็ไม่มีใครใส่รองเท้าได้ทหารจึงเดินออกจากบ้านแต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงร้องเพลงดังกังวานมาจากที่ไกลท่านเสนาบดีจึงถามแม่เลี้ยงใจร้ายว่า "นั้นใคร" แม่เลี้ยงใจร้ายจึงตอบด้วยความกลัวไปว่า "แมวของดิฉันร้องเพลงเพคะ" ท่านเสนาตอบกลับแม่เลี้ยงใจร้ายไปว่า "งั้นเหรอทหาร! ไปตามหาตัวเธอให้พบเดี๋ยวนี้ทหาร:พะย่ะค่ะ ทหารไปพบซินเดอเรลล่าและแล้วความดีก็ชนะทุกอย่างซินเดอเรลล่าสามารถสวมรองเท้าได้เจ้าชาย:แต่งงานกับฉันนะซินเดอเรลล่า:ได้เพคะและแล้วทั้งสองก็ครองรักกันอย่างมีความสุขส่วนแม่เลี้ยงใจร้ายและลูกสาวก็ได้รับการอภัยจากซินเดอเรลล่าจบบริบูรณ์เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าความดีความรักและความอดทนย่อมชนะทุกสิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องซินิทานหนังสือนเดหนังสืออเรลลา
กาลเป็นครั้งคุณหนึ่งนานมาแล้วมีหญิงสาววัยดรุณีคุณนางคุณหนึ่งเพลงเธอคือคุณเอลล่าอาศัยขณะนี้กับบิดาอย่างมีความสามารถคุณสุข ความทุกข์ก็เข้ามาในบ้านเธอ ซ้ำร้ายบิดาเธอได้เสียชีวิตลงเธอต้องอยู่กับแม่เลี้ยงแสนใจร้าย
เอลล่า ให้สะอาดทำความหมดทุกห้อง
ลูกสาว: ซักผ้าให้ฉันด้วยเข้าใจไหม! แล้วต่อไปนี้ฉันจะเรียกเธอ ว่า "ซินเดอเรลล่า"
ซินเดอเรลล่า - แต่ฉัน ... ไม่เหนื่อยฉันไหวจริงๆ
แม่เลี้ยงใจร้าย - ไม่มีคำว่าเหนื่อย จากการทำงานและการข่มเหง แต่แล้ว โชคชะตาก็เข้าข้างเธอ ผู้สนใจงานเต้นรำเชิญมาร่วมงาน การเลือกคู่ครอง ขออนุญาตฉันไปด้วยแมเลี้ยงใจร้าย: ไปเถอะฝันลูกสาว: "ถ้าพ่อมีชีวิตอยู่ เธอจับชุดเก่าของแม่ขึ้นมา มันช่างสวยงามและเหมาะกับเธอในขณะที่เธอจะสวมใส่ลูกสาวแม่ลี้ยงเห็นเข้า เอาชุดเพลงเธอมาจากเนชั่ไหนฉันเกลียดมันซิหนังสือนเดหนังสืออเรลล่า: อย่ามันเป็นชุดเก่าของแม่ฉัน และพูดว่า"สาวน้อยฉันเฝ้ามองเธออยู่เธอ มีความรักความอดทนความหวังเธอสมควรจะได้เป็นเจ้าหญิงเธอจะสวยที่สุดในคืนนี้ด้วยความรักอันบริสุทธิ์ ณ หน้าพระราชวัง เต้นรำกับฉันไหม? ซินเดอเรลล่า: หกครั้ง จนรองเท้าข้างหนึ่งหลุด เธอช่างสวยงดงามฉันจะแต่งงานกับ เธอทหาร ! จงไปตามหาเจ้าของรองเท้านี่ "มาเร็วลูกมาหาท่านเสนาบดีเร็ว "นั้นใคร?" "แมวของดิฉันร้องเพลงเพคะ" "งั้นเหรอทหาร! ไปตามหาตัวเธอให้พบ ความดีความรักและความอดทนย่อม ชนะทุกสิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิทานเรื่องซินเดอเรลลากาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหญิงสาววัยดรุณีนางหนึ่งเธอคือเอลล่าอาศัยอยู่กับบิดาอย่างมีความสุขแต่แล้วเมื่อบิดาเธอรับเอาหญิงม่ายลูกสองมาเป็นภรรยาความทุกข์ก็เข้ามาในบ้านเธอซ้ำร้ายบิดาเธอได้เสียชีวิตลงเธอต้องอยู่กับแม่เลี้ยงแสนใจร้ายจากเจ้าของบ้านกลายมาเ ป็นสาวใช้แม่เลี้ยงใจร้าย : เอลล่าเอลล่า ! เธออย่าลืมไปทำความสะอาดห้องฉันด้วยนะทำความสะอาดให้หมดทุกห้องลูกสาว : ซักผ้าให้ฉันด้วยเข้าใจไหม ! แล้วต่อไปนี้ฉันจะเรียกเธอว่า " ซินเดอเรลล่า "ซินเดอเรลล่าฉันฉันเหนื่อยไม่ไหวจริงๆ - A . . . . . . .แม่เลี้ยงใจร้าย - ไม่มีคำว่าเหนื่อยมิฉะนั้นเธอจะไม่ได้กินข้าวลูกสาวกับแม่เลี้ยงหัวเราะเยาะซินเดอเรลล่าต้องทนทุกข์จากการทำงานและการข่มเหงแต่แล้วโชคชะตาก็เข้าข้างเธอเมื่อทหารได้มาป่าวประกาศข่าวให้ทุกคนทราบทหาร : ดรุณีแรกรุ่นนางใดผู้สนใจงานเต้นรำเชิญมาร่วมงานการเลือกคู่ครองของเจ้าชายในเร็ววันนี้เมื่อแม่เลี้ยงใจร้ายและลูกสาวทราบข่าวต่างก็รีบคุยกันถึงเรื่องงานเต้นรำแม่เลี้ยงใจร้าย : ลูกแม่เราจะไปร่วมงานกันลูกสาว : เราจะแต่งตัวให้สวยกว่าทุกคนซินเดอเรลล่า : คุณนายฉันขออนุญาตไปด้วยแมเลี้ยงใจร้าย : ฝันไปเถอะลูกสาว : อย่าแม้แต่จะคิดซินเดอเรลล่าร้องให้คร่ำครวญและกลับขึ้นไปห้องนอนของเธอแล้วพูดออกมาว่า " ถ้าพ่อมีชีวิตอยู่เราคงไม่อยู่ในสภาพนี้ "เมื่อถึงวันงานเธอจับชุดเก่าของแม่ขึ้นมามันช่างสวยงามและเหมาะกับเธอในขณะที่เธอจะสวมใส่ลูกสาวแม่ลี้ยงเห็นเข้าพวกเขารีบฉุดกระชากลูกสาว : ซินเดอเรลล่าเธอเอาชุดมาจากไหนฉันเกลียดมันซินเดอเรลล่า : อย่า ! มันเป็นชุดเก่าของแม่ฉันอย่า !และลูกสาวทั้งสองของแม่เลี้ยงใจร้ายก็ฉีกชุดนั้นขาดส่วนซินเดอเรลล่าก็ได้แต่เพียงร้องไห้เท่านั้นและแล้วนางฟ้าก็ปรากฏกายขึ้นและพูดว่า" สาวน้อยฉันเฝ้ามองเธออยู่เธอมีความรักความอดทนความหวังเธอสมควรจะได้เป็นเจ้าหญิงเธอจะสวยที่สุดในคืนนี้ด้วยความรักอันบริสุทธิ์เธอจะกลายเป็นเจ้าหญิงเลอโฉมพร้อมกับรถม้าและรองเท้าแก้วณบัดนี้ "ซินเดอเรลล่า