The butterflies in her stomach didn

The butterflies in her stomach didn't spread their beautiful wings and fly, no sweaty palms, her heart didn't skip a beat, her cheeks didn't flush red at the thought of him. There was no affirmation of love, no signal of affection. But it hit her, that she was head over heels for him. She doesn't know when, why and exactly how. But it happened, she fell for him and she fell hard.

She asks herself. If it was because of his idiotic smile, the way he messily style his raven hair, or the way he walks in front of her with his books held tightly on his side, or that time he jumped over a 170 cm high bar. That's like my height, she muttered then, when he succeeded and when he flashed her a victorious grin. She felt something, maybe it was her inner child that was gaping in awe of his capability. The way his face turns red when he gets embarrassed, she thought it was so gay.

But he was more of a man than she could ever imagine.

That one time the class went on a road trip to Jeju Island and he had come out of the changing room bare footed, only in his mixed black swimming trunk and his glasses where placed safely in a case, hiding under the pile of clothes in his hands. She saw his biceps flexes when the cold wind hits his skin. She even told him he was stupid for going swimming early in the morning when the water was so cold. She wonders how those arms would feel around her body on a chilly winter day. Although he hurriedly threw his towel around his neck, covering up the most up his exposed upper body. She saw the almost invisible middle line on his stomach that keeps his six-pack divined. She looks away because she saw the way he turned crimson red, she only chuckled and made her way to the pier.


She sat with her long legs folded together, her hands supporting her body as she leans back and watches the sun rises between the clouds. She thinks she can't see the beauty of the star when she returns to Seoul. Without shifting her eyes to see, she knew he was standing there. Next to her, the pier sank with his body weight. He was shivering because of the early summer breeze. It's the rainy season after all. Her dark red hair falls down on her shoulder, the dark circles under her eyes are the proof of staying up late until 2AM.
"I told you to stay in the cabin and sleep." She sighed and lifted her head, looking at his face. She thought he looked more good looking without his glasses, but she didn’t dare to tell him that. He brings his fingers up to push the glasses that isn’t there, back up to his nose bridge.

"You know I can't sleep pass 8AM on the weekends." He answers, his voice deep like the bass in Minseok's bag.

Of course she knows, he told her one night when they were talking on Skype. When they were confessing their sleeping habits, he would be at his step mother from Friday night to Sunday morning. The three toddlers are up at 9 and they would be running around the house, screaming like maniacs and so he bid goodbye to his sleeping in.

"The kids are too loud." She continues and he smiled.

The presence of his towel drops at her hand and the next second he was in the water, he let out a small manly squeal and dips his whole body into the water. When he pops his head up again, she was laying on the pier, with her head resting on his towel and he blinks several times before splashing some cold water at her. Before she could open her mouth and yells at him, he has already disappeared into the water again.

After fifteen minutes, he climbs up the pier again and sits next to her. Enjoining the view and he dries his wet hair, small water drops runs down his back and arms. She finds herself staring at him, studying in his features, putting them in the memory box in her head. Without him knowing, her eyes follows his eyes, to the line of his nose down to his lips and she wonders how it will feel if she stealthily plants a small peck on it. Without her knowing, she falls deeper into the trap of Aphrodite.


Incoming video call, Yeolghurt

She lazily clicks on the answer button and pushes a pillow behind her back, sitting up from her potato couch position. He was awkwardly looking at the screen of his computer, slightly waving at her.

”Hey Chanyeol.”

”Hey, Jinri, I was just wondering. Do we have any english homework?” She thinks it’s stupid, he would always start the conversation talking about homework and exams.

”Not what I know of.” She shakes her head, rubbing her eyes and blinks a few times.

”Oh okay then, so what’s up?” And he smiles, resting his chin on his open palm.

”Not much, I was watching a movie but it ended. How about you?” She chuckles a little because she doesn’t know where to look.

”Nothing really, just talking to you.”

And they ended up talking until she fell asleep that night, he quietly laughed at her sleeping face and ended the call.

She hates horror movies, but it was so tempting to watch. The make up, the tricks and the story plots. It fascinated her. She asked Chanyeol if he wanted to watch The Conjuring with her when it’s going to be released, he has asked her if she had asked Jongin and the others. She couldn’t help to mentally face palm herself because he was really clueless about the fact that she’s trying to ask him out. She lied then, telling him she already did and they all were busy. She made up all kinds of excuses in hopes he would buy it whole heartedly, and he did.


”Hmm, it’s not really my type of movie.”

But she still got rejected.

”Do you think he knows?” Sehun raises his eyebrows at her and she thinks that they can reach the roof if he raises it any higher.

”Psh, no. He’s too oblivious to notice.” Sulli shakes her head, sighing.

”What if he knows but he’s pretending to play dumb?” It was Luhan’s turn and it suddenly hit her. What if?

”Nah, he doesn’t know”

”Know what?” Like a ghost he appeared in front of them, with his idiotic grin plastered on his face.

”Nothing!” The three exclaimed and exchanged looks back and forth, did he heard their talk about him?

”What were you guys talking about?” He follows them, like a bee that met honey.

”It’s nothing Chanyeol.” Luhan laughs and looks at his clock. ”Shoot I’ll be late to my bio class, bye guys!”

She watches as Luhan runs away from them and heads to his class, darn her for having wusses as friends.

”I gotta go too…” Sehun’s voice trails off and before she scan protest, he has already disappeared from her sight.

She wanted to flee from Chanyeol’s questioning eyes, it feels like they’re boring into her soul. She feels all her thoughts will be spilled if she looks into his eyes. He didn’t say anything, they walked together in silence. Now and then their eyes would meet and he would be the first one that breaks the eye contact and clears his throat.


”Jessica I don’t know what to do with my life.”

”Kohai, just I don’t know. Give him some carrot and tell him you like him.” She curses the fact that Jessica lives in California and it’s currently 5AM on a Thursday morning and the fact that school starts in three hours wasn’t amusing her.

”Senpai.” Sulli whines. ”I’m serious this dude is so oblivious, a dog would understand better than him.”

”Alright, alright. Tell me the shit and I’ll see what I can do.” Jessica puts her blonde hair up into a high pony tail and looks seriously into the camera.

”I told him 4-8-6 and he asked me why I said it. Oh, I don’t know? Because I wanted a good laugh?”

Jessica froze and Sulli saw how she broke into loud laughters in the next second and she almost wanted to run herself into the door because the embarrassment was un-bearable.

”Look Sulli, if you like him I think you should tell him. If he likes you too, you two can run off into the sunset and get marry. If not then well, just let it go. At least you got it done right?”

She hates that Jessica was right, she hates that she doesn’t have the guts to do it and she would probably make a fool out of herself.


Her breath becomes uneven as she watches the clock, a minute felt like an eternity. His class ends in 5 minutes and she doesn’t know how many time she had to take a deep breath or else she would die because of the lack of oxygen. From a far she sees him walking towards his locker and she flashes him a nervous smile. Slowly she drags her unwilling feet to meet him and she looks up at the tall guy.

”Hey..” It was a breathless greeting. He puts his books back to it’s places and took his jacket.

”You wanted to tell me something right?” He asks, zipping his soccer’s club jacket.
She nods and she wonders, what will happen to them after the truth is told.

They walk together, side by side out of the school gate. The school that has hold their three years of memories together. Autumn is coming and winter is just around the corner. She thinks if she attend Seoul’s Of Art after ninth grade, they would part ways after the graduation and this day would never be speak of again. He would probably come into Seoul’s School Of Integrated Sciences Technologies.

He stops when she calls his name, her hands shoved into her jacket pocket.

”I…”

He didn’t say anything and waits for her to continue.

”You asked me what it was that I couldn’t tell you, the thing that Luhan and Sehun keeps from you. The girl that I told you about, it’s me. I’m the girl that likes you, I don’t like you as a friend. But more than that.” She lowers her gaze and smiles brightly once she found the energy to keep going again. ”You probably don’t feel the same way towards me, but that’s okay. I don’t expect anything from you. You can be shock and run away now if you want to.”


Again, he was silence. They stood there and looked at each other for awhile, she couldn’t read his expression. His face, it was blank. Like an empty book with no ink.

”Okay.” That was all he said, it wasn’t a rejection nor an a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผีเสื้อในท้องของเธอไม่ได้แพร่กระจายของปีกที่สวยงามและปาล์มไม่ sweaty บิน หัวใจของเธอไม่หลุด แก้มเธอไม่ได้ล้างสีแดงในความคิดของเขา มียืนยันไม่รัก ไม่มีสัญญาณความรักต่อ แต่มันตีเธอ ที่เธอคลั่งเขา เธอไม่รู้ เมื่อเหตุ และว่าอย่างไร แต่มันเกิดขึ้น เธอตกเขา และเธอตกยาก เธอถามตัวเอง ถ้าพระเขา idiotic ยิ้ม วิธีการเขาทรงผมของเขานก messily หรือแบบเดินหน้าเธอ ด้วยหนังสือจัดแน่นในด้านของเขา หรือเวลาที่ เขาฝอบาร์สูง 170 ซม. ที่เป็นเช่นความสูงของฉัน เธอ muttered แล้ว เมื่อเขาประสบความสำเร็จ และ เมื่อเขาถ่ายรอบ ๆ ไร้ชัยชนะเธอ เธอรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่าง บางทีก็ลูกของเธอภายในที่ถูก gaping ในความกลัวของความสามารถของเขา แบบหน้าเปิดสีแดงเมื่อเขาอาย เธอคิดว่า มันเป็นเกย์ดังนั้น แต่กำลังมากกว่าของคนเธอไม่เคยคิด ที่เวลาหนึ่งชั้นไปเที่ยวถนนเกาะเชจู และเขาได้มาจากการเปลี่ยนแปลงห้องเปลือยเท้า ในสีดำของเขาผสมน้ำลำและแว่นตาของเขาเท่านั้นที่ทำได้อย่างปลอดภัยในกรณี ซ่อนภายใต้กองผ้าในมือของเขา เธอเห็นเขา biceps ยืดหยุ่นเมื่อลมเย็นฮิตผิวของเขา เธอได้บอกเขาโง่ไปว่ายน้ำเมื่อน้ำถูกดังนั้นเช้าตรู่ เธอสิ่งมหัศจรรย์ว่า อาวุธเหล่านั้นจะรู้สึกทั่วร่างกายของเธอในวันหนาวหนาว ถึงแม้ว่าเขารีบโยนผ้าเช็ดตัวของเขารอบคอของเขา ครอบคลุมส่วนใหญ่ค่าเขาสัมผัสร่างกายส่วนบน เธอเห็นเส้นเกือบตรงกลางบรรทัดบนท้องของเขาที่เขา six-pack divined เธอมองออกไปเนื่องจากเธอเห็นวิธีเขาเปิดสีแดงสีแดงเข้ม เธอเพียงเบา ๆ และทำทางของเธอไปยังท่าเรือ เธอนั่งขาเธอยาวพับเข้าหากัน มือของเธอสนับสนุนร่างกายของเธอเธอเอนหลัง และนาฬิกาพระอาทิตย์ขึ้นระหว่างเมฆ เธอคิดว่า เธอไม่เห็นความงามของดาวเมื่อเธอกลับไปที่โซล ถ้าไม่ มีขยับดวงตาของเธอดู เธอรู้ว่า เขายืน ข้างเธอ ท่าเรือจม ด้วยน้ำหนักตัวของเขา เขาถูกสั่น เพราะลมช่วงต้นฤดูร้อน จากนั้นเป็นฤดูฝน ผมสีแดงเข้มตรงลงบนไหล่ของเธอ คล้ำใต้ดวงตาของเธอมีหลักฐานการอยู่ค่าสายอ้อ"ฉันบอกคุณอยู่ในห้องโดยสารและนอนหลับ" เธอถอนหายใจ และยกศีรษะของเธอ มองใบหน้าของเขา เธอคิดว่า เขาดูมากดูดี โดยไม่มีแว่นตาของเขา แต่เธอไม่กล้าที่จะบอกที่ เขานำนิ้วมือของเขาขึ้นเพื่อผลักดันแว่นตาที่ไม่มี กลับถึงสะพานจมูกของเขา "คุณรู้นอนไม่หลับ 8 น.เสาร์ผ่าน" เขาตอบ เสียงของเขาลึกเช่นเบสในกระเป๋าของ Minseok แน่นอนว่าเธอรู้ เขาบอกเธอคืนหนึ่งเมื่อเขากำลังพูดใน Skype เมื่อพวกเขาได้ก็ตามนิสัยการนอนของพวกเขา เขาจะเป็นที่แม่ของเขาขั้นตอนจากคืนวันศุกร์ถึงเช้าวันอาทิตย์ เด็กวัยหัดเดินสามอยู่ที่ 9 และพวกเขาจะทำงานรอบบ้าน กรีดร้องเช่น maniacs และดังนั้น เขาเสนอลาให้เขานอนใน "เด็ก ๆ จะดังเกินไป" เธอยังคงมีอยู่ และยิ้ม ของเขาเช็ดหยดน้ำที่มือของเธอ และที่สองต่อไปที่เขามาอยู่ในน้ำ เขาให้ออกแบบวางร้องแมนเล็ก และลาดเขาทั้งร่างกายในน้ำ เมื่อเขาปรากฏศีรษะของเขาขึ้น อีกครั้ง เธอถูกวางบนท่าเรือ กับศีรษะของเธอวางบนผ้าเช็ดตัวของเขา และเขากะพริบหลายครั้งก่อนที่จะสาดน้ำเย็นที่เธอ ก่อนที่เธอจะเปิดปากของเธอและ yells ที่เขา เขาแล้วหายไปในน้ำอีกด้วย หลังจากห้านาที เขา climbs ค่าท่าเรืออีกครั้ง และอยู่ข้างเธอ ใช้ให้ทำความมุมมอง และเขาแห้งผมเปียกของเขา หยดน้ำวิ่งลงหลังและแขนของเขา เธอพบตัวเองจ้องเขา เรียนในคุณลักษณะของเขา วางในกล่องหน่วยความจำในหัวของเธอ ไม่รู้ ตาต่อตาของเธอ ไปยังบรรทัดของจมูกของเขาลงไปที่ริมฝีปากของเขาและเธอมหัศจรรย์ วิธีก็จะรู้สึกถ้าเธอแอบพืชเป็กเล็กไว้ ไม่ มีเธอรู้ เธอตกลึกเข้าไปในกับดักของแรมอโฟร์ไดต์ ขาเข้าวิดีโอโทร Yeolghurt เธอมูมคลิกที่ปุ่มตอบ และผลักดันหมอนอยู่เบื้องหลังเธอกลับ นั่งอัพจากตำแหน่งโซฟาของเธอมันฝรั่ง เขาถูกเก้ ๆ มองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา โบกเล็กน้อยที่เธอ "เฮ Chanyeol " " Hey, Jinri ฉันเพียงแค่สงสัย เรามีการบ้านใด ๆ ภาษาอังกฤษ" เธอคิดว่า จะโง่ เขาเสมอจะเริ่มต้นการสนทนาพูดคุยเกี่ยวกับการบ้านและการสอบ "ไม่อะไรผมรู้ว่า" เธอปั่นหัวของเธอ ถูตาเธอ และกะพริบกี่ครั้ง "โอ้ โอเควันนั้น ดังนั้น อะไรจะเกิดขึ้น" และรอย ยิ้มของเขา การวางตัวของเขาชิ้นบนปาล์มของเขาเปิด "ไม่มาก ฉันได้ดูหนัง แต่มันสิ้นสุดลง คุณ" นาง chuckles น้อยเนื่องจากเธอไม่ทราบว่าจะดู "ไม่มีอะไรจริง ๆ เพียงช่วยคุณ" และจะสิ้นสุดพูดจนเธอล้มลงหลับคืนนั้น เขาหัวเราะที่ใบหน้าของเธอนอน และสิ้นสุดการโทร เธอเกลียดหนังสยองขวัญ แต่ก็ดึงดูดให้ดู ทำขึ้น เทคนิคและโครงการเรื่อง มันหลงเธอ เธอถาม Chanyeol ถ้าเขาอยากจะดูการปลุกผีเดอะกับเธอเมื่อมันจะออก เขาได้ถามเธอถ้า เธอมาขอ Jongin และอื่น ๆ เธอไม่สามารถช่วยให้จิตใจหน้าปาล์มตัวเองเพราะจริง ๆ clueless เกี่ยวกับความจริงที่เธอพยายามที่จะให้เขาออก เธอโกหกแล้ว ว่า เธอไม่ได้แล้ว และพวกเขาทั้งหมดไม่ว่าง เธอขึ้นทุกข้อแก้ตัวในความหวัง เขาจะซื้อมันทั้ง heartedly และเขาไม่ "อืมม มันไม่ได้จริง ๆ ของฉันชนิดของภาพยนตร์" แต่เธอยังได้รับการถูกปฏิเสธ "คุณคิดว่า เขารู้หรือไม่" Sehun ยกคิ้วของเขาที่เธอ และเธอคิดว่า พวกเขาสามารถเข้าถึงหลังคาถ้าเขายกสูงได้ " Psh ไม่ เขาได้ลบเลือนไปสังเกตเห็น" Sulli ปั่นหัวของเธอ sighing "ถ้าเขารู้ แต่เขาจะหลอกเล่นใบ้" ก็เปิดของ Luhan และก็ตีเธอ ถ้าเกิด "ไม่ เขาไม่รู้" "รู้ไหม" เช่นผี เขาปรากฏหน้าพวกเขา มีเขารอบ ๆ ไร้ idiotic ที่ปูนบนใบหน้าของเขา "ไม่" สามทางหลุดรอด และแลกเปลี่ยนกลับมาดู และมา ไม่ได้เขาได้ยินพวกเขาพูดเกี่ยวกับเขา "สิ่งพวกคุณพูด" เขาไปตามนั้น เช่นผึ้งที่พบน้ำผึ้ง "มันเป็นอะไรที่ Chanyeol" Luhan หัวเราะที และมองไปที่นาฬิกาของเขา "ยิง จะสายฉันไบโอคลาส พวกลาก่อน" เธอนาฬิกา Luhan ทำจากเขา และหัวของเขาคลาส darn เธอสำหรับการมี wusses เป็นเพื่อนกัน "ฉันต้องไปเกินไป..." เสียงของ Sehun ปิด และที่ก่อนเธอสแกนประท้วง เขาแล้วหายไปจากสายตาของเธอ เธอต้องการหนีจากตาที่ข้อสงสัยของ Chanyeol รู้สึกเหมือนจะน่าเบื่อในชีวิตของเธอ เธอรู้สึกจะหกความคิดทั้งหมดของเธอถ้าเธอเข้าไปในตาของเขา เขาไม่ได้พูดอะไร เดินด้วยกันในความเงียบ ตอนนี้แล้วจะพบตาของพวกเขา และเขาจะเป็นคนแรกที่แบ่งการตา และล้างจมูกของเขา "เจสสิก้าไม่รู้จะทำอะไรกับชีวิต" "Kohai เพียงฉันไม่ทราบ ให้แครอทบางเขา และบอกเขาชอบเขา " เธอแช่งเจ้าเจสสิก้าอยู่ในแคลิฟอร์เนีย และเป็นปัจจุบัน 5 น.ในเช้าวันพฤหัสบดี และข้อเท็จจริงที่โรงเรียนเริ่มใน 3 ชั่วโมงไม่น่าขบขันเธอ "Senpai" Sulli whines "ผมจริงจังครับนี้คือให้ลบเลือน สุนัขจะเข้าใจดีกว่าเขา" "ครับ ครับ บอกคนนี้ และจะเห็นสิ่งที่ผมทำ" เจสสิก้าทำให้เส้นผมสีบลอนด์ของเธอขึ้นเป็นหางม้าสูง และมีลักษณะเป็นกล้องอย่างจริงจัง "ผมบอก 4-8-6 และเขาถามผมว่าทำไมผมบอกว่า มัน โอ้ ฉันไม่รู้หรือไม่ เพราะผมต้องหัวเราะดี" เจสสิก้า froze และ Sulli เห็นว่าเธอยากจนเป็น laughters ดังในวินาทีถัดไป และเธอเกือบต้องการเรียกใช้ตัวเองเป็นประตูเนื่องจากความลำบากใจที่ไม่เจ็บ "ดู Sulli ถ้าคุณต้องการให้เขาคิดว่า คุณควรบอกเขา ถ้าเขาชอบคุณมากเกินไป คุณสองสามารถใช้ปิดเป็นอาทิตย์ และได้แต่งงาน ถ้า ไม่แล้ว ดี เพียงแค่ปล่อยให้มันไป น้อย คุณมีสิ่งที่ถูกหรือไม่" เธอเกลียดการที่เจสสิก้าถูก เกลียดเธอที่เธอไม่มีกึ๋นจะทำ และนอกจากนี้เธอคงจะทำให้หลอกตัวเองไม่ ลมหายใจของเธอจะไม่สม่ำเสมอเป็นเธอนาฬิกานาฬิกา สักหลาดนาทีเช่นนิรันดร์การ เขาเรียนจบใน 5 นาที และเธอไม่รู้กี่ครั้งที่เธอมีให้หายใจลึก ๆ มิฉะนั้นเธอจะตายเนื่องจากขาดออกซิเจน จากไกล เธอเห็นเขาเดินไปทางตู้ของเขา และเธอกระพริบเขายิ้มประสาท ช้า ๆ เธอลากเท้าของเธอไม่ยอมพบเขา และเธอมีลักษณะที่คนสูง "เฮ้..." มันเป็นคำทักทายเบรธเลส เขาใส่หนังสือกลับไปยังสถานของมัน และเอาเสื้อของเขา "คุณต้องการบอกสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่" เขาถาม zipping เสื้อสโมสรฟุตบอลของเขาเธอ nods และเธอสิ่งมหัศจรรย์ จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาหลังจากที่บอกความจริง พวกเขาเดินกัน เคียงข้างออกจากประตูโรงเรียน โรงเรียนที่มีค้างสามปีความทรงจำร่วมกัน มาฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาวเป็นเพียงรอบมุม เธอคิดว่าถ้าเธอเข้าของโซลศิลปะหลังเกรด 9 พวกเขาจะส่วนวิธีหลังจากที่จบการศึกษา และวันนี้จะไม่เอ่ยถึงอีกด้วย นอกจากนี้เขาคงจะมาเป็นของโซลโรงเรียนของวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี เขาหยุดเมื่อเธอเรียกชื่อของเขา มือของเธอ shoved ในกระเป๋าเสื้อของเธอ "ฉัน... " เขาไม่ได้พูดอะไรและรอเธอต่อไป "คุณถามผมว่าก็ว่า ผมไม่สามารถบอกคุณ สิ่งที่ Luhan และ Sehun จากคุณ เธอให้ฉันบอกคุณเกี่ยวกับ ของฉัน ผมเป็นคนชอบคุณ ฉันไม่ชอบคุณเป็นเพื่อน แต่มากกว่าที่" เธอออกเธอสายตาและรอยยิ้มที่สดใสเมื่อเธอพบพลังงานเพื่อเก็บไปอีก "คุณคงไม่รู้สึกแบบเดียวกับต่อฉัน แต่ก็ไม่เป็นไร ผมไม่คาดหวังอะไรจากคุณ คุณสามารถไล่ และหนีตอนนี้ถ้าคุณต้องการ" อีกครั้ง เขาเงียบ พวกเขายืนมี และมองกันสักครู่ เธอไม่สามารถอ่านนิพจน์ของเขา ใบหน้าของเขา ก็ว่างเปล่า เช่นสมุดที่ว่างมีไม่ "ดี" ที่มีทั้งหมดเขากล่าว มันไม่ได้มีการปฏิเสธ หรือการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผีเสื้อในกระเพาะอาหารของเธอไม่ได้กางปีกสวยงามของพวกเขาและบินไม่มีเหงื่อตกหัวใจของเธอไม่ได้ข้ามจังหวะแก้มของเธอไม่ได้ล้างสีแดงที่คิดว่าเขา มีการยืนยันของความรักที่ไม่มีสัญญาณของความรักที่ไม่มี แต่มันตีของเธอว่าเธอเป็นหัวมากกว่าส้นเท้าสำหรับเขา เธอไม่ได้รู้ว่าเมื่อไหร่ทำไมและว่าวิธีการ แต่มันเกิดขึ้นเธอตกหลุมรักเขาและเธอลดลงอย่างหนัก. เธอถามตัวเอง ถ้ามันเป็นเพราะรอยยิ้มที่งี่เง่าของเขาวิธีการที่เขาระเกะระกะทรงผมดำขลับของเขาหรือทางที่เขาเดินอยู่ด้านหน้าของเธอกับหนังสือของเขายึดไว้แน่นในด้านของเขาหรือเวลาที่เขาเพิ่มขึ้นกว่า 170 ซม. แถบสูง ที่ชอบความสูงของฉันเธอพึมพำแล้วเมื่อเขาประสบความสำเร็จและเมื่อเขาประกายของเธอยิ้มรับชัยชนะ เธอรู้สึกบางสิ่งบางอย่างบางทีมันอาจจะเป็นเด็กภายในของเธอที่อ้าปากค้างในความกลัวของความสามารถของเขา วิธีที่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อเขาได้รับอายเธอคิดว่ามันเป็นเกย์เพื่อให้. แต่เขาก็มากขึ้นของคนกว่าที่เธอเคยได้จินตนาการ. ที่หนึ่งเวลาเรียนไปในการเดินทางถนนไปเกาะเชจูและเขาได้ออกมาจาก ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเปลือยเท้าเพียงว่ายน้ำในลำต้นสีดำผสมและแว่นตาของเขาที่วางไว้ได้อย่างปลอดภัยในกรณีที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้กองเสื้อผ้าที่อยู่ในมือของเขา เธอเห็นลูกหนูของเขาโค้งงอเมื่อลมหนาวกระทบผิวของเขา เธอยังบอกว่าเขาโง่สำหรับการไปว่ายน้ำในตอนเช้าเมื่อน้ำก็เย็น เธอสงสัยว่าอาวุธเหล่านั้นจะรู้สึกทั่วร่างกายของเธอในวันที่อากาศหนาวเย็นในช่วงฤดูหนาว แม้ว่าเขาจะรีบโยนผ้าขนหนูของเขารอบคอของเขาครอบคลุมถึงมากที่สุดถึงบนร่างกายของเขาสัมผัส เธอเห็นเส้นกลางเกือบมองไม่เห็นบนท้องของเขาที่ช่วยให้แพ็คหกของเขาเล็ง เธอมองออกไปเพราะเธอเห็นวิธีการที่เขาหันสีแดงเข้มสีแดงเธอหัวเราะและทำให้ทางของเธอไปยังท่าเรือ. เธอนั่งอยู่กับขาของเธอยาวพับกันมือของเธอสนับสนุนร่างกายของเธอขณะที่เธอโน้มตัวกลับมาและนาฬิกาดวงอาทิตย์ขึ้นระหว่างเมฆ . เธอคิดว่าเธอไม่สามารถมองเห็นความงามของดาวเมื่อเธอกลับไปที่กรุงโซล โดยไม่ต้องขยับตาของเธอที่จะเห็นเธอรู้ว่าเขากำลังยืนอยู่ที่นั่น ถัดไปไปที่เธอท่าเรือจมกับน้ำหนักตัวของเขา เขาได้รับการสั่นเพราะสายลมช่วงต้นฤดูร้อน มันเป็นฤดูฝนหลังจากทั้งหมด ผมสีแดงเข้มของเธอลงบนไหล่ของเธอรอยคล้ำใต้ดวงตาของเธอเป็นหลักฐานการเข้าพักเพิ่มขึ้นในช่วงสายตั้งแต่ 02:00 ได้. "ผมบอกให้คุณอยู่ในห้องโดยสารและการนอนหลับ." เธอถอนหายใจและยกหัวของเธอมองไปที่ใบหน้าของเขา เธอคิดว่าเขาดูดีมากขึ้นโดยไม่ต้องมองหาแว่นตาของเขา แต่เธอไม่กล้าที่จะบอกเขาว่า เขานำนิ้วมือของเขาขึ้นที่จะผลักดันแว่นตาที่ไม่ได้มีกลับไปที่สะพานจมูกของเขา. "คุณรู้ว่าฉันไม่สามารถนอนหลับ 08:00 ผ่านวันหยุดสุดสัปดาห์." เขาตอบเสียงของเขาลึกเหมือนเบสในถุง Minseok ของ. แน่นอนเธอรู้ว่าเขาบอกเธอในคืนหนึ่งเมื่อพวกเขาได้พูดคุยกับ Skype เมื่อพวกเขาได้รับสารภาพนิสัยการนอนของพวกเขาเขาจะอยู่ที่ขั้นตอนที่แม่ของเขาจากเมื่อคืนวันศุกร์ถึงเช้าวันอาทิตย์ ทั้งสามคนเป็นเด็กวัยหัดเดินขึ้นที่ 9 และพวกเขาจะวิ่งไปรอบ ๆ บ้านที่กรีดร้องเหมือนบ้าและเพื่อให้เขาเสนอราคาลาของเขาในการนอนหลับ. "เด็กจะดังเกินไป." เธอยังคงและเขายิ้ม. การปรากฏตัวของผ้าขนหนูของเขาลดลงที่มือของเธอและครั้งที่สองต่อไปที่เขาอยู่ในน้ำเขาให้ออกซัดทอดลูกผู้ชายขนาดเล็กและ dips ทั้งร่างกายของเขาลงไปในน้ำ เมื่อเขาปรากฏหัวของเขาขึ้นมาอีกครั้งเธอก็วางอยู่บนท่าเรือที่มีหัวของเธอวางอยู่บนผ้าขนหนูของเขาและเขาจะกะพริบหลายครั้งก่อนที่จะสาดน้ำเย็นไปที่เธอ ก่อนที่เธอจะเปิดปากของเธอและตะโกนใส่เขาเขาได้หายไปแล้วลงไปในน้ำอีกครั้ง. หลังจากสิบห้านาทีเขาปีนขึ้นไปท่าเรืออีกครั้งและนั่งอยู่ข้างเธอ enjoining มุมมองและเขาผมแห้งเปียกของเขาหยดน้ำขนาดเล็กไหลลงไปด้านหลังและแขนของเขา เธอพบว่าตัวเองจ้องมองที่เขาเรียนในลักษณะของเขาใส่ไว้ในกล่องความทรงจำในหัวของเธอ โดยไม่ต้องให้เขารู้ว่าดวงตาของเธอต่อไปนี้ดวงตาของเขากับสายของจมูกของเขาลงไปที่ริมฝีปากของเขาและเธอสงสัยว่ามันจะรู้สึกว่าเธอลอบพืชถากถางขนาดเล็กกับมัน โดยไม่มีเธอรู้ว่าเธอตกหลุมลึกเข้าไปในกับดักของโฟร. สายวิดีโอเรียกเข้า, Yeolghurt เธอซมคลิกที่ปุ่มคำตอบและผลักดันหมอนอยู่ข้างหลังเธอลุกขึ้นนั่งจากตำแหน่งที่นอนมันฝรั่งของเธอ เขาเป็นคนที่เชื่องช้ามองที่หน้าจอของเครื่องคอมพิวเตอร์ของเขาเล็กน้อยโบกเธอ. "เฮ้ชานยอล." "เฮ้ Jinri ผมก็แค่สงสัย เรามีบ้านใด ๆ ที่อังกฤษ? "เธอคิดว่ามันโง่เขามักจะเริ่มต้นการสนทนาพูดคุยเกี่ยวกับการบ้านและการสอบ." ไม่ใช่สิ่งที่ฉันรู้ว่า. "เธอส่ายหัวของเธอขยี้ตาของเธอและกระพริบกี่ครั้ง." โอ้โอเค แล้วดังนั้นอะไรขึ้น? "และเขายิ้มวางคางของเขาบนฝ่ามือเปิดของเขา." ไม่มากผมได้ดูหนัง แต่มันจบลง วิธีการเกี่ยวกับคุณ? "เธอหัวเราะเบา ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ เพราะเธอไม่รู้จักที่จะมอง." ไม่มีอะไรจริงๆเพียงแค่การพูดคุยกับคุณ. "และพวกเขาจบลงด้วยการพูดคุยจนกระทั่งเธอผล็อยหลับไปในคืนนั้นเขาหัวเราะอย่างเงียบๆ ที่ใบหน้าของเธอนอนหลับและจบลง โทร. เธอเกลียดหนังสยองขวัญ แต่มันก็เป็นที่ดึงดูดเพื่อที่จะดู แต่งหน้า, เทคนิคและแปลงเรื่อง มันหลงเธอ เธอถามชานยอลถ้าเขาอยากจะดูคนเรียกผีกับเธอเมื่อมันจะได้รับการปล่อยตัวเขาได้ถามเธอว่าเธอได้ถามจงอินและคนอื่น ๆ เธอไม่สามารถช่วยในการเผชิญกับจิตใจตัวเองปาล์มเพราะเขาเป็นจริงๆ clueless เกี่ยวกับความจริงที่ว่าเธอพยายามจะขอให้เขาออก เธอโกหกแล้วบอกเขาว่าเธอไม่ได้อยู่แล้วและพวกเขาทั้งหมดกำลังยุ่ง เธอทำขึ้นทุกชนิดของข้อแก้ตัวในความหวังว่าเขาจะซื้อมันทั้งใจและเขาก็. "อืมมันไม่ได้จริงๆชนิดของฉันของภาพยนตร์." แต่เธอก็ยังคงได้รับการปฏิเสธ. "คุณคิดว่าเขาจะรู้?" เซฮุนยกคิ้วของเขา ที่เธอและเธอคิดว่าพวกเขาสามารถเข้าถึงหลังคาถ้าเขายกมัน ๆ ที่สูงขึ้น. "Psh ไม่มี เขาลืมเกินไปที่จะแจ้งให้ทราบ. "ซอลลี่สั่นหัวของเธอถอนหายใจ." ถ้าเขารู้ แต่เขาก็ทำท่าจะเล่นใบ้? "มันเป็นทางกลับลู่หานและมันก็ตีเธอ เกิดอะไรขึ้นถ้า? "Nah เขาไม่ทราบ" "รู้อะไร?" เหมือนผีเขาปรากฏตัวในด้านหน้าของพวกเขาพร้อมกับรอยยิ้มของเขางี่เง่าฉาบบนใบหน้าของเขา. "ไม่มีอะไร!" สามอุทานและแลกเปลี่ยนมองย้อนกลับมา เขาก็ได้ยินพวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับเขา? "อะไรที่พวกคุณพูดถึง?" เขาเดินตามพวกเขาเช่นผึ้งที่พบน้ำผึ้ง. "มันเป็นอะไรที่ชานยอล." ลู่หานหัวเราะและมองไปที่นาฬิกาของเขา "ยิงฉันจะเป็นปลายไปเรียนชีวภาพของฉันลาก่อนคน!" เธอเฝ้ามองขณะที่ลู่หานวิ่งออกไปจากพวกเขาและหัวในชั้นเรียนของเขาสาปของเธอสำหรับการมี wusses เป็นเพื่อน. "ฉันต้องไปด้วย ... " เสียงเซฮุนของเส้นทางออกและ ก่อนที่เธอจะสแกนประท้วงเขาได้หายไปแล้วจากสายตาของเธอ. เธออยากจะหนีไปจากสายตาคำถามชานยอลก็รู้สึกเหมือนพวกเขากำลังเบื่อเข้าไปในจิตวิญญาณของเธอ เธอรู้สึกความคิดของเธอทั้งหมดจะได้รับการหกรั่วไหลถ้าเธอมองเข้าไปในดวงตาของเขา เขาไม่ได้พูดอะไรที่พวกเขาเดินไปด้วยกันในความเงียบ ขณะนี้แล้วตาของพวกเขาจะตอบสนองและเขาจะเป็นคนแรกที่หยุดพักสายตาและล้างลำคอของเขา. "เจสสิก้าผมไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตของฉัน." "Kohai เพียงแค่ผมไม่ทราบว่า ให้เขาแครอทและบอกเขาว่าคุณชอบเขา. "เธอสาปแช่งความจริงที่ว่าเจสสิก้าอาศัยอยู่ในรัฐแคลิฟอร์เนียและเป็นปัจจุบัน 05:00 ในเช้าวันพฤหัสบดีและความจริงที่เริ่มต้นในโรงเรียนสามชั่วโมงก็ไม่ได้สนุกของเธอ." รุ่นพี่. "ซอลลี่ whines . "ฉันมีความร้ายแรงเพื่อนนี้เป็นลบเลือนเช่นนั้นสุนัขจะเข้าใจดีกว่าเขา." "เอาล่ะครับ บอกฉันอึและฉันจะเห็นสิ่งที่ฉันสามารถทำ. "เจสสิก้าทำให้ผมบลอนด์ของเธอขึ้นเป็นหางม้าสูงและมีลักษณะอย่างจริงจังในกล้อง." ผมบอกเขาว่า 4-8-6 และเขาถามฉันว่าทำไมผมบอกว่ามัน . โอ้ผมไม่ทราบ? เพราะผมอยากหัวเราะดี? "เจสสิก้าแช่แข็งและซอลลี่เห็นว่าเธอบุกเข้าไปในเสียงหัวเราะเสียงดังในที่สองถัดไปและเธอเกือบจะต้องการที่จะเรียกตัวเองเข้าประตูเพราะความลำบากใจที่ถูกยกเลิกการทน." ดูซอลลี่ถ้าคุณชอบเขาฉัน คิดว่าคุณควรบอกเขา ถ้าเขาชอบคุณมากเกินไปคุณทั้งสองสามารถวิ่งหนีเข้าไปในดวงอาทิตย์และได้รับการแต่งงาน หากไม่แล้วดีเพียงให้มันไป อย่างน้อยคุณได้สิ่งที่ถูกต้อง? "เธอเกลียดเจสสิก้าที่ถูกต้องว่าเธอเกลียดเธอไม่ได้มีความกล้าที่จะทำมันและเธออาจจะทำให้คนโง่ออกมาจากตัวเอง. ลมหายใจของเธอกลายเป็นที่ไม่สม่ำเสมอในขณะที่เธอมองดูนาฬิกา นาทีรู้สึกเหมือนนิรันดร์ ชั้นเรียนของเขาจะสิ้นสุดลงในเวลา 5 นาทีและเธอไม่ทราบว่าหลายครั้งที่เธอต้องใช้เวลาหายใจลึก ๆ หรืออื่น ๆ ที่เธอจะตายเพราะขาดออกซิเจน จากไกลเธอเห็นเขาเดินไปล็อกเกอร์ของเขาและเธอกะพริบเขายิ้มประสาท เธอค่อยๆลากเท้าของเธอไม่เต็มใจที่จะพบกับเขาและเธอเงยหน้าขึ้นมองคนที่สูง. "เฮ้ .. " มันเป็นคำทักทายหายใจ เขาทำให้หนังสือของเขากลับไปยังสถานที่ของมันและเอาเสื้อของเขา. "คุณอยากจะบอกอะไรบางอย่างใช่มั้ย?" เขาถามซิปเสื้อสโมสรฟุตบอลของเขา. เธอพยักหน้าและเธอสงสัยว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับพวกเขาหลังจากที่ความจริงจะบอก. พวกเขา เดินไปด้วยกันเคียงข้างออกจากประตูโรงเรียน โรงเรียนที่มีการถือสามปีของความทรงจำร่วมกัน ฤดูใบไม้ร่วงที่กำลังจะมาในช่วงฤดูหนาวและเป็นเพียงรอบมุม เธอคิดว่าเธอเข้าร่วมโซลศิลปะชั้นมัธยมศึกษาปีหลังจากที่พวกเขาจะร่วมทางหลังจากที่สำเร็จการศึกษาและในวันนี้จะไม่ได้รับการพูดถึงอีกครั้ง เขาอาจจะเข้ามาในโรงเรียนของกรุงโซลของวิทยาศาสตร์แบบบูรณาการเทคโนโลยี. เขาหยุดเมื่อเธอเรียกชื่อของเขามือของเธอยัดลงในกระเป๋าเสื้อของเธอ. "ฉัน ... " เขาไม่ได้พูดอะไรและรอสำหรับเธอที่จะดำเนินการต่อไป. "คุณถามฉันว่า มันเป็นที่ผมไม่สามารถบอกคุณได้สิ่งที่ลู่หานและเซฮุนช่วยจากคุณ ผู้หญิงคนนั้นที่ฉันบอกคุณเกี่ยวกับมันฉัน ฉันผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบคุณผมไม่ชอบคุณเป็นเพื่อน แต่ยิ่งไปกว่านั้น. "เธอลดสายตาของเธอและรอยยิ้มสดใสเมื่อเธอพบว่าพลังงานที่จะเก็บไปอีกครั้ง "คุณอาจจะไม่รู้สึกแบบเดียวกับที่มีต่อผม แต่ก็ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรจากคุณ คุณสามารถจะตกใจและวิ่งหนีไปตอนนี้ถ้าคุณต้องการที่จะ. "อีกครั้งเขาก็เงียบ พวกเขายืนอยู่ที่นั่นและมองหน้ากันสักพักเธอไม่สามารถอ่านการแสดงออกของเขา ใบหน้าของเขามันก็ว่างเปล่า เช่นเดียวกับหนังสือที่ว่างเปล่าด้วยหมึก no. "โอเค." นั่นคือทั้งหมดที่เขากล่าวว่ามันก็ไม่ได้ปฏิเสธหรือหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผีเสื้อในท้องของเธอก็สยายปีกที่สวยงามของพวกเขาและบิน ไม่มีเหงื่อซึม หัวใจเธอไม่ข้ามชนะ แก้มก็แดงล้างไม่ได้ เมื่อคิดว่าเขา ไม่มีการยืนยันความรัก ไม่มีสัญญาณของความรัก แต่มันทำร้ายเธอ เธอเป็นหัวมากกว่าส้นเท้าสำหรับเขา เธอไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ทำไมและว่าวิธีการที่ . แต่มันก็เกิดขึ้น เธอตกหลุมรักเขา และ เธอตกลงมาอย่างหนัก