The original technique for making i

The original technique for making ice cream was relatively simple, although it was predicated on a good supply of ice or well-packed snow. A large pewter basin was filled with coarsely broken ice, over which the confectioner scattered salt. Salt lowers the melting temperature of the ice and thus induces evaporation. Another smaller pewter basin was set into the salted ice. This basin contained the cream, sugar (usually in the form of syrup), and flavoring—lemon being by far the most popular ice cream flavor until the 1850s. The small basin was then turned by hand and the cream mixture stirred gently until it congealed due to the cooling action of evaporation. Otherwise, it was still-frozen, then beaten once firm. This method is found in numerous recipes surviving from the latter half of the sixteenth century, as well as in quite a few eighteenth-century printed cookbooks, including the Receipts of Mary Eales and Hannah Glasse's Compleat Confectioner

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทคนิคการทำไอศกรีมได้ค่อนข้างง่าย แม้ว่ามันถูก predicated ในซัพพลายดีน้ำแข็งหรือหิมะที่บรรจุ อ่างล้างหน้าทั้วใหญ่ก็เต็มไป ด้วยน้ำแข็งหยาบแตก ที่ confectioner การกระจายเกลือ เกลือช่วยลดอุณหภูมิของน้ำแข็งละลาย และระเหยที่ก่อให้เกิดดังนั้น อีกอ่างทั้วเล็กถูกตั้งค่าเป็นน้ำแข็งเค็ม อ่างนี้ประกอบด้วยครีม น้ำตาล (มักจะอยู่ในรูปของน้ำเชื่อม), และ flavoring — รสมะนาวเป็นไอศกรีมโดยไกลที่สุดจน 1850s เปิดอ่างเล็กแล้วด้วยมือ และส่วนผสมครีมกวนเบา ๆ จนมัน congealed เนื่องจากการระบายความร้อนของการระเหย อื่น ได้ยังคงแช่ ตีเมื่อยืนยันแล้ว วิธีนี้จะพบ ในสูตรมากมายที่รอดจากครึ่งหลังของศตวรรษ sixteenth รวม ทั้ง ในเที่ยวราชพิมพ์ cookbooks รวมถึงรับของ Mary Eales และฮันนาห์ Glasse Confectioner Compleat

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เทคนิคเดิมสำหรับการทำไอศครีมค่อนข้างง่าย แต่มันก็บอกกล่าวกับอุปทานที่ดีของน้ำแข็งหรือหิมะดีบรรจุ อ่างพิวเตอร์ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งหยาบเสียมากกว่าที่ไอซิ่งเกลือกระจาย เกลือจะช่วยลดอุณหภูมิการละลายของน้ำแข็งและทำให้ก่อให้เกิดการระเหย อีกลุ่มน้ำพิวเตอร์ขนาดเล็กถูกกำหนดลงไปในน้ำแข็งเค็ม แอ่งน้ำนี้มีครีม, น้ำตาล (มักจะอยู่ในรูปแบบของน้ำเชื่อม) และเป็นรสมะนาวไกลโดยที่รสชาติไอศครีมที่นิยมมากที่สุดจนถึงยุค 1850 ลุ่มน้ำขนาดเล็กก็หันแล้วด้วยมือและส่วนผสมครีมเบา ๆ กวนจนข้นเนื่องจากการดำเนินการระบายความร้อนของการระเหย มิฉะนั้นมันก็ยังคงแช่แข็งตีแล้วเมื่อ บริษัท วิธีการนี​​้จะพบในสูตรจำนวนมากที่รอดตายจากครึ่งหลังของศตวรรษที่สิบหกเช่นเดียวกับในค่อนข้างไม่กี่ศตวรรษที่สิบแปดตำราพิมพ์รวมทั้งใบเสร็จรับเงินของแมรี่ Eales และฮันนาห์ดอกเตอร์ของฉบับ Confectioner

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เทคนิคดั้งเดิมสำหรับทำไอศกรีมค่อนข้างง่าย , แม้ว่ามันจะเป็น predicated ในการจัดหาที่ดีของน้ำแข็งหรือเต็มไปด้วยหิมะ อ่างดีบุกผสมตะกั่วขนาดใหญ่เต็มไปด้วยน้ำแข็งที่แตกหยาบกว่าลูกกวาดโปรยเกลือ เกลือช่วยลดการละลายของน้ำแข็งและอุณหภูมิ จึงก่อให้เกิดการระเหย พิวเตอร์อื่นที่เล็กกว่าอ่างถูกตั้งค่าเป็นเกลือน้ำแข็งอ่างนี้มีครีม น้ำตาล ( โดยปกติในรูปแบบของน้ำเชื่อม ) , และมะนาวเป็นไกลโดยที่นิยมมากที่สุดไอศกรีมรสจนถึงคริสต์ทศวรรษ 1830 ชูรส อ่างเล็กแล้วหันไปตามมือและส่วนผสมครีมกวนเบา ๆจนมัน congealed เนื่องจากการระบายความร้อนในการระเหยน้ำ ไม่อย่างนั้น มันก็ยังแข็ง แล้วตีเมื่อ บริษัทวิธีนี้เป็นวิธีที่พบในหลายสูตรที่รอดตายจากช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 16 , เช่นเดียวกับในค่อนข้างไม่กี่ศตวรรษที่สิบแปดพิมพ์ตำรา รวมทั้งใบเสร็จของแมรี่ อิลส์แว่นตาของ compleat ลูกกวาด
ฮานา