Chapter 29: Hidden Crisis[Previous

Chapter 29: Hidden Crisis

[Previous Chapter][Table of Contents][Next Chapter]

Walter cleared his throat and started preaching. “Think about it, if this person really appears, would the Temple of Light not fear for their position? Would they not fear that this person might threaten their prestige? So they will definitely adopt measures to protect themselves. Based on the style of that bitchy Goddess of Light, she will definitely find the person before anyone else and subdue them to be one of her own. They will be extremely devoted to her and become one of her loyal lackeys in the mortal world.”

“And if they couldn’t be tamed?” Claire’s eyes became slits, a cold ray emitting from her dark green irises.

“Then of course they would eliminate her early on, cleanly and thoroughly.” Walter snorted and then spit out, “That bitch always did things this way.”

“The Goddess of Light did this to you before?” As soon as Claire asked the question, she felt it was a bit strange and sounded ambiguous. But from the hateful tone of Walter, there was something unusual.

“Before I started dark magic, I was the disciple of a healer. But that vile, ignoble man excluded and framed me, claiming my alchemy results as his own.” Walter’s mental ripples suddenly became violent. Apparently, he remembered some past memories and was extremely bothered.

Claire didn’t interrupt, only listening quietly to Walter furiously howl in a low voice. She could kind of guess what happened. Walter was very talented, so the Temple of Light took him in as their own, but others were jealous and excluded him. Becoming a despised dark magician must have had a lot to do with this.

Walter suddenly became silent.

Claire understood that Walter had calmed down and he didn’t want to talk about this anymore and she didn’t ask any further.

Everyone has the right to keep their own secrets.

So Claire stayed in the garden feeling the breeze, thinking about other matters until the banquet ended.

After the banquet ended, Claire and Duke Gordan left.

Duke Gordan leaned comfortably against the side of the carriage, his eyes closed in thought. Claire was also quiet. Suddenly Gordan opened his eyes and looked at Claire, “Claire, what do you plan on doing with your fief?”

“Grandfather, find someone to look after it for me. I haven’t finished my studies.” Claire answered.

“Yes, I was thinking the same thing. Give me the castellan stamp, and I’ll find a trustworthy person to take care of things. When you want to visit or manage things by yourself, you can always go anytime.” Of course, Duke Gordan wouldn’t take much notice of such a small city, and he definitely would not let these tedious issues affect Claire’s learning of advanced magic from Sir Cliff.

“Thank you, Grandfather.” Claire smiled.

“Study hard and learn from Master Cliff seriously. If one day you also become a wizard sage, then that day, the Hill clan’s banner of roses will truly fly forever.” There was a radiant look in Gordan’s eyes.

“I will work hard and not disappoint Grandfather.” Claire nodded and said conscientiously.

“I have faith in you. One day, you will become my pride, become the Hill clan’s pride, and even more so, Amparkland’s pride.” Gordan’s powerful words resonated, his eyes burning with expectancy. “Right now those people still view you the same way as before. I know there will be a day when you will give those people a huge surprise. One day, those people won’t associate Gordan’s granddaughter or Cliff’s disciple with your name. I am sure that when they hear the name Claire, it will strike their ears with a roar of thunder! You are yourself, you are Claire Hill!” Gordan stared intently at Claire, pouring out all the emotions in his heart.

Claire only smiled and didn’t say anything more, but inside she was incomparably moved. Right now, this old man in front of her finally looked just like an ordinary old man with high hopes for his granddaughter. Claire was even a little confused. Just now, the old man had understood her even better than herself. How he had such perception, Claire wouldn’t understand for a long time in the future.

But Gordan never thought that the scene that he was looking so forward to would come so quickly, so abruptly.

In the middle of summer break, Claire’s life was fairly boring.

Meditation, then learning magic under Emery’s guidance. Literature in the morning, equestrianship and fencing in the afternoon. Cliff had sent a few people to bring over precious items, but never showed up personally. The whole time he was busy with his experiment.

No one knew that every night when Claire returned to her bedroom, she would be riddled with scars.

“Claire, what good will come out of tormenting yourself like this?” Walter’s voice sounded in Claire’s head curiously, smacking his lips. Every night when Claire returned to her bedroom and finished showering, her ghastly scars would show. And every time, she would wipe on some of the magical medicine she had asked

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 29: ซ่อนวิกฤต[บท] [สารบัญ] [สินค้าหมวด]วอลเตอร์ล้างคอของเขา และเริ่มต้นจง "คิดว่า เกี่ยวกับมัน ถ้าปรากฏบุคคลนี้จริง ๆ จะวัดแสงไม่กลัวกับตำแหน่ง จะพวกเขาไม่กลัวว่า คนนี้อาจคุกคามต่อศักดิ์ศรีของพวกเขา ดังนั้น พวกเขาแน่นอนจะนำมาตรการเพื่อปกป้องตัวเอง ตามสไตล์ที่ bitchy เทพธิดาของแสง เธอจะแน่นอนพบท่านก่อนใคร และปราบพวกเขามาเป็นของตนเอง พวกเขาจะได้อุทิศให้กับเธอมาก และกลายเป็นหนึ่งใน lackeys ของเธอภักดีในโลกมนุษย์""และ ถ้าพวกเขาไม่สามารถสร้างความผูกพัน" ตาของ Claire เป็น สลิต มีแสงเย็นที่เปล่งจากเธอใหลสีเขียวเข้ม"แล้วแน่นอนว่าพวกเขาจะกำจัดเธอในช่วงต้น สตรี และอย่างละเอียด" Walter snorted แล้ว คายออก "ที่นังเสมอนจึงสิ่งต่าง ๆ ด้วยวิธีนี้"เทพธิดาแสงทำอย่างนี้มาก่อน" ทันทีที่แคลร์ถามคำถาม เธอรู้สึกมันเป็นเรื่องแปลก และไพเราะชัดเจน แต่จากเสียงที่แสดงความเกลียดชังของวอลเตอร์ มีบางสิ่งผิดปกติ"ก่อนที่ผมเริ่มมืดเวทมนตร์ ผมศิษย์ของหมอ แต่ที่คนชั่วช้า เป็นไพร่ถูกแยกออก และกรอบฉัน อ้างผลสอบเล่นแร่แปรธาตุเป็นของเขา" ของ Walter ระลอกจิตก็กลายเป็นความรุนแรง เห็นได้ชัด เขาจำได้บางความทรงจำที่ผ่านมา และถูกใส่ใจมากแคลร์ไม่ขัดจังหวะ เพียงแต่ฟังเงียบ ๆ ถึง วอลเตอร์กระโชกเห่าหอนเสียงต่ำ เธอสามารถชนิดเดาสิ่งที่เกิดขึ้น วอลเตอร์เป็นความสามารถ ดังนั้นวัดแสงเอาเขาในฐานะของตัวเอง แต่คนอื่น ๆ ได้อิจฉา และไม่รวมเขา เล่นมืดแทนกลายเป็นต้องมีมากที่จะทำนี้วอลเตอร์ก็กลายเป็นเงียบแคลร์เข้าใจว่า วอลเตอร์ได้สงบลง และเขาไม่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป และเธอก็ไม่ได้ถามใด ๆ เพิ่มเติมทุกคนมีสิทธิที่จะเก็บความลับของตนเองดังนั้น แคลร์อยู่ในสวนรู้สึกลม คิดถึงเรื่องอื่น ๆ จนสิ้นสุดการเลี้ยงหลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุด แคลร์และดยุคแห่ง Gordan ซ้ายดยุคแห่ง Gordan พิงสบายกับด้านของการขนส่ง ตาปิดในความคิด แคลร์ก็เงียบ จู่ ๆ Gordan เปิดตาของเขา และมองแคลร์ "แคลร์ อะไรทำคุณวางแผนที่ทำกับกำหนดศักดินาของคุณ""บ้านเป็นที่นิยม หาคนดูแลค่ะ ไม่จบการศึกษาของฉัน" แคลร์ตอบ"ใช่ ผมคิดว่า สิ่งเดียวกัน ให้ฉันเหลือปราสาทตราประทับ และเราจะค้นหาคนที่น่าเชื่อถือจะดูแลสิ่งที่ เมื่อคุณต้องการเยี่ยมชม หรือจัดการสิ่งต่าง ๆ ด้วยตัวเอง คุณสามารถไปได้ตลอดเวลาด้วย" แน่นอน Duke Gordan จะไม่ใช้เมืองเล็ก ๆ มากแจ้ง และเขาแน่นอนจะไม่ให้ปัญหาเหล่านี้น่าเบื่อที่มีผลต่อการเรียนรู้ของ Claire ของเวทมนตร์ขั้นสูงจากหน้าผาครับขอบคุณ ปู่นี้" แคลร์ยิ้ม"เรียนอย่างหนัก และเรียนรู้จากหน้าผาหลักอย่างจริงจัง ถ้าวันหนึ่งคุณยังกลายเป็นปราชญ์ในตัวช่วยสร้าง แล้ววันนั้น แบนเนอร์ของกองทัพเขากุหลาบจะแท้บินตลอดไป" ดูสดใสในดวงตาของ Gordan ได้ "ฉันจะทำงานหนัก และไม่ทำให้ผิดหวังปู่" แคลร์เลยต้อง และกล่าวว่า เป็นเรื่องเป็นราว"ฉันมีศรัทธาในตัวคุณ วันหนึ่ง คุณจะกลายเป็น ความภาคภูมิใจของฉัน เป็น ความภาคภูมิใจของกองทัพเขา และอีกมากมายดังนั้น ความภาคภูมิใจของ Amparkland " คำที่มีประสิทธิภาพของ Gordan ค ตาของเขาเขียน ด้วย expectancy "เดี๋ยวนี้ผู้คนยังดูคุณเหมือนก่อน ฉันรู้ว่า จะมีวันเมื่อคุณจะให้คนเหล่านั้นประหลาดใจมาก วันหนึ่ง คนเหล่านั้นจะไม่เชื่อมโยงของ Gordan หลานหรือศิษย์ของ Cliff กับชื่อของคุณ แน่ใจว่า เมื่อพวกเขาได้ยินชื่อแคลร์ มันจะตีหูของพวกเขา ด้วยเสียงคำรามของสายฟ้า คุณเป็นตัวคุณเอง คุณแคลร์เขา" Gordan จ้องอย่างตั้งใจที่แคลร์ เทออกทุกอารมณ์ในใจแคลร์ยิ้ม และไม่พูดอะไรเพิ่มเติมเท่านั้น แต่ภายในเธอเหลือใจย้าย ขณะนี้ คนตรงหน้าก็ มองเหมือนชราสามัญ ด้วยความหวังสูงสำหรับหลานสาวของเขา แคลร์ถูกสับสนเล็กน้อย ตอนนี้ เฒ่าเข้าใจเธอดียิ่งกว่าตัวเอง ว่าเขาได้รับรู้ดังกล่าว แคลร์จะไม่เข้าใจเป็นเวลานานในอนาคตแต่ Gordan ไม่เคยนึกว่า ฉากที่เขาต้องเพื่อส่งต่อไปจะมาอย่างรวดเร็ว ทันทีดังนั้นกลางฤดู ชีวิตของ Claire ก็ค่อนข้างน่าเบื่อทำสมาธิ จากนั้นเรียนรู้มายากลภายใต้การแนะนำของนาย วรรณกรรมในตอนเช้า equestrianship และรั้วในช่วงบ่าย คลิฟมีส่งกี่คนที่จะนำผ่านสินค้าล้ำค่า แต่ไม่เคยแสดงให้เห็นว่าค่าตัว ตลอดเวลาเขาก็ยุ่งอยู่กับการทดลองของเขาไม่มีใครรู้ว่า ทุกคืนเมื่อแคลร์กลับไปห้องนอนของเธอ เธอจะได้เปื้อนเต็มไป ด้วยรอยแผลเป็น"แคลร์ อะไรจะดีมาจาก tormenting ตัวเองเช่นนี้" เสียงของ Walter ไพเราะในหัวของ Claire ซอกแซก smacking ริมฝีปากของเขา ทุกคืนเมื่อแคลร์กลับไปห้องนอนของเธอ และเสร็จสิ้นการอาบน้ำ รอยแผลเป็นของเธอส่วนจะแสดง เวลา เธอจะล้างบางยาวิเศษที่เธอได้ถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 29: ซ่อนวิกฤติ

[บทก่อนหน้า] [สารบัญ] [บทถัดไป]

วอลเตอร์ล้างลำคอของเขาและเริ่มพระธรรมเทศนา "คิดเกี่ยวกับมันถ้าคนนี้จริงๆปรากฏขึ้นจะวัดแสงไม่กลัวสำหรับตำแหน่งของพวกเขา? พวกเขาจะไม่กลัวว่าคนคนนี้อาจเป็นภัยคุกคามต่อศักดิ์ศรีของพวกเขา? ดังนั้นพวกเขาแน่นอนจะใช้มาตรการเพื่อปกป้องตัวเอง ขึ้นอยู่กับรูปแบบของที่เทพธิดา bitchy ของแสงที่เธอแน่นอนจะหาคนก่อนใครและปราบพวกเขาจะเป็นหนึ่งในของเธอเอง พวกเขาจะมากทุ่มเทให้กับเธอและกลายเป็นหนึ่งในเบ๊ซื่อสัตย์ของเธอในโลกมนุษย์. "

" และถ้าพวกเขาไม่สามารถฝึกให้เชื่อง? "ดวงตาของแคลร์กลายเป็นกรีดรังสีเย็นเปล่งจากดอกไอริสสีเขียวเข้มของเธอ.

" แล้วแน่นอน พวกเขาจะกำจัดเธอในช่วงต้นหมดจดและทั่วถึง. "วอลเตอร์ snorted แล้วคายออกมา" สุนัขตัวเมียมักจะทำสิ่งต่างๆด้วยวิธีนี้ ".

" เทพธิดาแห่งแสงทำอย่างนี้กับคุณมาก่อนหรือไม่ "ทันทีที่แคลร์ถามคำถามเธอ รู้สึกว่ามันเป็นบิตแปลกและฟังคลุมเครือ แต่จากเสียงแสดงความเกลียดชังของวอลเตอร์มีบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติ.

"ก่อนที่ผมจะเริ่มต้นมนต์ดำผมเป็นศิษย์ของหมอที่ แต่ที่เลวทรามคนเลวทรามไม่รวมกรอบและฉันอ้างผลการเล่นแร่แปรธาตุของฉันเป็นของตัวเอง. "วอลเตอร์ระลอกจิตก็กลายเป็นความรุนแรง เห็นได้ชัดว่าเขาจำความทรงจำที่ผ่านมาและได้รับการใส่ใจมาก.

แคลร์ไม่หยุดยั้งเพียงการฟังอย่างเงียบ ๆ กับ Walter คึกเห่าหอนเสียงต่ำ ชนิดของเธอสามารถคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้น วอลเตอร์มีความสามารถมากดังนั้นวัดแสงเอาเขาในการเป็นของตัวเอง แต่คนอื่น ๆ มีความหึงหวงและได้รับการยกเว้นเขา กลายเป็นนักมายากลที่มืดดูหมิ่นต้องมีจำนวนมากจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้.

วอลเตอร์ก็กลายเป็นเงียบ.

แคลร์เข้าใจว่าวอลเตอร์ได้สงบลงและเขาไม่ต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไปและเธอก็ไม่ได้ถามเพิ่มเติมใด ๆ .

ทุกคนมี สิทธิที่จะเก็บความลับของตัวเอง.

ดังนั้นแคลร์อยู่ในสวนความรู้สึกสายลมคิดเกี่ยวกับเรื่องอื่น ๆ จนจบงานเลี้ยง.

หลังจากที่สิ้นสุดวันที่จัดเลี้ยงแคลร์และดยุค Gordan ซ้าย.

ดยุค Gordan โน้มสะดวกสบายกับด้านข้างของสายการบินที่ดวงตาของเขา ปิดในความคิด แคลร์ก็ยังเงียบสงบ ทันใดนั้น Gordan เปิดตาของเขาและมองไปที่แคลร์ "แคลร์ทำในสิ่งที่คุณวางแผนที่จะทำกับศักดินาของคุณหรือไม่"

"ปู่หาใครสักคนที่จะมองหลังจากที่มันสำหรับฉัน ฉันยังไม่ได้ดำเนินการเสร็จสิ้นการศึกษาของฉัน. "แคลร์ตอบ.

" ใช่ฉันคิดในสิ่งเดียวกัน ให้ฉันแสตมป์ปราสาทและฉันจะหาคนที่น่าเชื่อถือในการดูแลของสิ่ง เมื่อคุณต้องการไปหรือจัดการสิ่งด้วยตัวเองคุณสามารถไปได้ตลอดเวลา. "แน่นอนดยุค Gordan จะไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้ามากเช่นเมืองเล็ก ๆ และแน่นอนเขาจะไม่ปล่อยให้ปัญหาที่น่าเบื่อเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อการเรียนรู้ของแคลร์ของเวทมนตร์ขั้นสูง จากเซอร์คลิฟ.

"ขอขอบคุณคุณปู่." แคลร์ยิ้ม.

"เรียนหนักและเรียนรู้จากท่านอาจารย์คลิฟอย่างจริงจัง ถ้าวันหนึ่งคุณก็จะกลายเป็นปัญญาชนวิซาร์ดแล้ววันนั้นแบนเนอร์ตระกูลฮิลล์ของดอกกุหลาบอย่างแท้จริงจะบินตลอดไป. "มีดูกระจ่างใสในสายตา Gordan เป็น.

" ผมจะทำงานอย่างหนักและไม่ทำให้ผิดหวังปู่. "แคลร์พยักหน้าและกล่าวว่า เป็นเรื่องเป็นราว.

"ผมมีความเชื่อมั่นในตัวคุณ วันหนึ่งคุณจะกลายเป็นความภาคภูมิใจของฉันกลายเป็นความภาคภูมิใจของตระกูลฮิลล์และมากยิ่งขึ้นเพื่อความภาคภูมิใจของ Amparkland. "คำที่มีประสิทธิภาพ Gordan ของก้องดวงตาของเขามีความคาดหวังในการเผาไหม้ "ตอนนี้คนเหล่านั้นยังคงดูวิธีเช่นเดียวกับก่อน ฉันรู้ว่ามีจะเป็นวันเมื่อคุณจะให้คนเหล่านั้นสร้างความประหลาดใจอย่างมาก วันหนึ่งคนเหล่านั้นจะไม่เชื่อมโยงหลาน Gordan หรือสาวกของ Cliff มีชื่อของคุณ ผมแน่ใจว่าเมื่อพวกเขาได้ยินชื่อแคลร์ก็จะตีหูของพวกเขาด้วยเสียงคำรามของฟ้าร้อง! คุณอยู่ที่ตัวคุณเองคุณเป็นแคลร์ฮิลล์! "Gordan จ้องอย่างตั้งใจที่แคลร์พวยพุ่งออกมาจากอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดที่อยู่ในหัวใจของเขา.

แคลร์เพียงยิ้มและไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ภายในเธอถูกย้ายเหลือใจ ตอนนี้นี้คนชราในด้านหน้าของเธอก็กลับมามองเช่นเดียวกับชายชราคนธรรมดาที่มีความหวังสูงสำหรับหลานสาวของเขา แคลร์ก็ยิ่งสับสนเล็กน้อย เพียงแค่ตอนนี้ชายชราได้เข้าใจเธอดียิ่งขึ้นกว่าตัวเอง ว่าเขาได้รับรู้เช่นแคลร์จะไม่เข้าใจเป็นเวลานานในอนาคต.

แต่ Gordan ไม่เคยคิดว่าฉากที่เขากำลังมองหาเพื่อไปข้างหน้าเพื่อจะมาอย่างรวดเร็วเพื่อให้ทันที.

ในช่วงกลางของฤดูร้อนชีวิตของแคลร์ ก็ค่อนข้างน่าเบื่อ.

การทำสมาธิ, มายากลแล้วการเรียนรู้ภายใต้การแนะนำของ Emery วรรณกรรมในตอนเช้า equestrianship และรั้วในช่วงบ่าย คลิฟได้ส่งคนไม่กี่คนที่จะนำรายการที่มีค่ามากกว่า แต่ไม่เคยปรากฏตัวขึ้นเอง ตลอดเวลาที่เขากำลังยุ่งอยู่กับการทดลองของเขา.

ไม่มีใครรู้ว่าทุกคืนเมื่อแคลร์กลับไปที่ห้องนอนของเธอเธอจะเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น.

"แคลร์, สิ่งที่ดีจะออกมาจากทรมานตัวเองเช่นนี้?" เสียงของวอลเตอร์ แต่ในแคลร์ หัวซอกแซก smacking ริมฝีปากของเขา ทุกคืนเมื่อแคลร์กลับไปที่ห้องนอนของเธอและจบการอาบน้ำ, รอยแผลเป็นน่ากลัวของเธอจะแสดง และทุกครั้งที่เธอจะเช็ดในบางส่วนของยาวิเศษที่เธอเคยถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 29 : วิกฤตที่ซ่อนอยู่[ ตาราง ] [ เนื้อหาของบทก่อนหน้า ] [ บทต่อไป ]วอลเตอร์ล้างคอของเขาและเริ่มเทศน์ " คิดดูนะ ถ้าคนๆนั้นจริงๆ ปรากฏ จะ วัดแสงไม่กลัวสำหรับตำแหน่งของพวกเขา เขาจะไม่กลัวว่าคนๆนี้จะคุกคามศักดิ์ศรีของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจะใช้มาตรการเพื่อปกป้องตัวเอง ขึ้นอยู่กับรูปแบบของเทพธิดาแห่งแสงนะ เธอจะต้องได้เจอเขาก่อนใครและปราบพวกเขาให้เป็นหนึ่งของเธอเอง พวกเขาจะยิ่งทุ่มเทให้เธอ และกลายเป็นหนึ่งในเด็กที่ซื่อสัตย์ของเธอในโลกมนุษย์”" และถ้าพวกเขาไม่สามารถ tamed ? " แคลร์ ตาก็กรีด , รังสีเย็นชาเปล่งจากไอริสสีเขียวเข้ม" แน่นอนว่าพวกเขาจะกำจัดเธอก่อน ล้างให้สะอาดและทั่วถึง วอลเตอร์ ได้กลิ่นแล้วคายออกมา " นั่นก็ทำแบบนั้น "" เทพธิดาแห่งแสงที่ทำแบบนี้กับเธอมาก่อน " ทันทีที่แคลร์ถามคำถาม หล่อนรู้สึกว่ามันแปลกๆ และฟังดูคลุมเครือ แต่จากน้ำเสียงน่ารังเกียจของวอลเตอร์ มีบางอย่างผิดปกติ" ก่อนที่ผมจะเริ่มมืด ฉันเป็นศิษย์ของหมอ แต่ที่เลว ชั่วช้า มนุษย์แยกออก และใส่ร้ายผม โดยอ้างว่า ผลขลังของฉันของเขาเอง " วอลเตอร์จิตกระเพื่อมก็รุนแรง เห็นได้ชัดว่าเขาจำอดีตและความทรงจำเป็นสิ่งที่รบกวนแคลร์ยังไม่ยุติ เพียงแต่ฟังเงียบๆ วอลเตอร์ คึกหอนด้วยเสียงต่ำ เธออาจจะพอเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น วอลเตอร์ มีความสามารถมาก วัดแสงเอาเขาเข้ามาเป็นของตัวเอง แต่คนอื่น ๆ อิจฉา และ ไม่รวมเขา กลายเป็นนักมายากลก็มืดต้องมีมากจะทำอย่างไรกับนี้วอลเตอร์ จู่ๆ ก็เงียบแคลร์เข้าใจว่าวอลเตอร์ได้สงบลงแล้ว และเขาไม่อยากพูดถึงมันอีกแล้ว เธอไม่ได้ถามเพิ่มเติมใด ๆทุกคนมีสิทธิที่จะรักษาความลับของตนเองแคลร์ อยู่ในสวน รู้สึกเบาๆ คิดเรื่องอื่น จนกระทั่งงานเลี้ยงสิ้นสุดลงหลังจากงานเลี้ยงจบลง แคลร์และดยุค gordan ซ้ายดยุค gordan พิงสบายกับด้านข้างของรถม้า หลับตานะ แคลร์ก็ยังเงียบ ก็ gordan เปิดตาและมองแคลร์ , แคลร์ คุณวางแผนจะทำอะไรกับที่ดินตามศักดินา ? "" คุณปู่ หาคนที่จะดูแลมันให้ฉัน ผมยังไม่เสร็จสิ้นการศึกษาของฉัน . " แคลร์ตอบ" ใช่ ฉันก็คิดเหมือนกัน ให้ผู้ดูแลปราสาทที่ประทับ และผมจะหาคนที่ไว้ใจได้ดูแลสิ่ง เมื่อคุณต้องการชมหรือจัดการสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเอง คุณไปตลอดเวลาได้เสมอ แน่นอน ดยุค gordan ไม่ได้สังเกตุมาก เช่น เมืองเล็ก ๆ และแน่นอนเขาจะไม่ปล่อยให้ปัญหาน่าเบื่อเหล่านี้มีผลต่อการเรียนรู้ของแคลร์ขั้นสูงมายากลจาก เซอร์ คลิฟ" ขอบคุณ คุณปู่ แคลร์ยิ้ม" ตั้งใจเรียนและเรียนรู้จากอาจารย์ผาจริงๆ ถ้าวันนึงคุณเป็นพ่อมด เซจ แล้ววันนั้น , เนินเขาเผ่าแบนเนอร์ของกุหลาบอย่างแท้จริงจะบินตลอด มันดูสดใส ในสายตาของ gordan ." ผมจะทำงานอย่างหนักและไม่ได้ผิดหวังปู่ " แคลร์พยักหน้าและพูดเป็นเรื่องเป็นราว ." ผมมีความเชื่อมั่นในตัวคุณ วันหนึ่งคุณจะกลายเป็นความภาคภูมิใจของฉันกลายเป็นความภาคภูมิใจของตระกูลเขา และยิ่งดังนั้น amparkland ศักดิ์ศรีของ " คำที่มีประสิทธิภาพ gordan เป็น resonated การเผาไหม้ตาของเขากับความคาดหวัง " ตอนนี้พวกนั้นยังมองเธอเหมือนก่อน ผมรู้ว่าจะมีวันเมื่อคุณจะให้คนเหล่านั้นประหลาดใจมาก วันหนึ่ง คนเหล่านั้นจะไม่เชื่อมโยง gordan หลานสาวหรือหน้าผาเป็นศิษย์ที่ชื่อของคุณ ฉันแน่ใจว่าเมื่อพวกเขาได้ยินชื่อ แคลร์ จะตีหูของเขาด้วยเสียงคำรามของสายฟ้า คุณด้วยตัวคุณเอง คุณจะแคร์เขา " gordan จ้องมองอย่างตั้งใจที่แคลร์ เทความรู้สึกทั้งหมดในใจของเขาแคลร์ เพียงแต่ยิ้มและไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ข้างในเธอเหลือใจ ย้าย ตอนนี้ชายชราตรงหน้าของเธอก็เหมือนธรรมดาคนแก่มีความหวังสูงสำหรับหลานสาวของเขา แคลร์ถึงกับ งง เล็กน้อย ตอนนี้ชายชราเข้าใจเธอมากกว่าตัวเธอเอง ว่าเขามีการรับรู้ แคลร์จะไม่เข้าใจเป็นเวลานานในอนาคตแต่ gordan ไม่เคยคิดเลยว่า ฉากที่เขาดูไปข้างหน้าเพื่อจะมาเร็วมาก กะทันหันนะในช่วงกลางของฤดูร้อน ชีวิตของแคลร์ที่ค่อนข้างน่าเบื่อสมาธิ แล้วการเรียนรู้มายากลคำแนะนำกากกะรุน . วรรณกรรมในตอนเช้า equestrianship ฟันดาบ และในช่วงบ่าย หน้าผาได้ส่งคนมาผ่านรายการที่มีค่า แต่ไม่เคยพบเป็นการส่วนตัว ตลอดเวลาที่เขายุ่งกับการทดลองไม่มีใครรู้ว่า ทุกคืนเมื่อแคลร์กลับไปยังห้องนอนของเธอ เธอจะเต็มไปด้วยแผลเป็น" แคลร์ สิ่งที่ดีจะออกไปทรมานตัวเองแบบนี้ " เสียงของวอลเตอร์ เสียงในหัวของแคลร์ซอกแซก smacking ริมฝีปากของเขา ทุกคืนเมื่อแคลร์กลับไปที่ห้องนอนของเธอ และอาบน้ำเสร็จ ,