“You are having it hard because you

“You are having it hard because you don’t have your sister, right? I’m sorry. I will win quickly and return.”
[ Am fan withot Kaya. So don wowy. ] (I’m fine even without Kaya, so don’t worry.)
“Even if you tell me to, can I really do that? Even you are worrying about me right now. I’m fine, so don’t think about anything. Even if you do worry, there’s nothing that would change. Understand?”

Gemma didn’t reply. Kaya let out a sigh.

“It’s adding to the telephone fee. Let’s slowly end it. I will call you later. Okay?”
[ Ung…… Chiel ap. ] (Yeah…… Cheer up.)
“Yeah, I will.”

The call ended. The screen turned black, and she saw what she was typing before. Kaya let out a sigh and erased the comment. She had just told her to not worry, so she couldn’t make this bigger.

It was at that moment that a knocking sound was heard. A careful and soft sound. Even listening at the sound, she could guess the voice that would be heard after that.

“Can I go in?”

It was Jo Minjoon’s voice. Kaya hesitated for a moment and went to the door. She said with a low and rough voice.

“I know that if you come in I will probably vent my anger on you. So don’t.”
“If you are angry you have to vent it. I will receive it.”

Kaya couldn’t say anything at his words. She didn’t want to vent her anger on him. She wouldn’t know if it was another person, but she didn’t want to do it to him because Jo Minjoon treated her better than anyone else. It was the first time that she had felt respected by someone.

So she acted more sensitively on his actions. Would he ignore her or would he see her as a spoiled kid like everyone else? However, Jo Minjoon didn’t think like that even once. It could be heard weirdly if you put it this way, but she felt like Jo Minjoon was looking at someone else when he looked at her. She didn’t hate it. Perhaps, he would be mistaking her, but even mistaking someone in a good way felt good.

So she hated herself that much for acting like a kid. She was different to what she usually said. Don’t ignore me because I couldn’t learn. Don’t ignore me because I’m poor. Even after talking like that, she was the one that did things that made you ignore her. It was to the point that even when she saw herself, she saw a dull fellow with an empty mind, but she was curious as to how Jo Minjoon could evaluate her so highly.

She couldn’t open this door. Because the moment she opened it, she wouldn’t know as to how low she would fall. She couldn’t anymore. She didn’t want to act like a kid in front of him anymore. That’s how she thought.

She was already holding the door knob. She looked at her hands with confused eyes. No, You can’t. Kaya opened her mouth. It was a voice so low it seemed like she was mumbling. So low to the point you wondered if it would be transmitted through the door.

“If you don’t leave, I will get miserable. I’m spoiled. Right. I told you to not ignore me, but actually……”

Kaya closed her mouth. Those words were really weak for her to say. She bit her lips and continued talking with a stifled voice.

“……Perhaps, I’m the one that’s ignoring myself the most. That’s why, help me so I don’t feel more miserable.

Each and every word was heavy. What kind of face would he be making right now? What would he be thinking about? She’s a spoiled girl with many problems? Kaya herself couldn’t know.

“Go. I’m begging you.”

No reply came back. Kaya was just standing in front of the door. How many minutes would have passed? One minute. Five minutes. Perhaps, it would even be 10 or more minutes. Kaya opened the door after hesitating.

But there was no one there. At that moment, she felt a corner of her heart itch. Even after telling him to leave with her own mouth, could she have been expecting something? She felt pitiful.

It was at that moment when Kaya bit her lips and turned back. Something caught her attention. Next to the door, a small plate was placed. It was a sandwich. Kaya looked at that the sandwich absentmindedly for a long while. How much time passed? She slowly bent down and picked up the dish. After laying down on the bed, she slowly took a bite.

“……..Idiot.”

She wrote on the comments.

< Scandal (2) > End

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณมีมันยาก เพราะคุณไม่มีน้องสาวใช่ไหม ฉันขอโทษ ผมจะชนะเร็วและกลับมา . "[ เป็นแฟน withot คาย่า งั้นก็ wowy . ( ผมสบายดีโดยไม่ต้องดังนั้น ไม่ต้องห่วง )" ถ้าคุณบอกให้ผมทำแบบนั้นจริงๆ เหรอ แม้คุณจะกังวลเกี่ยวกับฉันตอนนี้ ผมไม่เป็นไร ไม่คิดเรื่องอะไรเลย ถ้าคุณกังวล ไม่มีอะไรที่เปลี่ยนแปลง เข้าใจมั้ย ? "เจมม่าไม่ตอบ ดังนั้นถอนหายใจ ." มันเพิ่มค่าโทรศัพท์ เราค่อยๆ สิ้นสุด ผมจะโทรหาคุณทีหลัง โอเค ? "[ อัง . . . . . . . chiel AP ] ( อืม . . . . . . . สู้ๆ )" ใช่ ข้าจะ "การสิ้นสุดการสนทนา หน้าจอกลายเป็นสีดำ เธอเห็นสิ่งที่เธอได้พิมพ์ก่อน จึงถอนหายใจและลบความคิดเห็น เธอเพิ่งบอกเธอว่าไม่ต้องเป็นห่วง ดังนั้นเธอไม่สามารถทำให้มันใหญ่ขึ้นตอนนั้นเองที่เสียงเคาะประตู เสียงที่ได้ยิน . อย่างระมัดระวังและเบาเสียง แม้ฟังเสียง เธอเดาได้ว่าเสียงที่ได้ยิน หลังจากนั้น" ฉันสามารถไป ? "มันคือเสียงของโจ มินจุน จึงลังเลอยู่สักพัก และเดินไปที่ประตู เธอพูดด้วยเสียงต่ำ และขรุขระ" ผมรู้ว่าถ้าคุณเข้ามาผมอาจจะระบายความโกรธของฉันกับคุณ ดังนั้นทำไม่ได้ "" ถ้าคุณโกรธ คุณต้องระบายมัน ข้าจะได้รับมัน . "จึงไม่สามารถพูดในคำพูดของเขา เธอไม่ได้ต้องการที่จะระบายความโกรธของเธอเลย เธอจะไม่รู้ถ้าเป็นคนอื่น แต่เธอไม่อยากทำมันกับเขา เพราะ โจ มินจุน ดูแลเธอได้ดีกว่าคนอื่น มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้รู้สึกนับถือโดยใครบางคนแล้วเธอทำมากกว่าอย่างน้อยใจในการกระทำของเขา เขาจะสนใจเธอ หรือเขาเห็นเธอเป็นเด็กเอาแต่ใจเหมือนคนอื่นๆ อย่างไรก็ตาม โจ มินวู ไม่ได้คิดเลย แม้แต่ครั้งเดียว มันอาจจะฟังแปลกๆ ถ้าคุณใส่มันด้วยวิธีนี้ แต่เธอรู้สึกเหมือนโจ มินจองมองคนอื่นเวลาเค้ามองเธอ เธอไม่ได้เกลียด บางที เขาอาจจะเข้าใจผิด แต่ก็จำใครในทางดีก็รู้สึกดีดังนั้น เธอเกลียดตัวเองมากที่ทำตัวเหมือนเด็ก เธอแตกต่างกับสิ่งที่เธอจะพูด ไม่สนใจผม เพราะผมไม่ได้เรียน อย่าเมินฉัน เพราะฉันมันจน หลังจากพูดแบบนั้น เธอยังเป็นคนที่ทำสิ่งต่างๆ ที่ทำให้คุณสนใจเธอ มันเป็นจุดที่แม้เมื่อเธอเห็นตัวเธอเอง เธอเห็นเพื่อนๆ ด้วยจิตใจที่ว่างเปล่า แต่เธอก็สงสัยว่าโจมินจองจะประเมินเธออย่างมากเธอไม่สามารถเปิดประตูนี้ได้ เพราะทันทีที่เธอเปิดมัน เธอไม่รู้ว่าต่ำแค่ไหน หล่อนก็จะล้มลง เธอไม่ได้อีกแล้ว เธอไม่ได้อยากทำตัวเป็นเด็กต่อหน้าเขาอีกแล้ว นั่นเป็นวิธีที่เธอคิดนางก็จับประตูลูกบิด เธอมองมือของเธอด้วยสายตาที่สับสน ไม่ คุณทำไม่ได้ จึงเปิดปาก มันเป็นเสียงต่ำมาก มันเหมือนเธอกำลังบ่น ต่ำจนเธอสงสัยว่ามันถูกถ่ายทอดผ่านประตู" ถ้าเธอไม่ไป ฉันจะได้รับทุกข์ทรมาน ผมนิสัยเสีย ใช่ ผมบอกคุณจะไม่สนใจผม แต่ . . . . . . " จริง ๆดังนั้นปิดปากของเธอ คำพูดนั้นอ่อนแอมากสำหรับเธอที่จะพูด เธอกัดริมฝีปากของเธอและยังคงพูดด้วยความอดกลั้นเสียง" . . . . . . . บางที ผมคนหนึ่งที่ไม่สนใจตัวเองมากที่สุด นั่นเป็นเหตุผลที่ช่วยให้ฉันเพื่อให้ฉันไม่รู้สึกทุกข์มากขึ้นแต่ละคนและทุกคําหนัก หน้าแบบไหนที่เขาจะต้องทำตอนนี้ สิ่งที่เขาจะคิดเรื่องอะไร ? เธอเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจ มีปัญหามากมาย ดังนั้นเธอจะไม่รู้" ไป ผมขอร้องคุณ .ไม่มีตอบกลับมา ดังนั้นแค่ยืนอยู่หน้าประตู กี่นาทีก็ผ่าน หนึ่งนาที ห้านาที บางทีมันอาจจะถึง 10 หรือมากกว่านาที ดังนั้นเปิดประตูหลังจากลังเลแต่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น ในตอนนั้น เธอรู้สึกว่ามุมของหัวใจเธอคัน หลังจากที่บอกให้เขาออกไปด้วยปากของเธอเอง เธอจะถูกคาดหวังอะไร ? เธอรู้สึกสงสารในตอนนั้น เมื่อกายากัดริมฝีปากและกลับ สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเธอ ถัดจากประตู จานเล็ก ๆอยู่ มันคือ แซนด์วิช ดังนั้นมองที่แซนวิชเหม่อลอยมานานแล้ว เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว ? เธอค่อยๆก้มลงไปหยิบจาน หลังจากทิ้งตัวลงบนเตียง เธอค่อยๆเอางับ" ไอ้บ้า . . . . . . "เธอเขียนในความคิดเห็น< > จบข่าว ( 2 )