แรงบันดาลใจเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับคนหลาย ๆ คนที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า เปรียบเสมือนได้ว่าเป็น จุดเริ่มต้นของทุกสิ่งในชีวิตก็ว่าได้ ถ้าเรามีแรงบันดาลใจในชีิวิตเราก็จะมีหลัก มีเส้นทางให้เดินแต่ถ้าไร้ซึ่งแรงบันดาลใจแล้ว เราก็คงเคว้งคว้างเหมือนเรือที่ลอยอยู่ในแม่น้ำยิ่งเมื่อตอนเราเรียนจบ และเริ่มต้นชีวิตของการทำงาน แรงบันดาลใจยิ่งมีความสำคัญอย่างสุดเพราะชีวิตทำงานและชีวิต ครอบครัวนี่แหละของจริงที่เราต้องเผชิญ ใครไร้ความฝัน และแรงบันดาลใจในการมีชีวิตแล้ว คงจะใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ ไม่มี จุดหมาย เนื่องจากว่ามันเป็นสิ่งที่เตือนใจเราไว้ว่าเราจะเดินทางในรูปแบบใดจึงจะไปถึงความสำเร็จหรือเป็นไปดั่งที่คาดหวังที่จะเป็นของแต่ละบุคคลก็จะมีแรงบันดาลใจที่แตกต่างกัน
ส่วนแรงบันดาลใจของฉันที่ใช้ในการเดินชีวิตเริ่มแรกก็คงเป็น คุณพ่อ คุณแม่เพราะเมื่อฉันจำความได้ตอนเด็กเล็กฉันเป็นคนที่ดื้อพอสมควร พอโตขึ้นจึงอยากที่จะทำอะไรบ้างอย่าง ซึ่งทำแล้วให้ท่านได้ชื่นใจ และเห็นเราประสบความสำเร็จ ทางด้านการเรียน การทำงาน เพราะว่าเห็นท่านทำงานเหนื่อยในการเลี้ยงฉันและพี่สาว โดยต้องห่างไกลบ้านเกิดของตัวเองไปค้าขายไกลถึงต่างจังหวัด หนึ่งปีก็ได้กลับมาเจอกันประมาณ 2 ครั้ง ดังนั้นพ่อกับแม่จึงเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันได้เลือกที่จะตั้งใจเรียนหนังสือ และหางานทำเพื่อที่จะไม่ต้องเป็นภาระให้กับท่านอีก ฉันอยากให้ท่านได้กลับมาใช้ชีวิตที่หมู่บ้านของเราแบบพอเพียงไม่ต้องแข่งขันและดิ้นรนอยู่ที่ต่างจังหวัดถ้าหากท่านกลับมาอยู่ที่บ้านเราจะได้เจอกันบ่อยครั้งขึ้น
และยังมีอีกท่านหนึ่งที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉัน ท่านผู้นี้คืออาจารย์ที่สอนฉันตอนมัธยมศึกษา ท่านชื่อว่า อาจารย์มนัส อินตานนท์ ที่ท่านเป็นแรงบันดาลใจในการดำเนินชีวิตให้ฉันเพราะว่าท่านถือได้ว่า เป็นพ่อแม่ คนที่สองของฉัน คอยอบรมสั่งสอนให้ฉันคิดทำสิ่งที่ดี ๆอยู่เสมอ แต่บางคนจะคิดว่าท่านเป็นคนที่ดุและเข้มงวดกับลูกศิษย์ แต่ฉันคิดว่าท่านเป็นคนที่ใจดีที่ท่านดุนั้น ท่านจะมีเหตุผลทุกครั้งให้คำปรึกษา เมื่อฉันมีปัญหา แม้แต่ขณะนี้ฉันได้จบการศึกษาในระดับมัธยมศึกษามานานพอสมควรแล้วฉันก็ยังปรึกษาและติดต่อท่านอยู่เสมอ ท่านจะเป็นครูที่อยู่ในดวงใจของฉันและลูกศิษย์คนอื่น ๆ ไปตลอด ฉันคิดว่าอย่างนั้นนะค่ะ
นั้นคือบุคคลที่ใกล้ตัวของฉันที่เป็นแรงบันดาลใจทำให้ฉันเลือกที่จะก้าวเดินไปข้างหน้าในทุกวันนี้