In a great palace by the sea, there

In a great palace by the sea, there once dwelt a very rich old lord, who had neither wife nor children living, only one little granddaughter, whose face he had never seen in all her life. He hated her bitterly, because at her birth his favorite daughter died. When the old nurse brought him the baby, he swore that it might live or die as it liked, but he would never look on its face as long as it lived.
So he turned his back and sat by his window looking out over the sea and weeping great tears for his lost daughter, ‘til his white hair and beard grew down over his shoulders and twined round his chair and crept into the chinks of the floor, and his tears, dropping on to the window-ledge, wore a channel through the stone, and ran away in a little river to the great sea. Meanwhile, his granddaughter grew up with no one to care for her or clothe her; only the old nurse, when no one was by, would sometimes give her a dish of scraps from the kitchen, or a torn petticoat from the rag-bag. The other servants of the palace would drive her from the house with blows and mocking words, calling her “Tattercoats” and pointing at her bare feet and shoulders, ‘til she ran away crying, to hide among the bushes.
And so she grew up with little to eat or wear, spending her days in the fields and lanes with only the gooseherd for a companion. He would play to her so merrily on his little pipe when she was hungry, cold or tired that she forgot all her troubles and fell to dancing, with his flock of noisy geese for partners.
But one day, people told each other that the king was traveling through the land, and in the town nearby was to give a great ball to all the lords and ladies of the country. There, the prince, his only son, was to choose a wife.
One of the royal invitations was brought to the palace by the sea, and the servants carried it up to the old lord, who still sat by his window, wrapped in his long white hair and weeping into the little river that was fed by his tears.
But when he heard the king’s command, he dried his eyes and bade them bring shears to cut him loose, for his hair had bound him a fast prisoner and he could not move. And then he sent them for rich clothes and jewels, which he put on; and he ordered them to saddle the white horse, with gold and silk, that he might ride to meet the king.
Meanwhile, Tattercoats had heard of the great doings in the town, and she sat by the kitchen door weeping because she could not go to see them. And when the old nurse heard her crying she went to the lord of the palace, and begged him to take his granddaughter with him to the king’s ball.
But he only frowned and told her to be silent, while the servants laughed and said:
“Tattercoats is happy in her rags, playing with the gooseherd. Let her be—it is all she is fit for.”
A second and then a third time, the old nurse begged him to let the girl go with him, but she was answered only by black looks and fierce words, ‘til she was driven from the room by the jeering servants with blows and mocking words.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวังดีใกล้ทะเล มีเมื่อสี่โมงเย็นอุดมสมบูรณ์มากเก่าพระเจ้า ผู้มีภรรยาไม่แน่นอน หลานสาวน้อยเพียงหนึ่ง หน้าซึ่งเขาไม่เคยเห็นในชีวิตของเธอ เขาเกลียดเธอพิรี้พิไร เนื่องจากที่เธอคลอด ลูกสาวของเขาชื่นชอบเสียชีวิต เมื่อพยาบาลเก่ามาเขาลูก เขาสาบานว่า มันอาจอาศัยอยู่ หรือตาย ตามที่มันชอบ แต่เขาจะไม่มองบนใบหน้าของมันตราบใดที่มันอาศัยอยู่ เพื่อให้เขาหันหลังให้ และเสาร์ โดยเขาหน้าต่างมองออกไปเห็นวิวทะเล และร้องไห้น้ำตาดีสำหรับลูกสาวของเขาหายไป สนุกสนานผมขาวและเคราของเขาเติบโตลงบนไหล่ของเขา และ twined รอบเก้าอี้ของเขา และคืบคลานเข้า chinks พื้น และน้ำตาของเขา วางบนหิ้งหน้าต่าง ช่องทางผ่านหินสวม และวิ่งไปในน้ำทะเลดี ในขณะเดียวกัน หลานสาวของเขาเติบโตขึ้นมาไม่มีใครดูแลเธอ หรืออยุ่เธอ เท่าเก่าพยาบาล เมื่อไม่มีใคร จะบางครั้งให้เธอจานเศษอาหารจากครัว หรือกระโปรงชั้นในฉีกจากถุงผ้าขี้ริ้ว ข้าราชการอื่น ๆ ของวังจะขับเธอจากบ้านด้วยหมัด และเยาะเย้ยคำ เรียกเธอ "Tattercoats" และชี้ไปที่ไหล่ และรองเท้าของเธอบนเธอวิ่งออกไปร้องไห้ ซ่อนในพุ่มไม้ และเพื่อ ให้เธอเติบโตขึ้น ด้วยเล็กน้อยรับประทาน หรือสวม ใส่ ใช้จ่ายวันของเธอในฟิลด์และถนนหนทาง มีเพียง gooseherd สำหรับเพื่อน เขาจะเล่นกับเธอดังนั้น merrily ในท่อเล็ก ๆ ของเขาเมื่อเธอหิว เย็น หรือเหนื่อยว่า เธอลืมปัญหาของเธอ และลดลง การเต้นรำกับฝูงห่านเสียงดังสำหรับคู่ค้าของเขา แต่วันหนึ่ง คนบอกคนอื่น ๆ ที่พระเดินผ่านที่ดิน และในเมืองใกล้เคียงให้ดีลูกขุนนางและสุภาพสตรีของประเทศทั้งหมด เจ้าชาย บุตรชายคนเดียวของเขา ได้เลือกเป็นภรรยา หนึ่งคำเชิญที่รอยัลมาพระราชวังริมทะเล และมหาดเล็กดำเนินถึงพระเจ้าเก่า ที่ยังคง นั่ง โดยหน้าต่างของเขา ผมยาวสีขาวห่อ และร้องไห้ในแม่น้ำน้อยที่ถูกเลี้ยง ด้วยน้ำตาของเขา แต่เมื่อเขาได้ยินคำสั่งของกษัตริย์ เขาแห้งดวงตาของเขา และพวกเขาถือพวกนำกรรไกรไปตัดเขาหลวม สำหรับผมของเขาได้ผูกมัดเขานักโทษอย่างรวดเร็ว และเขาไม่สามารถย้าย แล้ว เขาส่งออกเสื้อผ้าหลากหลายและอัญมณี ซึ่งเขาสวม และเขาสั่งให้พวกเขาอานม้าสีขาว ทองและผ้าไหม ที่เขาอาจขี่ไปพบกับกษัตริย์ ในขณะเดียวกัน ยิน Tattercoats ของการกระทำที่ดีในเมือง และเธอวันเสาร์ โดยประตูของห้องครัวที่ร้องไห้ เพราะเธอไม่สามารถไปดูพวกเขา และเมื่อพยาบาลเก่าได้ยินเธอร้องไห้เธอไปพระราชวัง และขอร้องเขาใช้หลานสาวของเขากับเขาไปลูกของกษัตริย์ แต่เขาเพียง frowned และบอกว่า เธอจะเงียบ ในขณะที่ข้ายังหัวเราะ และกล่าวว่า: "Tattercoats ได้มีความสุขในผ้าขี้ริ้วของเธอ เล่นกับ gooseherd ให้เธอเป็น — มันคือทั้งหมดที่เธอขนาดนี้ " ที่สองและครั้งที่สามแล้ว พยาบาลเก่าขอร้องเขาให้หญิงสาวไปกับเขา แต่เธอตอบ โดยเท่าที่ดูดำและคำรุนแรง สนุกสนานเธอซึ่งจากห้องข้า jeering พัดและคำเยาะเย้ย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในพระราชวังที่ยิ่งใหญ่ริมทะเลมีครั้งหนึ่งเคยอาศัยอยู่เจ้านายเก่ารวยมากที่มีภรรยามิได้มีเด็กที่อาศัยอยู่เพียงคนเดียวหลานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีใบหน้าของเขาไม่เคยเห็นในทุกชีวิตของเธอ เขาเกลียดเธอขมขื่นเพราะที่เธอให้กำเนิดลูกสาวของเขาเสียชีวิตที่ชื่นชอบ เมื่อพยาบาลเก่านำเขาทารกเขาสาบานว่ามันอาจจะมีชีวิตอยู่หรือตายในขณะที่มันชอบ แต่เขาจะไม่เคยมองบนใบหน้าของมันตราบเท่าที่มันอาศัยอยู่.
ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับและนั่งอยู่ริมหน้าต่างของเขามองออกไปในทะเล และร้องไห้น้ำตาที่ดีสำหรับลูกสาวหายไปของเขา 'til ผมสีขาวของเขาและเคราเติบโตลงบนไหล่ของเขาและ twined รอบเก้าอี้ของเขาและคืบคลานเข้ามา Chinks ของพื้นและน้ำตาของเขาลดลงไปที่หน้าต่างหิ้งสวมช่อง ผ่านหินและวิ่งหนีไปในแม่น้ำเล็ก ๆ น้อย ๆ ถึงทะเลใหญ่ ในขณะที่หลานสาวของเขาเติบโตขึ้นมาด้วยไม่มีใครที่จะดูแลเธอหรือเครื่องนุ่งห่มของเธอ เพียงพยาบาลเก่าเมื่อไม่มีใครอยู่โดยบางครั้งจะให้เธอจานเศษจากครัวหรือกระโปรงชั้นในฉีกขาดจากเศษถุง ข้าราชการอื่น ๆ ของพระราชวังจะขับรถของเธอจากบ้านที่มีพัดและคำพูดเยาะเย้ยเรียกเธอว่า "Tattercoats" และชี้ไปที่เท้าเปล่าของเธอและไหล่, 'til เธอวิ่งออกไปร้องไห้ที่จะซ่อนตัวอยู่ในหมู่พุ่มไม้.
และเพื่อให้เธอเติบโตขึ้นมา มีน้อยที่จะกินหรือสวมใส่วันจ่ายของเธอในทุ่งนาและถนนมีเพียง gooseherd สำหรับสหาย เขาจะเล่นกับเธอเพื่อให้สนุกสนานในท่อเล็ก ๆ ของเขาเมื่อเธอหิวเย็นหรือเหนื่อยที่เธอลืมทุกปัญหาของเธอและลดลงไปเต้นรำกับฝูงแกะของเขาห่านมีเสียงดังสำหรับคู่ค้า.
แต่วันหนึ่งคนบอกกันและกันว่ากษัตริย์ ได้เดินทางผ่านดินแดนและในเมืองที่อยู่ใกล้เคียงก็จะให้ลูกที่ดีในการเจ้านายทั้งสิ้นและผู้หญิงของประเทศ มีเจ้าชายบุตรชายคนเดียวของเขาก็คือการเลือกภรรยา.
หนึ่งในการเชิญพระราชถูกนำตัวไปยังพระราชวังริมทะเลและคนรับใช้นำมันขึ้นอยู่กับเจ้านายเก่าที่ยังคงนั่งอยู่ริมหน้าต่างของเขาอยู่ในห่อของเขา ผมยาวสีขาวและร้องไห้ลงไปในแม่น้ำเล็ก ๆ ที่ถูกเลี้ยงด้วยน้ำตาของเขา.
แต่เมื่อเขาได้ยินคำสั่งของกษัตริย์เขาแห้งตาของเขาและสั่งให้พวกเขานำกรรไกรไปตัดเขาหลวมสำหรับผมของเขาได้ผูกพันเขาเป็นนักโทษอย่างรวดเร็วและที่เขาสามารถทำได้ ไม่ขยับ. และแล้วเขาก็ส่งพวกเขาสำหรับเสื้อผ้าที่อุดมไปด้วยและอัญมณีซึ่งเขาวางบน; และเขาก็สั่งให้พวกเขาอานม้าขาวกับสีทองและไหมว่าเขาอาจจะนั่งรับเสด็จกษัตริย์.
ในขณะเดียวกัน Tattercoats เคยได้ยินของการกระทำที่ดีในเมืองและเธอนั่งร้องไห้ประตูห้องครัวเพราะเธอไม่สามารถไปได้ จะเห็นพวกเขา และเมื่อนางพยาบาลเก่าได้ยินเธอร้องไห้เธอเดินไปที่เจ้านายของพระราชวังและขอร้องให้เขาพาหลานสาวของเขากับเขาเพื่อลูกของกษัตริย์.
แต่เขาขมวดคิ้วเท่านั้นและบอกให้เธอได้อยู่เงียบ ๆ ในขณะที่ข้าราชการหัวเราะและกล่าวว่า:
" Tattercoats มีความสุขใน rags เธอเล่นกับ gooseherd ให้นางเป็นมันเป็นสิ่งที่เธอเป็นเหมาะสำหรับ. "
เป็นครั้งที่สองแล้วเป็นครั้งที่สามพยาบาลเก่าขอร้องให้เขาให้แฟนสาวไปกับเขา แต่เธอก็ตอบเท่านั้นโดยลักษณะสีดำและคำพูดที่รุนแรงจนเธอเป็น ขับออกมาจากห้องคนรับใช้ที่พูดเยาะเย้ยด้วยตัดสินและคำพูดเยาะเย้ย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในพระราชวังที่ยิ่งใหญ่ โดยทะเล ครั้งหนึ่งอยู่พระเก่ารวยมาก ใครไม่มีภรรยาหรือลูกอยู่เพียงหนึ่งเล็ก ๆน้อย ๆของหลานสาว ซึ่งใบหน้าที่เขาไม่เคยเห็นในชีวิตทั้งหมดของเธอ เขาเกลียดเธออย่างขมขื่น เพราะเกิดของเธอ ลูกสาวคนโปรดของเขาตาย เมื่อพยาบาลเก่าพาเขาเด็ก เขาสาบานว่าจะอยู่หรือตาย มันชอบ แต่เขาไม่เคยมองหน้าของมันตราบเท่าที่มันมีชีวิตอยู่เขาหันหลังนั่งหน้าต่างมองออกไปเหนือทะเล และร้องไห้น้ำตาที่ดีสำหรับลูกสาวที่หายไปของเขา จนผมและเคราสีขาวของเขาขึ้นลงเหนือไหล่ของเขาตวัดรัดรอบเก้าอี้ของเขาและพุ่งเข้าไปในจีนของพื้น และน้ำตาของเขาหยดบนขอบหน้าต่าง ใส่ช่อง ผ่านหิน และวิ่งหนีไปในแม่น้ำสายเล็ก ๆในทะเลใหญ่ ขณะเดียวกัน หลานสาวของเขาเติบโตขึ้นมาไม่มีใครดูแลเธอ หรือแต่งตัวของเธอ แต่พยาบาลเก่า เมื่อไม่มีใคร โดยบางครั้งจะให้จานเศษอาหารจากครัว หรือฉีกถุงที่ยังจากเศษผ้า ข้าราชการอื่น ๆของพระราชวังจะขับรถจากบ้านพัด ล้อเลียนคำพูด เรียกเธอว่า " tattercoats " และชี้เท้าเปล่าของเธอ และไหล่ จนเธอร้องไห้และวิ่งหนีไป ซ่อนในพุ่มไม้ดังนั้น เธอเติบโตขึ้นมาด้วยเล็กน้อยเพื่อกินหรือสวมใส่ , การใช้จ่ายวันของเธอในเขตข้อมูลและถนนที่มีเพียง gooseherd สำหรับเพื่อน เขาจะเล่นกับเธออย่างสนุกสนานบนท่อเล็ก ๆน้อย ๆของเขาเมื่อเธอหิว หนาว หรือ เหนื่อย ว่าเธอจะลืมปัญหาของเธอทั้งหมด และก็จะเต้นกับฝูงห่านเสียงดังสำหรับคู่ค้าแต่ทุกคนบอกกันว่ากษัตริย์ได้เดินทางผ่านดินแดนและเมืองใกล้เคียงคือให้ลูกที่ดีไปทั้งหมด และขุนนางฝ่ายของประเทศ มี ชาย ลูกชายคนเดียวของเขา คือการเลือกภรรยาหนึ่งของการเชิญเสด็จมาเข้าวังโดยทะเลและข้าราชการนำขึ้นองค์เก่าที่ยังนั่งอยู่ใกล้หน้าต่าง ห่อด้วยผมยาวสีขาวของเขาและร้องไห้ในแม่น้ำเล็ก ๆที่ถูกเลี้ยงโดยน้ำตาแต่เมื่อเขาได้ยินคำสั่ง เขาเช็ดน้ำตาของเขา และบอกให้เอากรรไกรตัดมันหลวม ผมของเขามีมัดนักโทษอย่างรวดเร็ว และเขาจะไม่ย้ายไป แล้วเขาส่งเสื้อผ้ารวย และอัญมณีที่เขาใส่อยู่ เขาสั่งให้อานม้าขาว กับ ทอง และผ้าไหม ที่เขาจะขี่ไปเฝ้าพระราชาขณะเดียวกัน tattercoats ได้ยินการกระทำที่ดีในเมือง เธอเฝ้าครัวประตูร้องไห้เพราะไม่ได้ไปดู และเมื่อพยาบาลเก่า ได้ยินเธอร้องไห้เธอไปพระราชวัง และขอร้องเขาให้พาหลานสาวของเขากับเขา พระลูกแต่เขาเพียงขมวดคิ้ว และบอกให้เงียบ ในขณะที่ข้าราชการหัวเราะและกล่าวว่า :" tattercoats มีความสุขในผ้าขี้ริ้วของเธอเล่นกับ gooseherd . ปล่อยให้เธอต้องเป็นเธอพอดี "ครั้งที่สองและครั้งที่สาม พยาบาลเก่า อ้อนวอนให้เขาปล่อยเธอไปกับเขา แต่เธอก็ตอบเท่านั้น โดยลักษณะสีดำและคำพูดที่รุนแรง จนกระทั่งเธอถูกไล่ออกจากห้อง โดยข้าราชการและเย้ยหยันกับพัดล้อเลียนคำพูด