study is shown in Table 3. There we

study is shown in Table 3.
There were no differences (p>0.05) in diarrhea score and blood characteristics among treatments.
Likewise, the
behavior was not influenced (p>0.05) by the dietary flavor supplement.
However, the inclusion of flavor increased (p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศึกษาแสดงในตาราง 3 มีไม่มีความแตกต่าง (p > 0.05) ในท้องเสียคะแนน และเลือดลักษณะระหว่างการรักษา ในทำนองเดียวกัน การ ลักษณะการทำงานไม่ได้รับ (p > 0.05) โดยเสริมรสชาติอาหารอย่างไรก็ตาม การเพิ่มขึ้นของการรวมรส (p < 0.05) weaning ที่เตรียมอาหารบริโภค หลัง weaning ADG และ G/F อัตรา ก่อนหน้านี้เป็น suggeste แห่งรสนมอาหารเริ่มต้นปรับปรุงกำไรต่อวัน และอาหารบริโภคเมื่อเทียบกับสุกรที่เลี้ยงอาหาร unflavored ในสุกร weanling (Roura et al., 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาแสดงให้เห็นในตารางที่ 3
ไม่มีความแตกต่างกัน (p> 0.05) คะแนนท้องเสียและลักษณะของเลือดในการรักษาได้
ในทำนองเดียวกัน
พฤติกรรมที่ไม่ได้รับอิทธิพล (p> 0.05) โดยการเสริมรสชาติอาหาร
แต่รวมของรสชาติเพิ่มขึ้น (p <0.05) ก่อนหย่านมปริมาณอาหารที่กิน, ADG หลังหย่านมและอัตราส่วน G / F
มันเป็นก่อนหน้านี้ suggeste ว่านอกเหนือจากรสชาติน้ำนมในอาหารเริ่มต้นที่ดีขึ้นได้ในชีวิตประจำวันและการบริโภคอาหารเมื่อเทียบกับสุกรที่เลี้ยงด้วยอาหารสูตร unflavored ในสุกรหลังหย่านม (Roura et al., 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาแสดงดังตารางที่ 3
ไม่มีความแตกต่าง ( P > 0.05 ) ในอุจจาระ และเลือดในการรักษาคะแนนคุณลักษณะ .
อนึ่ง พฤติกรรมไม่ได้รับอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 ) โดยเสริมรสอาหาร .
แต่รวมรสชาติที่เพิ่มขึ้น ( P < 0.05 ) ก่อนหย่านมและอัตราการเจริญเติบโตหลังหย่านมการกินอาหาร กรัมต่อลิตร F อัตราส่วน
มันเป็นก่อนหน้านี้ suggeste ที่เพิ่มรสนมที่จะเริ่มต้นอาหารดีขึ้นทุกวัน ได้รับและปริมาณอาหารที่กินเมื่อเปรียบเทียบกับสุกรที่ได้รับอาหาร unflavored ในลูกสุกรหย่านม ( รูรา et al . , 2008 )