A large number of yellow rays of li

A large number of yellow rays of light flashed around Yun Che, and the figures of an exact total of a hundred and twenty-eight Stone Dragon Warriors appeared. And these Stone Dragon Warriors had undergone changes as well. Their weapons were no longer just longspears; at the back, there were Stone Dragon Warriors who decided to discard their shields, and were wielding two longswords and two longblades.

More than a hundred of them… Facing more than a hundred enemies of the same level at the same time, and even after a large consumption of energy, how the hell could this be a trial? It’s basically abuse! This should probably be the last wave, I guess.

Yun Che thought as such. His initial ragged breathing had already calmed down after he regulated it. He threw an Intermediate Profound Recovering Pellet into his mouth, and adjusted his left shoulder so he could tighten his hold on Little Fairy by a little bit. He then pulled out the heavy sword from the ground with a single hand, and pointed it to the front.

The fierce battle between a one-handed person and a hundred warriors, thus began.

The Stone Dragon Warriors wielding longswords and longblades were not only different weapon-wise; even their movement speed was evidently faster than the Stone Dragon Warriors wielding spears. They rushed towards the front, and silhouettes of swords and blades enveloped Yun Che… Until now, what Yun Che was really consoled about, was that these Stone Dragon Warriors did not possess any long-ranged profound skills. Under the swings of his heavy sword, they were not able to approach him, which also meant that basically, they were not able to harm him and Little Fairy. Otherwise, their predicament would undoubtedly be several times more difficult.

However, the condition for this situation to persist was for him to maintain the frequency of his swings. But with the combination of his increasing energy consumption and increasing sense of fatigue in his arm, the speed of his heavy sword swings, and their level of ferociousness, were evidently falling. This also lead to even bigger openings and flaws after his every swing.

Bang bang bang…

In a series of explosions, five Stone Dragon Warriors that came to attack together were sent flying with a crescent swing of the heavy sword. But because of the gradually piling exhaustion from exerting his strength, when Yun Che was withdrawing his sword, his posture suddenly became unbalanced for a moment, so the longspear of a Stone Dragon Warrior came thrusting from his side and ruthlessly pierced into Yun Che’s waist.

Blood splattered out, and the Stone Dragon Warrior’s spear-tip was instantly broken as well. With a protective veil of profound energy on the exterior, and adding the hardness brought about by the Great Way of the Buddha, although this thrust did cause a bit of blood to spill, it did not bring about any serious damage. However, it was enough to allow Yun Che to feel a heavier sense of danger.

“Haah!!”

The nearby Stone Dragon Warriors were smashed with a single swing of Yun Che’s sword. He then suddenly flung his right arm and threw the heavy sword in the air. Right after, he quickly and gently moved Little Fairy to the right and held her tightly with her right arm. His left hand grabbed onto the descending heavy sword, and with a single swing, it brought about a howl that was similar to the roar of a furious dragon…

With the swapping of arms, the numbness in his right arm finally eased up by a little. Although he could not wield the heavy sword as freely with his left arm, the frequency of his swings and the power behind them slightly increased. However, the energy exhausting rate, was also evidently faster than when he wielded it with his right arm.

The Stone Dragon Warriors swarmed together towards Yun Che, and they shattered together by him as well. If these were not Stone Dragon Warriors, but actual living human beings, Yun Che’s entire body definitely would have already been dyed in fresh blood.

His left arm then began to feel heavier, gradually reaching the point of unsustainability. He once again returned the heavy sword to his right hand, which had eased up slightly from the numbness, and continued the close quarter combat.

The amount of time he took to clear this wave, to him, was very much longer than the previous wave, to the point where he did not even know the total amount of time he used. When the final Stone Dragon Warrior was destroyed, only heavy panting came out from his mouth. When he finally stabbed his heavy sword into the ground, and when his right hand left its handle, that sense of relief, was basically as if he was soaring into the heavens.

“Hu… hu… hu…”

Yun Che’s entire face was flushed red; he was panting extremely severely, and the hot beads of sweat on his forehead were so fine that they looked like raindrops. Little Fairy, who was hooped before his chest, could clearly feel the shivering arm hugging onto her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวเลขขนาดใหญ่ของสีเหลือง รังสีของแสงประกายรอบยุนเช และตัวเลขที่แน่นอนทั้งหมดหนึ่งร้อยยี่สิบแปดศิลานักรบมังกรปรากฏ และเหล่านักรบมังกรหินมีการเปลี่ยนแปลงเช่นกัน อาวุธของพวกเขาไม่เพียง longspears ; ที่ด้านหลัง มีศิลานักรบมังกรที่ตัดสินใจทิ้งเกราะและกวัดแกว่งสอง longswords และสอง longblades .ร้อยกว่าคน . . . ซึ่งมากกว่าร้อยศัตรูในระดับเดียวกัน ในช่วงเวลาเดียวกัน และแม้หลังจากการบริโภคขนาดใหญ่ของพลังงาน , แล้วนี้อาจจะพิจารณา มันเป็นการทารุณกรรม ! นี้อาจเป็นคลื่นสุดท้ายที่ฉันเดายุนเช คิดเช่น การหายใจที่ขาดวิ่นของเขาเริ่มต้นได้สงบลง หลังจากที่เขาควบคุมมันได้ เขาโยนแบบลึกซึ้งฟื้นตัวเม็ดเข้าปาก และปรับที่ไหล่ซ้ายของเขา แล้วเขาก็กระชับถือของเขา นางฟ้าน้อย โดยนิดหน่อย จากนั้นเขาก็ดึงดาบออกมาหนักจากพื้นด้วยมือเดียวและชี้ไปด้านหน้าการต่อสู้รุนแรงระหว่างคนหนึ่งคนและ 100 นักรบจึงเริ่มขึ้นศิลามังกรนักรบกวัดแกว่งและ longswords longblades ไม่เพียงที่แตกต่างกันอาวุธฉลาด แม้แต่การเคลื่อนไหวความเร็วคือเห็นได้ชัดว่าเร็วกว่าศิลามังกรนักรบกวัดแกว่งหอก พวกเขารีบวิ่งด้านหน้าและเงาของดาบและใบคลุม ยุนเช . . . . . . . จนถึงตอนนี้ สิ่งที่ยุนเชก็อุ่นใจเรื่องที่เหล่านักรบมังกรไม่ได้มีหินยาวอยู่ระหว่างทักษะลึกซึ้ง . ภายใต้การหวดดาบหนักของเขา พวกเขาไม่สามารถที่จะเข้าใกล้เขา ซึ่งก็หมายถึงว่า โดยทั่วไป พวกเขาไม่สามารถที่จะทำร้ายเขา และนางฟ้าตัวน้อย มิฉะนั้น สถานการณ์ของพวกเขาไม่ต้องสงสัยจะหลายๆครั้งยากอย่างไรก็ตาม เงื่อนไข สถานการณ์ นี้จะคงอยู่ให้เขาเพื่อรักษาความถี่ของชิงช้าของเขา แต่ด้วยการรวมกันของการเพิ่มพลังงานและเพิ่มความรู้สึกของความเมื่อยล้าที่แขนของเขา ความเร็วของดาบของเขาหนัก ชิงช้า และระดับของพวกเขา ferociousness , ทำให้ล้ม นี้ยังทำให้เกิดช่องว่างที่ใหญ่กว่าและข้อบกพร่องหลังจากที่ทุกการแกว่งของเขาปัง ปัง ปัง . . . . . . .ในชุดของการระเบิดหินห้านักรบมังกรที่ถูกส่งมาโจมตีกันบินกับเสี้ยวควงดาบหนัก แต่เพราะความเหนื่อยล้าจากการพยายามค่อยๆซ้อนพลัง เมื่อยุนเชก็ถอนดาบของเขา ท่าทางของเขาก็ไม่สมดุลกันสักครู่ แล้ว longspear ของหิน นักรบมังกรมาแทงจากด้านข้างของเขา และดันไปแทงเข้าเอวยุนเชเลือดกระเซ็นออกมา และหิน นักรบมังกรของปลายหอกหักได้ทันทีเช่นกัน กับม่านพลังป้องกันที่ลึกซึ้งในภายนอก และเพิ่มความแข็งโดยนำเกี่ยวกับวิธีการที่ดีของพระพุทธเจ้า แม้จะแทงนี้ทำให้บิตของเลือดทะลัก มันไม่ได้ก่อให้เกิดความเสียหายใด ๆที่ร้ายแรง แต่มันก็มากพอที่จะให้ยุนเช จะรู้สึกหนักอันตราย" ฮ้าาา ! "ใกล้เคียง ศิลามังกรนักรบถูกทุบด้วยสวิงเดี่ยวของยุนเช ดาบ แล้วเขาก็เหวี่ยงแขนข้างขวาของเขาและโยนดาบหนักในอากาศ หลังจากที่เขาได้อย่างรวดเร็วและค่อยๆย้ายนางฟ้าน้อย ทางขวา และกอดเธอไว้แน่นด้วยแขนข้างขวาของเธอ มือซ้ายของเขาจับลงบนลงดาบหนักและแกว่งเดียว มันมาเป็นเสียงหอนที่คล้ายกับเสียงคำรามของมังกรพิโรธ . . . . . . .กับการเปลี่ยนของแขน , อาการชาที่แขนขวาของเขาก็ผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าเขาสามารถควงดาบหนักได้อย่างอิสระด้วยแขนซ้าย ความถี่ของชิงช้าของเขาและพลังที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย . อย่างไรก็ตาม พลังงานที่หลบหนี ซึ่งก็เห็นได้ชัดว่าเร็วกว่าตอนที่เขาใช้มันด้วยแขนข้างขวาของเขาศิลานักรบมังกรรุมทึ้งกันต่อยุนเช เขาแตกกัน โดยเขาได้เป็นอย่างดี ถ้านี่ไม่ใช่นักรบมังกรหิน แต่ชีวิตที่แท้จริงของมนุษย์ และร่างกายทั้งหมดของยุนเช แน่นอนจะถูกย้อมด้วยเลือดสดแขนซ้ายของเขาก็เริ่มรู้สึกหนักขึ้น หนักขึ้น เรื่อย ๆถึงจุด unsustainability . เขากลับมาอีกครั้ง ดาบหนัก มือขวาของเขาซึ่งได้ปลดเปลื้องขึ้นเล็กน้อยจากอาการชาและยังคงปิดไตรมาสต่อสู้ .ปริมาณของเวลาที่เขาใช้เพื่อล้างคลื่นนี้ให้เขา มากกว่าคลื่นก่อนหน้านี้ไปยังจุดที่เขาไม่ได้แม้กระทั่งทราบว่าปริมาณของเวลาที่เขาใช้ เมื่อ นักรบ ศิลามังกร สุดท้ายถูกทำลายเพียงหนักหอบออกมาจากปากของเขา เมื่อในที่สุดเขาก็แทงดาบหนักของเขาลงสู่พื้นดิน และเมื่อมือขวาไปจัดการ ซึ่งความรู้สึกของการบรรเทาทั่วไปราวกับว่าเขาทะยานไปสู่สรวงสวรรค์" โฮ . . . โฮ . . . โฮ . . . . . . . "หน้าทั้งหมดของยุนเชก็หน้าแดง แดง เขาหอบหายใจอย่างรุนแรงมาก และร้อนลูกปัดของเหงื่อบนหน้าผากของเขาเพื่อปรับที่พวกเขามองเหมือนหยดน้ำฝน นางฟ้าน้อยผู้ถูก hooped ก่อนที่หน้าอกของเขาจะรู้สึกหนาวสั่นแขนกอดไว้อย่างชัดเจน