He appeared to be heading in the di

He appeared to be heading in the direction of the Milky Way Sea. Perhaps this was why legends arose of an island of Immortals. If one searched for it, it could never be found. But when it appeared, anyone who stepped foot on it would find that it was a nation inhabited by mortals.

It was, of course, the State of Zhao.

Some time passed, and eventually the skies grew calm once again. Meng Hao stood there looking down at the deep, gaping hole. Then he looked off silently in the direction in which Patriarch Reliance had disappeared.

Time passed, and rain began to fall. It fell with urgency, slowly flowing down into the massive pit left by the State of Zhao. Many years later, this area would turn into a sea.

Standing amidst the sheets of falling rain, Meng Hao let out a long sigh. Images from the past several days flashed through his mind. It all seemed virtually inconceivable. Thinking upon it all, it seemed a dream-like fantasy.

The State of Zhao was gone…. Meng Hao looked around at the rain, then up into the hazy sky. He contemplated his life during the past four years.

“I started out as a scholar…” he murmured. “My life is like snow. I can only exist in winter. I can yearn for the summer of the mortal world, but that is not my life anymore….” After a long time passed, he turned. Surrounded by the falling rain, he once again began to trod a road which led away from his roots.

He struck a lonely figure amidst the rain. Eventually, he seemed to merge into it. Even if a hot wind blew over him, it would do nothing to disperse him. Because this was his life.

Life is comprised of one experience after another. Or, you could say that life is comprised of many experiences. Different experiences lead to different lives; if you experience a cold bitter wind, you will become snow. If you experience scorching heat, you will become rain….

Whatever you experience in life will shape the person you are. That is what makes life wonderful.

“Southern Domain, here I come! Although, before I get there, I must reach Foundation Establishment!” As he walked through the rain, he lifted up his head, and his eyes glittered brilliantly.

He would never forget the stubborn desire to achieve power that he had experienced underneath the descent of Lord Revelation’s palm attack. In this world, only the powerful can be invincible.

“Wait a minute, where did that blood-colored glow come from…?”

With questions circling in his mind, Meng Hao disappeared into the distance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาปรากฏเป็นหัวเรื่องในทิศทางของซีทางช้างเผือก ทีนี้คือทำไมจึงเกิดตำนานของการเกาะของอมตะ ถ้าหนึ่งในการค้นหาสำหรับมัน มันไม่เคยพบ แต่เมื่อมันปรากฏ ทุกคนที่ก้าวเท้าบนก็จะพบว่า มันเป็นประเทศที่อาศัยอยู่ โดยปุถุชนได้ แน่นอน รัฐเจียวเวลาผ่านไป และในที่สุดท้องฟ้าเติบสงบอีกครั้ง เฮา เมงยืนมีกำลังลงที่ลึก หลุมที่อ้าปากค้าง แล้ว เขาดูปิดอยู่เบื้องหลังในทิศทางที่พึ่งพระหายไปเวลาผ่านไปแล้ว และฝนเริ่มตกลง มันล้มลง ด้วยความเร่งด่วน ช้าไหลลงในหลุมใหญ่ซ้าย โดยสถานะเจียว หลายปีต่อมา พื้นที่นี้จะเปลี่ยนเป็นทะเลยืนท่ามกลางสายฝนแผ่น เมงเฮาให้ออกอกยาว ภาพจากหลายวันผ่านมาประกายผ่านจิตใจของเขา มันดูเหมือนจริงเล่า คิดเมื่อมันทั้งหมด ดูเหมือนจินตนาการเหมือนฝันสถานะเจียวก็หายไป... เฮา เมงมองไปรอบ ๆ ที่ฝนตก แล้วขึ้นสู่ท้องฟ้ามัว เขาประสงค์ชีวิตของเขาในช่วงสี่ปีผ่านมา"ผมเริ่มออกเป็นนักวิชาการ..." เขา murmured นี้" ชีวิตเป็นเหมือนหิมะ ฉันสามารถมีอยู่ในฤดูหนาวเท่านั้น ฉันสามารถใคร่ในฤดูร้อนโลกมนุษย์ แต่ชีวิตของฉันอีกต่อไป..." หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน เขาเปิด ท่ามกลางสายฝน เขาอีกครั้งเริ่มเหยียบถนนซึ่งห่างจากรากของเขาเขาหลงรูปเหงาท่ามกลางสายฝน ในที่สุด เขาดูเหมือนจะผสานลงในมัน ถ้ามีลมร้อนพัดผ่านเขา มันจะทำอะไรเขากระจาย เพราะนี่เป็นชีวิตของเขาชีวิตประกอบด้วยหนึ่งประสบการณ์หลังจากที่อื่นด้วย ได้ คุณสามารถพูดว่า ชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์มากมาย ประสบการณ์แตกต่างกันทำให้ชีวิตแตกต่างกัน หากคุณพบขมลมหนาว คุณจะกลายเป็นหิมะ หากคุณพบฟิต คุณจะกลายเป็นฝนตก...สิ่งที่คุณพบในชีวิตจะรูปคนที่คุณอยู่ สิ่งที่ทำให้ชีวิตที่ดีได้"โดเมนใต้ นี่ฉันมา แม้ว่า ก่อนจะมี ฉันต้องถึงก่อตั้งมูลนิธิ" ขณะที่เขาเดินผ่านฝน เขายกขึ้นศีรษะ และตาแวววาวเก่งเขาจะลืมความปรารถนาปากแข็งเพื่อให้ได้พลังที่เขามีประสบการณ์ภายใต้เชื้อสายของพระวิวรณ์ปาล์ม ในโลกนี้ เท่านั้นที่มีประสิทธิภาพสามารถอยู่ยงคงกระพัน"รอสักครู่ โกลว์สีเลือดนั้นมาจากไหน..."ถาม circling ในจิตใจของเขา เมงเฮาหายไปเป็นระยะทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาปรากฏตัวขึ้นที่จะมุ่งหน้าไปในทิศทางของทางช้างเผือกทะเล บางทีนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่เกิดขึ้นตำนานของเกาะอมตะ หากหนึ่งในการค้นหามันอาจจะไม่เคยพบ แต่เมื่อมันปรากฏตัวทุกคนที่ก้าวเท้าบนก็จะพบว่ามันเป็นประเทศที่อาศัยอยู่โดยปุถุชน. มันเป็นของหลักสูตรรัฐ Zhao. บางเวลาที่ผ่านไปและในที่สุดท้องฟ้าเติบโตสงบอีกครั้ง เม้งเฮายืนอยู่ที่นั่นมองลงมาที่ลึกหลุมเหวอะ จากนั้นเขาก็มองออกไปเงียบ ๆ ในทิศทางที่พระสังฆราชพึ่งได้หายไป. เวลาผ่านไปและมีฝนเริ่มตก มันลดลงอย่างเร่งด่วนช้าไหลลงไปในหลุมขนาดใหญ่ที่เหลือจากรัฐ Zhao หลายปีต่อมาบริเวณนี้จะกลายเป็นทะเล. ยืนอยู่ท่ามกลางแผ่นฝนตกเม้งเฮาให้ออกถอนหายใจยาว ภาพจากหลายวันที่ผ่านมาผ่านประกายความคิดของเขา ทุกอย่างดูเหมือนแทบไม่น่าเชื่อ คิดกับมันทุกอย่างที่มันดูเหมือนจินตนาการเหมือนฝัน. รัฐ Zhao ก็หายไป ... เม้งเฮามองไปรอบ ๆ ที่ฝนตกแล้วขึ้นสู่ท้องฟ้าสลัว เขาครุ่นคิดชีวิตของเขาในช่วงที่ผ่านมาสี่ปีที่ผ่านมา. "ผมเริ่มต้นจากการเป็นนักวิชาการ ... " เขาบ่นอยู่ "ชีวิตของฉันเหมือนหิมะที่โปรยปราย ฉันเท่านั้นที่สามารถอยู่ในช่วงฤดูหนาว ฉันจะโหยหาช่วงฤดูร้อนของโลกมนุษย์ แต่ที่ไม่ได้เป็นชีวิตของฉันอีกต่อไป ... . "หลังจากที่เวลานานผ่านเขาหัน ล้อมรอบไปด้วยฝนตกเขาอีกครั้งเริ่มที่จะเหยียบถนนซึ่งนำออกไปจากรากของเขา. เขาหลงรูปเหงาท่ามกลางสายฝน ในที่สุดเขาก็ดูเหมือนจะผสานเข้ากับมัน แม้ว่าลมร้อนพัดมากกว่าเขาก็จะทำอะไรเขาจะแยกย้ายกันไป เพราะนี่คือชีวิตของเขา. ชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์หนึ่งหลังจากที่อื่น หรือคุณอาจจะบอกว่าชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์มากมาย ประสบการณ์ที่แตกต่างนำไปสู่ชีวิตที่แตกต่างกัน ถ้าคุณได้สัมผัสกับลมหนาวคุณจะกลายเป็นหิมะ หากคุณพบเปรี้ยงร้อนคุณจะกลายเป็นฝน ... . สิ่งที่คุณพบในชีวิตจะมีรูปร่างคนที่คุณมี นั่นคือสิ่งที่ทำให้ชีวิตที่ยอดเยี่ยม. "โดเมนใต้นี่ฉันมา! แต่ก่อนที่ผมจะได้มีผมต้องถึงมูลนิธิจัดตั้ง! "ขณะที่เขาเดินผ่านฝนเขายกศีรษะของเขาและดวงตาของเขาประกายเรืองรอง. เขาจะไม่มีวันลืมความปรารถนาปากแข็งเพื่อให้บรรลุอำนาจที่เขาเคยมีประสบการณ์ที่อยู่ภายใต้การสืบเชื้อสาย ของการโจมตีปาล์มพระเจ้าวิวรณ์ของ ในโลกนี้เท่านั้นที่มีประสิทธิภาพสามารถอยู่ยงคงกระพัน. "รอนาทีที่ไม่ว่าเรืองแสงสีเลือดมาจาก ... ?" กับคำถามที่วงในใจของเขาเม้งเฮาหายไปในระยะทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาปรากฏตัวขึ้นที่จะมุ่งไปในทิศทางของทางช้างเผือกที่ทะเล บางทีนี่คือเหตุผลที่ตำนานเกิดขึ้นของเกาะที่เป็นอมตะ ถ้าใครตามหา มันอาจจะไม่ถูกพบ แต่เมื่อมันปรากฏขึ้น ใครเหยียบเท้ามัน จะพบว่า มันเป็นประเทศที่อาศัยอยู่โดยมนุษย์มันเป็น แน่นอน รัฐจ้าวเวลาผ่านไป และในที่สุดท้องฟ้าก็สงบลงอีกครั้ง เมิ่งเฮ่ายืนมองลงไปที่รูลึก . แล้วเขาก็มองออกไปอย่างเงียบ ๆในทิศทางที่ท่านพึ่งหายเวลาผ่านไป ฝนเริ่มตก มันตกอยู่กับความเร่งด่วน ค่อยๆไหลลงไปในหลุมใหญ่ด้านซ้าย โดยรัฐจ้าว หลายปีต่อมา พื้นที่นี้จะกลายเป็นทะเลยืนอยู่ท่ามกลางแผ่นของฝนที่ตกลงมา เมิ่งฮ่าวถอนหายใจยาว ภาพจากหลายวันที่ผ่านมา แวบเข้ามาในความคิดของเขา มันดูเหมือนจริงเล่า คิดเมื่อมันทั้งหมด , มันดูเหมือนฝันชอบจินตนาการรัฐจ้าวก็หายไป . . . . . . . เมิ่งฮ่าวมองไปรอบ ๆที่ฝนตก แล้วขึ้นสู่ท้องฟ้ามืดมน เขาคิดว่าชีวิตของเขาในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา" ฉันเริ่มต้นจากการเป็นบัณฑิต . . . . . . . " เขาพึมพำ " ชีวิตก็เหมือนหิมะ ฉันเท่านั้นที่สามารถอยู่ในช่วงฤดูหนาว ฉันโหยหาฤดูร้อนของโลกมนุษย์ แต่นั่นไม่ใช่ชีวิตของฉันอีกต่อไปแล้ว . . . . . . . " หลังจากที่เวลานานผ่านไป เขาเปลี่ยน ล้อมรอบไปด้วยสายฝน เขาอีกครั้งเริ่มที่จะ trod ถนนซึ่งนำห่างจากรากของเขาเขาหลงรูปโดดเดี่ยวท่ามกลางสายฝน ในที่สุด ดูเหมือนเขาจะกลืนลงไป ถ้าลมร้อนที่พัดผ่านเขาไป มันก็ไม่ได้กระจายเลย เพราะมันเป็นชีวิตของเขาชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์หนึ่งหลังจากที่อื่น หรือ คุณไม่สามารถพูดได้ว่าชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์มากมาย ประสบการณ์ที่แตกต่างกันนำไปสู่ชีวิตที่แตกต่างกัน ถ้าคุณได้สัมผัสลมเย็นขม คุณจะกลายเป็นหิมะ หากคุณพบความร้อนเปรี้ยง คุณจะกลายเป็นฝน . . . . . . .อะไรก็ตามที่คุณพบในชีวิตจะได้รูปร่างแบบนี้ นั่นคือสิ่งที่ทำให้ชีวิตที่ยอดเยี่ยมใต้ " โดเมนที่นี่ฉันมา ! แม้ว่าก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ ผมต้องไปถึงการก่อตั้งมูลนิธิ ! " เมื่อเขาเดินฝ่าฝน เขายกศีรษะขึ้น และดวงตาของเขาแวววาวเรืองรองเขาจะไม่มีวันลืมความดื้อรั้นที่จะบรรลุพลังที่เขาได้พบเชื้อสายของพระเจ้า วิวรณ์ ใต้ของปาล์ม โจมตี ในโลกนี้ เพียงที่มีประสิทธิภาพจะสามารถอยู่ยงคงกระพัน" เดี๋ยวก่อน ไหนว่าเลือดสีเรืองแสงออกมาจาก . . . . . . . ? "กับคำถามที่วนเวียนในความคิดของเขา เมิ่งฮ่าวหายไปกับระยะทาง