Birefringence is the optical proper

Birefringence is the optical property of a material having a refractive index that depends on the polarization and propagation direction of light.[1] These optically anisotropic materials are said to be birefringent (or birefractive). The birefringence is often quantified as the maximum difference between refractive indices exhibited by the material. Crystals with asymmetric crystal structures are often birefringent, as are plastics under mechanical stress.

Birefringence is responsible for the phenomenon of double refraction whereby a ray of light, when incident upon a birefringent material, is split by polarization into two rays taking slightly different paths. This effect was first described by the Danish scientist Rasmus Bartholin in 1669, who observed it[2] in calcite, a crystal having one of the strongest birefringences. However it was not until the 19th century that Augustin-Jean Fresnel described the phenomenon in terms of polarization, understanding light as a wave with field components in transverse polarizations (perpendicular to the direction of the wave vector).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Birefringence คุณสมบัติแสงวัสดุมีดรรชนีที่ขึ้นอยู่กับทิศทางโพลาไรซ์และการแพร่กระจายของแสง ได้ [1] วัสดุ optically anisotropic เหล่านี้กล่าวได้ว่า เป็น birefringent (หรือ birefractive) มักจะ quantified birefringence ที่ส่วนต่างระหว่างดัชนี refractive จัดแสดง โดยวัสดุสูงสุด ผลึก มีโครงสร้างผลึก asymmetric มัก birefringent เป็นพลาสติกภายใต้เครื่องจักรกลที่มีความเครียดBirefringence รับผิดชอบสำหรับปรากฏการณ์หักเหคู่โดยมีแสงไฟ เมื่อเหตุการณ์เมื่อวัสดุ birefringent ถูกแบ่งออก โดยโพลาไรซ์เป็นรังสีที่สองมีเส้นทางแตกต่างกันเล็กน้อย ก่อนผลนี้ถูกอธิบาย โดยนักวิทยาศาสตร์เดนมาร์ก Bartholin รัสใน 1669 ที่สังเกตได้ [2] ในแคลไซต์ คริสตัลที่มี birefringences ที่แข็งแกร่งอย่างใดอย่างหนึ่ง อย่างไรก็ตาม ไม่จนถึงศตวรรษที่ 19 ว่า Fresnel ฌองโอกุอธิบายปรากฏการณ์ในรูปแบบของโพลาไรซ์ เข้าใจแสงเป็นคลื่นกับคอมโพเนนต์ฟิลด์ใน transverse polarizations (ตั้งฉากกับทิศทางของเวกเตอร์คลื่น)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

birefringence เป็นทรัพย์สินแสงของวัสดุที่มีดัชนีหักเหที่ขึ้นอยู่กับโพลาไรซ์และทิศทางการแพร่กระจายของแสง. [1] เหล่านี้วัสดุ anisotropic สายตาจะกล่าวว่าเป็น birefringent (หรือ birefractive) birefringence เป็นวัดมักจะเป็นความแตกต่างสูงสุดระหว่างดัชนีหักเหของแสงแสดงโดยวัสดุ ผลึกที่มีโครงสร้างผลึกสมมาตรมักจะ birefringent เช่นเดียวกับพลาสติกภายใต้ความเครียดกล. birefringence เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับปรากฏการณ์ของการหักเหคู่โดยเรย์ของแสงเมื่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวัสดุ birefringent จะแยกตามโพลาไรซ์เป็นสองรังสีการเส้นทางที่แตกต่างกันเล็กน้อย ผลกระทบนี้จะเป็นครั้งแรกโดยนักวิทยาศาสตร์ชาวเดนมาร์กในราสมูส Bartholin 1669 ที่สังเกตเห็นมัน [2] ในแคลไซต์, คริสตัลมีหนึ่งใน birefringences แข็งแกร่ง แต่มันไม่ได้จนกว่าศตวรรษที่ 19 ที่เฟรส Augustin-Jean อธิบายปรากฏการณ์ในแง่ของโพลาไรซ์เข้าใจแสงเป็นคลื่นที่มีส่วนประกอบของเขตข้อมูลใน polarizations ขวาง (ที่ตั้งฉากกับทิศทางของเวกเตอร์คลื่น)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฤทธิ์ทางชีวภาพเป็นสมบัติเชิงแสงของวัสดุมีดรรชนีหักเหนั้นขึ้นอยู่กับขนาดและทิศทางการแพร่กระจายของแสง [ 1 ] เหล่านี้วัสดุ Anisotropic optically จะกล่าวว่าเป็นไบรีฟรินเจนท์ ( หรือ birefractive ) มีฤทธิ์ทางชีวภาพมักจะวัดเป็นความแตกต่างสูงสุดระหว่างสายตาดัชนีแสดงโดยวัสดุผลึกที่มีโครงสร้างของผลึกสมมาตรมักไบรีฟรินเจนท์ เป็นพลาสติกภายใต้ความเครียดทางกล

การหักเหสองแนวเป็นผู้รับผิดชอบปรากฏการณ์การหักเหซ้อนโดยรังสีของแสง เมื่อเหตุการณ์เมื่อไบรีฟรินเจนท์วัสดุ คือ แบ่งตามขนาดเป็น 2 รังสีจะแตกต่างกันเล็กน้อยผลนี้ถูกรายงานครั้งแรกโดยนักวิทยาศาสตร์ชาวเดนมาร์ก Rasmus สันนิฐานใน 1669 ที่สังเกตมัน [ 2 ] ในแคลไซต์ , คริสตัลมีหนึ่งของ birefringences ที่แข็งแกร่งที่สุด แต่มันไม่ได้จนกว่าศตวรรษที่ 19 ว่า Augustin Jean Fresnel อธิบายปรากฏการณ์ในแง่ของโพลาไรเซชันความเข้าใจแสงเป็นคลื่นที่มีส่วนประกอบในเขต polarizations ตามขวาง ( ตั้งฉากกับทิศทางของเวกเตอร์คลื่น )