repeater.It was clear during the 19

repeater.

It was clear during the 1970s that the repeater spacing could be increased consid-
erably by operating the lightwave system in the wavelength region near 1.3 μm, where

fiber loss is below 1 dB/km. Furthermore, optical fibers exhibit minimum dispersion in

this wavelength region. This realization led to a worldwide effort for the development

of InGaAsP semiconductor lasers and detectors operating near 1.3 μm. The second

generation of fiber-optic communication systems became available in the early 1980s,

but the bit rate of early systems was limited to below 100 Mb/s because of dispersion in

multimode fibers [14]. This limitation was overcome by the use of single-mode fibers.

A laboratory experiment in 1981 demonstrated transmission at 2 Gb/s over 44 km of

single-mode fiber [15]. The introduction of commercial systems soon followed. By

1987, second-generation lightwave systems, operating at bit rates of up to 1.7 Gb/s

with a repeater spacing of about 50 km, were commercially available.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทวนมันเป็นช่วงปี 1970 ชัดเจนว่า repeater ระยะห่างอาจจะเพิ่มขึ้น consid-erably โดยการควบคุมระบบในแถบความยาวคลื่นใกล้ 1.3 ไมครอน lightwave ที่การสูญเสียเส้นใยอยู่ด้านล่าง 1 dB/กิโลเมตร นอกจากนี้ เส้นใยแสงมีการกระจายน้อยที่สุดในภูมิภาคที่ความยาวคลื่นนี้ สำนึกนี้นำไปสู่ความพยายามทั่วโลกสำหรับการพัฒนาเลเซอร์สารกึ่งตัวนำ InGaAsP และเครื่องตรวจจับใกล้ 1.3 ไมครอนในการทำงาน ครั้งที่สองสร้างระบบสื่อสารใยแก้วนำแสงก็มีอยู่ในต้นทศวรรษ 1980แต่อัตราบิตของระบบก่อนถูกจำกัดให้ต่ำกว่า 100 Mb/s เนื่องจากการกระจายในมัลติไฟเบอร์ [14] ข้อจำกัดนี้ถูกเอาชนะ โดยการใช้เส้นใยโหมดเดี่ยวการทดลองปฏิบัติการในส่งที่แสดงให้เห็นถึง 1981 ที่ 2 Gb/s มากกว่า 44 กิโลเมตรเส้นใยโหมดเดี่ยว [15] การแนะนำของระบบเชิงพาณิชย์ตามมา โดย1987, lightwave รุ่นที่สองระบบ อัตราสูงสุด 1.7 Gb/s บิตด้วยระยะห่างทวนประมาณ 50 กิโลเมตร มีจำหน่ายทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทวน.

มันเป็นที่ชัดเจนในช่วงปี 1970 ที่ระยะห่างทวนอาจจะเพิ่มขึ้นมากถึง
erably โดยระบบปฏิบัติการ LightWave ในภูมิภาคความยาวคลื่นใกล้ 1.3 ไมครอนที่

สูญเสียไฟเบอร์ต่ำกว่า 1 dB / km นอกจากนี้เส้นใยแสงแสดงการกระจายตัวต่ำสุดใน

ช่วงความยาวคลื่นที่นี้ สำนึกนี้จะนำไปสู่ความพยายามที่ทั่วโลกสำหรับการพัฒนา

ของ InGaAsP เลเซอร์เซมิคอนดักเตอร์และตรวจจับการดำเนินงานที่อยู่ใกล้กับ 1.3 ไมครอน ประการที่สอง

การสร้างระบบการสื่อสารใยแก้วนำแสงกลายเป็นใช้ได้ในช่วงต้นปี 1980

แต่อัตราบิตของระบบช่วงต้นถูก จำกัด ให้ต่ำกว่า 100 MB / s เนื่องจากการกระจายตัวใน

เส้นใยมัลติ [14] ข้อ จำกัด นี้ถูกเอาชนะโดยการใช้เส้นใยโหมดเดียว.

การทดลองในห้องปฏิบัติการในปี 1981 แสดงให้เห็นถึงการส่งผ่านที่ 2 Gb / s กว่า 44 กิโลเมตรจาก

เส้นใยโหมดเดี่ยว [15] การแนะนำของระบบการค้าตามมาเร็ว ๆ นี้ โดย

ปี 1987 ระบบ LightWave รุ่นที่สองการปฏิบัติงานที่อัตราบิตได้ถึง 1.7 Gb / s

ด้วยระยะห่างทวนประมาณ 50 กม. เป็นใช้ได้ในเชิงพาณิชย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทวนมันชัดเจนในช่วงปี 1970 ที่ระยะห่างอาจจะเพิ่มขึ้น consid - ทวนerably โดยปฏิบัติการในเขตใกล้ระบบ Lightwave ความยาวคลื่น 1.3 μ M ที่การสูญเสียเส้นใยด้านล่าง 1 dB / Km . นอกจากนี้เส้นใยแสงมีการแพร่กระจายต่ำสุดในความยาวคลื่นนี้ภูมิภาค การรับรู้นี้ทำให้ความพยายามทั่วโลกสำหรับการพัฒนาของ ingaasp เซมิคอนดักเตอร์เลเซอร์และเครื่องตรวจจับปฏิบัติการ 1.3 μที่สองใกล้ม.รุ่นของระบบการสื่อสารที่เปลี่ยนเป็นใช้ได้ในต้นทศวรรษ 1980 ,แต่อัตราบิตของระบบแรก ( ต่ำกว่า 100 MB / s เนื่องจากการแพร่กระจายในมัลติไฟเบอร์ [ 14 ] ข้อ จำกัด นี้ถูกเอาชนะโดยการใช้เส้นใยโหมดเดียว .ปฏิบัติการทดลองใน 1981 ) กระปุกที่ 2 GB / s กว่า 44 กิโลเมตรให้เส้นใยโหมดเดี่ยว [ 15 ] ความรู้เบื้องต้นของระบบเชิงพาณิชย์เร็วตาม โดย1987 ระบบ Lightwave หรือผ่าตัดที่อัตราบิตถึง 1.7 GB / sกับ repeater ระยะห่างประมาณ 50 กม. ในเชิงพาณิชย์