Table 6 shows the result for the WF

Table 6 shows the result for the WF of sugarcane and cassava for 14 provinces in northern Thailand, expressed in cubic meters per unit of mass (m3/ton). Fig 1 shows that sugarcane consist of green, blue and grey WF. The WF increases in the following order: Lamphang (252 m3/ton), Chiang Mai (244 m3/ton), Chiang Rai (240 m3/ton), Tak (216 m3/ton), Sukhothai (206 m3/ton), Uttaradit and Uthai Thani (192 m3/ton), Nakhon Sawan and Phitsanulok (188 m3/ton), Phrae (186 m3/ton) and Phichit (185 m3/ton).
Fig 2 shows the WF of cassava. Uthai Thani (547 m3/ton) has substantially larger WF than Nakhon Sawan (545 m3/ton), Lampang (547 m3/ton), Phetchabun (525 m3/ton), Sukhothai (522 m3/ton), Uttaradit (518 m3/ton), Phrae (505 m3/ton), Phichit (499 m3/ton), Phitsanulok (495 m3/ton), Tak (490 m3/ton), Phayao ( 486 m3/ton), Chiang Rai (482 m3/ton) and Kamphaeng Phet (451 m3/ton).
The WF of crops varies across region. This is difference in crop yields and WF. The WF of cassava is larger than sugarcane by 2.5 times. The result showed that different region, crop, agricultural production systems and yields have an effect on WF. In each region, sugarcane is better than cassava. For these crops, the study applied average yield data taken from production system. The low average of cassava was caused by inefficient water use.
The WF in northern Thailand for both crops is lowers than the global average (Table 7). The green WF, which is the rainwater that evaporated during crop growth for Thailand is substantially lesser than the global average. This is mainly due to the differences in crop yield.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาราง 6 แสดงผลสำหรับดับเบิลยูเอฟของอ้อยและมันสำปะหลังสำหรับ 14 จังหวัดในภาคเหนือ แสดงในลูกบาศก์เมตรต่อหน่วยของมวล (m3 / ตัน) แสดงฟิก 1 ว่า อ้อยประกอบด้วยสีเขียว สีน้ำเงิน และสีเทาดับเบิลยูเอฟ ดับเบิลยูเอฟเพิ่มขึ้นในลำดับต่อไปนี้: ลำปาง (252 m3 / ตัน), เชียงใหม่ (244 m3 / ตัน), เชียงราย (240 m3 / ตัน), ตาก (216 m3 / ตัน), สุโขทัย (206 m3 / ตัน), อุตรดิตถ์และอุทัยธานี (192 m3 / ตัน), นครสวรรค์และพิษณุโลก (188 m3 / ตัน), แพร่ (186 m3 / ตัน) และพิจิตร (185 m3 / ตัน) .
2 ฟิกแสดงดับเบิลยูเอฟของมันสำปะหลัง อุทัยธานี (547 m3 / ตัน) มีดับเบิลยูเอฟมากใหญ่กว่านครสวรรค์ (545 m3 / ตัน), ลำปาง (547 m3 / ตัน), เพชรบูรณ์ (525 m3 / ตัน), สุโขทัย (522 m3 / ตัน), อุตรดิตถ์ (518 m3 / ตัน), แพร่ (505 m3 / ตัน), พิจิตร (499 m3 / ตัน), พิษณุโลก (495 m3 / ตัน), ตาก (490 m3 / ตัน), พะเยา (486 m3 / ตัน), เชียงราย (482 m3 / ตัน) และกำแพงเพชร (451 m3 / ตัน) .
ดับเบิลยูเอฟเดอะของพืชแตกต่างกันไปทั่วทั้งภูมิภาค นี่คือความแตกต่างในผลผลิตพืชและดับเบิลยูเอฟ ดับเบิลยูเอฟของมันสำปะหลังมีขนาดใหญ่กว่าอ้อย โดย 2.5 ครั้ง ผลพบว่าภูมิภาคที่แตกต่างกัน พืช ระบบการผลิตทางการเกษตร และผลผลิตมีผลกระทบดับเบิลยูเอฟ ในแต่ละภูมิภาค อ้อยจะดีกว่ามันสำปะหลัง พืชเหล่านี้ การศึกษาใช้ข้อมูลผลตอบแทนเฉลี่ยที่นำมาจากระบบการผลิต ค่าเฉลี่ยต่ำสุดของมันสำปะหลังที่เกิดจากการใช้น้ำไม่
ดับเบิลยูเอฟที่ในภาคเหนือสำหรับพืชทั้งสองจะลดกว่าค่าเฉลี่ยของโลก (ตาราง 7) ดับเบิลยูเอฟสีเขียว ซึ่งเป็นแบบสายฝนที่หายไปในระหว่างการเจริญเติบโตของพืชสำหรับประเทศไทยมีมากน้อยกว่าค่าเฉลี่ยโลก นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความแตกต่างในผลผลิตพืช

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 6 แสดงผลสำหรับ WF อ้อยและมันสำปะหลังเป็นเวลา 14 จังหวัดในภาคเหนือของประเทศไทยที่แสดงอยู่ในลูกบาศก์เมตรต่อหน่วยของมวล (m3/ton) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นว่าอ้อยประกอบด้วยสีเขียว, สีฟ้าและสีเทา WF WF เพิ่มขึ้นในลำดับต่อไปนี้เกาะคาลำปาง (252 m3/ton) เชียงใหม่ (244 m3/ton) เชียงราย (240 m3/ton) ตาก (216 m3/ton) สุโขทัย (206 m3/ton) อุตรดิตถ์และอุทัยธานี (192 m3/ton), นครสวรรค์และพิษณุโลก (188 m3/ton) แพร่ (186 m3/ton) และพิจิตร (185 m3/ton)
รูปที่ 2 แสดง WF มันสำปะหลัง อุทัยธานี (547 m3/ton) มี WF อย่างมากมีขนาดใหญ่กว่านครสวรรค์ (545 ​​m3/ton) ลำปาง (547 m3/ton) เพชรบูรณ์ (525 m3/ton) สุโขทัย (522 m3/ton) อุตรดิตถ์ (518 m3 / ตัน) แพร่ (505 m3/ton) พิจิตร (499 m3/ton) พิษณุโลก (495 m3/ton) ตาก (490 m3/ton) พะเยา (486 m3/ton) เชียงราย (482 m3 / ตัน) และกำแพงเพชร (451 m3/ton)
WF ของพืชแตกต่างกันไปทั่วทั้งภูมิภาค นี่คือความแตกต่างในผลผลิตพืชและ WF WF มันสำปะหลังมีขนาดใหญ่กว่าอ้อยโดย 2.5 เท่า ผลที่ได้แสดงให้เห็นว่าพื้นที่ที่แตกต่างกัน, พืช, ระบบการผลิตทางการเกษตรและผลผลิตมีผลกระทบต่อ WF ในแต่ละภูมิภาคอ้อยจะดีกว่ามันสำปะหลัง สำหรับพืชเหล่านี้การศึกษาที่ใช้ข้อมูลผลผลิตเฉลี่ยที่ได้จากระบบการผลิต เฉลี่ยต่ำของมันสำปะหลังที่เกิดจากการใช้น้ำที่ไม่มีประสิทธิภาพ
WF ในภาคเหนือของประเทศไทยสำหรับพืชทั้งสองลดกว่าค่าเฉลี่ยทั่วโลก (ตารางที่ 7) WF สีเขียวซึ่งเป็นน้ำฝนที่ระเหยในระหว่างการเจริญเติบโตของพืชในประเทศไทยเป็นอย่างมากน้อยกว่าค่าเฉลี่ยของโลก นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความแตกต่างในผลผลิตพืช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่ 6 แสดงผลสำหรับ WF อ้อยและมันสำปะหลังใน 14 จังหวัดในภาคเหนือ และแสดงออกในลูกบาศก์เมตรต่อหน่วยของมวล ( m3 / ตัน ) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นว่าอ้อย ประกอบด้วย สีเขียว สีฟ้า และสีเทา WF . WF เพิ่มขึ้นในลำดับต่อไปนี้ : ลำปาง ( 252 ลบ . ม. / ตัน ) , เชียงใหม่ ( 244 ลบ . ม. / ตัน ) , เชียงราย ( 240 ลบ . ม. / ตัน ) ตาก ( 216 ลบ . ม. / ตัน ) สุโขทัย ( 206 ลบ . ม. / ตัน )อุตรดิตถ์ และ จ. อุทัยธานี ( 192 ลบ . ม. / ตัน ) , นครสวรรค์และพิษณุโลก ( 188 ลบ . ม. / ตัน ) , แพร่ ( 186 ลบ . ม. / ตัน ) และพิจิตร ( 185 ลบ . ม. / ตัน ) .
รูปที่ 2 แสดง WF ของมันสำปะหลัง อุทัยธานี ( 547 ลบ . ม. / ตัน ) มี WF มากขนาดใหญ่กว่านครสวรรค์ ( 545 ลบ . ม. / ตัน ) , ลำปาง ( 547 ลบ . ม. / ตัน ) , เพชรบูรณ์ ( 525 ลบ . ม. / ตัน ) สุโขทัย ( 522 ลบ . ม. / ตัน ) อุตรดิตถ์ ( 518 ลบ . ม. / ตัน ) , แพร่ ( 505 m3 / ตัน ) พิจิตร ( 499 ลบ . ม. / ตัน )พิษณุโลก ( 495 ลบ . ม. / ตัน ) ตาก ( 490 ลบ . ม. / ตัน ) พะเยา ( 486 ลบ . ม. / ตัน ) , เชียงราย ( 482 ลบ . ม. / ตัน ) และกำแพงเพชร ( 451 ลบ . ม. / ตัน ) .
WF ของพืชที่แตกต่างกันทั่วภูมิภาค นี่คือความแตกต่างของผลผลิตพืช และ WF . WF มันสำปะหลังอ้อย โดยมีขนาดใหญ่กว่า 2.5 เท่า ผลการศึกษา พบว่า แตกต่างกัน เขต , เพาะปลูก , ระบบการผลิตทางการเกษตรและผลผลิตจะมีผลกระทบต่อ WF . ในแต่ละภูมิภาคอ้อยดีกว่า มันสําปะหลัง สำหรับพืชเหล่านี้ การศึกษาใช้ผลผลิตเฉลี่ยข้อมูลที่ได้รับจากระบบผลิต ค่าเฉลี่ยน้อย มันก็เกิดจากการใช้น้ำไม่มีประสิทธิภาพ
WF ในภาคเหนือของพืชทั้งสอง คือ ลดกว่าเฉลี่ยทั่วโลก ( ตารางที่ 7 ) WF สีเขียวซึ่งคือน้ำฝนที่ระเหยในระหว่างการเจริญเติบโตพืช สำหรับประเทศไทยมีมากน้อยกว่าค่าเฉลี่ยของโลก นี้เป็นหลักเนื่องจากความแตกต่างในผลผลิตของพืช