Access ControlOnce a user has been

Access Control
Once a user has been authenticated, the next step is to ensure that they can only access the information
resources that are appropriate. This is done through the use of access control. Access control determines
which users are authorized to read, modify, add, and/or delete information. Several different access control
models exist. Here we will discuss two: the access control list (ACL) and role-based access control
(RBAC).
For each information resource that an organization wishes to manage, a list of users who have the
ability to take specific actions can be created. This is an access control list, or ACL. For each user, specific
capabilities are assigned, such as read, write, delete, or add. Only users with those capabilities are allowed
to perform those functions. If a user is not on the list, they have no ability to even know that the information
resource exists.
ACLs are simple to understand and maintain. However, they have several drawbacks. The primary
drawback is that each information resource is managed separately, so if a security administrator wanted to
add or remove a user to a large set of information resources, it would be quite difficult. And as the number
of users and resources increase, ACLs become harder to maintain. This has led to an improved method of
access control, called role-based access control, or RBAC. With RBAC, instead of giving specific users
access rights to an information resource, users are assigned to roles and then those roles are assigned the
access. This allows the administrators to manage users and roles separately, simplifying administration and,
by extension, improving security.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ควบคุมการเข้าถึงเมื่อมีการรับรองความถูกต้องผู้ใช้ ขั้นตอนถัดไปคือเพื่อ ให้แน่ใจว่า พวกเขาสามารถเข้าถึงข้อมูลเท่านั้นทรัพยากรที่เหมาะสม ซึ่งทำได้โดยใช้การควบคุมการเข้าถึง ควบคุมการเข้าถึงกำหนดผู้ที่ได้รับอนุญาตให้อ่าน แก้ไข เพิ่ม หรือลบข้อมูล ควบคุมการเข้าถึงที่แตกต่างกันหลายมีรูปแบบ ที่นี่เราจะหารือสอง: เข้าถึงตัวควบคุมรายการ (ACL) การควบคุมการเข้าถึงตามบทบาท(ม.รัตนบัณฑิต)สำหรับแต่ละทรัพยากรข้อมูลที่องค์กรประสงค์ที่จะจัดการ รายการของผู้ใช้ที่มี การสามารถสร้างความสามารถในการดำเนินการเฉพาะ นี่คือรายการควบคุมการเข้าถึง หรือ ACL สำหรับผู้ใช้แต่ละ บางมีกำหนดความสามารถ เช่นอ่าน เขียน ลบ หรือเพิ่ม อนุญาตให้เฉพาะผู้ใช้ที่ มีความสามารถเหล่านั้นการทำงานต่าง ๆ เหล่านั้น ถ้าผู้ใช้ไม่ได้อยู่ในรายชื่อ มีความสามารถไม่ได้รู้ว่าข้อมูลทรัพยากรที่มีอยู่Acl ได้อย่างเข้าใจ และรักษา อย่างไรก็ตาม พวกเขามีข้อเสียหลาย หลักคืนเงินไม่ว่า แต่ละข้อมูลทรัพยากรถูกจัดการแยกต่างหาก ดังนั้นถ้าผู้ดูแลความปลอดภัยต้องการเพิ่ม หรือเอาผู้ใช้ทรัพยากรข้อมูลชุดใหญ่ ค่อนข้างยาก และเป็นตัวเลขของผู้ใช้และเพิ่มทรัพยากร Acl เป็นยากรักษา มีผลให้วิธีการปรับปรุงการควบคุมการเข้าใช้ ควบคุมการเข้าถึงตามบทบาทเรียก หรือม.รัตนบัณฑิต กับม.รัตนบัณฑิต แทนการให้ผู้ใช้เข้าถึงสิทธิ์ในการเป็นแหล่งข้อมูล ผู้ใช้กำหนดให้กับบทบาทแล้ว กำหนดบทบาทต่าง ๆเข้าถึง นี้ช่วยให้ผู้ดูแลระบบสามารถจัดการผู้ใช้และหน้าที่แยกต่างหาก ให้บริหาร และโดยส่วนขยาย ปรับปรุงความปลอดภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การควบคุมการเข้าถึงเมื่อผู้ได้รับการรับรองความถูกต้องขั้นตอนต่อไปเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาสามารถเข้าถึงข้อมูลทรัพยากรที่เหมาะสม นี้จะกระทำผ่านการใช้การควบคุมการเข้าถึง การควบคุมการเข้าถึงกำหนดที่ผู้ใช้จะได้รับอนุญาตในการอ่านแก้ไขเพิ่มและ / หรือการลบข้อมูล หลายการควบคุมการเข้าถึงที่แตกต่างกันรูปแบบที่มีอยู่ ที่นี่เราจะหารือเกี่ยวกับการที่สอง: รายการการควบคุมการเข้าถึง (ACL) และการควบคุมการเข้าถึงตามบทบาท(RBAC). สำหรับแหล่งข้อมูลที่แต่ละองค์กรที่มีความประสงค์ในการจัดการรายชื่อของผู้ใช้ที่มีเป็นความสามารถในการดำเนินการที่เฉพาะเจาะจงที่สามารถสร้างขึ้น นี่คือรายการการควบคุมการเข้าถึงหรือ ACL สำหรับผู้ใช้แต่ละคนโดยเฉพาะความสามารถในการที่ได้รับมอบหมายเช่นการอ่าน, เขียน, ลบหรือเพิ่ม เฉพาะผู้ใช้ที่มีความสามารถเหล่านี้จะได้รับอนุญาตให้ทำหน้าที่เหล่านั้น หากผู้ใช้ไม่อยู่ในรายการที่พวกเขามีความสามารถที่จะได้รู้ว่าข้อมูลที่ทรัพยากรที่มีอยู่. ACLs ที่ง่ายต่อการเข้าใจและการบำรุงรักษา แต่พวกเขามีข้อบกพร่องหลายประการ หลักข้อเสียเปรียบคือแหล่งข้อมูลที่แต่ละคนจะจัดการแยกดังนั้นหากผู้ดูแลระบบรักษาความปลอดภัยที่ต้องการที่จะเพิ่มหรือลบผู้ใช้ไปยังชุดใหญ่ของทรัพยากรข้อมูลมันจะเป็นเรื่องยากมาก และในขณะที่จำนวนของผู้ใช้และทรัพยากรเพิ่มขึ้น ACLs กลายเป็นยากที่จะรักษา นี้ได้นำไปสู่วิธีการที่ดีขึ้นของการควบคุมการเข้าถึงที่เรียกว่าการควบคุมการเข้าถึงตามบทบาทหรืออาร์แบค กับอาร์แบคแทนการให้ผู้ใช้ที่ระบุสิทธิการเข้าถึงแหล่งข้อมูลที่ผู้ใช้จะได้รับมอบหมายให้บทบาทและบทบาทเหล่านั้นแล้วจะมีการมอบหมายการเข้าถึง นี้จะช่วยให้ผู้ดูแลระบบในการจัดการผู้ใช้และบทบาทแยกกันลดความซับซ้อนของการบริหารงานและโดยการขยายการปรับปรุงการรักษาความปลอดภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การควบคุมการเข้าถึง
เมื่อผู้ใช้ที่ได้รับการรับรองความถูกต้อง ขั้นต่อไปคือเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาสามารถเข้าถึงข้อมูล
ทรัพยากรที่เหมาะสม นี้จะกระทำผ่านการใช้งานของการควบคุมการเข้าถึง ควบคุมการเข้าถึงที่กำหนด
ซึ่งผู้ใช้อนุญาตให้อ่าน , แก้ไข , เพิ่มและ / หรือลบข้อมูล รูปแบบการควบคุมการเข้าถึงที่แตกต่างกันหลาย
อยู่ ที่นี่เราจะหารือเกี่ยวกับสอง :รายการควบคุมการเข้าถึง ( ACL ) และผู้ใช้ควบคุมการเข้าถึง ( มหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต )
.
สำหรับแต่ละทรัพยากรสารสนเทศที่องค์กรต้องการจัดการรายชื่อผู้ใช้ที่มีความสามารถที่จะดำเนินการเฉพาะ
สามารถสร้าง นี้คือการควบคุมการเข้าถึงรายการหรือ ACL . สำหรับผู้ใช้แต่ละคน ความสามารถเฉพาะ
ได้รับมอบหมาย เช่น อ่าน เขียน ลบ หรือ เพิ่ม เฉพาะผู้ใช้ที่มีความสามารถเหล่านั้นได้รับอนุญาต
ที่จะทำหน้าที่นั้น ถ้าผู้ใช้ไม่ได้อยู่ในรายการ พวกเขาไม่มีความสามารถที่จะรู้ว่าข้อมูล

ทรัพยากรที่มีอยู่ ในง่ายที่จะเข้าใจและรักษา อย่างไรก็ตาม พวกเขามีหลายประการ . ข้อเสียเปรียบหลักคือแต่ละทรัพยากรสารสนเทศ
มีการจัดการแยกต่างหาก ดังนั้น หากผู้ดูแลรักษาความปลอดภัยต้องการ
เพิ่มหรือลบผู้ใช้ที่เป็นชุดใหญ่ของทรัพยากรสารสนเทศมันอาจจะค่อนข้างยาก และหมายเลข
ของผู้ใช้และเพิ่มทรัพยากรในกลายเป็นยากที่จะรักษา นี้ได้นำไปสู่การปรับปรุงวิธีการ
Access Control , เรียกผู้ใช้ควบคุมการเข้าถึงหรือมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต . กับมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต แทนที่จะให้เฉพาะผู้ใช้สิทธิ์การเข้าถึงทรัพยากรสารสนเทศ
ที่ผู้ใช้กำหนดบทบาทและบทบาทที่ได้รับมอบหมาย
เข้าถึงนี้จะช่วยให้ผู้บริหารสามารถจัดการผู้ใช้และบทบาทแยกจากกัน ทำให้การบริหารและ
นามสกุล , การปรับปรุงการรักษาความปลอดภัย