1. IntroductionThe ocean has captur

1. Introduction
The ocean has captured between 28 and 34% of the anthropogenic carbon dioxide emitted to the atmosphere between 1980 and 1994 (Millero, 2007 and Sabine et al., 2004). The ensuing increase in ocean CO2 concentration (Millero, 2007 and Sabine et al., 2004) has lead to a reduction of about 0.1 pH units in ocean surface waters compared to pre-industrial times (Caldeira and Wickett, 2003) and a further decline by 0.3–0.5 pH units is expected by 2100 (Caldeira and Wickett, 2005). Ocean acidification has been proposed to pose a major threat for marine organisms, particularly shell-forming and calcifying organisms (Kleypas et al., 1999 and Riebesell et al., 2000).

Warnings that ocean acidification is a major threat to marine biodiversity (Kleypas et al., 1999, Orr et al., 2005, Raven, 2005, Sponberg, 2007 and Zondervan et al., 2001) are largely based on the analysis of predicted changes in ocean chemical fields (Caldeira and Wickett, 2005, IPCC, 2007 and Raven, 2005), with limited experimental support (Doney et al., 2009). These inferences have prompted substantial investments in research funds to support major increases in research efforts, which are providing evidence that the responses of organisms to ocean acidification may be more complex than previously thought (Fabry, 2008 and Iglesias-Rodriguez et al., 2008). There is a need to test the generality and magnitude of the predicted negative impact of ocean acidification on marine biota. Here we evaluate the vulnerability of marine biota to ocean acidification through a meta-analysis of available experimental assessments of the impacts of acidification on a range of functions across marine organisms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำทะเลการจับระหว่าง 28 และ 34% ของมาของมนุษย์ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ปล่อยออกสู่บรรยากาศระหว่าง 1980 และ 1994 (Millero, 2007 และซาบีน et al., 2004) เพิ่มความเข้มข้นของ CO2 ในมหาสมุทร (Millero, 2007 และซาบีน et al., 2004) เพราะมีเป้าหมายจะลดลงประมาณ 0.1 หน่วยค่า pH ในผิวน้ำทะเลเมื่อเทียบกับอุตสาหกรรมก่อนเวลา (Caldeira และ Wickett, 2003) และลดลงต่อไปคาดว่า โดย 0.3 – 0.5 หน่วย pH โดย 2100 (Caldeira และ Wickett, 2005) โอเชี่ยนยูได้รับการเสนอชื่อเพื่อก่อให้เกิดภัยคุกคามสำคัญสำหรับสิ่งมีชีวิตทางทะเล เปลือกขึ้นรูป และ calcifying สิ่งมีชีวิต (Kleypas et al., 1999 และ Riebesell และ al., 2000) โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำเตือนยูโอเชี่ยนนั้นเป็นภัยคุกคามความหลากหลายทางชีวภาพทางทะเล (Kleypas et al., 1999, Orr et al., 2005 นกเรเวน ปี 2005, Sponberg, 2007 และ Zondervan และ al., 2001) ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์คาดการณ์การเปลี่ยนแปลงทางเคมีในมหาสมุทร (Caldeira และ Wickett, 2005, IPCC, 2007 และราเวน 2005), ด้วยการสนับสนุนทดลองจำกัด (Doney et al., 2009) Inferences เหล่านี้ได้รับแจ้งพบการลงทุนในกองทุนวิจัยเพื่อสนับสนุนการเพิ่มขึ้นที่สำคัญในความพยายามวิจัย ซึ่งให้หลักฐานที่การตอบสนองของสิ่งมีชีวิตไปโอเชี่ยนยูอาจซับซ้อนกว่า ก่อนหน้านี้ คิดว่า (Fabry, 2008 และ Iglesias ร็อดริเกซและ al., 2008) ไม่จำเป็นต้องทดสอบ generality และขนาดของผลกระทบเชิงลบการคาดการณ์ของโอเชี่ยนยูบนทะเลสิ่ง ที่นี่เราประเมินช่องโหว่ของสิ่งทางทะเลไปโอเชี่ยนยูผ่าน meta-analysis ของว่างทดลองประเมินผลกระทบของยูในช่วงของการทำงานในสิ่งมีชีวิตทางทะเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำมหาสมุทรได้จับระหว่างวันที่28 และ 34% ของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่ปล่อยออกมาจากกิจกรรมของมนุษย์กับบรรยากาศระหว่างปี 1980 และ 1994 (Millero 2007 และซาบีน et al., 2004) ที่เพิ่มขึ้นมาในความเข้มข้นของ CO2 วิวทะเล (Millero 2007 และซาบีน et al., 2004) ได้นำไปสู่การลดลงของประมาณ 0.1 หน่วย pH ในน้ำพื้นผิวมหาสมุทรเมื่อเทียบกับครั้งก่อนยุคอุตสาหกรรม (Caldeira และ Wickett, 2003) และลดลงต่อไป โดยค่า pH 0.3-0.5 หน่วยคาดว่าภายในปี 2100 (Caldeira และ Wickett 2005) กรดโอเชียนได้รับการเสนอให้เป็นภัยคุกคามที่สำคัญสำหรับการมีชีวิตทางทะเลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเปลือกการขึ้นรูปและ calcifying ชีวิต (Kleypas et al., 1999 และ Riebesell et al., 2000). คำเตือนที่เป็นกรดในมหาสมุทรเป็นภัยคุกคามสำคัญต่อความหลากหลายทางชีวภาพทางทะเล (Kleypas et al., 1999, ออร์ et al., 2005, กา 2005 Sponberg 2007 และเดอแวน et al., 2001) ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงที่คาดการณ์ไว้ในสาขาเคมีทะเล (Caldeira และ Wickett 2005 IPCC, ปี 2007 และกา 2005) ด้วยการสนับสนุนการทดลอง จำกัด (Doney et al., 2009) การหาข้อสรุปเหล่านี้ได้รับแจ้งเงินลงทุนในกองทุนการวิจัยเพื่อสนับสนุนการเพิ่มขึ้นที่สำคัญในการวิจัยซึ่งจะให้หลักฐานที่แสดงว่าการตอบสนองของสิ่งมีชีวิตที่จะเป็นกรดในมหาสมุทรอาจจะซับซ้อนมากขึ้นกว่าที่เคยคิด (Fabry, 2008 และ Iglesias-Rodriguez et al., 2008) . มีความจำเป็นในการทดสอบทั่วไปและขนาดของที่คาดการณ์ผลกระทบเชิงลบของกรดในมหาสมุทรสิ่งมีชีวิตในทะเล ที่นี่เราประเมินความเปราะบางของสิ่งมีชีวิตในทะเลมหาสมุทร acidification ผ่าน meta-analysis ของการประเมินการทดลองที่มีอยู่ของผลกระทบจากกรดในช่วงของการทำงานข้ามสิ่งมีชีวิตทางทะเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
มหาสมุทรได้จับระหว่าง 28 และ 34 % ของ anthropogenic คาร์บอนไดออกไซด์ออกมาสู่บรรยากาศระหว่างปี 1980 และปี 1994 ( millero 2007 และซาบีน et al . , 2004 ) ตามมาเพิ่มความเข้มข้น CO2 ในมหาสมุทร ( millero 2007 และซาบีน et al . , 2004 ) ได้นำไปสู่การลดลงของ pH ในน้ำประมาณ 0.1 หน่วยพื้นผิวมหาสมุทรเมื่อเทียบกับก่อน และ wickett ครั้ง คาลเดรา , อุตสาหกรรม2546 ) และลดลงจาก 0.3 - 0.5 หน่วย pH 2100 ( Caldeira คาด และ wickett , 2005 ) มหาสมุทร acidification ได้เสนอที่จะก่อให้เกิดภัยคุกคามที่สำคัญสำหรับสิ่งมีชีวิตในทะเล โดยเฉพาะหอย รูปและ calcifying สิ่งมีชีวิต ( kleypas et al . , 1999 และ riebesell et al . , 2000 ) .

คำเตือนที่มหาสมุทร acidification เป็นหลักคุกคามความหลากหลายทางชีวภาพทางทะเล ( kleypas et al . , 1999 , ออร์ et al . ,2005 , นกกาเหว่า , 2005 , sponberg 2007 และซอนเดอแวน et al . , 2001 ) ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์คาดการณ์การเปลี่ยนแปลงในมหาสมุทรและสาขาเคมีคัลเดรา wickett 2005 IPCC 2007 และ Raven , 2005 ) ด้วยการสนับสนุนการทดลองจำกัด ( ดอนนี่ et al . , 2009 ) ข้อสรุปเหล่านี้ได้รับแจ้งมาก การลงทุนในกองทุนวิจัยสนับสนุนเพิ่มสาขาในความพยายามวิจัยซึ่งให้หลักฐานว่า การตอบสนองของสิ่งมีชีวิตในมหาสมุทร acidification อาจจะซับซ้อนมากขึ้นกว่าที่คิดไว้ก่อนหน้านี้ ( เฟบรี้ , 2008 และ Iglesias Rodriguez et al . , 2008 ) มีความต้องการที่จะทดสอบสภาพทั่วไปและขนาดของคาดการณ์ผลกระทบของมหาสมุทร acidification ในทะเลพฤกษา .ที่นี่เราประเมินความเสี่ยงของพฤกษาในทะเลมหาสมุทร acidification ผ่านการสังเคราะห์ของทดลอง ประเมิน ผลกระทบของกรดในช่วงของฟังก์ชันในสิ่งมีชีวิตในทะเล