Figure 18 shows the behavior of Γ11

Figure 18 shows the behavior of Γ11 as a function of disorder
Δ for the solar cycle. We note that the most probable value of
Γ11 is ∼0.22 in correspondence to Δ ∼ 0.68, a value that clearly
underlines how complexity plays a fundamental role in the evolution
of solar cycle. To associate complexity with the different
phases of the solar cycle more accurately in Fig. 19 we compare
the complexity measure Γs
11, averaged over 37 Carrington
solar rotations to reduce small-scale noise (see also Fig. 15) and
emphasize its mid-long term evolution with the corresponding
solar cycle, described by the total hemispheric sunspot coverage
(AT ). Solar maxima correspond to complex states, while solar
minima relate to more disordered and less complex configurations.
This result, inferred from the existence of two different
dynamical regimes/processes (as shown in previous analyses),
clearly suggests that the sunspot cycle is the result of interacting
processes in an open system.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปที่ 18 แสดงลักษณะการทำงานของ Γ11 เป็นฟังก์ชันของโรคΔยอดสำหรับวงจรพลังงานแสงอาทิตย์ เราสังเกตว่า ค่ามากที่สุดน่าเป็นของΓ11 เป็น ∼0.22 ในการติดต่อδยอด∼ 0.68 ค่าที่ชัดเจนขีดเส้นใต้ว่าความซับซ้อนมีบทบาทพื้นฐานในวิวัฒนาการของวงจรพลังงานแสงอาทิตย์ การเชื่อมโยงซับซ้อนกับที่อื่นขั้นตอนของการแสงรอบเพิ่มเติมได้อย่างถูกต้องใน Fig. 19 เราเปรียบเทียบΓs วัดความซับซ้อน11, averaged งตันกว่า 37เสียงหมุนเวียนพลังงานแสงอาทิตย์เพื่อลดระบุ (โปรดดู Fig. 15) และเน้นวิวัฒนาการของระยะยาวกลางกับให้สอดคล้องกับรอบอาทิตย์ โดยครอบคลุมจุดมืดดวงอาทิตย์ hemispheric รวม() แสงอาทิตย์แมกกับอเมริกาซับซ้อน ในขณะที่พลังงานแสงอาทิตย์กมินิมาเกี่ยวข้องกับการกำหนดค่าเพิ่มเติม disordered และซับซ้อนน้อยผลลัพธ์นี้ สรุปจากการดำรงอยู่ของทั้งสองแตกต่างกันระบอบ dynamical กระบวน (เป็นแสดงในวิเคราะห์ก่อนหน้า),ชัดเจนแนะนำรอบจุดมืดดวงอาทิตย์คือผลลัพธ์ของการโต้ตอบกระบวนการในระบบเปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปที่ 18 แสดงให้เห็นถึงพฤติกรรมของΓ11เป็นหน้าที่ของความผิดปกติ
Δสำหรับวัฏจักรสุริยะ เราทราบว่าค่าน่าจะเป็นที่สุดของ
Γ11เป็น ~0.22 ในการติดต่อเพื่อΔ ~ 0.68 มูลค่าที่ชัดเจน
เน้นย้ำว่าความซับซ้อนมีบทบาทพื้นฐานในการวิวัฒนาการ
ของวัฏจักรสุริยะ ที่จะเชื่อมโยงกับความซับซ้อนที่แตกต่างกัน
ขั้นตอนของวัฏจักรสุริยะถูกต้องมากขึ้นในรูป 19 เราเปรียบเทียบ
ตัวชี้วัดความซับซ้อนΓs
11 เฉลี่ยกว่า 37 Carrington
ผลัดเซลล์แสงอาทิตย์เพื่อลดเสียงรบกวนขนาดเล็ก (ดูรูปที่. 15) และ
เน้นวิวัฒนาการระยะกลางระยะยาวกับที่สอดคล้อง
วัฏจักรสุริยะอธิบายโดยความคุ้มครองฉายสมองซีกทั้งหมด
( AT) พลังงานแสงอาทิตย์สูงสุดสอดคล้องกับรัฐที่ซับซ้อนในขณะที่พลังงานแสงอาทิตย์
น้อยที่เกี่ยวข้องกับการกำหนดค่าอื่น ๆ เป็นระเบียบและมีความซับซ้อนน้อย.
ผลนี้สรุปจากการดำรงอยู่ของทั้งสองแตกต่างกัน
ที่แฝงเร้นพลัง / กระบวนการ (ดังแสดงในการวิเคราะห์ก่อนหน้า),
อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่ารอบดวงอาทิตย์เป็นผล ปฏิสัมพันธ์ของ
กระบวนการในระบบเปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปที่ 18 แสดงให้เห็นพฤติกรรมของΓ 11 เป็นฟังก์ชันของโรค
Δสำหรับวงจรพลังงานแสงอาทิตย์ เราทราบว่าค่าน่าจะเป็นที่สุดของ
Γ 11 ∼ 0.22 ในจดหมายถึง Δ∼ 0.68 , ค่าอย่างชัดเจน
ขีดเส้นใต้ว่าความซับซ้อนเล่นบทบาทพื้นฐานในการวิวัฒนาการ
วงจรพลังงานแสงอาทิตย์ เพื่อเชื่อมโยงกับความซับซ้อนของขั้นตอนที่แตกต่างกัน
ของวัฏจักรสุริยะขึ้นอย่างถูกต้องใน 19 รูปที่เราเปรียบเทียบ
ความซับซ้อนวัดΓ S
11 เฉลี่ยมากกว่า 37 คาร์ริงตัน
พลังงานแสงอาทิตย์หมุนเวียนเพื่อลดเสียงขนาดเล็ก ( ดูรูปที่ 15 ) และ
เน้นวิวัฒนาการยาวมิดเทอมกับวัฏจักรสุริยะที่สอดคล้องกัน
, อธิบายโดยรวมขนาดดวงอาทิตย์ครอบคลุม
( ที่ ) พลังงานแสงอาทิตย์ Maxima สอดคล้องกับรัฐซับซ้อน ในขณะที่แสงอาทิตย์
ไม่นี่ ม๊ากับมากกว่าปรกติและการกำหนดค่าที่ซับซ้อนน้อยกว่า
ผลนี้ที่ได้จากการดำรงอยู่ของระบอบที่แตกต่างกันสอง
/ กระบวนการ ( ตามที่แสดงในการวิเคราะห์ก่อนหน้านี้ )
อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าวงจรดวงอาทิตย์เป็นผลของปฏิสัมพันธ์
กระบวนการในระบบเปิด