According to MacIntyre (1998) langu

According to MacIntyre (1998) language anxiety affects the personal life of the learners. Thus it becomes traumatic (as cited in Riasati, 2011, p. 909). Moreover, Andrade and Williams (2009) refer that learners may suffer from ‘muscle tension, rapid heartbeat, excessive perspiration and dry mouth’ and some ‘psychological symptoms’ like-‘feelings of helplessness, fear, going blank, embarrassment, stammer’ due to speaking anxiety (p.4). Due to anxiety learners face problems while speaking. They become very nervous while giving presentation. They are enabling to recollect the things which they have prepared.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาม MacIntyre (1998) ความวิตกกังวลภาษามีผลกระทบต่อชีวิตส่วนตัวของผู้เรียน ดังนั้นมันจะกลายเป็นบาดแผล (ตามที่อ้างถึงใน Riasati 2011, น. 909) นอกจากนี้ Andrade และวิลเลียมส์ (2009) มีความหมายว่าผู้เรียนอาจได้รับจาก 'ตึงเครียดของกล้ามเนื้อหัวใจเต้นเร็วเหงื่อมากเกินไปและปากแห้งและบาง 'อาการทางจิต' เหมือน'feelings ของทำอะไรไม่ถูกกลัวจะว่างเปล่าลำบากใจ, พูดติดอ่าง' เนื่องจาก ที่จะพูดความวิตกกังวล (p.4) เนื่องจากความวิตกกังวลปัญหาผู้เรียนใบหน้าในขณะที่พูด พวกเขากลายเป็นประสาทมากในขณะที่ให้นำเสนอ พวกเขาจะช่วยให้จำสิ่งที่พวกเขาได้เตรียม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามความวิตกกังวลทางภาษาของ MacIntyre (๑๙๙๘) มีผลต่อชีวิตส่วนตัวของผู้เรียน ดังนั้นมันจะกลายเป็นบาดแผล (เป็นอ้างใน Riasati, ๒๐๑๑, p. ๙๐๙) นอกจากนี้, Andrade และวิลเลียมส์ (๒๐๐๙) หมายถึงผู้เรียนอาจจะทุกข์ทรมานจาก ' ความตึงเครียดของกล้ามเนื้อ, หัวใจเต้นเร็ว, เหงื่อมากเกินไปและปากแห้ง ' และบาง ' อาการทางจิตวิทยา ' เช่น ' ความรู้สึกของการนอนไม่หลับ, กลัว, ไปว่างเปล่า, ความลำบากใจ, stammer ' เนื่องจากความวิตกกังวลในการพูด (p. 4) เนื่องจากความวิตกกังวลผู้เรียนเผชิญปัญหาในขณะที่พูด. พวกเขากลายเป็นประสาทมากในขณะที่การนำเสนอ. พวกเขาจะเปิดใช้งานเพื่อเก็บรวบรวมสิ่งที่พวกเขาได้เตรียมไว้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความวิตกกังวลทางภาษามีผลต่อชีวิตส่วนตัวของผู้เรียนตาม 1998 การศึกษา ดังนั้นจึงกลายเป็นบาดแผลเช่น Riasati 2011 และ 909 หน้าอ้างอิง นอกจากนี้แอนดรูว์และวิลเลียมส์ชี้ให้เห็นว่าผู้เรียนอาจประสบความเครียดกล้ามเนื้อหัวใจเต้นเร็วเหงื่อออกมากเกินไปปากแห้งและอาการทางจิตเช่นความรู้สึกหมดหนทางความกลัวความว่างเปล่าความอับอายและติดอ่าง ผู้เรียนมีปัญหาในการพูดเนื่องจากความกังวล พวกเขากลายเป็นตื่นเต้นมากเมื่อพวกเขาทำการนำเสนอ พวกเขากำลังนึกถึงสิ่งที่พวกเขาได้เตรียมไว้