Chapter 3 The hurricane killsSeptem

Chapter 3 The hurricane kills

September 17
The beautiful Caribbean island of Antigua was the first island to be hit by Hurricane Irene. The islanders had heard the hurricane warnings. They had lifted their boats out of the water and tied them to the ground. They had put shutters, heavy pieces of wood, in front of their windows to stop the storm from breaking the glass. The islanders had bought so much food and water that the stores were soon empty. They knew that the hurricane might destroy the island's gas stations and that after the hurricane had passed there might be no fresh water for days. They had put gas in their cars and water in their bathtubs.
Most people living close to the sea packed their valuables, their children, dogs and cats into their cars. They closed and locked their homes and went to stay with friends or family in safer parts of the island. Vacationers in coastal areas were not happy when their hotels were closed, but they had no choice. They were taken to stay in hotels higher up on the island where the storm waves could not reach them.
A group of twenty Americans on a week's sailing vacation in the island also knew about the hurricane. They brought their boat, the 40-meter Wave Dancer, into Nelson's Dock and tied it up to the jetty. They went into the town to find a hotel, but all the hotels were closed because of the hurricane. There was nowhere for them to go, so they returned to the boat for the night. Wave Dancer was large and heavy, and they thought they would be safe. After all, they were tied up to the jetty in shallow water only a few meters from land. Hurricane Irene hit them while they slept with 250 kilometers an hour winds. The eight-meter storm wave broke the strong lines holding the boat to the jetty. It lifted the boat up like a toy and turned it over like a piece of paper. Then it dropped the boat. The boat broke up like an egg dropped on a hard floor. All twenty people on the boat died.

* * *

Ikemi had not slept much during the night. Her father had still not returned. She put on a sweater and looked out of the window. She could feel a change in the weather. The sky was cloudy and gray, and the leaves of the palm trees were moving just a little in the light wind. The air felt different. It was colder. She checked the time and turned on the radio.

"Hurricane Irene hit the island of Antigua during the night and more than forty people have died. Many coastal towns were destroyed and thousands of people are homeless. Heavy rains from Irene are continuing to fall and winds have reached 274 kilometers an hour. If Irene does not change course, the hurricane will pass over the Dominican Republic and the island of Cuba within the next twenty-four hours and the coast of Florida in about forty-eight hours. People should leave coastal areas until the storm has passed."

Suddenly, Ikemi felt very worried. Where was her father? Why hadn't he come back? She tried to call him on his cellphone but he didn't answer.
"Maybe he's working on the boat at the marina. He just forgot to call me to tell me he's back."
She left the apartment and went down in the elevator and out into the parking lot. She got into her car and drove a few kilometers down the main street of Key Biscayne before taking a side road. The side road led through some palm trees before reaching a marina full of boats. The marina was busy and some people were raking their boats out of the water.
"Please be here!" thought Ikemi as she hurried to the place where her father kept his boat. But the boat was not there. Ikemi's father was still somewhere out at sea.
'I’m sure he'll hear the hurricane warnings on the radio," she said to herself as she drove slowly back to the apartment . But she was not really sure that he would. She knew that he did not always turn the radio on when he was fishing.
"I need peace and quiet to catch fish," he always said.

* * *

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 3 ฆ่าพายุหมุนวันที่ 17 กันยายนเกาะคาริบเบียนสวยของแอนติกาเป็นเกาะแรกที่ถูกตี โดยพายุเฮอริเคนไอรีน เกาะได้ยินคำเตือนพายุเฮอริเคน พวกเขาได้ยกเรือของพวกเขาออกจากน้ำ และเกี่ยวพันไปกับพื้นดิน พวกเขาได้ใส่บานเกล็ด ไม้ ชิ้นหนักหน้าของ windows เพื่อหยุดพายุจากแก้ว เกาะได้ซื้ออาหารและน้ำที่ร้านค้าไม่ช้าก็ว่างเปล่ามาก พวกเขารู้ว่า เฮอร์ริเคนที่อาจทำลายสถานีก๊าซของเกาะ และหลังจากพายุเฮอริเคนได้ผ่าน อาจมีน้ำไม่มีวัน พวกเขาได้ใส่ก๊าซในรถยนต์และน้ำในอ่างอาบน้ำของพวกเขาคนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ติดทะเลบรรจุเก็บของมีค่า ของเด็ก สุนัข และแมวในรถของพวกเขา พวกเขา และปิดล็อกบ้านของพวกเขา และไปพักกับเพื่อนหรือครอบครัวในส่วนปลอดภัยของเกาะ นักท่องเที่ยวในพื้นที่ชายฝั่งทะเลไม่มีความสุขเมื่อถูกปิดโรงแรมของพวกเขา แต่พวกเขาไม่เลือก ที่ถ่ายในโรงแรมสูงขึ้นบนเกาะที่คลื่นพายุไม่สามารถเข้าถึงพวกเขากลุ่มของชาวอเมริกันยี่สิบในวันหยุดของสัปดาห์ล่องเรือเกาะยังรู้เกี่ยวกับพายุหมุน พวกเขานำเรือของพวกเขา นักเต้นคลื่น 40 เมตร เข้าท่าของเนลสัน และผูกขึ้นท่าเทียบเรือ พวกเขาเดินเข้าไปในเมืองหาโรงแรม แต่โรงแรมถูกปิดเนื่องจากพายุหมุน มีไหนสำหรับพวกเขาไป ดังนั้นพวกเขากลับไปเรือเที่ยว นักเต้นคลื่นมีขนาดใหญ่ และหนัก และพวกเขาคิดว่า พวกเขาจะปลอดภัย หลังจากที่ทุก พวกเขาถูกติดไปท่าเรือในน้ำตื้นเพียงไม่กี่เมตรจากที่ดิน พายุเฮอริเคนไอรีนตีพวกเขาขณะที่พวกเขานอนหลับกับ 250 กิโลเมตรลมเป็นชั่วโมง คลื่นพายุแปดวัดยากจนรายการแข็งแรงจับเรือไปท่าเรือ มันยกเรือขึ้นเช่นเครื่องเล่น และเปิดมากกว่าเช่นกระดาษ แล้ว มันลดลงเรือ เรือเทอมเช่นไข่ตกอยู่กับพื้นอย่างหนัก ทั้งหมด 20 คนบนเรือตาย* * *Ikemi ได้นอนหลับมากในตอนกลางคืน พ่อของเธอก็ยังกลับมาไม่ เธอใส่เสื้อกันหนาวแบบ และมองออกจากหน้าต่าง เธอรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในอากาศ ท้องฟ้ามีเมฆมาก และสีเทา และใบของต้นปาล์มกำลังเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยลมอ่อน อากาศรู้สึกแตกต่างกัน มันหนาว เธอตรวจสอบเวลา และเปิดทางวิทยุ"เฮอร์ริเคนไอรีนตีเกาะแอนติกาในตอนกลางคืน และมีตายมากกว่าสี่สิบคน เมืองชายฝั่งทะเลหลายเมืองถูกทำลาย และคนจรจัด เกิดฝนตกหนักจากไอรีนได้ทำการลง และลมได้ถึง 274 กิโลเมตรที่ชั่วโมงการ ถ้าอิเรเน่เปลี่ยนหลักสูตร พายุหมุนจะผ่านเกาะคิวบาและสาธารณรัฐโดมินิกันภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงถัดไปและชายฝั่งฟลอริดาประมาณสี่สิบแปดชั่วโมง คนควรเว้นพื้นที่ชายฝั่งทะเลจนกว่าพายุจะผ่านไป"ทันใดนั้น Ikemi รู้สึกกังวลมาก ที่ถูกพ่อของเธอ ทำไมไม่ได้เขากลับมา เธอพยายามเรียกบนโทรศัพท์มือถือของเขา แต่เขาไม่ได้ตอบ"บางทีทำงานบนเรือที่ท่าเรือ เขาเพียงแค่ลืมโทรหาผมจะบอกเขาจะกลับมา"เธอซ้ายอพาร์ทเมนท์ และไปลงลิฟต์ และออก ไปจอดรถ เธอได้เข้าไปในรถและขับรถไม่กี่กิโลเมตรลงหลักของเธอถนนของบิสเคนคีย์ก่อนข้างถนน นำผ่านปาล์มบางอยู่ด้านข้างก่อนถึงมารีน่าที่เต็มไปด้วยเรือ ท่าเรือไม่ว่าง และบางคนถูก raking ของเรือจากน้ำ"โปรดได้ที่นี่" คิด Ikemi เป็นเธอรีบไปยังสถานที่ที่พ่อของเธอเก็บเรือของเขา แต่เรือไม่มี Ikemi ของพ่อยังคงอยู่ออกซี"ผมมั่นใจว่า เขาจะได้ยินคำเตือนพายุเฮอริเคนในวิทยุ, " เธอบอกกับตัวเองเธอขับรถช้า ๆ ไปอพาร์ทเมนท์ แต่เธอไม่แน่ใจจริง ๆ ว่า เขาจะ เธอรู้ว่า เขาได้เสมอเปิดวิทยุในเมื่อเขาถูกตกปลา"ฉันต้องการความเงียบสงบเพื่อจับปลา เขามักจะกล่าวว่า* * *

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 3 พายุเฮอริเคนฆ่า17 กันยายนเกาะแคริบเบียนที่สวยงามของแอนติกาเป็นเกาะแรกที่ได้รับผลกระทบจากพายุเฮอริเคนไอรีน เกาะเคยได้ยินคำเตือนพายุเฮอริเคน พวกเขาได้ยกเรือของพวกเขาออกมาจากน้ำและผูกพวกเขาลงไปที่พื้น พวกเขาได้ใส่บานประตูหน้าต่างชิ้นหนักของไม้ในด้านหน้าของหน้าต่างของพวกเขาที่จะหยุดพายุจากกระจกแตก เกาะได้ซื้ออาหารมากและน้ำที่ร้านค้าว่างเปล่าเร็ว ๆ นี้ พวกเขารู้ว่าพายุเฮอริเคนอาจทำลายสถานีบริการน้ำมันของเกาะและว่าหลังจากที่พายุเฮอริเคนที่ผ่านมาอาจจะมีไม่มีน้ำจืดวัน พวกเขาได้นำก๊าซในรถของพวกเขาและน้ำในอ่างอาบน้ำของพวกเขา. คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ใกล้ทะเลบรรจุของมีค่าของพวกเขาเด็กของพวกเขา, สุนัขและแมวเข้ามาในรถของพวกเขา พวกเขาปิดและล็อคบ้านของพวกเขาและไปอยู่กับเพื่อนหรือครอบครัวในส่วนที่ปลอดภัยของเกาะ พักผ่อนในพื้นที่ชายฝั่งทะเลที่ไม่ได้มีความสุขเมื่อโรงแรมของพวกเขาถูกปิด แต่พวกเขาไม่มีทางเลือก พวกเขาถูกนำไปพักในโรงแรมสูงขึ้นไปบนเกาะที่คลื่นพายุไม่สามารถเข้าถึงพวกเขา. กลุ่มของยี่สิบชาวอเมริกันในวันหยุดสัปดาห์แล่นเรือใบในเกาะก็รู้เกี่ยวกับพายุเฮอริเคน พวกเขานำเรือของพวกเขา 40 เมตรคลื่นเต้นเป็นท่าเรือของเนลสันและผูกมันขึ้นอยู่กับท่าเทียบเรือ พวกเขาเดินเข้าไปในเมืองเพื่อหาโรงแรม แต่ทุกโรงแรมถูกปิดเพราะพายุเฮอริเคน มีไม่มีที่ไหนเลยสำหรับพวกเขาที่จะไปเพื่อให้พวกเขากลับไปที่เรือคืน คลื่นนาฏมีขนาดใหญ่และหนักและพวกเขาคิดว่าพวกเขาจะปลอดภัย หลังจากพวกเขาถูกมัดถึงท่าเทียบเรือในน้ำตื้นเพียงไม่กี่เมตรจากแผ่นดิน พายุเฮอริเคนไอรีนตีพวกเขาในขณะที่พวกเขานอนกับ 250 กิโลเมตรลมชั่วโมง คลื่นพายุแปดเมตรยากจนสายที่แข็งแกร่งถือเรือไปท่าเทียบเรือ มันยกเรือขึ้นเช่นของเล่นและหันไปเช่นชิ้นส่วนของกระดาษ จากนั้นก็จะลดลงเรือ เรือแตกเหมือนไข่หล่นลงบนพื้นแข็ง ทั้งหมดยี่สิบคนบนเรือเสียชีวิต. * * * * * * * * * * * * Ikemi ไม่ได้นอนมากในช่วงกลางคืน พ่อของเธอก็ยังไม่กลับมา เธอวางอยู่บนเสื้อยืดและมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในสภาพอากาศ ท้องฟ้าเป็นเมฆมากและสีเทาและใบของต้นปาล์มที่ถูกย้ายเพียงเล็กน้อยในลมไฟ อากาศรู้สึกที่แตกต่างกัน มันเป็นความหนาวเย็น เธอตรวจสอบเวลาและเปิดวิทยุ. "พายุเฮอริเคนไอรีนตีเกาะแอนติกาในช่วงเวลากลางคืนและอื่น ๆ กว่าสี่สิบคนเสียชีวิต. เมืองชายฝั่งหลายคนถูกทำลายและหลายพันคนไม่มีที่อยู่อาศัย. ฝนตกหนักจากไอรีนยังคงลดลงและ ลมได้ถึง 274 กิโลเมตรชั่วโมง. ถ้าไอรีนจะไม่เปลี่ยนแปลงแน่นอนพายุเฮอริเคนจะผ่านไปสาธารณรัฐโดมินิกันและเกาะคิวบาภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงถัดไปและชายฝั่งฟลอริดาในประมาณสี่สิบแปดชั่วโมง. คนควรจะปล่อยให้ พื้นที่ชายฝั่งทะเลจนกระทั่งพายุได้ผ่าน. " ทันใดนั้น Ikemi รู้สึกกังวลมาก ที่เป็นพ่อของเธอ? ทำไมไม่ได้เขากลับมา? เธอพยายามที่จะเรียกเขาบนโทรศัพท์มือถือของเขา แต่เขาไม่ตอบ. "บางทีเขาอาจจะทำงานอยู่บนเรือที่ท่าจอดเรือ. เขาเพียงแค่ลืมที่จะโทรหาฉันจะบอกผมว่าเขากลับมา." เธอเดินออกจากอพาร์ทเม้นและลงไปในลิฟท์และ ออกไปที่ลานจอดรถ เธอได้เข้าไปในรถของเธอและขับรถไม่กี่กิโลเมตรลงถนนสายหลักของบิสเคย์ที่สำคัญก่อนที่จะถนนด้านข้าง ถนนด้านข้างนำผ่านบางต้นปาล์มก่อนที่จะถึงท่าจอดเรือที่เต็มไปด้วยเรือ ท่าจอดเรือก็กำลังยุ่งอยู่และบางคนถูก raking เรือของพวกเขาออกมาจากน้ำ. "โปรดอยู่ที่นี่!" คิด Ikemi ขณะที่เธอรีบไปยังสถานที่ที่พ่อของเธอเก็บไว้เรือของเขา แต่เรือไม่ได้มี พ่อของ Ikemi ยังคงอยู่ที่ไหนสักแห่งในทะเล. 'ผมมั่นใจว่าเขาจะได้ยินคำเตือนพายุเฮอริเคนในรายการวิทยุ "เธอกล่าวกับตัวเองขณะที่เธอขับรถช้า ๆ กลับไปที่อพาร์ทเม้น. แต่เธอก็ไม่แน่ใจจริงๆว่าเขาจะ. เธอ รู้ว่าเขาไม่เคยเปิดวิทยุเมื่อเขาเป็นชาวประมง. "ฉันต้องการความสงบและความเงียบสงบที่จะจับปลา" เขาพูดเสมอว่า. * * * * * * * * * * * *