Ecotourism has become one of the fa

Ecotourism has become one of the fastest-growing sectors of the tourism industry, growing annually by 10–15% worldwide (Miller, 2007). One definition of ecotourism is "the practice of low-impact, educational, ecologically and culturally sensitive travel that benefits local communities and host countries" (Honey, 1999). Many of the ecotourism projects are not meeting these standards. Even if some of the guidelines are being executed, the local communities are still facing other negative impacts. South Africa is one of the countries that are reaping significant economic benefits from ecotourism, but negative effects—including forcing people to leave their homes, gross violations of fundamental rights, and environmental hazards—far outweigh the medium-term economic benefits (Miller, 2007). A tremendous amount of money is being spent and human resources continue to be used for ecotourism despite unsuccessful outcomes, and even more money is put into public relation campaigns to dilute the effects of criticism. Ecotourism channels resources away from other projects that could contribute more sustainable and realistic solutions to pressing social and environmental problems. "The money tourism can generate often ties parks and managements to eco-tourism" (Walpole et al. 2001). But there is a tension in this relationship because ecotourism often causes conflict and changes in land-use rights, fails to deliver promises of community-level benefits, damages environments, and has plenty of other social impacts. Indeed, many argue repeatedly that ecotourism is neither ecologically nor socially beneficial, yet it persists as a strategy for conservation and development (West, 2006). While several studies are being done on ways to improve the ecotourism structure, some argue that these examples provide rationale for stopping it altogether. However, there are some positive examples, among them the Kavango-Zambezi Transfrontier Conservation Area (KAZA) and theVirunga National Park, as jugded by WWF.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท่องเที่ยวเชิงนิเวศได้กลายเป็นหนึ่งภาคเร็วเจริญเติบโตของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว การเจริญเติบโตเป็นประจำทุกปี โดย 10-15% ทั่วโลก (มิลเลอร์ 2007) "ปฏิบัติการเดินทางผล กระทบต่ำ ศึกษา นิเวศวิทยา และวัฒนธรรมสำคัญที่ชุมชนท้องถิ่นและประเทศได้รับประโยชน์" เป็นข้อกำหนดหนึ่งของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ (น้ำผึ้ง 1999) นอกจากนี้โครงการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์มากมายไม่มีประชุมมาตรฐานเหล่านี้ แม้ว่าบางส่วนของแนวทางการดำเนินการ ชุมชนท้องถิ่นยังคงเผชิญผลกระทบอื่น ๆ ลบ แอฟริกาใต้เป็นประเทศที่มี reaping สำคัญผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจจากการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ แต่ผลลบ อย่างใดอย่างหนึ่งซึ่งรวมถึงการบังคับให้คนออกจากบ้านของพวกเขา การละเมิดสิทธิขั้นพื้นฐาน และอันตรายจากสิ่งแวดล้อมรวม — ไกลเกินผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจระยะปานกลาง (มิลเลอร์ 2007) กำลังใช้จำนวนเงินมหาศาล และทรัพยากรมนุษย์ยังใช้สำหรับการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์แม้มีผลสำเร็จ และเงินยิ่งอยู่ในแคมเปญประชาสัมพันธ์การ dilute ผลของการวิจารณ์ ท่องเที่ยวเชิงนิเวศช่องทรัพยากรจากโครงการอื่น ๆ ที่สามารถช่วยแก้ไขปัญหาอย่างยั่งยืน และเป็นจริงเพื่อกดปัญหาสังคม และสิ่งแวดล้อมเพิ่มเติม "การท่องเที่ยวเงินสามารถสร้างมักผูกสวนและการจัดการการท่องเที่ยว" (วอลโพล et al. 2001) แต่มีความตึงเครียดในความสัมพันธ์นี้เนื่องจากการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมักเป็นสาเหตุของความขัดแย้งในสิทธิการใช้ที่ดินเปลี่ยนแปลง ไม่ส่งสัญญาสวัสดิการชุมชนระดับ สภาพแวดล้อมความเสียหาย และมีผลกระทบต่อสังคมอื่น ๆ แน่นอน หลายทะเลาะซ้ำ ๆ ที่ ท่องเที่ยวเชิงนิเวศไม่ใช่ระบบนิเวศวิทยา หรือประโยชน์ต่อสังคม แต่มันยังคงเป็นกลยุทธ์สำหรับการอนุรักษ์และพัฒนา (ตะวันตก 2006) ในขณะที่กำลังทำศึกษาหลายในวิธีการปรับปรุงโครงสร้างการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ บางโต้เถียงว่า ตัวอย่างเหล่านี้ให้ผลในการหยุดทั้งหมด อย่างไรก็ตาม มีเป็นบวกอย่าง ในหมู่พวกเขาแซม Kavango Transfrontier อนุรักษ์พื้นที่ (KAZA) และอุทยานแห่งชาติ theVirunga, jugded โดย WWF

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การท่องเที่ยวเชิงนิเวศได้กลายเป็นหนึ่งในภาคที่เติบโตเร็วที่สุดของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นทุกปีโดย 10-15% ทั่วโลก (มิลเลอร์, 2007) ความหมายของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศหนึ่งคือ "การปฏิบัติของผลกระทบต่ำ, การศึกษา, ระบบนิเวศและการเดินทางที่มีความสำคัญทางวัฒนธรรมที่เป็นประโยชน์ต่อชุมชนท้องถิ่นและประเทศเจ้าภาพ" (น้ำผึ้ง, 1999) หลายโครงการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่มีการประชุมไม่ได้มาตรฐานเหล่านี้ แม้ว่าบางส่วนของแนวทางที่มีการดำเนินการที่ชุมชนท้องถิ่นจะยังคงเผชิญผลกระทบเชิงลบอื่น ๆ แอฟริกาใต้เป็นหนึ่งในประเทศที่มีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่สำคัญจากการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ แต่ผลรวมเชิงลบที่บังคับให้คนที่จะออกจากบ้านของพวกเขาละเมิดสิทธิขั้นพื้นฐานและสิ่งแวดล้อมอันตราย-ไกลเกินดุลผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจในระยะกลาง (มิลเลอร์ 2007 ) จำนวนมากของเงินจะถูกใช้และทรัพยากรมนุษย์ยังคงที่จะใช้สำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศแม้จะไม่ประสบความสำเร็จผลและเงินมากขึ้นจะใส่ลงในแคมเปญประชาสัมพันธ์เพื่อเจือจางผลกระทบของการวิจารณ์ ทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศช่องห่างจากโครงการอื่น ๆ ที่มีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาจะยั่งยืนมากขึ้นและเป็นจริงที่จะกดปัญหาสังคมและสิ่งแวดล้อม "การท่องเที่ยวเงินที่สามารถสร้างความสัมพันธ์มักจะสวนสาธารณะและผู้บริหารการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ" (วอล์ et al. 2001) แต่มีความตึงเครียดในความสัมพันธ์นี้เพราะการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมักจะทำให้เกิดความขัดแย้งและการเปลี่ยนแปลงในสิทธิการใช้ที่ดินที่ล้มเหลวในการส่งสัญญาของผลประโยชน์ที่ชุมชนระดับสภาพแวดล้อมที่เกิดความเสียหายและมีความอุดมสมบูรณ์ของผลกระทบทางสังคมอื่น ๆ อันที่จริงหลายคนยืนยันซ้ำว่าการท่องเที่ยวเชิงนิเวศไม่เป็นระบบนิเวศหรือประโยชน์ต่อสังคม แต่มันยังคงเป็นกลยุทธ์ในการอนุรักษ์และพัฒนา (เวสต์ 2006) ในขณะที่การศึกษาหลายแห่งที่มีการดำเนินการเกี่ยวกับวิธีการปรับปรุงโครงสร้างการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่บางคนแย้งว่าตัวอย่างเหล่านี้ให้เหตุผลสำหรับการหยุดมันทั้งหมด แต่มีตัวอย่างบางส่วนในเชิงบวกในหมู่พวกเขา Kavango-Zambezi Transfrontier เขตอนุรักษ์ (Kaza) และ theVirunga อุทยานแห่งชาติเป็น jugded โดย WWF

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การท่องเที่ยวเป็นหนึ่งในภาคที่เติบโตเร็วที่สุดของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเติบโตปีละ 10 – 15% ทั่วโลก ( มิลเลอร์ , 2007 ) คำนิยามของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ คือ " การปฏิบัติของผลกระทบ การศึกษาต่ำ และมีการเดินทางที่เป็นประโยชน์ต่อระบบนิเวศวัฒนธรรมของท้องถิ่นและประเทศเจ้าภาพ " ( ที่รัก , 1999 ) หลายของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ โครงการจะไม่ประชุมมาตรฐานเหล่านี้แม้ว่าบางส่วนของแนวทางที่ถูกประหารชีวิต ชุมชน ท้องถิ่น ยังคงเผชิญกับผลกระทบด้านลบอื่น ๆ แอฟริกาใต้เป็นหนึ่งในประเทศที่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่สำคัญจากการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ แต่ผลกระทบด้านลบ ได้แก่ การบังคับให้คนที่จะออกจากบ้าน หรือการละเมิดขั้นต้นของพื้นฐานสิทธิมนุษยชนและอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมหรือไกลเกินดุลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ ( มิลเลอร์ , 2007 ) เงินจำนวนมหาศาลจะถูกใช้และทรัพยากรมนุษย์ที่ยังคงถูกใช้เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ แม้ผลสําเร็จ และเงินได้มากขึ้นจะถูกใส่ลงไปในแคมเปญประชาสัมพันธ์เพื่อเจือจางผลกระทบของการวิจารณ์ช่องทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ห่างจากโครงการอื่น ๆที่อาจส่งผลอย่างยั่งยืนมากขึ้นและมีเหตุผล โซลูชั่น การสังคม และปัญหาสิ่งแวดล้อม” เงินการท่องเที่ยวสามารถสร้างสวนสาธารณะและการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมักจะผูกกับ " ( Walpole et al . 2001 ) แต่มันมีความตึงเครียดในความสัมพันธ์นี้ เพราะการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมักจะเกิดความขัดแย้งและการเปลี่ยนแปลงในสิทธิการใช้ที่ดิน ,ล้มเหลวในการส่งมอบสัญญาของประโยชน์ ระดับความเสียหายสภาพแวดล้อมชุมชน และมีมากมายของผลกระทบทางสังคมอื่น ๆ แน่นอน หลายคนยืนยันซ้ำซากว่า การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ทั้งต่อระบบนิเวศและประโยชน์ต่อสังคม แต่มันยังคงเป็นกลยุทธ์เพื่อการอนุรักษ์และการพัฒนา ( เวสต์ , 2006 ) ในขณะที่หลายการศึกษาจะถูกทำในวิธีการปรับปรุงโครงสร้างการท่องเที่ยวเชิงนิเวศบางคนโต้แย้งว่า ตัวอย่างเหล่านี้ให้เหตุผลในการหยุดมันทั้งหมด อย่างไรก็ตาม มีตัวอย่างบวกบางในหมู่พวกเขา kavango Zambezi transfrontier เขตอนุรักษ์ ( คาซ่า ) และ thevirunga อุทยานแห่งชาติ เป็น jugded โดย WWF .