The man in the brown hat looked at

The man in the brown hat looked at Julie. 'You're right,' he said to Bill. 'You can have a good time on holiday in England. We always go to Brighton, me and the wife. But the weather! We went one year, and it rained every day. Morning, afternoon, and night. It's true. It never stopped raining.' He laughed loudly. 'We nearly went home after the first week.'The man in the brown hat looked at Julie. 'You're right,' he said to Bill. 'You can have a good time on holiday in England. We always go to Brighton, me and the wife. But the weather! We went one year, and it rained every day. Morning, afternoon, and night. It's true. It never stopped raining.' He laughed loudly. 'We nearly went home after the first week.'
Bill laughed too. 'What did you do all day, then?' he asked.
Julie read about the weather in Budapest for the third time. Then she looked at the tall man's hands. They were long, brown hands, very clean. 'Nice hands, ' she thought. He wore a very expensive Japanese watch. 'Japan,' she thought. 'I'd like to go to Japan.' She looked up and saw the man's eyes again over the top of his newspaper. This time she did not look away. Green eyes looked into dark brown eyes for a long, slow minute.
After Newton Abbot station the guard came into the carriage to look at their tickets. 'Now then,' he said, 'where are we all going?'
'This train's late,' the man in the brown hat said. 'Twenty minutes late, by my watch.'
'Ten minutes,' the guard said. ' That's all.' He smiled at Julie.
The tall dark man put his newspaper down, found his ticket, and gave it to the guard. The guard looked at it.
' You' re all right, sir,' he said. ' The boat doesn't leave Plymouth before six o'clock. You've got lots of time.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนที่อยู่ในหมวกสีน้ำตาลมองที่จูลี่ 'คุณขวา "เขากล่าวกับบิล 'คุณสามารถมีช่วงเวลาที่ดีในวันหยุดในประเทศอังกฤษ เรามักจะไปที่ไบรตัน, ผมและภรรยา แต่สภาพอากาศ! เราไปหนึ่งปีและฝนตกทุกวัน เช้าบ่ายและกลางคืน มันเป็นความจริง. มันไม่เคยหยุดฝนตก. เขาหัวเราะเสียงดัง "เราเกือบจะกลับบ้านหลังจากที่ชายคนแรกใน week.'The หมวกสีน้ำตาลมองที่จูลี่ 'คุณขวา "เขากล่าวกับบิล 'คุณสามารถมีช่วงเวลาที่ดีในวันหยุดในประเทศอังกฤษ เรามักจะไปที่ไบรตัน, ผมและภรรยา แต่สภาพอากาศ! เราไปหนึ่งปีและฝนตกทุกวัน เช้าบ่ายและกลางคืน มันเป็นความจริง. มันไม่เคยหยุดฝนตก. เขาหัวเราะเสียงดัง "เราเกือบจะกลับบ้านหลังจากที่สัปดาห์แรก.
บิลหัวเราะมากเกินไป 'สิ่งที่คุณทำทุกวันแล้ว? เขาถาม.
จูลี่อ่านเกี่ยวกับสภาพอากาศในบูดาเปสต์เป็นครั้งที่สาม จากนั้นเธอก็มองไปที่มือของชายร่างสูงของ พวกเขามีความยาวมือสีน้ำตาลที่สะอาดมาก มือดี 'เธอคิดว่า เขาสวมนาฬิการาคาแพงมากในญี่ปุ่น 'ญี่ปุ่น' เธอคิดว่า 'ผมอยากจะไปญี่ปุ่น. เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นสายตาของชายคนนั้นอีกครั้งกว่าด้านบนของหนังสือพิมพ์ของเขา เวลาที่เธอไม่ได้มองออกไปนี้ ดวงตาสีเขียวมองเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มเป็นเวลานานนาทีช้า.
หลังจากที่นิวตันเจ้าอาวาสสถานียามเข้ามาในสายการบินไปดูที่ตั๋วของพวกเขา 'ตอนนี้แล้ว "เขากล่าวว่า" พวกเราทุกคนจะอยู่ที่ไหน'
'รถไฟนี้ปลาย' คนที่อยู่ในหมวกสีน้ำตาลกล่าวว่า 'ยี่สิบนาทีปลายโดยนาฬิกาของฉัน.'
'สิบนาที' ยามกล่าวว่า 'นั่นคือทั้งหมด. เขายิ้มที่จูลี่.
คนเข้มสูงวางหนังสือพิมพ์ลงพบตั๋วของเขาและมอบมันให้กับยาม ยามมองมัน.
' คุณกำลังสิ่งที่ถูกต้องครับ "เขากล่าว 'เรือไม่ได้ออกจากพลีมั ธ ก่อนที่ 06:00 คุณได้มีเวลามาก.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายในหมวกสีน้ำตาลดูจูลี่’ คุณพูดถูก , ' เขากล่าวว่า ' บิล คุณสามารถมีเวลาที่ดีในวันหยุด ใน อังกฤษ เรามักจะไปไบรตัน ผมและภรรยา แต่อากาศ เราไปหนึ่งปี ฝนตกทุกวัน เช้า กลางวัน และกลางคืน มันเป็นความจริง มันไม่เคยหยุดตก เขาหัวเราะเสียงดัง . . . เราเกือบจะกลับบ้าน หลังจากสัปดาห์ก่อน เดอะ แมน หมวกสีน้ำตาลดูจูลี่' ใช่ ' เขาพูด ' บิล คุณสามารถมีเวลาที่ดีในวันหยุด ใน อังกฤษ เรามักจะไปไบรตัน ผมและภรรยา แต่อากาศ เราไปหนึ่งปี ฝนตกทุกวัน เช้า กลางวัน และกลางคืน มันเป็นความจริง มันไม่เคยหยุดตก เขาหัวเราะเสียงดัง . . . เราเกือบจะกลับบ้านหลังจากสัปดาห์แรก '
' บิลหัวเราะด้วย คุณทำอะไรทั้งวัน แล้ว ? เขาถาม
จูลี่ อ่านเกี่ยวกับสภาพอากาศในบูดาเปสต์สำหรับครั้งที่สาม เธอมองมือของชายร่างสูงได้ พวกเขายาวสีน้ำตาล มือสะอาดมาก . มือเยี่ยม ' เธอคิด เขาสวมนาฬิการาคาแพงมากญี่ปุ่น’ ญี่ปุ่น , ' ' เธอว่า ผมอยากไปญี่ปุ่น เธอเงยหน้าขึ้นมาเห็นสายตาของมนุษย์อีกกว่าด้านบนของหนังสือพิมพ์ของเขา เวลานี้เธอไม่ได้มองไปที่อื่นดวงตาสีเขียวมองเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ยาวช้านาที .
เมื่อนิวตันเจ้าอาวาสสถานียามเข้ามาในรถม้าดูตั๋วของพวกเขา . งั้นตอนนี้ , ' เขากล่าวว่า ' พวกเราอยู่ที่ไหนกัน ?
นี่รถไฟสาย ' ชายในหมวกสีน้ำตาลกล่าว . ช้าไป 20 นาที โดยนาฬิกาของฉัน . '
'ten นาที ' ยามบอกว่า . . . ทั้งหมดนั่น เขายิ้มให้จูลี่
ผู้ชายเข้มสูงวางหนังสือพิมพ์ลงเจอตั๋วของเขาและให้ยาม ยามมองมัน .
' ' ก็ได้ค่ะ ' ' เขากล่าวว่า เรือยังไม่ออกจากคอมก่อนหกโมง คุณมีเวลา .