but that to Loos was evidence that

but that to Loos was evidence that culture was finally arising without ornament – “I said: Weep not!
See, therein lies the greatness of our age, that it is incapable of producing a new ornament. We have
outgrown ornament; we have fought our way to freedom through ornament” (p.30). Although Loos
primarily uses aesthetic ornamentation for his examples, he also speaks of religion (both Christian and
pagan) as ornament, and it is evident that to him ornamentation is more a cultural issue than an
aesthetic one. Ornamentation and the fashions that it represents are inherently irrational – they have
no tangible benefit and yet form so much of the primary value of an object – and it is this irrational
relationship with wealth, production and cultural endeavour that Loos hoped we had “fought our way
to freedom through”. Modernity, then, represents "a triumphalistic exercise of [universal]
instrumental rationality in the domain of the social" (Vanhoozer, 2003, p. 13), that is, the celebration
of culture-wide rationalism that formed the basis of much of the 20th century’s unprecedented
development.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ว่า จะนวดลดเป็นหลักฐานว่าวัฒนธรรมคือเกิดในที่สุด โดยเครื่องประดับ – "ผมพูดว่า: ไม่ร้องดู ความยิ่งใหญ่ของยุคของเรา ที่มีความสามารถในการผลิตเครื่องประดับแบบใหม่ที่อยู่ในนั้น เรามีโค่งมณี เราต่อสู้ของเราให้เป็นอิสระผ่านเครื่องประดับ"(มมิเตอร 30) แม้ว่านวดลดส่วนใหญ่ใช้ความงามโอบตัวอย่างของเขา เขาพูดภาษาของศาสนา (ทั้งคริสเตียน และศาสนา) เป็นเครื่องประดับ และมันชัดเจนว่า เขา โอบเป็นปัญหาทางวัฒนธรรมมากขึ้นกว่าการหนึ่งความงาม ตกแต่งและแฟชั่นที่มันแสดงถึงความไม่มีเหตุผล-มีมีตัวตนไม่ได้รับประโยชน์ และยัง เป็นของมีค่าหลักของวัตถุ – และก็ไม่มีเหตุผลนี้ความสัมพันธ์กับความมั่งคั่ง การผลิต และวัฒนธรรมพยายามที่นวดลดหวังเรามี "ต่อสู้เพื่อที่ทางเราเสรีภาพผ่าน" ความทันสมัย แล้ว หมายถึง "การ triumphalistic ออกกำลังกายของ [สากล]เหตุผลเป็นเครื่องมือในโดเมนของสังคม" (Vanhoozer, 2003, p. 13), นั่นคือ การเฉลิมฉลองของ rationalism วัฒนธรรมทั้งที่เป็นพื้นฐานของของศตวรรษที่ 20 มากเป็นประวัติการณ์การพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ที่จะ Loos หลักฐานว่าวัฒนธรรมในที่สุดก็เกิดขึ้นได้โดยไม่ต้องเครื่องประดับ - "ฉันกล่าวว่าอย่าร้องไห้เลย!
ดูอยู่ในนั้นความยิ่งใหญ่ของอายุของเราว่ามันเป็นความสามารถในการผลิตเครื่องประดับใหม่ เราได้
โค่งเครื่องประดับ; เราได้ต่อสู้ทางของเราที่จะมีเสรีภาพผ่านเครื่องประดับ "(หน้า 30) แม้ว่าลูส
หลักในการใช้การตกแต่งความงามสำหรับตัวอย่างของเขาเขายังพูดของศาสนา (ทั้งที่นับถือศาสนาคริสต์และ
ศาสนา) เป็นเครื่องประดับและมันก็เห็นได้ชัดว่าเขาจะตกแต่งเป็นอีกเรื่องของวัฒนธรรมกว่า
ความงามหนึ่ง การตกแต่งและแฟชั่นที่มันหมายถึงมีความไม่ลงตัวโดยเนื้อแท้ - พวกเขามี
ไม่มีผลประโยชน์ที่จับต้องได้และยังรูปแบบมากของมูลค่าหลักของวัตถุ - และมันเป็นอย่างนี้ไม่มีเหตุผล
ความสัมพันธ์กับความมั่งคั่งของการผลิตและความพยายามทางวัฒนธรรมที่ลูสหวังว่าเราได้ "การต่อสู้ของเรา วิธีการ
ที่จะมีเสรีภาพผ่าน " สมัยนั้นหมายถึง "การออกกำลังกาย triumphalistic ของ [สากล]
เครื่องมือเหตุผลในโดเมนของสังคม" (Vanhoozer, 2003, น. 13), ที่อยู่, การเฉลิมฉลอง
ของ rationalism วัฒนธรรมทั้งที่เป็นพื้นฐานสำคัญมากของ ประวัติการณ์ศตวรรษที่ 20 ของ
การพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ที่ขาดทุนคือหลักฐานว่าวัฒนธรรมก็เกิดขึ้นโดยไม่–เครื่องประดับผมบอกว่า : ไม่ร้องไห้ !เห็นในนั้นอยู่ที่ความยิ่งใหญ่ของอายุของเรา นั่นก็คือ ความสามารถในการผลิตเครื่องประดับใหม่ เรามีเบื่อเครื่องประดับ เราต้องต่อสู้เพื่อเสรีภาพของเราผ่านเครื่องประดับ " ( ระวัง ! ! ! ) แม้ว่า ลูสเป็นหลัก ใช้ประดับความงามตัวอย่างของเขา เขายังพูดถึง ( ทั้งคริสเตียนและศาสนาพุกาม ) เป็นเครื่องประดับและเห็นได้ชัดว่าเขามีปัญหาการใช้วัฒนธรรม กว่าความงาม 1 เครื่องประดับและแฟชั่นที่แสดงถึงเป็นอย่างโดยเนื้อแท้ไม่มีเหตุผล–พวกเขามีที่จับต้องได้ประโยชน์ และยังไม่มีรูปแบบมากของมูลค่าหลักของวัตถุ ) และนี้คือเหตุผลความสัมพันธ์กับความมั่งคั่ง , การผลิตและความพยายามทางวัฒนธรรมที่ห้องน้ำหวังว่าเราได้ " ต่อสู้ทางของเราเพื่อเสรีภาพผ่าน " ความทันสมัยแล้ว หมายถึง " การฝึก triumphalistic [ สากล ]บรรเลงมากในโดเมนของสังคม " ( vanhoozer , 2546 , หน้า 13 ) , ที่เป็น , ฉลองวัฒนธรรมหลากหลายเหตุผลที่รูปแบบพื้นฐานของมากของศตวรรษที่ 20 อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนการพัฒนา