Another important finding of this s

Another important finding of this study is that patients who
did not report having dyspepsia and/or nausea and vomiting
during the incident were more likely to arrive later at the hospital,
similar to the results indicated by other researchers. More
specifically, Perkins-Porras et al.
(2009) showed that the majority
of patients with less than three non-typical symptoms of AMI
arrived at the hospital 2 h after the onset of the AMI-related
symptoms, and Herlitz et al.
(2010) mentioned that nausea and
cold sweat are associated with shorter decision time.
Obviously,
the presence of non-typical symptoms such as dyspepsia or
nausea/vomiting significantly increases the feeling of discomfort
to patients with AMI, which results in their early arrival at the
emergency department. So, the early recognition of symptoms,
especially non-typical ones, may probably encourage the patient
to seek healthcare services and shorten the time delay in receiving them. Therefore, the pattern of symptoms had an important
role in pre-hospital delay in our study population.
As a result,
future studies investigating how patients appraise symptoms of
AMI may help in the development of more targeted interventions.
Those studies should be focused on factors and personal
beliefs that could affect the ability of patients to recognize the
symptoms of AMI as threatening, especially the non-typical
symptoms.Moreover, this study poses the necessity for the development
of well-structured educational programmes and interventions
for the general public by specialized healthcare
professionals so as to provide information and educate high-risk
groups in the early recognition of non-typical symptoms of AMI
and the importance of non-delayed hospital arrival (Giugliano &
Braunwald 2003).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้นหาสำคัญอื่นของการศึกษานี้ว่าผู้ป่วยที่
ไม่ได้มีแบคทีเรียและ/หรือคลื่นไส้ และอาเจียน
ระหว่างเหตุการณ์มีแนวโน้มที่จะมาถึงในภายหลังที่โรงพยาบาล,
คล้ายกับผลลัพธ์ที่ระบุ โดยนักวิจัยอื่น ๆ เพิ่มเติม
โดยเฉพาะ ระบุวัน Porras et al.
(2009) พบว่าส่วนใหญ่
ของผู้ป่วยที่มีอาการทั่วไปไม่น้อยกว่า 3 ของ AMI
มาถึงโรงพยาบาล 2 h หลังจากเริ่มมีอาการของการอามิเกี่ยวข้องกับ
อาการ และ
(2010) Herlitz et al. กล่าวว่า คลื่นไส้ และ
กาฬจะสั้นกว่าตัดสินใจเวลา
อย่างชัดเจน,
แสดงอาการไม่ปกติเช่นแบคทีเรีย หรือ
คลื่นไส้/อาเจียนอย่างมากเพิ่มความรู้สึกสบาย
เพื่อผู้ป่วย AMI ซึ่งผลของพวกเขามาก่อน
แผนกฉุกเฉิน ดังนั้น การเริ่มต้นของอาการ,
คนโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่ทั่วไป คงอาจส่งเสริมให้ผู้ป่วย
เพื่อแสวงหาการบริการสุขภาพ และย่นเวลาความล่าช้าในการรับพวกเขา ดังนั้น รูปแบบของอาการมีความสำคัญ
บทบาทในโรงพยาบาลระหว่างประชากรศึกษาของเรา
ดัง,
ในอนาคตศึกษาตรวจสอบว่าผู้ป่วยที่พิจารณาอาการของ
อามิอาจช่วยในการพัฒนาของเป้าหมายของงานวิจัยได้
ศึกษาเหล่านั้นควรจะมุ่งเน้นส่วนบุคคลและปัจจัย
ความเชื่อที่อาจส่งผลกระทบต่อความสามารถของผู้ป่วยการรับรู้
อาการของอามิเป็นการคุกคาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการไม่ทั่วไป
อาการได้นอกจากนี้ การศึกษานี้ซึ่งทำให้เกิดความจำเป็นในการพัฒนา
โครงการศึกษาโครงสร้างห้องพักและงาน
สำหรับประชาชนทั่วไปโดยเฉพาะสุขภาพ
ผู้เชี่ยวชาญเพื่อให้ได้ข้อมูล และรู้ความเสี่ยงสูง
กลุ่มในการเริ่มต้นของอาการไม่ปกติของเอมิ
และความสำคัญของการมาถึงโรงพยาบาลที่ไม่ล่าช้า (Giugliano &
Braunwald 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อีกประการหนึ่งการค้นพบที่สำคัญของการศึกษาครั้งนี้คือการที่ผู้ป่วยที่
ไม่ได้รายงานที่มีอาการอาหารไม่ย่อยและ / หรือมีอาการคลื่นไส้และอาเจียน
ในระหว่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมีแนวโน้มที่จะมาถึงต่อมาที่โรงพยาบาล
คล้ายกับผลที่ระบุโดยนักวิจัยอื่น ๆ มากขึ้น
โดยเฉพาะ Perkins-Porras et al,
(2009) พบว่าส่วนใหญ่
ของผู้ป่วยที่มีน้อยกว่าสามในอาการที่ไม่ปกติของ AMI
มาถึงที่โรงพยาบาล 2 ชั่วโมงหลังจากที่เริ่มมีอาการของ AMI ที่เกี่ยวข้องกับ
อาการและ Herlitz et al,
( 2010) กล่าวว่าอาการคลื่นไส้และ
เหงื่อเย็นมีความเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจในเวลาที่สั้นกว่า
เห็นได้ชัดว่า
การแสดงตนของอาการที่ไม่ปกติเช่นอาการอาหารไม่ย่อยหรือ
คลื่นไส้ / อาเจียนอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มความรู้สึกของความรู้สึกไม่สบาย
ให้กับผู้ป่วยที่มี AMI ซึ่งส่งผลมาถึงช่วงต้นของพวกเขาที่
แผนกฉุกเฉิน ดังนั้นการรับรู้ในช่วงต้นของอาการ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ไม่ปกติอาจจะกระตุ้นให้ผู้ป่วย
ที่จะแสวงหาบริการการดูแลสุขภาพและลดความล่าช้าเวลาในการรับพวกเขา ดังนั้นรูปแบบของอาการที่สำคัญมี
บทบาทในการเตรียมโรงพยาบาลล่าช้าในประชากรการศึกษาของเรา
เป็นผลให้
การศึกษาในอนาคตการตรวจสอบวิธีการที่ผู้ป่วยประเมินอาการของ
AMI อาจจะช่วยในการพัฒนาของการแทรกแซงตรงเป้าหมายมากขึ้น
การศึกษาที่ควรจะมุ่งเน้นไปที่ปัจจัย และส่วนบุคคล
ความเชื่อที่อาจส่งผลกระทบต่อความสามารถของผู้ป่วยที่จะรับรู้
อาการของ AMI เป็นอันตรายโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ไม่ได้ทั่วไป
symptoms.Moreover, การศึกษาครั้งนี้ส่อเค้าความจำเป็นสำหรับการพัฒนา
โปรแกรมการศึกษาทั้งโครงสร้างและการแทรกแซง
สำหรับประชาชนทั่วไปโดยเฉพาะ การดูแลสุขภาพ
มืออาชีพเพื่อที่จะให้ข้อมูลและให้ความรู้มีความเสี่ยงสูง
ในกลุ่มที่ได้รับการยอมรับในช่วงต้นของอาการที่ไม่ปกติของ AMI
และความสำคัญของการไม่ล่าช้ามาถึงโรงพยาบาล (Giugliano และ
Braunwald 2003)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อื่นที่สำคัญของการศึกษานี้คือ การค้นหาผู้ป่วยที่
ไม่รายงานและ / หรือมีอาการคลื่นไส้และอาเจียน
ในระหว่างเหตุการณ์มีแนวโน้มที่จะมาถึงที่โรงพยาบาล
คล้ายกับพบโดยนักวิจัยอื่น ๆ เพิ่มเติม
โดยเฉพาะ เพอร์กิ้นส์ พอร์ราส et al .
( 2552 ) พบว่า ส่วนใหญ่ของผู้ป่วยน้อยกว่า
3
ไม่มีอาการทั่วไปของ อามิมาถึงโรงพยาบาลแล้ว 2 ชั่วโมงหลังจากการโจมตีของเอมิที่เกี่ยวข้อง
อาการ และ herlitz et al .
( 2010 ) กล่าวว่า อาการคลื่นไส้และ
เหงื่อเย็นที่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจในเวลาที่สั้นกว่า

ไม่ใช่ตนแน่นอน อาการทั่วไป เช่น อาหารไม่ย่อย หรือ
/ คลื่นเหียนอาเจียนอย่างมากช่วยเพิ่มความรู้สึกของความไม่สบาย
ผู้ป่วยที่มีกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน ซึ่งผลลัพธ์ในการมาถึงของพวกเขาก่อนที่
แผนกฉุกเฉิน ดังนั้นการยอมรับต้นของอาการ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ทั่วไป ที่อาจส่งเสริมให้ผู้ป่วย
ที่จะแสวงหาบริการสุขภาพและลดเวลาในการรับพวกเขา ดังนั้น รูปแบบของอาการได้มีบทบาทสำคัญในโรงพยาบาลก่อน
ล่าช้าประชากรในการศึกษาของเรา
ผล
อนาคตการศึกษาตรวจสอบว่าผู้ป่วยประเมินอาการของ
มิ อาจช่วยในการพัฒนาเป้าหมายมากกว่าการแทรกแซง .
การศึกษาเหล่านั้นควรจะเน้นและปัจจัยส่วนบุคคล
ความเชื่อที่อาจมีผลต่อความสามารถของผู้ป่วยที่จะรับรู้อาการของอามิ
คุกคาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ทั่วไป
symptoms.moreover การศึกษานี้ poses จำเป็นสำหรับการพัฒนาของการศึกษาและโครงสร้างดี

โปรแกรมการแทรกแซงสำหรับประชาชนทั่วไป โดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ เฉพาะเพื่อให้ข้อมูล

และให้การศึกษาแก่กลุ่มที่มีความเสี่ยงสูงในช่วงต้นของการไม่มีอาการทั่วไปของอามิ
และความสำคัญของการไม่ล่าช้ามาถึงโรงพยาบาล ( Giugliano &
braunwald 2003 )