Charlton (2008) conducted a simulat

Charlton (2008) conducted a simulated study of drivers’ responses to hazards. The drivers were either driving alone, with a passenger, conducting a hands-free phone call, or conducting a hands-free phone call where the DWLMS emitted a beep when the vehicle approached a hazard. The study found that a driver driving solo was least likely to crash, and a driver conducting a hands-free phone call was most likely. Those who conducted a hands-free conversation using DWLMS performed almost as well as those who were driving solo.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชาร์ลตัน (2008) ดำเนินการศึกษาเลียนแบบการตอบสนองต่อการควบคุมอันตราย โปรแกรมควบคุมที่มีทั้งขับสอง โดยสาร ทำการโทรแฮนด์ฟรี หรือการดำเนินการโทรแฮนด์ฟรีที่ DWLMS ที่ออกมี beep เมื่อรถใกล้ถึงอันตราย การศึกษาพบว่า โปรแกรมควบคุมขับโซอย่างน้อยอาจจะผิดพลาด และมักเป็นโปรแกรมควบคุมดำเนินการโทรแฮนด์ฟรี ผู้ดำเนินการสนทนาแฮนด์ฟรีที่ใช้ DWLMS ทำเกือบและผู้ที่ได้ขับขี่โซ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชาร์ลตัน (2008) ดำเนินการศึกษาจำลองของการตอบสนองขับรถอันตราย ไดรเวอร์ที่ถูกขับรถคนเดียวทั้งที่มีผู้โดยสาร, การดำเนินการโทรศัพท์แบบแฮนด์ฟรีหรือการดำเนินการโทรศัพท์แบบแฮนด์ฟรีที่ DWLMS ปล่อยออกมาเตือนเมื่อรถเข้าหาอันตราย ผลการศึกษาพบว่าคนขับเดี่ยวขับรถเป็นอย่างน้อยน่าจะผิดพลาดและโปรแกรมควบคุมการดำเนินการโทรศัพท์แบบแฮนด์ฟรีเป็นไปได้มากที่สุด ผู้ที่ดำเนินการสนทนาแบบแฮนด์ฟรีใช้ DWLMS ดำเนินการเกือบเช่นเดียวกับบรรดาผู้ที่ถูกขับรถเดี่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาร์ลตัน ( 2551 ) ทำการศึกษาจำลองไดรเวอร์ ' การตอบสนองต่ออันตราย ไดรเวอร์ ถ้าขับคนเดียว กับผู้โดยสาร การโทรแบบแฮนด์ฟรี หรือดำเนินการแบบแฮนด์ฟรีโทรศัพท์ที่ dwlms ปล่อยเสียงเตือนเมื่อรถก็อันตราย ผลการศึกษาพบว่า คนขับรถขับคนเดียวมีแนวโน้มน้อยที่สุดที่จะชนและไดรเวอร์ที่ดำเนินการแบบแฮนด์ฟรีโทรศัพท์มากที่สุด ผู้ที่ดำเนินการโดยใช้การสนทนาแบบแฮนด์ฟรี dwlms เกือบตลอดจนผู้ที่ขับรถคนเดียว