INTRODUCTION Asphyxia, the failure

INTRODUCTION Asphyxia, the failure to breathe or to sustain breathing at birth, is one of the main direct causes of neonatal death. Globally, approximately 3% to 6% of all newborns (6 million a year) require basic newborn resuscitation consisting stimulation and assisted ventilation at birth. Fewer than 1% of asphyxiated newborns require advanced resuscitation techniques such as intubation. chest compressions, and medications. There was marked reduction in child mortality (aged 0-5 years) between 1960 and 1990 largely because of child survival programs that focused on pneumonia, diarrhea, malaria, and vaccine-preventable conditions. the major causes of death after the neonatal period (first 28 days of life), but neonatal mortality remained essentially unchanged. The international community recognized that Millennium Development Goal 4, reducing the death of children aged younger than 5 by two-thirds between 1990 and 2015, was not likely to be achieved unless additional efforts were made to address the major causes of neonatal mortality: preterm birth, severe infections, and asphyxia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ Asphyxia ความล้มเหลวใน การหายใจ หรือพยุงหายใจที่เกิด เป็นหนึ่งในสาเหตุหลักโดยตรงของการเสียชีวิตของทารกแรกเกิด ทั่วโลก ประมาณ 3% ถึง 6% ด้านทารกแรกทั้งหมด (6 ล้านปี) ต้อง resuscitation พื้นฐานทารกประกอบด้วยกระตุ้นและช่วยระบายอากาศที่เกิด น้อยกว่า 1% ด้านทารกแรก asphyxiated ต้องใช้เทคนิคขั้นสูง resuscitation เช่นท่อช่วยหายใจ เนื่องจากหน้าอก และยา มีถูกทำเครื่องหมายลดในการตายเด็ก (อายุ 0-5 ปี) ระหว่าง 1960 และ 1990 เนื่องจากเด็กส่วนใหญ่ อยู่รอดโปรแกรมที่เน้นโรคปอด โรคท้องร่วง มาลาเรีย และวัคซีน preventable เงื่อนไข สาเหตุหลักของการเสียชีวิตหลังจากระยะทารกแรกเกิด (28 วันแรกของชีวิต), แต่การตายของทารกแรกเกิดยังคงไม่เปลี่ยนแปลงเป็น ประเทศรู้จัก 4 เป้าหมายการพัฒนามิลเลนเนียม ลดการตายของเด็กอายุน้อยกว่า 5 โดยสองในสามระหว่างปี 1990 และ 2015 ไม่น่าจะทำได้ยกเว้นทำความพยายามเพิ่มเติมเพื่อแก้ไขสาเหตุหลักของการตายของทารกแรกเกิด: การคลอด การติดเชื้อรุนแรง และ asphyxia

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำการสำลักความล้มเหลวในการหายใจหรือหายใจในการรักษาที่เกิดเป็นหนึ่งในสาเหตุหลักของการโดยตรงการตายของทารกแรกเกิด ทั่วโลกประมาณ 3% ถึง 6% ของทารกแรกเกิดทั้งหมด (6 ล้านบาทต่อปี) ต้องช่วยชีวิตทารกแรกเกิดขั้นพื้นฐานประกอบด้วยการกระตุ้นและการระบายอากาศช่วยที่เกิด น้อยกว่า 1% ของทารกแรกเกิดสลบต้องใช้ขั้นสูงเทคนิคการช่วยชีวิตเช่นใส่ท่อช่วยหายใจ การกดหน้าอกและยารักษาโรค มีการทำเครื่องหมายในการลดการตายของเด็ก (อายุ 0-5 ปี) ระหว่างปี 1960 และ 1990 ส่วนใหญ่เพราะของโปรแกรมอยู่รอดของเด็กที่มุ่งเน้นไปที่โรคปอดบวมท้องเสียมาลาเรียและเงื่อนไขวัคซีนป้องกัน สาเหตุหลักของการเสียชีวิตหลังจากระยะเวลาของทารกแรกเกิด (28 วันแรกของชีวิต) แต่อัตราการตายของทารกแรกเกิดยังคงไม่เปลี่ยนแปลงเป็นหลัก ประชาคมระหว่างประเทศได้รับการยอมรับว่าการพัฒนาแห่งสหัสวรรษเป้าหมายที่ 4, การลดการเสียชีวิตของเด็กอายุน้อยกว่า 5 โดยสองในสามระหว่างปี 1990 และ 2015 และยังไม่ได้มีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จในความพยายามเพิ่มเติมเว้นแต่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อรับมือกับสาเหตุสำคัญของการตายของทารกแรกเกิด: การคลอดก่อนกำหนด การติดเชื้อที่รุนแรงและภาวะขาดอากาศหายใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การขาดอากาศหายใจ ความล้มเหลวที่จะหายใจ หรือจากการหายใจในวันเกิด เป็นหนึ่งในสาเหตุหลักของการตายในทารกแรกเกิดโดยตรง . ทั่วโลก ประมาณ 3% ถึง 6% ของทารกแรกเกิด ( 6 ล้านบาท ) ต้องมีพื้นฐานการช่วยชีวิตทารกแรกเกิดประกอบด้วย การกระตุ้นและช่วยระบายอากาศได้ตั้งแต่เกิด น้อยกว่า 1% ของรัดคอทารกแรกเกิดต้องใช้เทคนิคการกู้ชีพขั้นสูง เช่น การใส่ท่อช่วยหายใจหน้าอก ทรวงอก และโรค มีการทำเครื่องหมายในการลดอัตราการตายของเด็กอายุ 0-5 ปี ) ระหว่าง 1960 และ 1990 ส่วนใหญ่เพราะเด็กรอดโปรแกรมที่เน้นปอดบวม ท้องร่วง มาลาเรีย วัคซีนที่ป้องกันได้และเงื่อนไข . หลักสาเหตุของการตายหลังจากระยะเวลาการเกิด ( ก่อน 28 วันของชีวิต ) แต่การเกิดการตายยังคงเป็นหลักไม่เปลี่ยนแปลงชุมชนระหว่างประเทศที่ได้รับการยอมรับว่าเป้าหมายการพัฒนาสหัสวรรษที่ 4 การลดการเสียชีวิตของเด็กอายุน้อยกว่า 5 โดยสองในสาม ระหว่างปี 1990 และปี 2015 เป็นที่ไม่น่าจะประสบความสำเร็จ นอกจากความพยายามเพิ่มเติมเพื่อให้มีที่อยู่สาเหตุหลักของการตายในทารกแรกเกิด : การคลอดก่อนกำหนด , การติดเชื้อ , รุนแรงและอากาศหายใจ