were the first to determine the pha

were the first to determine the pharmacokinetics
of stevioside after a single dose of oral administration of
3H-stevioside (125 mg/kg BW) into male Wistar rats. Maximal
radioactivity level in blood (4.8 μg/ml)was found at 8 h after stevioside
administration with an elimination half-life of 24 h. Analysis of
radioactivity levels in key organs and tissues demonstrated preferential
accumulation in small and large bowels. Following intravenous
injection of radioactive 131I-stevioside into Wistar male rats, radioactivity
in heart, stomach, testes and muscle is less than 1.8% of the
injected dose during the entire 24 h experiment (Cardoso et al., 1996).
However, a significant amount of radioactivity was detected in liver,
intestine and kidney. The accumulation in the liver is highest after
10 min of injection. Significant radioactivity is present in bile after
120 min, with an accumulative amount of 52% of the injected dose. Its
presence is maximal in small and large intestines after 120 and 240 min
following stevioside injection, respectively. High performance liquid
chromatography (HPLC) analysis of bile showed steviol as the major
metabolite.Whereas, urine analysis revealed the presence of stevioside
as a major component with a much less amount of an unknown
metabolite that was also found in the bile. These results indicate that
metabolic conversion of stevioside to steviol in rats occurs in liver and
there are two routes of stevioside excretion, via bile and urine. In
addition, steviol may undergo enterohepatic circulation where steviol
is excreted into bile and reabsorbed back to circulation. However, the
presence of steviol in portal venous systemwas not documented in the
study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรกการตรวจสอบเภสัชจลนศาสตร์ของ stevioside หลังครั้งเดียวของการบริหารช่องปากของ3H-stevioside (125 mg/kg BW) ในหนู Wistar เพศชาย สูงสุดพบระดับกัมมันตภาพรังสีในเลือด (4.8 μ ml) ที่ 8 ชั่วโมงหลัง steviosideการจัดการกับการกำจัดครึ่งชีวิต 24 h. วิเคราะห์ของแสดงให้เห็นระดับกัมมันตภาพรังสีในอวัยวะที่สำคัญและเนื้อเยื่อพิเศษสะสมในลำไส้เล็ก และใหญ่ ทางหลอดเลือดดำต่อไปนี้การฉีดสารกัมมันตรังสี 131I-stevioside เข้าเติมั Wistar กัมมันตภาพรังสีในหัวใจ กระเพาะอาหาร กล้ามเนื้อและอัณฑะเป็นน้อยกว่า 1.8% ของการยาฉีดในระหว่างการทดลองทั้งหมด 24 ชม. (สุขภาพและฟิต et al. 1996)อย่างไรก็ตาม ตรวจพบกัมมันตภาพรังสีเป็นจำนวนมากในตับลำไส้และไต การสะสมในตับจะสูงสุดหลังจาก10 นาทีของการฉีด กัมมันตภาพรังสีที่สำคัญมีอยู่ในน้ำดีหลัง120 นาที ด้วยยอดเงินสะสมร้อยละ 52 ของปริมาณที่ฉีด ของมันอยู่สูงสุดในขนาดเล็กและลำไส้ใหญ่หลังจาก 120 และ 240 นาทีต่อไปนี้ฉีด stevioside ตามลำดับ ของเหลวประสิทธิภาพสูงวิเคราะห์น้ำดี chromatography (HPLC) พบ steviol เป็นหลักmetabolite ในขณะที่การ การวิเคราะห์ปัสสาวะเปิดเผยสถานะของ steviosideเป็นส่วนประกอบสำคัญมีจำนวนน้อยมากของไม่รู้จักmetabolite ที่ยังพบในน้ำดี ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่าแปลงเผาผลาญ stevioside steviol ในหนูที่เกิดขึ้นในตับ และมีสองเส้นทางของการขับถ่าย stevioside ผ่านทางน้ำดีและปัสสาวะ ในนอกจากนี้ steviol อาจทำการไหลเวียน enterohepatic ที่ steviolขับออกมาเป็นน้ำดี และดูดซึมกลับไปหมุนเวียน อย่างไรก็ตาม การสถานะการออนไลน์ของ steviol ใน systemwas หลอดเลือดดำพอร์ทัลไม่ไว้ในการการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นคนแรกที่จะตรวจสอบยา
ของสตีวิโอไซหลังจากครั้งเดียวของการบริหารช่องปากของ
3H-สตีวิโอไซ (125 mg / kg BW) ลงในหนูขาวเพศชาย สูงสุด
ระดับกัมมันตภาพรังสีในเลือด (4.8 g / ml) ถูกพบใน 8 ชั่วโมงหลังจากสตีวิโอไซ
บริหารกับการกำจัดครึ่งชีวิตของ 24 ชั่วโมง การวิเคราะห์
ระดับกัมมันตภาพรังสีในอวัยวะที่สำคัญและเนื้อเยื่อแสดงให้เห็นถึงการให้สิทธิพิเศษ
ในการสะสมบาดาลขนาดเล็กและขนาดใหญ่ ต่อไปนี้ทางหลอดเลือดดำ
ฉีดสารกัมมันตรังสี 131I-สตีวิโอไซเข้าไปในหนูเพศวิสตาร์, กัมมันตภาพรังสี
ในหัวใจกระเพาะอาหารอัณฑะและกล้ามเนื้อน้อยกว่า 1.8% ของ
ปริมาณการฉีดในช่วงทั้งการทดลอง 24 ชั่วโมง (Cardoso et al., 1996).
อย่างไรก็ตามอย่างมีนัยสำคัญ ปริมาณของกัมมันตภาพรังสีถูกตรวจพบในตับ
ลำไส้และไต การสะสมในตับมากที่สุดก็คือหลังจาก
10 นาทีของการฉีด กัมมันตภาพรังสีอย่างมีนัยสำคัญที่มีอยู่ในน้ำดีหลังจาก
120 นาทีโดยมีจำนวนเงินสะสม 52% ของปริมาณยาฉีด ของ
การแสดงตนเป็นสูงสุดในลำไส้ขนาดเล็กและขนาดใหญ่หลังจากที่ 120 และ 240 นาที
ต่อไปนี้การฉีดสตีวิโอไซตามลำดับ ที่มีประสิทธิภาพสูงของเหลว
Chromatography (HPLC) การวิเคราะห์ของน้ำดีแสดงให้เห็นว่าสารสตีวิออเป็นสำคัญ
metabolite.Whereas วิเคราะห์ปัสสาวะเปิดเผยการปรากฏตัวของสตีวิโอไซ
เป็นองค์ประกอบหลักที่มีจำนวนน้อยมากไม่รู้จัก
สารที่พบในน้ำดี ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า
การแปลงการเผาผลาญของสตีวิโอไซจะ Steviol ในหนูที่เกิดขึ้นในตับและ
มีสองเส้นทางของการขับถ่ายสตีวิโอไซผ่านน้ำดีและปัสสาวะ ใน
นอกจากนี้อาจได้รับสารสตีวิออไหลเวียน enterohepatic ที่ steviol
ซึมซาบลงไปในน้ำดีและดูดซึมกลับกลับไปที่การไหลเวียน อย่างไรก็ตาม
การปรากฏตัวของสารสตีวิออในหลอดเลือดดำด้วยระบบพอร์ทัลไม่ไว้ใน
การศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นคนแรกเพื่อศึกษาเภสัชจลนศาสตร์สตีวิโอไซด์หลังจาก dose เดียวด้วยการบริหารสตีวิโอไซด์ 3 ( 125 มิลลิกรัม / น้ำหนักตัว 1 กิโลกรัม ) ในหนูพันธุ์วิสตาร์เพศผู้ . สูงสุดระดับกัมมันตภาพรังสีในเลือด ( 4.8 μกรัม / มิลลิลิตร ) พบว่าใน 8 ชั่วโมง หลังจากการเปลี่ยนแปลงการบริหารกับครึ่งชีวิตของการวิเคราะห์การ 24 ชั่วโมงระดับกัมมันตภาพรังสีในอวัยวะและเนื้อเยื่อพิเศษคีย์แสดงการสะสมในลำไส้ขนาดเล็กและขนาดใหญ่ ต่อไปนี้การการฉีดสารกัมมันตรังสี 131I หญ้าหวานในหนูเพศผู้ กัมมันตภาพรังสีหัวใจ , กระเพาะอาหาร , อัณฑะและกล้ามเนื้อน้อยกว่า 1.8 % ของขนาดยาฉีดตลอดทั้ง 24 ชั่วโมง การทดลอง ( คาร์โดโซ et al . , 1996 )อย่างไรก็ตาม ปริมาณรังสีที่ตรวจพบในตับลำไส้และไต การสะสมในตับมีมากที่สุด หลังจาก10 นาทีของการฉีด พบกัมมันตภาพรังสีอยู่ในน้ำดี หลังจาก120 นาที ด้วยยอดเงินสะสมของ 52% ของการฉีดยา ของสถานะเป็นสูงสุดในลำไส้เล็ก และลำไส้ใหญ่หลังจาก 120 และ 240 นาทีต่อไปนี้การฉีดสตีวิโอไซด์ ตามลำดับ ของเหลวสมรรถนะสูงโครมาโตกราฟี ( HPLC ) การวิเคราะห์น้ำดี พบสารเป็นหลักเลือดและปัสสาวะ พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงเป็นส่วนประกอบหลักเป็นจํานวนมากน้อยของที่ไม่รู้จักอาหารที่พบในน้ำดี ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่าเกี่ยวกับการแปลงของสตีวิโอไซด์ให้สตีวิออลในหนูที่เกิดขึ้นในตับมีสองเส้นทางของสตีวิโอไซด์และผ่านน้ำดี และปัสสาวะ ในนอกจากนี้อาจมีการหมุนเวียนสารสตีวิออล enterohepatic ที่ไหนจะถูกขับออกมาในน้ำดี และดูดซึมกลับกลับไปหมุนเวียน อย่างไรก็ตามการปรากฏตัวของสตีวิออลในหลอดเลือดดำพอร์ทัล systemwas ไม่ส่งในการศึกษา