DiscussionIn 1999, the Department o

Discussion
In 1999, the Department of Health, Ministry of Public Health issued a growth chart for males and females which comprised the standards for measuring normal weight and height of Thai children today, and thus made available the tool with which Ideal Weight for Height can be calculated. In contrast, the Body Mass Index with its universally accepted criteria for obesity could vary greatly between ethnic populations and age groups. Many studies(14-17) stated that using BMI criteria to classify obesity should use cut-off points that depended on gender, ethnic and social environment of that population. Thus, when such standardized information was not available,% IWFH based on national weight and height statistics of the Thais provided a reasonable alternative. Mei et al(18) showed that weight for height was as good as the age- and sex-specific body mass index at identifying overweight conditions in Asians. It was interesting to note that the proportion of girls who were willing to be followed for their obesity far exceeded that of boy’s (30% vs. 70%). And in this and other regards, the results from this study largely reflected findings of other studies published by developed countries all over the world. Franklin et al(19) stated that obesity concerns were much more prevalent in girls than boys, although both groups showed negative self-perception, decreased-self esteem and the desire to change their bodyweights(20,21). In a study done by Adam et al(22), obese females overestimated their sizes more than obese males. As a result, adolescent obesity had the potential to create greater negative impact on self- perception and values of girls than boys. Furthermore, being obese is commonly associated with reduced physical attractiveness and significantly correlated with a more negative body image (attractiveness/ self-confidence)(23). A negative body image and low self-esteem are strongly associated with poor opposite-sex peer relationships(24). Tovee et al(25) studied that BMI was the primary predictor of attractiveness. Adolescent girls chose thin body image male than obese as well as adolescent boys chose thin
feminine which is more attractive than obese body image. Our study also showed that adolescents were aware of health implication of obesity and the more obese adolescents were indeed concerned with the potential for medical complications. Hankey et al(26) stated that the main factor for attempting weight loss is to improve health and well-being as well. The findings regarding meal patterns were also typical of this patient population. The fact that the more obese adolescents reported skipping lunch much more frequently than their less obese counterparts was affirmed by findings by Savige et al(27) who mentioned that adolescents who skipped meals tended to snack more frequently and consumed a greater number of calories(28). Regarding exercise and lifestyle, our study did not demonstrate significant difference between the two groups of population, but showed that one-quarter to one-third of either population exercised on a regular basis. Burke et al(29) stated that sedentary behaviors significantly associated with risks of obesity were television viewing as well as Marshall et al(30) showed a statistically significant relationship exists between TV viewing and body fatness among youths.
Conclusion
Overall, the results of our study had shown remarkable consistency with those results published in the world literature. From our study, significantly obese adolescents were shown to have poorer self- image, with greater prevalence being identified in the significantly obese group. This knowledge could be used to guide school-based obesity follow-up programs which would target the significantly obese. By focusing on individual counseling and improvement of body image, personal and nutritional habits, the ultimate goal of sustainable life-long healthful habits could be attained. We conclude factors associated with obesity in adolescents such as psychosocial attitude, eating habits and sedentary behaviors were the same in Thailand as they were in many parts of the world. And the challenges that obese adolescents in Thailand had in maintaining self-image, managing peer pressure and moderating eating habits with physical activity seemed to be a universal theme.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาในปี 1999 แผนกสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุขออกแผนภูมิเจริญเติบโตสำหรับชายและหญิงซึ่งประกอบด้วยมาตรฐานสำหรับวัดน้ำหนักปกติและความสูงของเด็กไทยวันนี้ และจึง ทำให้ใช้เครื่องมือที่สามารถคำนวณน้ำหนักเหมาะสำหรับความสูง ในทางตรงกันข้าม ดัชนีมวลกายของเกณฑ์ที่ยอมรับกันแพร่หลายสำหรับโรคอ้วนอาจแตกต่างกันมากระหว่างประชากรชนกลุ่มน้อยและกลุ่มอายุ ใน studies(14-17) ระบุว่า ใช้เกณฑ์ BMI เพื่อจำแนกโรคอ้วนควรใช้จุดตัดที่ขึ้นอยู่กับเพศ เชื้อชาติ และสังคมสิ่งแวดล้อมของประชากรนั้น ดังนั้น เมื่อไม่มีข้อมูลมาตรฐาน, % IWFH ตามน้ำหนักแห่งชาติและสถิติความสูงของคนไทยให้เป็นทางเลือกที่เหมาะสม เหมยร้อยเอ็ด al(18) แสดงให้เห็นว่า น้ำหนักความสูงได้ดีเป็นดัชนีมวลของร่างกายอายุ และเพศเฉพาะที่ระบุเงื่อนไขภาวะในเอเชีย ก็น่าสนใจให้ทราบว่า สัดส่วนของผู้หญิงที่เต็มใจจะไปห่างไกลโรคอ้วนของ เกินของเด็ก (30% เทียบกับ 70%) และในนี้และอื่น ๆ นับถือ ผลจากการศึกษาส่วนใหญ่พบศึกษาอื่น ๆ เผยแพร่ โดยประเทศพัฒนาแล้วทั่วโลก แฟรงคลิน et al(19) ระบุว่า โรคอ้วนเกี่ยวได้แพร่หลายมากในหญิงมากกว่าชาย ถึงแม้ว่าทั้งสองพบ self-perception ลบ เห็นคุณค่าตนเองลดลง และความปรารถนาที่จะเปลี่ยน bodyweights(20,21) ของพวกเขา ในการศึกษาโดย Adam et al(22) หญิงอ้วน overestimated ความขนาดมากกว่าชายอ้วน ดัง โรคอ้วนวัยรุ่นมีศักยภาพในการสร้างผลกระทบเชิงลบมากกว่าการรับรู้ตนเองและค่าของหญิงมากกว่าชาย นอกจากนี้ อ้วนมักเกี่ยวข้องกับศิลปะทางกายภาพลดลง และ correlated อย่างมีนัยสำคัญกับรูปร่างมากลบ (ศิลปะ / self-confidence)(23) รูปร่างกายเป็นค่าลบและค่าจะสัมพันธ์อย่างยิ่งกับเพียร์เพศตรงข้ามดี relationships(24) Tovee et al(25) ศึกษาว่า BMI คือ จำนวนประตูหลักของศิลปะ เด็กหญิงเลือกเพศชายรูปร่างบางมากกว่าเลือกชายอ้วน ตลอดจนวัยรุ่นบางผู้หญิงที่ได้ดึงดูดมากกว่ารูปร่างอ้วน เราพบว่า วัยรุ่นได้ตระหนักถึงสุขภาพปริยายของโรคอ้วน และวัยรุ่นอ้วนมากมีจริง ๆ กังวลเป็นภาวะแทรกซ้อนทางการแพทย์ Hankey et al(26) ระบุว่า ปัจจัยหลักสำหรับการพยายามลดน้ำหนักคือการ ปรับปรุงสุขภาพและความเป็นเช่นนั้น ผลการวิจัยเกี่ยวกับรูปแบบของอาหารของประชากรผู้ป่วยนี้ยังได้ ความจริงที่ว่า วัยรุ่นที่อ้วนมากรายงานข้ามอาหารบ่อยมากขึ้นกว่าคู่ของพวกเขาน้อยอ้วนถูกยืนยัน โดยผลการวิจัยโดย Savige et al(27) ที่กล่าวว่า วัยรุ่นที่ข้ามอาหารมีแนวโน้มการ ขนมบ่อย และใช้จำนวนมากกว่า calories(28) เกี่ยวกับการออกกำลังกายและการใช้ชีวิต การศึกษาของเราได้แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสองกลุ่มประชากร ได้พบที่หนึ่งไตรมาสกับหนึ่งในสามของประชากรใดใช้เป็นประจำ ลิตี้เบอร์ก al(29) ระบุว่า พฤติกรรมแย่ ๆ ที่เกี่ยวข้องอย่างมากกับความเสี่ยงของโรคอ้วนได้ดูโทรทัศน์เป็นมาร์แชล et et al(30) แสดงให้เห็นว่า มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างการดูโทรทัศน์และความสมบูรณ์ของร่างกายระหว่างเยาวชนบทสรุปโดยรวม ผลการศึกษาของเราได้แสดงความโดดเด่นกับผลลัพธ์เหล่านั้นเผยแพร่ในโลกวรรณคดี จากการศึกษาของเรา อย่างมากวัยรุ่นอ้วนได้แสดงการมีตัวตนย่อมรูป ชุกมากกว่าที่ระบุในกลุ่มอ้วนอย่างมีนัยสำคัญ สามารถใช้ความรู้นี้จะแนะนำโปรแกรมติดตามผลโรงเรียนโรคอ้วนซึ่งจะกำหนดเป้าหมายอ้วนอย่างมีนัยสำคัญ โดยเน้นการปรับปรุงรูปร่าง นิสัยส่วนบุคคล และคุณค่าทางโภชนาการ และให้คำปรึกษาแต่ละเป้าหมายสูงสุดของพฤติกรรมเพื่อสุขภาพอย่างยั่งยืนตลอดชีวิตอาจจะได้ เราสรุปปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับโรคอ้วนในวัยรุ่นเช่นทัศนคติ psychosocial นิสัยการกิน และพฤติกรรมแย่ ๆ ได้เหมือนกันในไทยเป็นพวกเขาในหลายส่วนของโลก และความท้าทายที่อ้วนวัยรุ่นในประเทศไทยได้รักษาภาพตัวเอง ความดันเพียร์ และดูแลพฤติกรรมการรับประทานอาหารกับกิจกรรมจริง ที่ดูเหมือนจะ เป็นรูปแบบสากล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
ในปี 1999 , กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข ออก การเจริญเติบโตของแผนภูมิสำหรับชายและหญิง ซึ่งประกอบด้วยมาตรฐานวัดปกติ น้ำหนักและส่วนสูงของเด็กไทยวันนี้ จึงให้บริการเครื่องมือที่น้ำหนักเหมาะสำหรับความสูงสามารถคํานวณ ในทางตรงกันข้ามดัชนีมวลของร่างกายด้วยการยอมรับจากเกณฑ์โรคอ้วนสามารถแตกต่างกันอย่างมากระหว่างประชากรชาติพันธุ์และกลุ่มอายุ หลายการศึกษา ( 14-17 ) ระบุว่า การใช้เกณฑ์ดัชนีมวลกายเพื่อจำแนกประเภทของโรคอ้วนควรใช้ตัดจุดที่ขึ้นอยู่กับเพศ เชื้อชาติ และสภาพทางสังคมของประชากร ดังนั้นเมื่อข้อมูลมาตรฐานดังกล่าวไม่สามารถใช้ได้% โดยน้ำหนัก iwfh แห่งชาติและสถิติความสูงของคนไทยให้เป็นทางเลือกที่เหมาะสม เมย์ et al ( 18 ) พบว่าน้ำหนักส่วนสูงพอๆกับอายุและดัชนีมวลกายที่เกินเงื่อนไขการตรวจหาในเอเชีย มันน่าสนใจที่จะทราบว่าสัดส่วนของผู้หญิงที่เต็มใจที่จะปฏิบัติตามสำหรับโรคอ้วนของพวกเขาไกลเกินที่เด็ก ( 30% และ 70% )และในปีนี้ และพิจารณาอื่น ๆ ผลจากการศึกษานี้ ส่วนใหญ่สะท้อนให้เห็นผลของการศึกษาอื่น ๆที่เผยแพร่โดยประเทศที่พัฒนาแล้วทั่วโลก แฟรงคลิน et al ( 19 ) ระบุว่า โรคอ้วนมีความกังวลมากที่แพร่หลายมากขึ้นในผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย แม้ว่าทั้งสองกลุ่มมีการรับรู้ด้วยตนเองลบลดลง การเห็นคุณค่าในตนเอง และความปรารถนาที่จะเปลี่ยน bodyweights ( 20,21 )ในการศึกษาทำโดย Adam et al ( 22 ) , หญิงอ้วน overestimated ขนาดมากกว่าอ้วนคน ผลคือ โรคอ้วนในวัยรุ่นมีศักยภาพที่จะสร้างผลกระทบเชิงลบมากขึ้นในการรับรู้ตนเองและคุณค่าของผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย นอกจากนี้อ้วนโดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับการลดความดึงดูดใจทางกายภาพ และมีความสัมพันธ์กับภาพลักษณ์ที่เป็นลบมากขึ้น ( สนใจ / ความมั่นใจ ) ( 23 ) ภาพลักษณ์ร่างกายลบและการเห็นคุณค่าในตนเองต่ำจะเกี่ยวข้องอย่างมากกับคนจนเพศตรงข้ามเพื่อนความสัมพันธ์ ( 24 ) tovee et al ( 25 ) เรียนที่ BMI เป็นตัวหลักของความน่าดึงดูดใจสาววัยรุ่นเลือกร่างกายบางภาพชายอ้วนกว่า รวมทั้งวัยรุ่นชายที่เลือกบาง
ผู้หญิงที่มีเสน่ห์มากกว่าภาพลักษณ์ร่างกายอ้วน การศึกษายังพบว่า วัยรุ่นมีความตระหนักต่อสุขภาพของโรคอ้วนและวัยรุ่นอ้วนมากกว่านั้นเกี่ยวข้องกับการเกิดภาวะแทรกซ้อนทางการแพทย์แฮงคี่ et al ( 26 ) กล่าวว่า ปัจจัยหลักที่พยายามลดน้ำหนักเพื่อปรับปรุงสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดีเช่นกัน ข้อมูลเกี่ยวกับรูปแบบอาหารก็ปกติของคนไข้ที่ประชากรความจริงที่วัยรุ่นอ้วนมากขึ้นรายงานข้ามกลางวันมากบ่อยกว่า counterparts ของพวกเขาถูกยืนยันโดยข้อมูลอ้วนน้อยลง โดย savige et al ( 27 ) ที่กล่าวว่า วัยรุ่นที่อดกินข้าวและขนมบ่อย และบริโภคจำนวนมากของแคลอรี่ ( 28 ) เกี่ยวกับการออกกำลังกายและวิถีชีวิต