The copy-writer Miyako Maekita, and

The copy-writer Miyako Maekita, and her husband who is an advertising film producer, had a small site in a neighbourhood close to Tokyo. It was a site of only 92.30 m2 where beautiful plum trees and wild flowers grew, which made it look like a real garden inside this residential area.
For a long time the couple had wanted to build their own house, a neutral house like a blank canvas with nothing to distract their way of living or raising their children. They rejected the idea that a house should represent economic power and attract attention. Their house had to be much more spiritual, a place for balancing the mind and relaxing the body. The dialogue between the clients and the architect never included the word ‘cosy’ or the outmoded phrase ‘home sweet home’. They were much more interested in building a house that would help them prepare their children to go out into the world. Sooner or later the children would leave the nest, so it did not make any sense making things so nice and cosy as to create nostalgia. When Sejima first asked Miyako what kind of a house they wanted, she told her: ‘Something like a temporary perch’.
The architect’s interest arose immediately. Kazyuo Sejima had studied architecture at Japan’s Women University, which had been created after the 2WW as a reaction to the Japanese laws prohibiting women access to state universities. Obviously, the origin of this university centre kindled an attitude of questioning pre-established norms and conventions that had been taken for granted throughout history. In the case of Sejima, observing people’s lifestyles, she questioned the validity of a conventional dwelling that consisted of a set number of bedrooms, a living room, a dining room and a kitchen. Fixed concepts were no longer valid in a rapidly changing society.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำเนาผู้เขียน Maekita มิยาโกะ และสามีของเธอที่เป็นการโฆษณาภาพยนตร์โปรดิวเซอร์ มีเว็บไซต์ขนาดเล็กในพื้นที่ใกล้เคียงใกล้กับโตเกียว ไซต์ของ m2 92.30 เท่าที่ต้นพลัมที่สวยงามและดอกไม้ป่าโต ซึ่งทำให้มันเหมือนสวนภายในอันแท้จริง ได้เป็นเวลานาน คู่ก็อยากสร้างบ้านตัวเอง บ้านกลางเช่นผืนผ้าใบว่างเปล่ามีอะไรกวนใจวิถีชีวิต หรือเลี้ยงลูก พวกเขาปฏิเสธความคิดที่ว่า บ้านควรแสดงถึงอำนาจทางเศรษฐกิจ และดึงดูดความสนใจ บ้านของพวกเขาได้เป็นจิตวิญญาณมากขึ้น เป็นสถานที่สำหรับสร้างสมดุลของจิตใจ และร่างกายผ่อนคลาย นอกจากนี้ข้อตกลงระหว่างลูกค้าและสถาปนิกไม่รวมคำ 'โคซี่' หรือที่ outmoded วลี 'หวาน' พวกมากสนใจในการสร้างบ้านที่จะช่วยพวกเขาเตรียมให้ออกไปในโลก ช้าเด็กจะทิ้งรัง ดังนั้นมันไม่ได้ทำให้รู้สึกใด ๆ ทำสิ่งต่าง ๆ ให้ สะอาดเป็นสร้างความคิดถึง เมื่อ Sejima แรกถามมิยาโกะอะไรบ้านพวกเขาต้องการ เธอบอกเธอ: 'บางสิ่งบางอย่างเช่นปลากะพงที่ชั่วคราว'สนใจของสถาปนิกเกิดขึ้นทันที Kazyuo Sejima ได้ศึกษาสถาปัตยกรรมของญี่ปุ่นหญิงมหาวิทยาลัย ซึ่งได้สร้างหลังจาก 2WW ที่เป็นปฏิกิริยากับกฎหมายญี่ปุ่นที่ห้ามผู้หญิงเข้ามหาวิทยาลัยรัฐ อย่างชัดเจน ต้นกำเนิดของศูนย์นี้จุดทัศนคติของสงสัยบรรทัดฐานที่กำหนดขึ้นล่วงหน้าและข้อตกลงที่มีการได้รับตลอดประวัติศาสตร์ ในกรณีของ Sejima การสังเกตวิถีชีวิตของผู้คน เธอสอบสวนมีผลบังคับใช้เป็นที่อยู่อาศัยทั่วไปที่ประกอบด้วยเลขชุดห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องรับประทานอาหาร และห้องครัว แนวคิดที่คงไม่ถูกต้องในสังคมเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำเนาเขียนมิยาโกะ Maekita และสามีของเธอที่เป็นผู้ผลิตภาพยนตร์โฆษณามีเว็บไซต์เล็ก ๆ ในพื้นที่ใกล้เคียงใกล้กับโตเกียว มันเป็นสถานที่เพียง 92.30 m2 ที่ต้นพลัมที่สวยงามและดอกไม้ป่าเพิ่มขึ้นซึ่งทำให้มันมีลักษณะเหมือนสวนจริงภายในเขตที่อยู่อาศัยนี้.
เป็นเวลานานทั้งคู่ก็อยากจะสร้างบ้านของตัวเองบ้านที่เป็นกลางเช่นที่ว่างเปล่า ผ้าใบที่มีอะไรจะหันเหความสนใจทางของพวกเขาในการดำรงชีวิตหรือการเลี้ยงดูเด็กของพวกเขา พวกเขาปฏิเสธความคิดที่ว่าบ้านควรจะเป็นตัวแทนอำนาจทางเศรษฐกิจและดึงดูดความสนใจ บ้านของพวกเขาจะต้องมีจิตวิญญาณมากขึ้นสถานที่สำหรับความสมดุลของจิตใจและผ่อนคลายร่างกาย บทสนทนาระหว่างลูกค้าและสถาปนิกไม่รวมถึงคำว่า 'ที่สะดวกสบายหรือวลีที่ล้าสมัย' Home Sweet Home ' พวกเขามีความสนใจมากขึ้นในการสร้างบ้านที่จะช่วยให้พวกเขาเตรียมความพร้อมเด็กของพวกเขาที่จะออกไปสู่โลก ไม่ช้าก็เร็วเด็กจะออกจากรังดังนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกใด ๆ เพื่อให้การทำสิ่งที่ดีและสะดวกสบายที่จะสร้างความคิดถึง เมื่อครั้งแรกที่เซจิโกะถามสิ่งที่ชนิดของบ้านที่พวกเขาต้องการเธอบอกเธอ: 'สิ่งที่ต้องการคอนชั่วคราว.
ที่น่าสนใจของสถาปนิกเกิดขึ้นทันที Kazyuo เซจิได้ศึกษาสถาปัตยกรรมที่ประเทศญี่ปุ่นสตรีมหาวิทยาลัยซึ่งได้รับการสร้างขึ้นหลังจาก 2WW เป็นปฏิกิริยาที่กฎหมายญี่ปุ่นห้ามผู้หญิงเข้าสู่มหาวิทยาลัยของรัฐ เห็นได้ชัดว่าที่มาของศูนย์มหาวิทยาลัยนี้จุดทัศนคติของคำถามบรรทัดฐานก่อนขึ้นและการประชุมที่ได้รับการถ่ายเพื่อรับตลอดประวัติศาสตร์ ในกรณีที่เซจิสังเกตวิถีชีวิตของผู้คนที่เธอถามความถูกต้องของที่อยู่อาศัยเดิมที่ประกอบด้วยจำนวนชุดของห้องนอนห้องนั่งเล่น, ห้องรับประทานอาหารและห้องครัว แนวคิดก็คงไม่ถูกต้องในสังคมที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำเนานักเขียน มิยาโกะ maekita และสามีของเธอที่เป็นโฆษณา โปรดิวเซอร์หนัง มีเว็บไซต์ขนาดเล็กในพื้นที่ใกล้กรุงโตเกียว เป็นเว็บไซต์ของ 92.30 M2 ที่พลัมสวย ต้นไม้ และดอกไม้ป่าเพิ่มขึ้น ซึ่งทำให้ดูเหมือนจริงสวนภายในพื้นที่อยู่อาศัยนี้
เป็นเวลานานคู่ต้องการที่จะสร้างบ้านของตัวเองบ้านกลางเหมือนผืนผ้าใบว่างเปล่า ไม่มีอะไรกวนใจวิธีการของพวกเขาที่อาศัยอยู่หรือเลี้ยงลูกๆ ของพวกเขา พวกเขาปฏิเสธความคิดที่ว่าบ้านควรเป็นตัวแทนของอำนาจทางเศรษฐกิจ และดึงดูดความสนใจ บ้านมีมากทางจิตวิญญาณมากขึ้นที่สมดุลจิตใจและร่างกายผ่อนคลายบทสนทนาระหว่างลูกค้าและสถาปนิก จะไม่รวมคำหรือวลี ' อบอุ่น ' ' ตามบ้านหวาน " พวกเขาสนใจมากในอาคารบ้านที่จะช่วยให้พวกเขาเตรียมลูกจะออกไปสู่โลกกว้าง ไม่ช้าก็เร็วเด็กจะออกจากรัง มันไม่ได้ทำให้ความรู้สึกใด ๆทำให้มันดังนั้นดีและอบอุ่นที่สร้างความอาลัยเมื่อเซจิมาถามมิยาโกะ ชนิดของบ้านที่พวกเขาต้องการ เธอบอกเธอ : ' บางอย่าง เช่น คอน ' ชั่วคราว
ความสนใจของสถาปนิกก็ลุกขึ้นทันที kazyuo เซจิมาได้ศึกษาสถาปัตยกรรมที่มหาวิทยาลัยสตรีญี่ปุ่น ซึ่งถูกสร้างขึ้นหลังจากที่ 2ww เป็นปฏิกิริยากับญี่ปุ่น กฎห้ามผู้หญิงเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐ เห็นได้ชัดว่าที่มาของศูนย์มหาวิทยาลัยนี้ก่อท่าทีสงสัยก่อนสร้างบรรทัดฐานและการประชุมที่ถูกมองข้ามตลอดประวัติศาสตร์ ในกรณีของเซจิมา สังเกตวิถีชีวิตของผู้คน เธอสงสัยในความถูกต้องของแบบที่อยู่อาศัยที่ประกอบด้วยจำนวนชุดของห้องนอน , ห้องนั่งเล่น , ห้องรับประทานอาหารและห้องครัวแก้ไขแนวคิดไม่มีผลในการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของสังคม