- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Applicability of Current Environmen
Applicability of Current Environmental Fate and Transport Models to Nanomaterials
When performing exposure assessments on materials for which there are no experimental data, models are often used to generate estimated data, which can provide a basis for making regulatory decisions. It would be advantageous if such models could be applied to provide estimated properties for nanomaterials, since there is very little experimental data available for these materials. The models used by EPA’s Office of Pollution Prevention and Toxics (OPPT) to assess environmental fate and exposure, are, for the most part, designed to provide estimates for organic molecules with defined and discrete structures. These models are not designed for use on inorganic materials; therefore, they cannot be applied to inorganic nanomaterials. Many models derive their estimates from structural information and require that a precise structure of the material of interest be provided. Since many of the nanomaterials in current use, such as quantum dots, ceramics and metals, are solids without discrete molecular structures, it is not possible to provide the precise chemical structures that these models need. While it is usually possible to determine distinct structures for fullerenes, the models cannot accept the complex fused-ring structures of the fullerenes. Also, the training sets of chemicals with which the quantitative structure-activity relationships (QSAR) in the models were developed do not include fullerene-type materials. Fullerenes are unique materials with unusual properties, and they cannot be reliably modeled by QSARs developed for other substantially different types of materials.
In general, models used to assess the environmental fate and exposure to chemicals are not applicable to intentionally produced nanomaterials. Depending on the relevance of the chemical property or transformation process, new models may have to be developed to provide estimations for these materials; however, models cannot be developed without the experimental data needed to design and validate them. Before the environmental fate, transport and multimedia partitioning of nanomaterials can be effectively modeled, reliable experimental data must be acquired for a variety of intentionally produced nanomaterials.
However, models are also used which focus on the fate and distribution of particulate matter (air models) and/or colloidal materials (soil, water, landfill leachates, ground water), rather than discrete organics. For example, fate of atmospheric particulate matter (e.g., PM10) has been the subject of substantial research interest and is a principal regulatory focus of EPA=s Office of Air and Radiation. Since intentionally produced nanomaterials are expected to be released to and exist in the environment as particles in most cases, it is wise to investigate applicability of these other models. In fact it can be reasoned that the most useful modeling tools for exposure assessment of nanomaterials are likely to be found not in the area of environmental fate of specific organic compounds (more precisely, prediction of their transport and transformation), rather in fields in which the focus is on media-oriented pollution issues: air pollution, water quality, ground water contamination, etc. A survey of such tools should be made and their potential utility for nanomaterials assessed.
When performing exposure assessments on materials for which there are no experimental data, models are often used to generate estimated data, which can provide a basis for making regulatory decisions. It would be advantageous if such models could be applied to provide estimated properties for nanomaterials, since there is very little experimental data available for these materials. The models used by EPA’s Office of Pollution Prevention and Toxics (OPPT) to assess environmental fate and exposure, are, for the most part, designed to provide estimates for organic molecules with defined and discrete structures. These models are not designed for use on inorganic materials; therefore, they cannot be applied to inorganic nanomaterials. Many models derive their estimates from structural information and require that a precise structure of the material of interest be provided. Since many of the nanomaterials in current use, such as quantum dots, ceramics and metals, are solids without discrete molecular structures, it is not possible to provide the precise chemical structures that these models need. While it is usually possible to determine distinct structures for fullerenes, the models cannot accept the complex fused-ring structures of the fullerenes. Also, the training sets of chemicals with which the quantitative structure-activity relationships (QSAR) in the models were developed do not include fullerene-type materials. Fullerenes are unique materials with unusual properties, and they cannot be reliably modeled by QSARs developed for other substantially different types of materials.
In general, models used to assess the environmental fate and exposure to chemicals are not applicable to intentionally produced nanomaterials. Depending on the relevance of the chemical property or transformation process, new models may have to be developed to provide estimations for these materials; however, models cannot be developed without the experimental data needed to design and validate them. Before the environmental fate, transport and multimedia partitioning of nanomaterials can be effectively modeled, reliable experimental data must be acquired for a variety of intentionally produced nanomaterials.
However, models are also used which focus on the fate and distribution of particulate matter (air models) and/or colloidal materials (soil, water, landfill leachates, ground water), rather than discrete organics. For example, fate of atmospheric particulate matter (e.g., PM10) has been the subject of substantial research interest and is a principal regulatory focus of EPA=s Office of Air and Radiation. Since intentionally produced nanomaterials are expected to be released to and exist in the environment as particles in most cases, it is wise to investigate applicability of these other models. In fact it can be reasoned that the most useful modeling tools for exposure assessment of nanomaterials are likely to be found not in the area of environmental fate of specific organic compounds (more precisely, prediction of their transport and transformation), rather in fields in which the focus is on media-oriented pollution issues: air pollution, water quality, ground water contamination, etc. A survey of such tools should be made and their potential utility for nanomaterials assessed.
0/5000
ความเกี่ยวข้องของชะตากรรมสิ่งแวดล้อมปัจจุบันและรูปแบบการขนส่งการ Nanomaterialsการประเมินความเสี่ยงซึ่งมีข้อมูลไม่ทดลองวัสดุ รุ่นมักใช้เพื่อสร้างข้อมูลประเมิน ซึ่งสามารถใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับการกำกับดูแลตัดสินใจ มันจะเป็นประโยชน์ถ้าแบบจำลองดังกล่าวสามารถใช้ได้ให้คุณสมบัติประเมิน nanomaterials เนื่องจากมีข้อมูลน้อยมากทดลองวัสดุเหล่านี้ รูปแบบของ Office การป้องกันมลพิษและ Toxics (OPPT) ใช้ประเมินความเสี่ยง และชะตากรรมสิ่งแวดล้อม ส่วนใหญ่ ออกแบบให้ประเมินสำหรับโมเลกุลอินทรีย์มีโครงสร้างที่กำหนดไว้ และไม่ต่อเนื่อง โมเดลเหล่านี้ไม่ได้รับการออกแบบสำหรับใช้กับวัสดุอนินทรีย์ ดังนั้น พวกเขาไม่สามารถใช้กับ nanomaterials อนินทรีย์ หลายรุ่นได้รับการประเมินจากโครงสร้างข้อมูล และต้องการว่า จะให้โครงสร้างที่ชัดเจนของวัสดุที่น่าสนใจ ตั้งแต่หลาย nanomaterials ใช้ปัจจุบัน จุดควอนตัม เซรามิกส์ และ โลหะ มี ของแข็ง โดยไม่มีโครงสร้างโมเลกุลเดี่ยว ๆ มันไม่ได้ให้โครงสร้างทางเคมีชัดเจนต้องรุ่นนี้ ในขณะที่ปกติจะสามารถกำหนดโครงสร้างที่แตกต่างสำหรับ fullerenes รุ่นไม่สามารถยอมรับโครงสร้างแหวน fused ซับซ้อนของ fullerenes ยัง ชุดฝึกอบรมสารเคมีที่ได้พัฒนาความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงปริมาณกิจกรรม (QSAR) ในรูปแบบที่ไม่มีวัสดุชนิดฟูลเลอรีน Fullerenes เป็นวัสดุเฉพาะที่ มีคุณสมบัติผิดปกติ และพวกเขาไม่ได้สร้างแบบจำลอง โดย QSARs พัฒนาสำหรับวัสดุชนิดอื่น ๆ แตกต่างกันมากทั่วไป รุ่นที่ใช้ในการประเมินชะตากรรมสิ่งแวดล้อมและการสัมผัสกับสารเคมีไม่ใช้ nanomaterials ตั้งใจผลิต ขึ้นอยู่กับความสำคัญของคุณสมบัติทางเคมีหรือกระบวนการการเปลี่ยนแปลง รูปแบบใหม่อาจจะต้องได้รับการพัฒนาเพื่อให้การประมาณวัสดุเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ไม่สามารถพัฒนาโมเดล โดยข้อมูลทดลองที่จำเป็นในการออกแบบ และตรวจสอบได้ ก่อนชะตากรรมสิ่งแวดล้อม ขนส่ง และพาร์ทิชันมัลติมีเดียของ nanomaterials สามารถเป็นได้อย่างมีประสิทธิภาพแบบจำลอง ต้องมาทดลองข้อมูลเชื่อถือได้สำหรับความหลากหลายของ nanomaterials ตั้งใจผลิตอย่างไรก็ตาม รุ่นยังใช้โฟกัสใดในชะตากรรมและการกระจายของฝุ่นเรื่อง (แบบจำลองเครื่อง) และ/หรือวัสดุ colloidal (ดิน น้ำ ฝังกลบ leachates น้ำใต้ดิน), แทนที่จะแยกกันอินทรีย์ ตัวอย่าง ชะตากรรมของเรื่องฝุ่นอากาศ (เช่น PM10) มีเรื่องน่าสนใจวิจัยพบ และจะเน้นกฎระเบียบหลักของ EPA = s Office ของอากาศและรังสี เนื่องจากตั้งใจผลิต nanomaterials คาดว่าจะออกไป และมีอยู่ในสิ่งแวดล้อมเป็นอนุภาคใหญ่ คือฉลาดที่จะตรวจสอบความเกี่ยวข้องของรูปเหล่านี้ ในความเป็นจริงมันสามารถถูก reasoned ที่ มักจะพบในพื้นที่ของชะตากรรมสิ่งแวดล้อมของสารอินทรีย์เฉพาะ (เพิ่มเติมแม่นยำ พยากรณ์การขนส่งและการเปลี่ยนแปลง), ไม่เป็นในฟิลด์โฟกัสอยู่ในปัญหามลพิษที่มุ่งเน้นการสื่อเครื่องมือสร้างโมเดลมีประโยชน์มากสำหรับการประเมินความเสี่ยงของ nanomaterials: อากาศมลพิษ คุณภาพน้ำ การปนเปื้อนน้ำใต้ดิน เป็นต้น ควรทำการสำรวจเครื่องมือดังกล่าว และยูทิลิตี้ของพวกเขามีศักยภาพสำหรับ nanomaterials ประเมิน
การแปล กรุณารอสักครู่..
Applicability of Current Environmental Fate and Transport Models to Nanomaterials
When performing exposure assessments on materials for which there are no experimental data, models are often used to generate estimated data, which can provide a basis for making regulatory decisions. It would be advantageous if such models could be applied to provide estimated properties for nanomaterials, since there is very little experimental data available for these materials. The models used by EPA’s Office of Pollution Prevention and Toxics (OPPT) to assess environmental fate and exposure, are, for the most part, designed to provide estimates for organic molecules with defined and discrete structures. These models are not designed for use on inorganic materials; therefore, they cannot be applied to inorganic nanomaterials. Many models derive their estimates from structural information and require that a precise structure of the material of interest be provided. Since many of the nanomaterials in current use, such as quantum dots, ceramics and metals, are solids without discrete molecular structures, it is not possible to provide the precise chemical structures that these models need. While it is usually possible to determine distinct structures for fullerenes, the models cannot accept the complex fused-ring structures of the fullerenes. Also, the training sets of chemicals with which the quantitative structure-activity relationships (QSAR) in the models were developed do not include fullerene-type materials. Fullerenes are unique materials with unusual properties, and they cannot be reliably modeled by QSARs developed for other substantially different types of materials.
In general, models used to assess the environmental fate and exposure to chemicals are not applicable to intentionally produced nanomaterials. Depending on the relevance of the chemical property or transformation process, new models may have to be developed to provide estimations for these materials; however, models cannot be developed without the experimental data needed to design and validate them. Before the environmental fate, transport and multimedia partitioning of nanomaterials can be effectively modeled, reliable experimental data must be acquired for a variety of intentionally produced nanomaterials.
However, models are also used which focus on the fate and distribution of particulate matter (air models) and/or colloidal materials (soil, water, landfill leachates, ground water), rather than discrete organics. For example, fate of atmospheric particulate matter (e.g., PM10) has been the subject of substantial research interest and is a principal regulatory focus of EPA=s Office of Air and Radiation. Since intentionally produced nanomaterials are expected to be released to and exist in the environment as particles in most cases, it is wise to investigate applicability of these other models. In fact it can be reasoned that the most useful modeling tools for exposure assessment of nanomaterials are likely to be found not in the area of environmental fate of specific organic compounds (more precisely, prediction of their transport and transformation), rather in fields in which the focus is on media-oriented pollution issues: air pollution, water quality, ground water contamination, etc. A survey of such tools should be made and their potential utility for nanomaterials assessed.
When performing exposure assessments on materials for which there are no experimental data, models are often used to generate estimated data, which can provide a basis for making regulatory decisions. It would be advantageous if such models could be applied to provide estimated properties for nanomaterials, since there is very little experimental data available for these materials. The models used by EPA’s Office of Pollution Prevention and Toxics (OPPT) to assess environmental fate and exposure, are, for the most part, designed to provide estimates for organic molecules with defined and discrete structures. These models are not designed for use on inorganic materials; therefore, they cannot be applied to inorganic nanomaterials. Many models derive their estimates from structural information and require that a precise structure of the material of interest be provided. Since many of the nanomaterials in current use, such as quantum dots, ceramics and metals, are solids without discrete molecular structures, it is not possible to provide the precise chemical structures that these models need. While it is usually possible to determine distinct structures for fullerenes, the models cannot accept the complex fused-ring structures of the fullerenes. Also, the training sets of chemicals with which the quantitative structure-activity relationships (QSAR) in the models were developed do not include fullerene-type materials. Fullerenes are unique materials with unusual properties, and they cannot be reliably modeled by QSARs developed for other substantially different types of materials.
In general, models used to assess the environmental fate and exposure to chemicals are not applicable to intentionally produced nanomaterials. Depending on the relevance of the chemical property or transformation process, new models may have to be developed to provide estimations for these materials; however, models cannot be developed without the experimental data needed to design and validate them. Before the environmental fate, transport and multimedia partitioning of nanomaterials can be effectively modeled, reliable experimental data must be acquired for a variety of intentionally produced nanomaterials.
However, models are also used which focus on the fate and distribution of particulate matter (air models) and/or colloidal materials (soil, water, landfill leachates, ground water), rather than discrete organics. For example, fate of atmospheric particulate matter (e.g., PM10) has been the subject of substantial research interest and is a principal regulatory focus of EPA=s Office of Air and Radiation. Since intentionally produced nanomaterials are expected to be released to and exist in the environment as particles in most cases, it is wise to investigate applicability of these other models. In fact it can be reasoned that the most useful modeling tools for exposure assessment of nanomaterials are likely to be found not in the area of environmental fate of specific organic compounds (more precisely, prediction of their transport and transformation), rather in fields in which the focus is on media-oriented pollution issues: air pollution, water quality, ground water contamination, etc. A survey of such tools should be made and their potential utility for nanomaterials assessed.
การแปล กรุณารอสักครู่..
การประยุกต์ใช้แบบจำลองชะตาสิ่งแวดล้อมและการขนส่งปัจจุบัน nanomaterials
เมื่อการประเมินการสัมผัสกับวัสดุที่ไม่มีข้อมูลจากการทดลอง แบบมักใช้เพื่อสร้างข้อมูลโดยประมาณ ซึ่งสามารถให้พื้นฐานสำหรับการตัดสินใจด้านกฎระเบียบ มันจะเป็นประโยชน์ถ้ารุ่นดังกล่าวสามารถใช้เพื่อให้การประมาณการ nanomaterials สมบัติ ,เนื่องจากมีข้อมูลน้อยมากของวัสดุเหล่านี้ รุ่นที่ใช้โดยสำนักงาน EPA และป้องกันสารพิษมลพิษ ( oppt ) ประเมินชะตาสิ่งแวดล้อมและการ ส่วนใหญ่ ที่ออกแบบมาเพื่อให้ประมาณการสำหรับโมเลกุลอินทรีย์ที่กำหนดและโครงสร้างไม่ต่อเนื่อง รุ่นนี้ไม่ได้ออกแบบมาสำหรับใช้ในวัสดุอนินทรีย์ ; ดังนั้นพวกเขาไม่สามารถนำไปใช้กับอนินทรีย์ nanomaterials . หลายรุ่นสืบทอดประมาณการจากข้อมูลโครงสร้างและต้องการให้โครงสร้างที่ชัดเจนของวัสดุที่สนใจจะจัดให้ ตั้งแต่มากของ nanomaterials ที่ใช้ในปัจจุบัน เช่น ควอนตัม เซรามิก และโลหะ มีโครงสร้างโมเลกุลของของแข็งโดยไม่เอาใจใส่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ แม่นยำ โครงสร้างทางเคมีว่ารุ่นนี้ต้อง ในขณะที่มันมักจะเป็นไปได้ที่จะกำหนดโครงสร้างที่แตกต่างกันสำหรับฟูลเลอรีน รุ่นไม่รับซับซ้อนผสมแหวนโครงสร้างของคาร์บอน . นอกจากนี้
เมื่อการประเมินการสัมผัสกับวัสดุที่ไม่มีข้อมูลจากการทดลอง แบบมักใช้เพื่อสร้างข้อมูลโดยประมาณ ซึ่งสามารถให้พื้นฐานสำหรับการตัดสินใจด้านกฎระเบียบ มันจะเป็นประโยชน์ถ้ารุ่นดังกล่าวสามารถใช้เพื่อให้การประมาณการ nanomaterials สมบัติ ,เนื่องจากมีข้อมูลน้อยมากของวัสดุเหล่านี้ รุ่นที่ใช้โดยสำนักงาน EPA และป้องกันสารพิษมลพิษ ( oppt ) ประเมินชะตาสิ่งแวดล้อมและการ ส่วนใหญ่ ที่ออกแบบมาเพื่อให้ประมาณการสำหรับโมเลกุลอินทรีย์ที่กำหนดและโครงสร้างไม่ต่อเนื่อง รุ่นนี้ไม่ได้ออกแบบมาสำหรับใช้ในวัสดุอนินทรีย์ ; ดังนั้นพวกเขาไม่สามารถนำไปใช้กับอนินทรีย์ nanomaterials . หลายรุ่นสืบทอดประมาณการจากข้อมูลโครงสร้างและต้องการให้โครงสร้างที่ชัดเจนของวัสดุที่สนใจจะจัดให้ ตั้งแต่มากของ nanomaterials ที่ใช้ในปัจจุบัน เช่น ควอนตัม เซรามิก และโลหะ มีโครงสร้างโมเลกุลของของแข็งโดยไม่เอาใจใส่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ แม่นยำ โครงสร้างทางเคมีว่ารุ่นนี้ต้อง ในขณะที่มันมักจะเป็นไปได้ที่จะกำหนดโครงสร้างที่แตกต่างกันสำหรับฟูลเลอรีน รุ่นไม่รับซับซ้อนผสมแหวนโครงสร้างของคาร์บอน . นอกจากนี้
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- พรุ่งนี้คุณดอลจะเข้ามาพักที่โรงแรม1คืนโด
- เอาอย่างนี้
- I'm fine do not worry.
- I thought she was with you...
- ถึงมาเลเซียหรือยังค่ะ ถ้าถึงคุณส่งข่าวบ้
- ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนค่ะ. ถึงมาเลเซียหรือย
- กาโต๊ะ
- เมื่อปี พ.ศ. 2499 กรมศิลปากรได้แต่งพระปร
- Limited ability to use critical literacy
- พรุ่งนี้คุณดอลจะเข้ามาพักที่โรงแรม1คืนโด
- in contrast to crosslinked blend
- Bonsai fascinators purchase herbs and tr
- A muscle is a bundle of elastic tissue w
- ฉันหวังว่าปิดเทอมครั้งหน้าจะสนุกเช่นนี้อ
- ขี้เหลี
- Pogo
- Unable to use critical literacy skills t
- ไม่เป็นไร ฉันเต็มใจ
- Ann loved this guy very highly prized.
- high school
- บริษัทส่งออกรถยนต์
- สถิติการมาเรียนของนักเรียน
- Veninde
- ที่นั้นมีละครไทยดูไหม
